Rozpoczynając swoją trenerską podróż po nieznanym regionie postanowiłem odwiedzić miejsce o nazwie Wzgórza Vileplumów. Miejsce to było niezwykle opustoszałe, ale przez to i spokojne co bardzo mi w tym odpowiadało. Postanowiłem właśnie tutaj pierwszy raz zapoznać się z moim pierwszym stworkiem Snivy. Wypuściłem więc ją ze swojego pokeballa i już po chwili rzekłem:
-Witaj Snvy. Jestem twoim trenerem. Mam nadzieję, że razem owocnie spędzimy każdą chwilę w tymże miejsu i wspólnie sięgniemy na sam szczyt. - pokemon entuzjastycznie przyjął moje słowa.
-Chciałbym, żebyś odróżniała się nieco od innych Snivy, a przez to chciałbym dać Ci swoje własne imię. Pierwsze, które przyszło mi na myśl to Lexi. Co o tym sądzisz? - o to zostało entuzjastycznie przyjęte więc momentalnie przybiłem jej piątkę. Potem jednak przyszedł czas na coś innego. A chodziło o... naukę nowego ataku.
-Nie mamy co marnować czasu więc już dzisiaj poznasz podstawy nowego ruchu, który chciałbym abyś opanowała. Chodzi o Nasionko Mocy. - pokemon niemal sam wgramolił mi się na ręce, by zobaczyć symulację w pokedexie, a już po chwili sam próbował na swym celu, którym był pobliski głaz. Pokemon momentalnie przystanął na swym miejscu i zaczął kumulować energię w ogonie gdzie chciał wytworzyć nasionko. Kumulowanie trwało i trwało, aż wreszcie wielkim kosztem wytworzono jedno nasionko. Jednak przy próbie strzału była klapa. No cóż. Podstawy opanowała jakby nie patrząc, ale i je jutro poćwiczymy. Dzisiaj więc schowałem pokemona do balla i ruszyłem do domu.

Cel:
-Snivy nadanie imienia
-Snivy nauka Nasionka Mocy (Leech Seed) (1)

Wieczorne godziny postanowiłem po raz kolejny poświęcić na trening z moim trawiastym starterem toteż klasycznie odwiedziłem piękne miejsce o nazwie Wzgórze Vileplumów. Tutaj już po chwili wypuściłem mojego trawiastego stwora o imieniu Lexi i już po chwili spokojnie zacząłem rozmowę:
-To jak moja droga Snivy? Najpierw po cukierku, a potem zaczynamy trening? - rzekłem i dałem jej landrynka. Gdy oboje już go opanowaliśmy to wtedy pokazałem palcem na głaz w pobliżu.
-Pamiętasz go? To ten sam co wczoraj. Trenujmy na nim. - Snivy tylko skinęła głową i już po chwili ustawiła się na przeciwko swojego celu. Tak przystanęła i już za chwilę zaczęła zbierać w swoim ogonie trawiastą energię, którą w wyniku procesów przekształcała w jedno malutkie ziarenko. To ziarenko po chwili zostawało wystrzelone w cel. Nawet trafiło, ale to jeszcze nie było to, bo nie wykiełkowało. Pokemon powtórzył więc jeszcze raz i jeszcze, a potem kolejny. Ale to wszystko na nic. W końcu jedna z prób się udała i już po chwili pokemon zauważył jak zaczyna kiełkować, ale nie oplotło jeszcze całego głazu. To za mało. Pokemon próbował jeszcze raz, ale to mało. Potem jeszcze, ale się zmęczyła wtedy zakończyliśmy. W końcu schowałem ją do balla i poszedłem dalej.

Cel:
-Snivy nauka Nasionka Mocy (Leech Seed) (2)

Mimo zmęczenia, które mnie dzisiaj ogarniało postanowiłem przybyć na dzisiejszy wieczorny trening. Na miejscu o nazwie Wzgórze Vileplumów wypuściłem mojego pokemona i już po chwili wskazałem jego cel. Lexi wiedziała, że nie mam dzisiaj nawet sił na rozmów, więc sama zaczęła bez zbędnych słów. Namierzyła cel, ustawiła się, a już po chwili rozpoczęła proces zbierania energii, która potem służyła jej do wykonania z niej jednego nasionka, które potem będzie wykorzystane. Gdy już nazbierała energię i przeistoczyła ją w ziarenko nieco przysypiałem, ale nie mogłem spuścić jej z oka. Wreszcie wystrzeliła małe ziarenko z siebie i już po chwili... wylądowało na miejscu i o dziwo poprawnie wykiełkowało i oplotło swój cel. Nie miałem jednak jeszcze sposobu jak sprawdzić czy działa, ale najważniejsze na dzisiaj zostało spełnione. Kazałem jej jeszcze raz powtórzyć i gdy to przyniosło ten sam efekt to schowałem ją do jej pokeballa i po chwili ruszyłem do domy, by wypocząć.

Cel:
-Snivy nauka Nasionka Mocy (Leech Seed) (3)

Postanowiłem wieczorem przybyć w miejsce o nazwie Wzgórza Vileplumów, by móc na spokojnie potrenować wraz z moim trawiastym starterem - Snivy. Lexi szybko wyskoczyła z pokeballa i już nawet ustawiła, by móc na spokojnie kontynuować naukę Nasionka Mocy. Po ustawieniu przymknęła oczy i po chwili zaczęła w wielkim skupieniu kumulować trawiastą energię wewnątrz ogona, którą później przekształcała na jedno nasionko. Gdy już je posiadała to namierzyła swój cel i wystrzeliła z ogona. Nasionko momentalnie zaczęło kiełkować i obrosło głaz co bardzo mnie cieszyło, bo przecież no to mniej więcej chodziło. Gdy cel osiągnęliśmy to kazałem pokemonowi jeszcze powtórzyć kilka razy. Gdy i to zrobił to wtedy schowałem go do pokeballa i ruszyłem do domu spać.

Cel:
-Snivy nauka Nasionka Mocy (Leech Seed) (4)

Przybywam na polowanie kochani ]:3

Pojawiam się na polowaniu.

Przybywam na polo.

Przybywam.

Widzę grupkę trenerów. Tak, to na pewno tu. nieśmiało do nich podchodze i staję w tłumie.

Jak co tydzień przeglądając tablicę ogłoszeń trafiłem na ciekawe ogłoszenie odnośnie polowania w miejscu zwanym Wzgórzami Vileplumów. Wybrałem się wiec tutaj o wskazanym w ogłoszeniu czasie aby zapolować na ciekawego pokemona. Z ogłoszenia wynikało, że jest to pokemon ptak więc zapowiada się ciekawie. Po przybyciu zauważyłem pokaźną grupkę trenerów, która już czekała, więc ja przyłączyłem się do nich i razem czekaliśmy na jakiś znak lub kogoś kto pokaże nam gdzie i czego dokładnie mamy szukać.

Do Wzgórza Vileplumów przybyła spora grupa trenerów pragnących złapać nowego pokemona do swojej drużyny. Niestety na miejscu zbiórki nie było nikogo, kto mógł napisać ogłoszenie. Już chcieliście wyruszyć na własną rękę, kiedy nagle zawiał silny wiatr, co spowodowało, że każdy z was odruchowo zamknął oczy albo zasłonił narząd wzroku dłonią. Kiedy ponownie spojrzeliście przed siebie zauważyliście młodzieńca ubranego w dziwny strój, który sugerował, że ten prawdopodobnie był Szamanem. Na głowie miał kaptur, który uniemożliwiał wam odkrycie jego tożsamości. W dłoni trzymał drewniany kostur, do którego były przyczepione liczne przedmioty na przykład łuska Magikarpia.
- Witajcie rządni przygód trenerzy. Przybyliście tu w celu zdobycia pokemona. Nan coś co może was zainteresować, jednak nie ma nic za darmo. Kilka dni temu zgubiłem tutaj mój amulet, którym był Celtycki Krzyż. Jeśli uda wam się go znaleźć, wtedy ja dam szczęśliwcowi w zamian pożądane przez was stworzenie. - kiedy mówił wydawało się, że cały natura zamilkła, by nic nie przeszkadzało mu w monologu.
- Życzę wam powodzenia. Niech szczęście wam sprzyja. - po tych słowach ponownie zawiał silny wiatr, wszystkie drzewa, liście oraz krzewy szumiały tajemniczo. Dopiero po chwili zdaliście sobie sprawę, że Szamana już z wami nie ma, a na miejscu gdzie stał był narysowany krzyż celtycki.. Macie kilka możliwości, iść w prawo, lewo, prosto albo wrócić do domu. Co wybieracie?

Brak kolejki.
Czas na odpis 15 minut.

Zdziwiony tajemniczym człowiekiem i lekko zdezorientowany jego słowami, zabrałem się do przyjrzenia się narysowanemu krzyżowi. Po chwili spoglądania ruszyłem w lewo.

Aureliusz ruszył drogą naprzód po drodze uderzając z bara HaTo... Nic osobistego, po prostu go jakoś nie lubił. Dał też znak Casowi by ruszył w inną stronę, lepiej by nie kojarzyli ich jako grupy.

Dziwny szaman powiedział mi, co muszę zrobić aby złapać stworzenie z ogłoszenia. Nie zostało mi nic innego niż ruszyć w poszukiwaniu tego jego amuletu. Celtycki krzyż u szamana? Trochę dziwne to połączenie, ale nie mi dane mówić co kto ma nosić. Jako prawilny obywatel i trener postanowiłem, iż najlepszą ścieżką którą mogę się wybrać na poszukiwania amuletu jest droga w prawo.

Rozglądam się dookoła i jeśli uda mi się znaleźć jakiś kamyk lub patyk - podnoszę go, rzucam w Aure i szybkim krokiem wybieram drogę w lewo, z szerokim uśmiechem na twarzy

Gość gadał dziwnie, ale zależało mi an tym pokemonie. A tu aż trzy kierunki do wyboru... Którędy iść?
Rozejrzałam się. Nikt nie miał takiego dylematu, wszyscy rozpierzchli się we własne strony jak koty.
Postanowiłam iść prosto.

Przybywam na polowanie i idę w prawo.

Ruszyłam drogą naprzód.

Każdy z was był nieco zdziwiony zaistniałą sytuacją i dziwną postacią. Po chwili jednak każdy z was ruszył swoją drogą.

Lewo [ Aci, HaTo, Castiel]
Wy wybraliście tą drogę. Przez pierwsze kilkaset metrów nic się nie zmieniło i wszystko wyglądało normalnie. Później zaczęliście odczuwać na swojej skórze chłodny powiew wiatru i wyraźnie wilgotne powietrze. To znaj, że gdzieś obok was znajduje się zbiornik wodny. Po chwili zauważyliście jezioro, obok niego były krzaki oraz ślady stóp.

Prosto [Crystal, Aure, Halfi]
Wy kroczycie pewnie przez siebie. Nim zdajecie sobie sprawę, wchodzicie do parku, który następnie przeradza się w gęsty las. Macie dwie możliwości. Spotykacie rozwidlenie. Musicie po raz drugi decydować w którą stronę chcecie iść. Prawo czy lewo.

Prawo [Emeq, Riley]
I wy też zagwarantowaliście sobie wędrówkę przez miejsce, gdzie żyło wiele pokemonów. Do waszych nozdrzy docierało cudowne czyste i świeże powietrze, jednak prawa droga byłą bardzo nudna. Wszędzie rosły tylko kwiaty i krzewy. Byliście na łące. Znajdujecie ślady stóp. Co robicie?

Ruszyłem w prawo. Nie miałem zamiaru tracić czas nad kombinowanie nad ścieżką liczył się czas... Niech inni podziwiają przygodę.

No cóż.... łąka z kwiatami i jakimiś krzakami nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Nie specjalnie oglądałem się za pokemonami które się tu znajdowały, jednakże po chwili wędrówki znalazłem ślady stóp. Ciekawe kto je tu zostawił. Jedynym sposobem na sprawdzenie tego było pójście za śladami i zobaczenie dokąd prowadzą. Być może ten ktoś ma amulet którego szukam, albo przynajmniej wie gdzie ów amulet się znajduje. Czym prędzej ruszyłem po śladach.

Idę po śladach stóp. Prawdopodobnie, ktoś ukradł ten amulet, więc nie dziwiły mnie ślady stóp. Przy okazji wypuszczam Mudkipa z pokeballa, by towarzyszył mi w tej przygodzie.