Staram się zagadać do tego kogoś, pytając się jednocześnie co się stało.

- Cześć Raven. Znowu się spotykamy. Co tam u ciebie słychać?
Zagadałem do chłopaka, którego już bardzo dobrze znałem z licznych walk i polowań.
- Nie mogę już się doczekać aż spotkamy tego pokemona. Bardzo go potrzebuje.

-Widzisz ten plac budowy? Ma tu powstać ekologiczny stadion piłkarski. Dookoła niego centra handlowe z zielenią i panelami słonecznymi na dachach. Budowę mamy zacząć już jutro, a plany jeszcze nie dotarły do nas. Miały dotrzeć do nas najpewniejszą drogą transportu pocztowego, czyli za pomocą jakiegoś wyszkolonego pokeptaka. Miał do nas dotrzeć dwa dni temu, ale nadal nie dotarł.-odparł Ravenowi gość będący kierownikiem budowy.-Czy podjąłbyś się odnalezienia zagubionego pokeptaka i planów budowy?

a Jazon stał na górce i patrzył na wykopy.

- Oczywiście proszę Pana. Jestem do Pańskich usług - odparłem, po czym ruszyłem na poszukiwania tegoż pokemona jak i planów budowy. Szukam na horyzoncie jakiegoś punktu, w którym mógłbym rozpocząć poszukiwania, a gdy ten się nadzieje na mój wzrok, ruszam.

Raven się rozejrzał i na prawo od wykopu, nad lasem ujrzał unoszący się dym. Dym tworzył wąską smugę, więc zapewne pochodził z jakiegoś ogniska. Wobec tego ruszył w tym kierunku, lecz szybko natrafił na pierwszą przeszkodę. Wpadł na sieć rozpiętą na wysokości 1,5 m. Zaplątał się w nią i teraz musiał się wydostać.

a Jazon stał i się patrzył, więc od narratora dostał gwiazdkę na rozruszanie.

Staram się wyciągnąć z kieszeni mój szamański sztylet, by przeciąć nim sieć i tym samym się wydostać, a co za tym idzie podążyć w stronę kłębowiska dymu.

Raven z trudem, ale sobie poradził z siatką. Gdy się z niej wygrzebał, zauważył że w sieci były jakieś szare piórka. Ruszył dalej i natrafił na rozgałęzienie ścieżki po której się przemieszczał. Ścieżka w prawo prowadziła w dół, a w lewo pod górkę.

Hmm... myślę, że lepiej byłoby iść pod górę, tam się więc kieruję. W lewo.

Idę przed siebie (Przepraszam, problemy z netem miałem)

Raven szedł pod górę i szedł, aż wreszcie doszedł do urwiska. Chyba jednak nie była to dobrze wybrana ścieżka. Na dole urwiska było ognisko, przy którym kręciło się troje ludzi. Uwijali się jak w ukropie i chowali coś w niedużym samochodzie transportowym. To coś wyglądało jak klatki.

A Jazon szedł prosto przed siebie i wpadł po pas w wykop. Kierownik budowy wstał i już chciał go okrzyczeć, ale tylko machnął ręką i znowu usiadł na trawie by pogrąż się w smutku.

Próbuję wyjść z wykopu, jednocześnie pytam przygnębionego pana co się stało i jak mogę pomóc. Potem kieruje się we wskazanym kierunku.

Nie mogłem zbytnio czekać. Po ogólnym rozeznaniu tego co dzieje się na dole urwiska postanawiam zawrócić do rozwidlenia i skierować się w dół, by znaleźć się tam i przyjrzeć się z bezpiecznej odległości, aczkolwiek dokładnie temu czego dokonują tamci ludzie.

Jazon wydostał się z wykopu i po rozmowie z kierownikiem budowy ruszył w kierunku ścieżki. Minął porozcinaną siatkę i doszedł do rozwidlenia dróg. W prawo pod górkę, a lewo z górki. Gdy się zastanawiał nad kierunkiem, tuż przed nim przebiegł Raven.
Raven biegł ile sił w nogach, bo z tej górki ciężko było inaczej zejść. Wreszcie dotarł do obozu i zobaczył jak trójka ludzi wkłada ostatnią klatkę z pokemonem do samochodu i wygląda na to że zbierają się do odjazdu.

Skoro kolega pobiegł na dół, to ja postanowiłem udać się ścieżką prowadzącą do góry.

Hm. To pewnie jakaś zgraja przestępców polujących na pokemony. Chwyciłem za kulkę z Girafarig. - Nie pozwolimy Wam odjechać. Isabel! chwyć ostatnią z klatek Zamętem i przyciągnij do nas. Następnie użyj Zamętu ponownie na tych ludziach i wprowadź ich w konfuzję - miejmy nadzieję, że da nam to czas, by uwolnić domniemane dzikie stworzenia z tych klatek... Jeżeli nie, robimy wszystko, by przeszkodzić zbirom.

Jazon poszedł ścieżką do góry i dotarł do urwiska, a stamtąd zobaczył następującą akcję.

Raven wypuścił pokeżyrafę i odebrał ludziom klatkę. Następnie powalił ich zamętem. Od razu zabrał się za uwalnianie pokeptaków w klatkach gdy już została mu tylko jedna klatka, jeden z obezwładnionych niemrawo zaczął coś mówić, że jest niby legalnym ornitologiem i bada pokeptaki, by śledzić ich wędrówki, a teraz cały tydzień pracy poszedł na marne.

Poszukuję wśród uwolnionych poke-ptaków tego, który powinien mieć przy sobie plany. Gdy go odnajdę, no cóż, próbuję złapać w FriendBalla i tym samym plany odnieść do kierownika. Nie zwracam uwagi na niejakiego ornitologa. Tym bardziej nie mając pewności, że ten mężczyzna pełni właśnie taką funkcję.

Szukam zejścia na dół i rozmawiam z facetem, a także karze uspokoić się koledze. Staram się pomóc poszkodowanym.

Jazon ześliznął się z górki i pomógł poszkodowanym. Oni gdy już doszli do siebie zaczęli krzyczeć na Ravena. Nawet zadzwonili na policję i postanowili go obezwładnić. Raven włożył friendballa do klatki, ale pok nie chciał go dotknąć, bo był wystraszony całą sytuacją. Jazon nie był w stanie uspokoić sytuację, ale za to znalazł dużą tubkę z jakimiś papierami w środku, którą zaniósł do kierownika budowy, za co otrzymał ładną sumkę.
Jazon kończy polo.

Hm. Postanawiam otworzyć klatkę, by Pidove znów poznał nutkę wolności. Gdy wyjdzie z niej spokojnie, delikatnie jednym palcem muskam go pod dziobem. Taka pieszczota, by przekonał się, że nie jestem zły. Nie działałem też w gniewie. Działałem po prostu dla dobra leśnych pokemonów.
Następnie pragnę zaproponować mu FriendBalla, tłumacząc, iż przedstawiciel podniebnych pocztowych awiatorów nie wątpliwie przydałby się w moim zespole. Uśmiecham się lekko.

Pokemon się przekonał do Ravena i wskoczył do zielonego balla. Gdy trener zaczął się cieszyć, został zgarnięty na dołek w celu złożenia wyjaśnień. Po całej sprawie musiał zapłacić mandat.
Koniec

Raven-friendball+pokemon + 1zł
Jazon +11 zł

Geralt przybył na Wzgórza Villeplumów aby rozwiązać zagadkę uciekających kwiatków. Wiedźmin znał wile dziwnych stworzeń, ale o kwiatkach które uciekają jeszcze nie słyszał.

Shi nigdy nie przepuściłby okazji złapania pokemona z jego rodzimego regionu. W końcu był trenerem, który jeszcze kompletował sześcioosobowy team, z resztą jak większość tutejszych właścicieli pokemonów. Ponadto, polowanie zawsze było niezłą okazją do zarobku i głównie z tego oraz podstawowej wyprawki na starcie żył, zaczynając w nowy regionie. Nie miał ze sobą cennych przedmiotów, a złapał już pokemona, którego ewolucja wymaga drogocennego itemu, toteż chcąc nie chcąć, musiał się tu zjawić. Spojrzał raz jeszcze na ogłoszenie i już chyba wiedział o jakiego pokemona chodzi, choć by to potwierdzić należało go złapać. Pomyślał:
- Więc uciekające rośliny to ten pokemon? Z tego co pamiętam jego ostatnia forma ewolucyjna jest znakomita i wygląda dość przyzwoicie. Może mi się poszczęści. - Stawił się na polowaniu w miejscu zbiórki, oglądając się przed i za siebie, na lewo i boki, by dojrzeć chętnych na polowanie trenerów. Wiedział, że nie tak jak poprzednio, nie będzie jedynym, którego interesuje dzisiejsze łapanie.

Długo nie musieliście czekać na przybycie adresata ogłoszenia. Na polankę wkroczył elegancki mężczyzna ubrany w garnitur.
-Witajcie Panowie, bardzo się cieszę że ktoś odpowiedział na moje ogłoszenie. Jestem Giovanni Floro, właściciel pobliskiej szklarni. Przedwczoraj rano, gdy zbieraliśmy kwiaty, by sprzedać je w Dzień Zakochanych, dwoje naszych pracowników zauważyło jakiś ruch wśród sadzonek. Twierdzą że widzieli jak dwa kwiatki wyciągnęły korzonki z ziemi i najzwyczajniej w świecie sobie wyszły. Chodźcie zaprowadzę Was do mojej szklarni.

Odpis 15 min.

Geralt wiele nowego się nie dowiedział, więc ruszył za właścicielem szklarni.