Przychodzę na polowanie do jaskini Chargestone. Miałem nadzeje na złapananie dzisiejszego pokemona, gdyż prawdopodobnie jest typu stalowego. Takie pokemony są bardzo wytrzymałe, a ja potrzebuje takich. Dodatkowo ten pokemon wygląda interesująco. Prawdopodobnie zna trochę elektrycznych ataków, gdyż mieszka właśnie tutaj. Jestem bardzo zadowolony. Mój Mudkip również. Czekam, aż przyjdą jacyś trenerzy, ale jeśli nie będzie żadnego, i tak idę polować na pokemona zębatkę. Dodatkowo zakupiłem trochę Greatballi, by zwiększyć szanse na złapanie.

Dzisiaj miało odbyć się polowanie, na które Jazon zdecydował się udać. Miało się ono odbyć w Jaskini Chargestone, jednak ta nazwa nic trenerowi nie mówiła, gdyż ie zdążył się jeszcze zapoznać z całą Eterią. Kiedy przybył na miejsce zbiórki był jednym z pierwszych obecnych, a ludzie dopiero się zbierali. Rozejrzał się po okolicy, która nie wydała mu się być zby przyjazna dla człowieka. W sumie nie przeszkadzało mu to. Teraz liczyło się tylko złapać pokemona. Sprawdził w swojej torbie, czy ma najważniejsze przedmioty, czyli nóż, latarkę i coś do przegryzienia. Upewnił się również, że posiada wszystkie balle, po czym włożył słuchawki do uszu i odpalił MP-3.

W białym, powiewającym na wietrze płaszczu, Shi przybył w okolice Jaskini Chargestone, od razu rozpoznając ją wśród innych mniejszych rozpostartych na górzystych terenach. Rozejrzał się wokół, szukając wzrokiem innych uczestników rzekomego wydarzenia. W ręku trzymał ogłoszenie, kilkanaście minut temu zerwane z miejskich biuletynów, nie wcześniej. Zatrzymał się przed wejściem, rozpiął odzienie i poprawił u pasa pokekule, pięć czerwono-białych, jedną niebieską z czerwonymi wypustkami.
- To stworzenie... Wygląda jak zębatka, może część jakiegoś samochodu, hmm... - Myślał trener, bawiąc się kartką z tajemniczym obrazkiem, która falowała w jego dłoni. Następnie ponownie się rozejrzał, wyszukując uczestników, usunął się od wejścia do jaskini, by ewentualnie nie blokować obszernych wrót. Domyślał się, że uczestników będzie niemało, aczkolwiek w to miejsce zaprowadziła go jedynie ciekawość, aniżeli coś więcej, jak choćby wewnętrzna potrzeba. Liczył na to, że jego Charmander będzie miał okazję do wykazania się, co wspomoże jego rozwój. Spojrzał obojętnie w niebo i dodał pod nosem, niemal niesłyszalnie:
- Jeśli tam wejdę, to pewnie pogoda nie będzie miała znaczenia. Nie przepadam za jaskiniami... - Myślał czekając w zadumie, stawił się na polowaniu.

Matt przybył na polowanie.

Chłopak spokojnie kroczył przez najróżniejsze tereny, by zdążyć na polowanie w Jaskini Chargestone. Miał nadzieję, że przeżyje kolejną przygodę oraz wzbogaci się o kilka złotych monet. Na miejscu spojrzał na swoich rywali i skinął im głową w geście powitania. Następnie sprawdził swój ekwipunek i udał się w spokojne miejsce, by tam przeczekać do rozpoczęcia polowania. Swoim wzrokiem próbował ocenić sytuację oraz ewentualną drogę. Na chwilę obecną było spokojnie, ale to mogło się szybko zmienić.

Wszyscy zebrani stali przed wejściami do jaskini. Wejść tych było trzy. Nad każdym wejściem widnieje napis. Nad pierwszym: "Ślepiec", drugim: "Wyrocznia",a nad trzeci :Głupiec". Każdy z was może wybrać tylko jedno z wejść. Jakie wybieracie?

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut.

Chłopak spojrzał z ciekawością na tabliczki. Każdą przeczytał kilka razy. Widocznie już na początku polowania musiał dokonać wyboru. Tylko jedna droga wydawała mu się pozytywna. To właśnie w jej czeluściach się zagłębił, wybrał tunel opisany tabliczką z napisem Wyrocznia. Zastanawiał się co to może znaczyć. Wyrocznia kojarzyła mu się z przyszłością. Jednak na chwilę obecną trzeba dbać o teraźniejszość. Wabik kroczył przed siebie uważnie się rozglądając na wszystkie strony.

Matt idzie w Ślepca.

Jazon spojrzał na 3 wejścia, jakie przed nim stały. "Ślepiec", "Wyrocznia" i "Głupiec". Spojrzał po wszystkich trzech i po krótkim zastanowieniu się ruszył ostatnim przejściem. Wyciągnął z uszu słuchawki, w rękę złapał latarkę, a nóż przywiązał do spodni, a raczej zahaczył na dziurze. Nie patrząc gdzie idą pozostali tuszył przed siebie. dokładnie obserwował tunel, którym szedł, aby nic nie umknęło jego uwadze. Nie korzystał cały czas z latarki, aby ta przypadkiem się nie rozładowała. Starał się również nasłuchiwać, czy nie słyszy jakiegoś odgłosu. Był zdecydowany złapać nowego członka do drużyny i nie miał zamiaru zwlekać z tym przez pół roku jak przy jego poprzednich podróżach.

Shi nie był uradowany faktem, że wejście nie było jedno, a rozwidlenie w postaci trzech wrót pojawiło się tak wcześnie. Napisy widniejące nad każdym z wejść były tajemnicze i mało optymistyczne. W tym celu zamyślił się na chwilę, ale w końcu instynktownie podjął decyzję.
- Wybiorę "Ślepca", ładna zbieżność liter i nie obraża mnie tak jak "Głupiec", zaś "Wyrocznia" kojarzy mi się z pewnym filmem i mitami, także nie mój klimat... - Pomyślał białowłosy i odruchowo ruszył w kierunku wejścia. Postanowił wybrać wejście "Ślepiec", więc zniknął we wnętrzu jaskini niczym księżyc za chmurami. Zastanawiał się co go tam też czeka i czy rzeczywiście sugerowana nazwa ma sugerować ciemności, czy po prostu ktoś napisał to od tak, żeby po prostu było, czy dla zmyły. Wiedział dobrze, że tak dziwnie wyglądający pokemon, o ile był to pokemon, o którym mowa w ogłoszeniu, może żyć w bezkresnych ciemnościach, a by je rozjaśnić zawsze ma w pogotowiu swojego ognistego startera, którego ogon jest pochodnią samą w sobie.

Wchodzę do wejścia o nazwie Ślepiec. Wyrocznia nie kojarzyła mi się dobrze, a bycie głupim jest gorsze od bycia ślepym. Dodatkowo wiele osób ślepych jest bardzo mądrych i mają bardzo rozwinięte zmysły inne od wzroku. Zastanawiałem się co czeka mnie w środku. Nie bałem się konsekwencji mojego wyboru, gdyż najwyżej wyląduje w szpitalu, a tam przebywam często. Miałem nadzieje na zdobycie nowego stworka, ale starałem się być uczciwym. Miałem nadzieje, że stworek trafi do odpowiedniego trenera.

Ślepiec. Drogę tą obrał Matt, Shi i Emequaza. Wszyscy szliście w zupełnych ciemnościach. Nagle usłyszeliście krzyk i hałas. Matt nie było już z wami. Matt odpada. Idziecie dalej w ciemnościach i jak na razie nie dzieję się nic się nic specjalnego.

Głupiec. Jazon wybrał tunel oznaczony nazwą głupiec. Gdy tylko wszedł do niego usłyszał okropny śmiech. Po paru minutach drogi jego tunel rozdziela się, w którą stronę idziesz: prawo czy lewo?

Wyrocznia. Wabik ruszył spokojnie tunelem, który w odróżnieniu od innych był cały oświetlony. Wszystko w nim widać doskonale. Naglę jednak pojawia się przed tobą kolejny wybór prawo, lewo bądź też prosto.

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut

Nie zdążył zrobić dwóch kroków, kiedy jego usłyszał śmiech, był on straszny i przerażający, mrożący krew w żyłach człowieka. Oczywiście Jazon nie był taki jak inny, nie był człowiekiem, więc zapamiętał sobie jedynie ów śmiech i ruszył przed siebie. Nic ciekawego nie zauważył, ale już po chwili tunel rozgałęział się w dwóch kierunkach - na prawo i na lewo. Spojrzałem przelotnie w na obie ścieżki i postanowił, że ruszy w prawo, ze względu na swoje poglądy polityczne. W sumie po prostu bardziej lubił prawą stronę od lewej. Jazon skręcił w PRAWO.

- Może trochę tu jednak poświecę, w końcu nazwa nazwą, ale światło rozjaśnia ciemność. Choć czasem ciemności nie sposób rozjaśnić, jak na przykład odległą próżnię kosmiczną, którą rzekomo rozświetlają gwiazdy. - Zastanowił się Shi, wyciągając z pasa kulę z umieszczonym w niej pokemonem. Specjalnym przyciskiem powiększył Pokeball i zacisnął w dłoni. Uwolnił z niej pokemona, cicho mówiąc:
- Idź, Charmander. - Pokemon od razu rozjaśnił mroki, o ile dało się je rozjaśnić, następnie trener wziął go na barana, by swym ogonem pełnił funkcję pochodni.
- Miej się na baczności, nie jesteśmy sami. - Powiedział ponownie bardzo cicho, szeptem do podopiecznego umiejscowionego na jego plecach. Wymowa brzmiała złowrogo, wiedział, że w tej jaskini coś jest nie tak, zauważając, że weszła trójka trenerów, a teraz słyszy jedynie kroki swoje i kogoś jeszcze, nie słyszy już kroków tego trzeciego.

Chłopak kroczył przed siebie. Na jego drodze nie było żadnych przeszkód. Cały czas się rozglądał, lecz nic nie przyciągało jego uwagi. Możliwe, że każdy tunel coś za sobą niósł. Wabik podążał drogą Wyroczni. Prorocy, wróżbici i wyrocznie często widzą przyszłość jasno i wyraźnie. To mogła oznaczać ta nazwa i w sumie bardzo by to pasowało. Wabik zatrzymał się przy rozwidleniu. Zamknął oczy i spróbował wyobrazić sobie przyszłość. Następnie ruszył przed siebie, czyli wybrał drogę prosto.

Idę dalej będąc bardzo uważny. Zakładam noktowizor i jestem bardzo czujny, by nie wpaść w jakąś pułapkę. Byłem pełen entuzjazmu i energii. Miałem już 25% szans na złapanie pokemona, gdyż Matt odpadł. Mimo ciemności nie byłem przerażony. Wręcz przeciwnie, byłem odważny i pewny siebie. Nie zastanawiałem się długo, by wyruszyć dalej, gdyż za mną zniknął już jeden członek wyprawy. Obawiałem się, że ta rzecz, która porwała mojego kompana zwróci bardziej uwagę na inne osoby.

Jazon, chciał skręcić w prawo, ale nie udało mu się to, gdyż jego nogi ruszył w lewym kierunku. Chłopak nie wie jak to się stało, ale teraz idzie lewym tunelem, który staję się coraz to mniejszy i mniejszy.

Anie noktowizor Emeguazy,a nie pokemon Shi nie rozświetlają tunelu, gdyż jest to po prostu nie możliwe. Idziecie na ślepaka. Naglę wasze nogi zaczynają być mokre. Tunel wypełnia się wodą.

Wabik dotarł na sam koniec drogi, która kroczył, a tam czekała na niego niespodzianka, którą była młoda wróżbitka. Skąd wiadomo, że wróżbitka? Trzymała w swoich dłoniach karty Tarota, a dokładniej Wielką Arkanę i miła kryształową kulę.

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut.

Jazon już wykonywał ten pierwszy krok, w stronę prawej odnogi tunelu, ale ku jego zdziwieniu szedł w lewo. Nie do końca rozumiał co dokładnie się właśnie stało. Czuł dziwny rodzaj niepokoju, który nasilał się z każdym krokiem. Zmniejszający się tunel również nie wróżył nic dobrego. Powoli odczuwał coraz to większych zaduch, jaki panował w wokoło, a może tylko mu się tak wydawało. Przeszedł już spory kawałek, i wiedział, że jeśli nie zrobi czegoś szybko, to będzie musiał dalej czołgać się na kolanach. W tym momencie poczuł silny ból w okolicach skroni. Hisimari starał się nawiązać kontakt z swoim egzystencjalnym towarzyszem. Młody Harutori jakby zrozumiał dzięki niemu, co może być przyczyną jego nagłego skręcenia w lewo. Wszedł w "Głupca" i jak na głupca przystało pomylił kierunki. Przypuszczał iż ten tunel w pewien sposób oddziaływał nie niego. Nie wiedział jak, ani dlaczego, ale tak właśnie przeczuwał. Zapalił latarkę i wypuścił Kroko z balla, który szedł przed nim.

Shi od razu zauważył, że stąpa po mokrym, a te niedogodne warunki nie sprzyjają jego ognistemu pokemonowi. Na szczęście trzymał go na swoich barkach i nie mógł poczuć wody, acz mógł usłyszeć pluski. Nie zwlekał dłużej, zdziwiony, że niegasnący ogień Charmander'a nie rozjaśnia tunelu, powiedział do swojego jaszczura, trzymając w ręku jego Pokeball:
- Zaczyna robić się nieciekawie, tunel usłany jest dalej wodą, a ta z pewnością im głębiej w skały, pochłonie nas bez reszty. Użyję cię, gdy naprawdę będę musiał, ale póki co... Powrót, Charmander. - Trener z Kanto schował swojego ognistego gada z powrotem do kuli. Musiał szybko reagować i tak też uczynił, zważywszy na fakt, że nie mógł w ogóle polegać na zmyśle wzroku zgodnie z niebagatelnym napisem nad wrotami tu prowadzącymi. Znalazł się w martwym punkcie, ale nie poddawał się, przyśpieszył krocząc dalej, zaś w razie gdy woda będzie sięgać jego tułowia, sięgnął pod płaszcz i natychmiast wyjął linę z hakiem, który to hak cisnął na oślep w górę, licząc na to, że wbije się w skałę i wepnie się do góry po linie, tam też znajdując wyjście. W razie jednak niemożności tego uczynienia, postanowił zanurkować samotnie, licząc, że dalsza część tunelu prowadzi pod wodą.
- Zachowaj trzeźwość i zimną krew. - Powiedział sobie dla otuchy, licząc na trochę szczęścia, gdyby rzeczywiście tunel wypełnił się wodą w całości.

Trzeba użyć tajnej broni Mudkipa. Wypuszczam Mudkipa z pokeballa. Znalazłem w pokedexie pewną informację na temat tego pokemona. Wyczytałem w pokedexie, że jego płetwa na głowie jest niczym radar i może widzieć wszystko bez użycia oczu. Szybko rozkazałem Mudkipowi przy pomocy tej umiejętności znalazł jakieś miejsce, w którym nie utonę. Miał wydawać dzwięki, bym ja mógł wiedzieć, gdzie on jest. Idę za Mudkipem. Byłem zdenerwowany i bałem się, że mogę zginąć. Mimo to ufałem mojemu pokemonowi i wierzyłem w niego

Chłopak kroczył przed siebie pogrążony w filozoficznych przemyśleniach na temat Szamaństwa, Natury oraz przyszłości. Nagle z transu wybudziła go tajemnicza dziewczyna, która stała na końcu tunelu. Wabik ukłonił jej się z szacunkiem i powiedział.
- Witam szanowną niewiastę, jestem Wabik. - po tych słowach dopiero się wyprostował.
- Czy mogę Ci w czymś pomóc? - zapytał. Z ciekawością spoglądał na jej karty oraz kulę. Po chwili zdał sobie sprawę, że niepotrzebnie się przedstawiał, jeśli ona naprawdę miała dar, to wiedziała o nim już od początku polowania.

Tunel, którym szedł Jazon zaczął się zwężać, ale nie do takiego stopnia,a by ten musiał się czołgać. Teraz jest miej więcej jego wzrostu, więc spokojnie może nim iść. Na samym końcu tunelu widniej jakieś światło.

Emequaza i Shi kroczą tunelem, który nabiera coraz to więcej. Jeden z nich wypuścił swojego pokemona. Który od razu po wypuszczeniu zostaję wciągnięty przez wodę. Shi idzie spokojnie dalej.

Wabik podszedł do dziewczyny, która powiedziała:
-Ja pomocy nie potrzepuję, ale widzę, że ty tak. Wybierz jedną z kart.
Dziewczyna rozłożyła przed Wabikiem 22 karty i czeka, aż ten wybierze jedną z nich.

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut.

Jak widać tunel rzeczywiście źle działał na Jazona, bo osłabił jego orientację w terenie. W cale nie musiał się czołgać, oraz tunel był w sumie normalny. Jedynym dziwactwem w tym wszystkim było jego dziwne skręcenie w lewą ścieżkę, a nie w prawą. W pewnym momencie ujrzał światło w oddali. Przyspieszył odrobinę kroku i wycofał Totodile'a do balla, by się nie zmęczył zbytecznie. Kiedy był już blisko źródła światła zwolnił, i dotykając ściany ruszył przed siebie, aby przypadkiem nie spaść z jakiejś skarpy. Skupił wzrok na tym co znajduje się przed nim i starał się zachowywać możliwie jak najciszej.

- Widocznie ta woda ma jakieś specjalne właściwości. - Krótko ocenił sytuację Shi, zaraz po tym jak pokemon towarzyszącego mu trenera został zabrany przez wodę, a przynajmniej mógł domyślać się, że tak się stało. Postanowił teraz iść dalej bezwzględnie dokąd ten tunel prowadzi, nie zapominał o ewentualności, którą przygotował chwilę wcześniej. Zaciskał zwiniętą, piętnaście metrową linę zakończoną hakiem i zdolny był użyć ów przyrządu w razie wodnego zagrożenia. Aby się upewnić, że nie idzie sam w ślepocie, krzyknął:
- Halo! Jest tam kto? - Pluski wody zagłuszały wszystko, coraz gęstsze, przez co trudniej można było usłyszeć kroki innych niżeli swoje własne. Echo jaskiń zazwyczaj było rozległe, więc spokojnie można było polegać na innych zmysłach niżeli wzrok, acz z taką jeszcze się nie spotkał, bo wierzył, że najczarniejszy mrok może rozświetlić najjaśniejsze światło, lecz nie tutaj, co po raz enty go zdziwiło na samą myśl. Wiedział, że jak tak dalej pójdzie, to przemoczy ubranie, ale tym najmniej się przejmował. Bardziej ciekawił go fakt, co znajduje się na krańcu jaskini. Szedł dalej, przed siebie.

Chowam Mudkipa do pokeballa i szukam jakiegoś miejsca, w którym się nie uduszę. Dziwne, że Mudkip został porwany przez prąd, gdyż to wodny pokemon i prawie całe życie spędził w wodzie. Poza tym pokemony tego gatunku są bardzo silne. Dodatkowo ten prąd nie jest taki silny, więc nie powinno być problemu z przeciwstawieniem się mu. Nadal mam nadzieje, że jakoś przeżyje ten potok. Zacząłem się denerwować, ale nadal wierzyłem, że jakoś mi się uda.