Przychodzę na polowanie.

Nadeszła pora na kolejną podróż po Eterii. Tym razem wyruszyłem do Jaskiń Chargestone, by przeżyć niezapomnianą przygodę, by wyjść z tego żywym i razem z nowym stworkiem. Na obecną chwile nie było tu zbyt wielu osób, więc mogłem swobodnie rozejrzeć się po okolicy. Dookoła było pełno jaskiń, aż strach było schodzić z głównej ścieżki, gdyż można by zagubić się w ciemnych jaskiniach, lub co gorsze natrafić na jakiegoś strasznego stwora czającego się pośród ciemności. Na ciemność jaskiń miałem rozwiązanie, więc można by powiedzieć że byłem doskonale przygotowany na dzisiejszą przygodę.

Kraina Jaskiń Chargestone była znana z tego iż łatwo do niej trafić, ale znacznie trudniej z niej wyjść, toteż Geralt uważnie rozglądał się po okolicy by zapamiętać jak najwięcej szczegółów, dzięki czemu będzie miał większe szanse na bezpieczny powrót do tawerny w której dziś rano się zatrzymał.

Przybywam na Polowanie

Wszyscy trenerzy rządni przygody i posiąść nowego pokemona zebrali się przed wejściem do Jaskini Chargeston. Na osobę, która miała wyjaśnić im co i jak nie czekali długo, bo już po chwili z jaskini wyszedł mężczyzna, który powiedział do was dziwnym głosem:
-Wy jesteście trenerami, którzy przybyli po pokemon, który pałęta się po naszych jaskiniach?
Mówił to do was, ale jego wzrok był nieobecny jakby nie było go tutaj.
-Tak więc tam jest wejście do jaskini.
Mężczyzna wskazał wam, nie ogromne wejście, z którego sam wyszedł, ale mroczną małą jaskinie znajdującą się koło niego, a potem odszedł połączając powoli nogi.

Kolejka:
Brak

Jestem nieco zdołowany przegraną walka z Sinem bez Cara, ale nie pozwolę aby to zdarzenie zepsuło mi cały dzień ! Wyleczyłem pokemona w centrum pokemon i od razu wyruszyłem na nową przygodę ! Po długim marszu dotarłem do wejścia jaskiń Chargestone, gdzie podobno kręci się jakiś dziki pokemon. Złapię go i znów ruszę na arenie wraz z świeżą krwią w ekipie ! Z tak optymistycznym podejściem wbijam do środka szukać pokemona. Krócej mówiąc i nie obijając w bawełnę, wbijam na polo !

Bez zastanowienia ruszyłem w wskazanym kierunku. Wypuściłem Charmandera z pokeballa by szedł przede mną i oświetlał mi drogę. Pok bardzo dobrze się spisywał jako latarka. Obawiałem się trochę wody w jaksini, ale jeszcze jej nie zauważyłem, więc mogliśmy bezpiecznie iść przed siebie. Gdy przekroczyłęm wejście jaskini, rozejrzałem się dookoła. Gdzie tu teraz dalej iść. Musiałem chwilę odczekać aż oczy przywykną do światła ogona Szumraka. Na wszelki wypadek sprawdziłem jeszcze czy w kieszeni mam ball z Voltorbem. Był i to mnie napawało optymizmem, lubiłem mieć przy sobie tą okrągłą bestię. Dawała mi poczucie bezpieczeństwa.

Geralt ruszył w wskazanym kierunku.

Podążam za innymi .

Wchodzę do jaskini.

Wszyscy bez zastanowienia ruszyli w kierunku wskazanym im przez dziwnego mężczyzna. Jaskinia nie była za duża, ale miała taką wielkość, aby każdy z nich mógł spokojnie i bez schylania się iść przez nią. Wszyscy widzieliście dokładnie co znajduje się w jaskini, gdyż drogę oświetlała wam pokemon Dziomka. Jaskinia jest dość sucha jak na takie klimaty. Na razi nie dziele się nic specjalnego i niepokojącego. Jedyne co się zmienia to tunel, który nagle się rozdwaja. Albo idziecie w prawo, albo w lewo?

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut

Geralt bez zastanowienia ruszył w lewo. Nie obawiał się ciemności, gdyż jako wiedźmin widział w niej o wiele lepiej niż przeciętny człowiek.

-Hmm, który może mnie gdzieś zaprowadzić?- prawy tunel jakoś milej mi się kojarzył. W końcu co mi szkodzi spróbować?
Wybieram tunel prawy, staram się uważać na nogi jak i głowę, rozglądam się za czymś niepokojącym i dla bezpieczeństwa wypuszczam pokemona.

Idę sobie wraz z tłumem facetów ciasnym tunelem, co jest złe ! Powinny być laski w ciasnych ciuchach ocierające się o mnie, a nie jakieś chłopy ! Na szczęście droga sie rozwidla i mam nadzieję, że te chłopy za mną nie pójdą. Jednak czas dokonać wyboru i robię to prawidłowo. Wybrałem mądrze, czyli samemu nie wybrałem żadnej z dróg xD Postanowiłem oszczędzać na świetle i ruszyłem tą drogą, którą uda się kolega z poke żarówką czyli za Dziomkiem. Tam gdzie on tam i ja, chyba że pójdzie na stronę spuścić z kija, wtedy dam mu trochę prywatności XD Idę za Dziomkiem.

Zakładam wodoodporny noktowizor i przez chwilę zastanawiam się, którą drogę wybrać. Poszedłem drogą w prawo, gdyż miałem przeczucie, że tam właśnie będzie mieszkał walczący pokemon. Miałem wielką chęć na złapanie go. Nie bałem się, że wybiorę zły kierunek. Mimo to uważam, bym nie wpadł w jakąś pułapkę.

No i natrafiliśmy na rozdwojenie. Wszyscy korzystali z dobrodziejstw mojego Szumraka i w tym miejscu pare osób zapewne przestanie być oświetlana światłem mego pokemona i dopiero wtedy docenią jak warto podróżować razem ze mną. Zgodnie z mymi przekonaniami, które potępiają lewactwo, ruszyłem w prawą odnogę jaskini. Pogłaskałem Szumraka po główce w ramach nagrody, za to że jest bardzo pomocny i powoli, bez zbędnego pośpiechu szedłem tuż za pokemonem. Poprosiłem go tylko by trzymał swój ogon w łapkach przed sobą. Dzięki temu będę lepiej widział i nie rozdepczę go. A rozdeptanie płonącego ogona skończyłoby się źle dla mnie i dla Charmandera.

Tunel w lewo:
Ten tunel wybrał tylko i wyłącznie Geralt, który szedł po ciemku. Nie wiedział, gdzie idzie, ale nie przeszkadzało to mu szedł spokojnie przed siebie. Tunel wydawał się znacznie większy niż ten z przed paru chwil. Nagle o coś się potknął. To coś było strasznie kościste, ale nie widziałeś co to było.

Tunel w prawo:
Wszyscy korzystaliście z świtała pokemona Dziomka. Emequaza, dzięki temu nie musi używać noktowizora. Wasz tunel natomiast zaczynał się zwężać i to bardzo. Szliście zaciśnięci i musieliście lekko przykucać. Nagle wasz tunel jakby się uciął. Staliście na jego końcu ściśnięci. Z tego miejsca mogliście zobaczyć co teraz było przed wami. A była tam ogromna jaskinia, z wodospadem, który był tuż pod waszymi stopami. Nagle wszyscy poczuliście przeszywający chłód. Wybierajcie: cofacie się czy skaczecie?

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut

-Dzięki za oświetlenie Dziomek. Aa raz kozie śmierć, do odważnych świat należy.- po tych słowach wskakuję wraz z moim Oshawottem wprost do wody.

No i tylko jeden chłop poszedł w inną stronę, ale zawsze to coś. Niestety tunel sie zwężał, a biorąc wcześniejsze argumenty to bardzo nie fajnie. Na szczęście tunel się skończył, a przed nami była spora jaskinia. Niestety nastąpił problem w postaci tafli lodowatej wody. No nic, spojrzałem na te mięsa z politowaniem i wyszedłem przed szereg. Następnie wskoczyłem do wody dając się ponieść nurtowi wodospadu. Kiedy tylko wyląduję udaję się na stały ląd aby ściągnąć ciuchy i je nieco wysuszyć, no bo na cholerę mam potem kichać ?

Geralt powoli wstał z ziemi. Odruchowo otrzepał swój strój z kurzu, mimo że nie widział żadnego zabrudzenia, bo było za ciemno. Przykucnął i wymacał dłońmi jakiś szkielet. Robiło się nieciekawie, ale mimo to odważnie zdecydował się na kontynuowanie podróży tym tunelem.

Skaczę z miejsca, w którym jestem do wodospadu. Amortyzuję wypadek innymi śmiałkami jeśli byłoby to śmiertelne bez tego. Miałem nadzieję, że nie zginę na miejscu i złapię tego pokemona. Starałem się być odważny.

Geralt:
To co wymacałeś ręką to lidzki szkielet, ale pomimo tego i tak ruszyłeś w dalszą drogę. Naglę drogą, którą szedłeś rozjaśniła się jasnym światłem, a ty usłyszałeś okropny śmiech, który przerzedł przez twój tunel. Po oświeceniu tunelu zobaczyłeś cały szkielet. Idziesz dalej czy się wycofujesz?

Wodospad:
Wszyscy oprócz Dziomka skoczyliście na raz do wodospadu. Bardzo szybko znaleźliście się na jego dole. Wpadliście do jakiegoś jeziorka, z którego z trudem, ale się wygramoliliście. Na jego brzegu już czekała na was niespodzianka w postaci nie przytomnego mężczyzny. Był to ten sam mężczyzna, którego spotkaliście na początku. Co robicie?


Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut

Dziomek -

-- i odpadacie

Aj, zrobiło się nieciekawie. Gdybym miał przy sobie Seismitoada, to nie byłoby problemu, a tak musiałem zrezygnować z oświetlenia. Ale uprzednio złapałem Szumraka w ręce i trzymałem go przed sobą by oświetlić dół wodospadu. Chciałem się przekonać czy jest wysoki i czy na dole jest dużo kamieni. Gdy już wypatrzyłem wszystko co chciałem, odwołałem Charmandera do pokeballa, poczekałem aż usłyszałem lądowanie pozostałych śmiałków i dopiero wtedy zdecydowałem się na skok do wody. Skoczyłem z dużego wybicia, by nie wylądować w miejscu w którym woda z wodospadu wbija się głęboko w powierzchnię podziemnego jeziora, lecz w miejscu w którym powstaje piana z wody wznoszącej się tuż obok. Dzięki temu nie zanurzę  się zbyt głęboko i uniknę zderzenia z kamiennym dnem.

Gdy się wygramoliłem z wody zobaczyłem gościa sprzed jaskini. Czyżby była łatwiejsza droga?

Sorki, net mi zdychał

To pewnie iluzja, ale musiałem zachować ostrożność. Z tego powodu wypuszczam Mudkipa z pokeballa i każę mu, by po zobaczeniu jakiejś istoty, która nie jest człowiekiem z naszej grupy, zaatakował tą osobę wodną bronią. Następnie zakładam noktowizor z powrotem, gdyż osoba, która wcześniej oświetlała drogę nie zdecydowała się na skok. Jestem uważny i trzymam się blisko innych osób.