Udzielam pomocy Nemfi. Szkoda teraz rezygnować, na inne już nie pójdą, a nawet jeżeli jest fałszywe, to mogą coś po drodze zarobić. Nie ma co siedzieć na dupie. Dodatkowo nie powiedziała kto ją tak urządził, więc niech spada. Idę mimo wszystko do jaskini. Prowadząc lekko nieprzytomną psychicznie Nemfi, która wyraźnie cierpi na parę fobii. Przynajmniej mają światło.

Pochodzący z Kanto trener rzeczywiście teraz odczuwał delikatny niepokój, bo nie mieli do czynienia z przypadkowym, obłąkanym bachorem, a trenerką, która iście po czymś takim, mając na myśli to wydarzenie, będzie miała traumę na długie lata. Shi postanowił więc przytknąć pięść do zakrwawionego czoła i myśląc obserwować wejście do jaskini. Okazało się, że grupka trenerów dostrzegła dziwny cień w ciemności, co mężczyznę wydarło z objęć zamyślenia i w kilka chwil sprawiło, że zaczął działać.
- Ogłoszenie kłamstwem? Nie sądzę. Ta trenerka nie podołała, ale to nie znaczy, że ja nie podołam. - Zastanowił się, nie zdradzając myśli, po czym na jego twarzy zagościł złowieszczy uśmiech przenikający bardziej pewnością siebie i szaleństwem. Dała o sobie dać żądza przygody. Oak nie przebierając w środkach zdecydował się na wejście do jaskini. Mało tego, postanowił od razu wyłożyć najcięższe działa, wiedząc, że domniemany cel jest blisko.
- Przybywaj, Charmeleon. - Rzekł, wypuszczając z kuli trzymanej niedawno u pasa swojego nowego, starego pokemona, na którego liczył najbardziej, bowiem cechował się największym doświadczeniem spośród pozostałych członków team'u.
- Wchodzimy. Idź przodem i oświetlaj mi drogę, co czas podsycając płomień na końcu swego ogona. W tej jaskini czyha wiele niebezpieczeństw, więc bądź ostrożny. Hajime! - Na końcu polecenia wydanego ognistemu jaszczurowi pozwolił sobie zamieścić okrzyk motywacyjny, przyjęty głównie w sztukach walki i oznaczający tyle, co gotowość i rozpoczęcie, w tym wypadku zmagań jakie ich czekały w środku. Ruszyli przodem wgłąb groty.

Wszyscy weszliście do jaskini, każde z was miało choć trochę światła. Gdy tylko weszli do jaskini i oświetliliście jej ściany ujrzeliście, że na nich również znajduje się ta sama substancja, która ma w tej chwili na sobie Shi oraz Morfina. Po przejściu paru kroków, któreś z was nadepnęło na jakiś kamień. Gdy tylko stopa tej osoby, którą był Sin nacisnęła na kamień ten zapadł się, a wy usłyszeliście jakby pracowanie jakiś maszyn. A potem świst. Z ścian jaskinie zaczeły wylatywać strzałki, które okaleczały was.

Kolejka:
Brak

Odpis 15

Zatrzymałem się widząc, jak Shi znika, rozdzielony od reszty bo źle stanął. Rozświetliłem sobie drogę wokół siebie i objąłem ramieniem dziewoję. Jak już znikać to w miarę razem. Będzie teraz uważać, aby nie stanąć na żaden kamień.

-Tego z wiele. - rzekłem dostając jedną ze strzałek w łydkę i momentalnie padłem na ziemię, by się czołgać do przodu. Strzałki zazwyczaj zamontowane są przeciwko osobą, które stoją i ze względu na zaskoczenie nie wiedzą co dokładnie zrobić, a ja zachowałem zimną krew. Padłem więc i czołgałem się do przodu.

Shi czuł odrazę do cudzej krwi, zdecydowanie wolał tą własną z dwojga złego, aczkolwiek sytuacja stała się nieciekawa i krwi własnej uniknąć łatwo nie było Mechanizm, który najprawdopodobniej został uruchomiony przez jednego członka eksploracyjnego ów jaskini, wzdrygnął zabezpieczenia w postaci strzałek, które w większej ilości mogły doprowadzić do śmierci. Pomyślał trener:
- Oho! To już sprawa wyjaśniona, co pokaleczyło tę dziewczynę. Tylko jak z tym walczyć? - Spojrzał na swojego pokemona, którego wbijające się mu w twardą skórę strzałki nie sprawiały raczej radości. Wydał więc instynktownie polecenie:
- Zrób miejsce i uformuj w pysku kulę Gniewu Smoka, tak dużą, by ocierała się wystrzelona o ściany i zniszczyła mechanizmy, które wyrzucają strzałki. Póki, co osłaniajmy się wzajemnie, a ty formuj spokojnie kulę Smoczego Gniewu. - Taki pomysł miał Shi, korzystając z arsenału ataków jakimi dysponował jego Charmeleon. Realizując plan, pozostali w bezruchu, po czym białowłosy krzyknął:
- Odsuńcie się! Charmeleon, strzał! - Następnie biegiem, podążając za smoczą kulą, ruszyli do przodu, wgłąb jaskini. Oak miał wrażenie, że podobny mechanizm już gdzieś widział.

No i się zaczęło. Strzały wylatywał z ścian i raniły wasze ciało. Jedni mieli szczęści inni nie. Sin dostał strzałką w nogę co spowodowało jego upadek na ziemie. Postanowił on się czołgać co wyszło mu na dobre, gdyż strzałki nie trafiały na ziemie. Leciały one od jednej ściany do drugiej. W ślady Sin poszedł Frey oraz Morfina, którym upiekło się najbardziej. Gdyż ich ciało zostały tylko lekko zadrapane. Największego pecha miał Shi, którego ciało zostało poszatkowane jak ser. Nie zdążył on nawet wydać polecanie pokemonowi. Shi odpada. Cała reszta przeczołgała się aż do końca ataku strzałami.

Kolejka:
Brak

Odpis 20 minut

Gdy minąłem już miejsce gdzie strzałki napierdzielały ze ścian powstałem. Otrzepałem nieco kurtkę z brudu nieco niezadowolony. Potem znowu zaświeciłem przed siebie i ruszyłem dalej. Świeciłem pod nogi, by znowu czegoś nie uruchomić.

- tsa... Co to *** było? - Machając łapkami i wyrażając swoje oburzenie, rozejrzałem się. Co to za jaskinia. Wyjąłem sobie strzałkę z ramienia. Złapałem Morfinę i ostrożnie szedłem dalej. Klnąc pod nosem bo piekło. Piekło piekło.

Jakoś udało się wam wstać i idziecie dalej. Sin kuśtyka, ale idzie. Nagle przed wami pojawia się rozwidlenie. Prawo bądź lewo? Wybór należy do was. Tunele wyglądają identycznie, a wasze rany zaczynają coraz bardziej szczypać.

Kolejka:
Brak

Odpis 15 minut

Idziemy w prawo.

-Ene due... walić to. Idę sobie dziś w prawo. - zrobiłem sobie wyliczankę i poszedłem w prawo.

Wszyscy poszliście w prawo. Nikt nie wybrał lewo tunelu. Ciemno tu jak w du... znaczy po prostu bardzo ciemno i nic nie widać. Świtało latarek jest bardzo słabe. Czyżby baterię w latarkach były słabe. Tak czy siak tunel robi się coraz bardziej pochyły i pochyły. Idziecie w dół. Nagle, któreś z was poślizgnęło się za czymś lepki i zjechało na sam dół. Był to Sin. Morfina i Frey nadal idą powoli dalej, aż tu naglę.. BAM. Lądujecie w dziurze.

Kolejka:
Brak

Odpis 15 minut

-Świetnie. Teraz mnie jeszcze dupsko boli. - rzekłem do siebie.
-Halo jest tu ktoś... albo chociaż do cholery coś? Napiłbym się czegoś no. - rzekłem i świeciłem swoją super latarką.

Rozglądam się, szukam wyjścia, ewentualnie staram się wydostań. Nie zamierzam umrzeć w dole, jak już to w równej walce! @@

Sina nagle na coś napotkał. Stworzenie to podeszło do niego i oplotło się na nim. Było ogromnie ciężkie i skaliste. Dodatkowo zaczęło oplatać się wokół twojego ciała i zaciskać. Prawdopodobnie z chęcią mordu.

Nad głowami Morfiny i Freya pojawił się jakiś dziwny człowiek w masce kościotrupa oraz z nożem w ręce. Śmiał się wniebogłosy, a potem spojrzał na was i powiedział:
-Nowe mięska dla Puszka Okruszka.
Popatrzył się na was psychopatycznym wzrokiem, a potem rzucił w waszą stronę nożem i wtedy stało się coś dziwnego. Do tunelu wpadła policja, która uratował wasze tyłki. Nóż na szczęście w nikogo nie trafił, ale Puszek Okruszek zniknął, a policja odprowadziła was bezpiecznie do wyjścia. Morfina i Frey odpadają.

Kolejki:
Brak

Odpis 15 minut

Próbuję ręką dosięgnąć Friendballa i stuknąć nim pokemona. Nawet jeśli teraz go nie złapie to na moment zniknie w ballu, a ja wykorzystam to by wypuścić moją Snivy, która jest gotowa do bitwy!
-Lexi w razie czego wiesz co robić! Złap go Dzikim Pnączem za wyrostek na głowie i przygwóźdź do ziemi. Od Ci chce zapierdzielić cukierki!

Sinowi ledwo ale udało się dosięgnąć Friendballa i stuknąć nim w pokemona, który znalazł się momentalnie w środku. Trwało to parę długich chwil,a le udało się złapać mu pokemona, którym był Onix.

[ale to już było... i nie wróci więcej...]:
Sin - Friendball +Onix +7 zł
Morfina + 10 zł + 1 PF
Frey + 10 zł
Shi +8 zł +1 PF

Klink był drugim, nowym pokemonem Shi'ego z Eterii, którego liczba treningów jednego ruchu przekroczyła dwudziestkę. Trener był zadowolony, że szedł w te miejsce po raz dwudziesty, a właściwie dwudziesty drugi, nie wliczając dwóch odbywających się polowań, w których uczestniczył. Z drugiej jednak strony czuł pewny niepokój związany z Gear Grind'em jego stalowego podopiecznego. Byli jednocześnie bliscy i dalecy ukończeniu miażdżyciela, jednak to motywowało ich obu. Klinka dlatego, że był dla niego jednocześnie obranym celem, białowłosy poczuwał się też do obowiązku mu ten cel wypełnić. Niedosyt związany ze wczorajszymi zmaganiami dalej go poruszał, jako, że mechanizm, który mieli łatwo i szybko wyeliminować z Charmeleonem w tej właśnie jaskini wyeliminował ich, sam trener z Kanto postanowił zemścić się na nim wykorzystując stalowego pokemona. Od razu wyłożył wskazówki:
- W jednym z korytarzy Chargestone znajduje się mechanizm ze strzałkami, które mogą śmiertelnie poranić. Drogę do niego wskażą nam ślady krwi. Ale nie o tym... Ty za pomocą Zębatego Miażdżyciela będziesz miał za zadanie uderzać o ściany, trafiając w sloty do strzałek i wgniatając je czy też tnąc pod wpływem ów uderzenia. Będziesz wiedział o chodzi. Twoje ciało nie zostanie w razie czego przebite, boś stalowy. Będę trzymał się za tobą. - Okazja do zemsty na bezdusznym urządzeniu i okazja do potrenowania z Klinkiem, to było wymarzone połączenie dla tej dwójki. Stalowy stwor nabierał impetu, wirując, po czym rzeczywiście niszczył korytarz. Dodatkowo Shi, wiedząc, że mechanizm włącza wciśnięty głaz, nadepnął go celowo. Po kilkugodzinnej przechadzce, z ulgą odetchnęli obaj i wyszli.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #20
  

Po chwili motorem dojechałem już do terenu o nazwie Jaskinia Chargestone gdzie byłem już wczoraj na polowaniu. Dzisiaj jestem tutaj, by móc spotkać się wreszcie pierwszy raz od jego złapania, a więc zapoznanie i takie sprawy. Wypuściłem po chwili więc z mojego balla pokemona i już po chwili stał przede mną ogromny kamienny stwór o długości ponad ośmiu metrów. O dziwo na sam początek chciał się ze mną... przytulić. Ja jednak rzekłem, by go nieco zająć:
-Witaj Onix. Ja jestem twoim nowym trenerem. Widzę, że lubisz się przytulać, ale jest jeden problem... robisz to za mocno. Nie mam nic tam jakoś przeciwko temu, ale jakbyś tak był ciut delikatniejszy to wszyscy z pewnością będą się przytulać z tobą chętniej. To tak drogą wstępu, a druga dzisiaj rzecz to twoje imię. Długo nad tym myślałem i postanowiłem przydzielić Ci imię Azmodan. Podoba się co? No więc i tę sprawę mamy już za sobą, a teraz ostatni dzisiaj. Otóż już dzisiaj rozpoczynamy treningi i wybieram dla Ciebie ruch. Na początek coś łatwiejszego, a że lubisz się przytulać to większych problemów nie powinien Ci sprawiać ruch Związanie. - rzekłem i włączyłem w pokedexie wizualizację ruchu. Pokemonowi się spodobało i już po chwili spojrzał i chciał spróbować na mnie, ale pokazałem mu palcem ustawionego manekina i ten zbliżył się do niego i... przytulił. Było to już co bliskiego na wzór Związania, ale jednak nie do końca to więc ponownie się odezwałem:
-To nie tak. Rzeczywiście musisz się obwiązać wokół swego celu tak jak to robiłeś do tej pory, ale musisz przy okazji go tak "przytulić", by jego kończyny nie mogły się ruszyć. Spętaj go ciałem tak, by jego ręce również były związane. Inaczej to nic nie da i nie będzie to wyglądać tak jak należy - rzekłem a pokemon wpatrując się we mnie po chwili skinął głowę i próbował. Znowu zbliżył się do swego celu. Ogonem objął manekina i to tak, by objąć i ręce i następnie zacisnął tak, by ten nie miał w razie czego możliwości ucieczki. To wyglądało już tak jak i powinno. Po chwili rzekłem więc jeszcze do pokemona:
-Dokładnie tak. Teraz musisz jeszcze próbować kilkanaście razy. Ale lubisz tulić więc nie powinno Ci to sprawiać problemów. - rzekłem i mój Onix kontynuował. Ponawiał monotonnie te czynności, bo jednak ten ruch nie ma zbyt wielu udziwnień. Gdy już zrobił te kilkanaście razy to wtedy ja go przytuliłem i gdy pokemon się uśmiechnął to wtedy schowałem go do pokeballa i ruszyłem motorem do domu.

Cel:
-Onix nadanie imienia Azmodan
-Onix nauka Związania (Bind) (1)