Na razie samemu, po czym z pokemonem, Shi penetrował to, co zrodziła z litych skał i wody w tej jaskini natura. Już jedenasty dzień, a właściwie dwunasty, nie wliczając polowania, miał okazję przyjrzeć się wcześniej nieznanym labiryntom skalnej konstrukcji.
- To powinno być gdzieś tu... - Myślał, szukając światła wypełniającego komnatę, którą przyroda sama wyrzeźbiła w tych skalnych ostępach. Wpadało tu światło, z uwagi na szczerby w przełęczy powyżej, a samo miejsce miało dość miejsca na choćby trening z pokemonem, który tego miejsca potrzebuje, ale też w sposób naturalnie ułożone cele, w które z potrzeby pokemon mógł trafiać. Idealnie nadawało się do treningu i stratą by było, gdyby Shi go nie odnalazł, a tak się nie stało, bo odnalazł i to tuż po kilku minutach przechadzki Tutaj mógł skierować się bezpośrednio do Klink'a:
- Wszystko, czego potrzebujesz, zapewnia ci ta komnata. Trenuj Klink! Zębaty miażdżyciel! Ile tylko dasz radę! - Obeznany, stalowy stwór zaczął swój trening od kręcenia się w kółko, a właściwie obracania jak wskazówki zegara czy nakręcanej pozytywki, korzystając z dziwnej zdolności lewitacji, po czym w sposób bardziej naturalny przysiadł na ziemi i zaczął się poruszać do przodu. Shi zauważył, że była to tylko rozgrzewka, po której nastąpił przełom i z miejsca, jak burza, dwa scalone dyski pomknęły w występki skalne i wszelkie dostępne tu przeszkody, korodując je i degradując w mniejsze. Jak w bilardzie, Klink zbijał kolejne "bile", po czym sam niczym biała bila podczas faulu, wpadł na trenera, komunikując mu, że trening należy zakończyć. Shi nie zastanawiał się i chętnie schował dobrze spisującego się metalowego stwora i ruszył z Gligarem na ostatnie zmagania.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #11
  

Szybkim krokiem Shi przemierzał Eterę do momentu, w którym przyszło jego oczom ujrzeć wyraźną wyrwę w skale, która z daleka wydawała się zaciemniona. Podchodząc bliżej, mężczyzna ujrzał, że na końcu tunelu widnieje światło, w którego stronę się udał. Korytarz zaprowadził go do bardzo ciasnej, ale ogromnej przestrzeni, gdzie wszędzie gnieździły się nieregularne elementy skały, przez co jaskinia stawała się na tym odcinku bardzo trudna do pokonania dla rosłego człowieka. Co innego było z pokemonem, jakiego Shi wypuścił znajdując się w tej przypuszczalnie niekomfortowej sytuacji, jednakże komfortowej, bo białowłosy nie bez celu spenetrował dziś tę część jaskini. Przechodząc do rzeczy, objaśnił, co będzie celem ćwiczeniowym Klinka:
- Gear Grind, który poznajesz musi nauczyć cię sprytu i świadomości, że potrafisz coś lepiej, silniej czy szybciej. Wszystkie te elementy, według mnie, są właśnie w Miażdżycielu. - Przerwał trener, schylając się w niewygodnym dla ciała człowieka, bardzo ciasnym miejscu, by mieć lepszy kontakt wzrokowy ze stalowym stworem.
- To pomieszczenie, mające w sobie naturalność i swego rodzaju tajemniczość w rozmieszczeniu poszczególnych, chaotycznie ułożonych głazów. To właśnie nieregularny kształt korytarzy rodzi jaskinie i zachęca grotołazów. Ty zaś musisz sprytnie przemknąć do następnego tunelu, eliminując zagradzające ci drogę skały. Przeciąć skałę to nie lada wyczyn, ale wierzę, że twoje zębatki, które niczym piła potrafią ciąć, to uczynią też to, że wytrzymasz trudy dzisiejszych zmagań. - Shi wiedział, że nie należy już nic dodawać i poczekać, aż Klink się pomęczy, przeciskając za pomocą bardzo trudnego do użycia w tym miejscu ruchu, ale gdy już odpalił to ciął, kładąc na szali swą wytrzymałość. U pokemona się to chwaliło, to jego brnięcie do celu, które Oak kwitował echonośnymi brawami rozchodzącymi się po jaskini. Pokrótce pokemon przecisnął się do korytarza, w którym umiejscowione było wyjście, a kilka minut później, okrężną drogą zjawił się Shi i w ten sposób zakończyli dzień.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #12
  

Białowłosy zebrał siły na podróż ku jaskini Chargestone. Dotarłszy na miejsce, wkrótce przyszło mu przekroczyć zaciemnione wejście. Zabrał ze sobą dziś pochodnię, którą miał okazję skonstruować po drodze. Shi uwielbiał survival, więc przyszło mu to łatwo, prowizorycznie zastępując latarkę. Kolejna część jaskini, którą pamiętał z przygody była już oświetlona, acz nie wiedział do końca, co zapełnia dalsze rozgałęzienia konkretnego korytarza, toteż wolał w pewnym momencie przystać i zabezpieczyć przed zagrożeniem. Pochodnia była już bezużyteczna, bowiem droga do wyjścia, akurat stąd stawała się dużo prostsza i wygodniejsza. Nastał odpowiedni moment na wypuszczenie podopiecznego ze stali. W smudze czerwonej poświaty zostały przyzwane dwie zębatki - pokemon nazwą i imieniem Klink, typu czysto-stalowego. Ten moment, mężczyzna z Kanto postanowił ubarwić słowem na powitanie:
- Witaj, przyjacielu. Już czas, byś znów utrwalał nowy ruch. Proponuję jednak dziś zacząć od drobnej rozgrzewki, która rozluźni twoje "nienaoliwione" mechanizmy. - Mierzący nieco ponad sto osiemdziesiąt centymetrów chłopak zaczął rozgrzewać się po swojemu, bowiem czekały go sprinty w okolice kolejno Pustyni i Doliny Smoków, toteż wspólnie, przyłączając się do kręcącego po korytarzu pokemona, przygotowali się do swoich celów. Co prawda cel trenera, mniej ważny, acz potrzebny i fundamentalny, jako że dostarczał swoich towarzyszy na trening, dając im do tego odpowiednie warunki. Po kilkunastu minutach powolnej i rozważnej rozgrzewki, obaj byli gotów, Shi do mówienia, co ma robić jego stalowy stwór, co też właśnie uczynił:
- Zacznij od uniesienia się na drobną wysokość, by stopniowo rozpędzać się wzdłuż korytarza, po czym przymierz i uderz, jak twoje dyski zyskają na prędkości i sile tnącej. - Zrazu po wytłumaczeniu wskazówek, jego pierwszy złapany pokemon w nowym regionie począł przygotowania Zębatego miażdzyciela i poruszał się wzdłuż tunelu, jak gdyby znikając z oczu trenerowi, by dać mu znak, że nie nie uciekł, a wypełnił treningowy plan - uderzając w lewą lub prawą stronę skalnego wydrążenia. Czyny te ucieszyły Shi'ego, po czym podążając za scalonymi zębatkami po drodze o zagarnął z powrotem do kuli i wyruszył do wyjścia, wychodząc, tym samym opuszczając te okolice.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #13
  

Jeszcze przed północą, Shi zawitał w rejony Jaskini Chargestone i o dziwo był to jego ostatni trening w dniu dzisiejszym, ale normalny bez żadnych prób zmieniania charakteru Klinka, którego wielokrotnie podkreślane przez trenera dążenie do celu, bardzo się w nim mu podobało. Nie pozostał jednak dłużny, bo ruch, który egzekwowali za każdym razem przychodząc do pierwotnego miejsca złapania stalowych zębatek, był iście trudny do wykonania, a ponadto silny, autorski i skuteczny ze względu na rzadki, bądź co bądź, typ pokemona. Stanęli przy skalnej ścianie, którą zdobiły wapienne głazy, a zębatki Klinka wbijały się w nią idealnie. Oak rzekł:
- Zabrałem dziś znowu ze sobą shurikeny, aczkolwiek musisz pamiętać, że to trening i wysłuchać, Klink, mojej propozycji. A brzmi ona tak... - Wyjął gwiazdki, które wymyślili Japończycy w średniowiecznej erze ninja i wojny klanów, po czym jedna z sześciu wylądowała w miękkiej skale, tnąc powietrze i świszcząc charakterystycznie.
- Widzisz, mały. Tak samo masz uczynić, tylko w większej jak na ciebie skali. Hę? Poprawka! - Shi rzucił kolejną gwiazdę, a konkretnie dwie gwiazdki z rzędu w tym samym czasie, sztuka ta nie była łatwa, ale ostatecznie się udała.
- Teraz będzie to dla ciebie bardziej klarowne, musisz w powietrzu zachować się identycznie i wbić tyleż samo, acz nie metalowych końców, a zębatek. Łapiesz, nie? - Zapytał retorycznie, bo Klink właśnie się rozgrzewał, a później wybij i nabierając od skalnej ścianki odpowiedniej prędkości, wbijał w nią niczym shurikeny, które tuż obok wyrzucił Shi. W tym samym czasie, mężczyzna zgarnął gwiazdki, a Klink wykonał drugą, przymusową próbę bez wizualnego odpowiednika w nieco mniejszej skali.
- Trening czyni mistrza. - Powtórzył ceremonialnie i prowokująco podrzucał pusty pokeball, w którym za chwile miał spocząć zmęczony ćwiczeniami pok. Czas odpowiedni nastał, toteż obejrzawszy kilka kolejnych prób scalonych zębatek, schował je, idąc na spanie do eterskiego domku dla wędrownych trenerów.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #14
  

Nadszedł czas piętnastego dnia niemiłosiernie trudnego treningu stalowego pokemona, który zamierzał poznać w ten sam deseń ruch. Klink został szybko wypuszczony, bo Shi nie chciał tracić bezcennego czasu. Dzień miał się ku końcowi, a jaskinie o tej porze nieczęsto były odwiedzane, toteż chłopak mógł być spokojny, a jednocześnie zaniepokojony, że obudzi tutejsze stworzenia. Dzisiejszy trening wyglądał bardzo niekonwencjonalnie, acz z urozmaiceniem, którego stalowy podopieczny Oaka wymagał, bowiem przed rozpoczęciem wydał ciekawą komendę.
- Zmienimy dziś zasady grawitacji, by utrudnić ci zmagania tego wymagającego ruchu. Twoim zadaniem jest kierowanie siły Zębatego miażdżyciela w górę i dół, wbijając się i odklejając od ściany, by ponownie się wbić w to na górze, bądź na dole. Już trenowałeś z prawą i lewą, teraz czas na pion. Uderzenia w górę wymęczą z ciebie energię, która nad ci prędkości wirowania stalowych zakończeń twojego ciała, a opadając będziesz mógł uderzyć z pełną siłą. Nie martwiąc się o nic. Od ciebie zależy ile wytrzymasz. - I w ten oto sposób się zaczęło, Klink usilnie starał się wykrzesać z siebie niemożliwe, by tego samego dokonać. Uderzał raz to po przekątnej, raz perfekcyjnie w cel na górze i raz po raz w dół z pełnym impetem. Wówczas pokemon typu stalowego musiał odgrzać swoje śrubki i zregenerować je w kuli. Shi schował i odszedł.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #15
  

Jeśliby zmagania jego pokemonów w ciągu konkretnego dnia liczyć niczym kierowca autobusu - w przystankach, ten byłby drugi, a na elektronicznym ekranie oznajmiającym, gdzie się znajduje trener, w nagraniu usłyszałby "Jaskinia Chargestone". Shi'emu nie przyszło to na myśl, bowiem nie lubił podróżować autobusami i zawsze, gdy miał taką możliwość, wybierał podróż pieszą lub na koniu niczym wędrowiec czy rycerz średniowiecznej Japonii. Ten sentyment posiadał od dziecka i przekazywał, chcąc nie chcąc, swoim pokemonom. Klink więc także zmuszony był do wędrówki pieszej, chodź poruszał się w specyficzny sposób, trzymając się na ogonie trenera. Dochodząc do miejsca treningu, Oak rzekł:
- No i co, Klink? Może ty dziś zaproponujesz jakąś niekonwencjonalną metodę nauki Gear Grind'a. Różnorodność, zabawa i całokształt ubarwienia twojego treningu to rzecz kluczowa, a na twoje pomysły się nie zdawałem i liczę na pomyślunek. - Białowłosy jakoby zaskoczył swojego stalowego stwora, acz nie przeliczył się, bo już na miejscu, tym razem to Klink udał się przodem, a Shi został "na ogonie". We wnętrzu, pokemon wybrał sobie zaciemniony korytarz, w końcu wychowywał się w ciemnościach, co nie zdziwiło mistrza Shi'ego. Na szczęście trener wszystko widział, bo przez szparę w skale, która liczyła sobie kilka dobrych metrów wpadało światło Księżyca.
- Nim księżyc przesunie się za horyzont tak, że jego światło przestanie tu wpadać, ty ukończysz wnet trening. - Zarecytował, uważnie przyglądając poczynaniom samego zainteresowanego, tym samym wyznaczając limit czasowy. Klink wymyślił ciekawie, bowiem obracając zębatkami, z dużą prędkością "wspinał się" do góry ponad skalną ścianę, tnąc ją równo i też do niej przylegając. Owa wspinaczka sprawiła, że Shi nie mógł się powstrzymać i rzekł z brawami:
- Tego jeszcze nie było. - Następnie obserwował kolejne próby podopiecznego typu stalowego, by wkrótce nadszedł czas na poznanie Zębatego miażdżyciela. Uznając towarzysza za zmęczonego, schował go, odklejając od ściany, schował w pokemoniastej kuli i teraz czekał go trening z Gligarem, ale najpierw musiał dostać się na odpowiednie teren.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #16
  

Trening za wczoraj 14.01.2015, tak to jest jak się dzień wcześniej zarwie nockę i obudzi dopiero drugiego dnia rano. Są chęci, a organizmu i czasu się nie oszuka, liczę więc na wyrozumienie.

Na końcu przyszła pora na Klinka, który z tego względu cieszył się bardziej, aniżeli smucił, bo tak czy siak miał możliwość rozwijania swoich umiejętności w wczorajszo-dzisiejszych zmaganiach na terenie ich ulubionej jaskini, acz bardziej może Klinka, który się tutaj wychował i znał większości zakamarków ciemnych i nieoświetlonych, ale z nich, by Shi miał gwarancję, że jego podopieczny trenuje prawidłowo, korzystać nie mieli zamiaru. Doszli do korytarza z dużą ilością miejsca, a na krawędziach, gdzie wpadało światło wschodzącego słońca, wisiały oblodzone głazy, z których znowu zwisały sople, ostre jak brzytwy. To zjawisko nakłoniło Oak'a do urozmaicenia trenowania. Rzekł:
- Za pomocą Zębatego miażdżyciela, niczym tnący dysk, uderzysz w te sople. Widzisz je? - Zakomunikował, zapytawszy retorycznie pokemona, który rozejrzał się i wyraźnym gestem poruszenia odpowiedział twierdzącą. Kontynuował:
- Musimy je ściąć, bo zagrażają wchodzącym tym wejściem do jaskini ludziom. Wiesz pewnie, że w dzień potrafi być cieplej, choć jest zima, acz nasz klimat jest nieprzewidywalny. Wiesz co by było, gdyby one spadły nam czy komuś innemu na głowę? Uratuj jakieś istnienia. - Trening poprzez szlachetny był powinnością, więc dzielny i wytrwały zębatek ruszył na żniwo. Skończył, a po soplach nie było śladu, ale ślady zmęczenia, zabrudzenia czy po prostu treningu były widoczne na ciele małych scalonych wkrętek. Shi schował go i oddalił do domu, by zająć się trenerskimi czynnościami i mieć siłę na następne dzisiejsze treningi.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #17
  

Swojego zębatkowego kolegę, Shi zabrał znowuż do jaskini, gdzie podopieczny o typie stalowym spędził dni swojej młodości w całkowitej ślepocie, nie zaznawszy świata swoim wzrokiem. Oak miał poczucie, że towarzysz nadrabia dużo, przebywając właśnie z nim, ucząc się na świeżym powietrzu, w różnych miejscach nowych ruchów, które czynią go silniejszym, a też biorąc udział w wielu zmaganiach. Nauka Zębatego miażdżyciela szła opornie, ale osiemnasty trening już samą swą liczbą oznaczał dojrzałość pokemona. Trener z Kanto postanowił dziś w nietypowy, ale bardzo fizyczny sposób urozmaicić trening. Zabrał ze sobą bowiem sprzęt wspinaczkowy i korzystając z lin i łańcuchów przez siebie posiadanych, skonstruował idealną uprząż umożliwiającą wspinanie się wysoko w skały. Ich celem, bowiem Klink na swój sposób też miał za zadanie się wspiąć, była Jaskinia Chargestone, ale nie jej podziemia, a szczyt góry, w której była wyżłobiona. Wkrótce Shi był gotów by się wspinać i postanowił rzucić słowem oraz kluczowymi wskazówkami:
- Klink, musisz się wspinać. To będzie trening fizyczny. Nie dam ci żadnych zabezpieczeń, ale ty masz swoje. Wspinać się będziesz za pomocą Gear Grind'a. To proste. Nabierz prędkości i wpraw zębatki w ruch, po czym siłą tnącą wybij się i wbij w skałę tak wysoko jak zdołasz. W następnej kolejności znajdź skalną półkę i znowu pod postacią wirujących dysków ścigaj mnie do szczytu. Czas, start! - Zaczęli, każdy swoim sposobem. Shi nieco bezpieczniejszym, ale na pewno wpływającym na ambicje stalowych zębatek sposobem, a też rzucającym nowe wyzwania, jakim był zamysł treningowy i interpretacja Miażdżyciela. Po zakończonej wspinaczce, Shinigami ruszył na kolejny, późno wieczorny trening.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #18
  

Shi zdążył już przeczytać ogłoszenia odnośnie polowań z nietypową rozpiską na weekend włącznie z dniem dzisiejszym - piątkiem. Cotygodniowa lektura każdego, szanującego swój team trenera zwiastowała, że dziś w miejscu jego treningu odbędzie się polowanie na istotę, która wzbudziła zainteresowanie białowłosego. Postanowił więc przyjść tutaj trochę wcześniej, by mieć okazję na obadanie terenu, ale przede wszystkim potrenowanie z Klinkiem, bo nie był w stanie przewidzieć, o której godzinie i czy wróci po zmaganiach. Zdawał też sobie sprawę, że najprawdopodobniej będzie zmuszony do użycia swoich podopiecznych jeśli dojdzie do konfrontacji z okazale wyglądającą bestią. Poszukiwacz przygód w eterycznym regionie zajrzał i zagłębił swoją sylwetkę w jaskini, by wkrótce dojść do oblodzonego korytarza, w którym nie tak dawno przyszło trenować stalowemu stworkowi. Nie było już tu sopli, a z uwagi na łagodną zimę, przez szpary w skałach widoczne były rozsypane i twarde pozostałości śniegowego zsypu. Trener usiadł na kamieniu i wyciągnął ze spokojem kulę, w której siedział Klink. Dumał przez chwilę i za pomocą znanej już aplikacji oglądał ogłoszone polowania. Wahał się między dwoma wyborami, acz dziś dysponował odpowiednią ilością czasu, by wybrać się właśnie tutaj. Pokrótce wyrwał się jednak z zadumy i rozpoczął poprzez wypuszczenie zębatki, słowami:
- Witaj, przyjacielu. Widzisz... Ten korytarz jest pusty, więc musisz go zapełnić Dosłownie.... Rozgrzej się, rozpędzając i ostrząc zębatki, by później wprawiony w ruch wirowy, zdemolowały korytarz przerabiając nieco to, co natura ukształtowała. Klink, to twój trening podpisany numerem dziewiętnaście, więc wiem, że dasz radę. Daje ci swego rodzaju swobodę. - Pokemon o typie stalowym rzeczywiście dostał swobodę w działaniu, przez pierwsze minuty rył ściany, niczym kowal ostrząc młot, uderzający o kowadło. Później przeniósł obszar zainteresowań na środek korytarza, gdzie ofiarą padła podłoga ryta, tyle że przez Miażdżyciela dodającego impetu stworowi. Shi dalej rozmyślał, a zmęczenie pokemona dające się słyszeć z wyniku mniejszej intensywności wykonywanych ataków, potraktował podziękowaniem i schowaniem Klinka, wychodząc z jaskini, do której jeszcze dziś zamierzał wrócić.

• nauka Zębatego miażdżyciela (Gear Grind) #19
  

Stawiam się na polowaniu.

Białowłosy tak, jak zamierzał, zjawił się raz jeszcze w dniu dzisiejszym przed wejściem Jaskini Chargestone. Trzymał w ręku ogłoszenie w formie papierowej, jak to zwykł już czynić wielokrotnie, bowiem uważne przeczytanie i doglądanie zacienionej grafiki było częścią jego głównej pracy jako trenera. Nie widział sensu w gapienie się w ekran swojego pokedexa czy laptopa, który oferował to samo, tyle że w innej skali. Jego domniemana postawa, trzymającego mężczyzny w ręku zadartego kawałka papieru, dodawała swego rodzaju tajemniczości i uroku, co sądził podświadomie w opinii swojego wizerunku. Nie to było jednak istotne, bo sam szkic ogromniastego węża, jakby scalonego tułów skałami. Shi zastanawiał się czy przypadkiem niegdyś nie spotkał tego pokemona, a też brał udział w przeszłości na polowanie na niego. Zdawał sobie sprawę, że może pochodzić z regionu Kanto, który ze względów osobistych, był bliski białowłosemu trenerowi. Na chwilę spuścił wzrok, by dojrzeć zebranych tu trenerów czy poszukiwaczów przygód adekwatnie odnosząc się do treści ogłoszenia, którzy znaleźli się pod jaskinią w tym samym celu, co on.
- Dobra zabawa ponad wszystko, z finałem pełnym potu i łez wspomnień, bym odszedł w chwale z tarczą w ręku. - Myślami, w takiż sposób zmotywował się Shi, stawiając na polowaniu i oczekując na dalsze wskazówki.

Przybywam na polowanie z Nemfi.

Wszyscy znajdujecie się parę metrów od jaskinie i czekacie na osobę, która nadała ogłoszenie. Mijały minuty, a nikt się nie zjawił. Chwilę później dobiegł do was przeraźliwy krzyk. Dobiegający z strony wejścia do jaskini.  Wszyscy spojrzeliście się teraz na stronę północną, czyli wejście do jaskini, a tym czasem z strony południowej zawiał okropny wiatr. Był zimny i nie przyjemny. Krzyk nie cichł w prost przeciwni stawał się coraz głośniejszy.

Kolejka:
Brak

Odpis 15 minut

Złapałem za zapałkę, których całe pudełko miałem w kieszeni spodni. Wyjąłem jedną włożyłem do ust i w taki sposób ruszyłem przed siebie w kierunku wejścia do jaskini. Może uda znaleźć mi się to co było sprawcą krzyku.

Idę w stronę jaskini, świecąc latarką. - Idź za mną - Zwracam się krótko do Nemfi.

Shi był w jakimś stopniu zamyślony, więc sytuacja, która miała miejsce nie zrobiła na nim wrażenia w stopniu, który przyprawił go o dreszcze. Z miłym smakiem przyjął też uderzenie zimnego, przenikliwego wiatru, który dotarł do grupki trenerów czy trenerek, zdecydowanie lubił takie klimaty, a jaskinia bez ognia rozpalonego w środku nigdy nie była ciepła, bo promienie słoneczne nie nagrzewały jej wnętrza. Miał na sobie biały, ciepły płaszcz wędrowca, więc zimno, które pewnie doskwierać miało Oak'owi po wejściu do jaskini, nie przyszło mu nawet przez myśl. Teraz pozostało przeanalizować znikający z echem krzyk, który przeszył dźwiękiem narządy słuchu grupki.
- Pewnie się potknął... - Rzekł z ironią, przewidując najskromniejszy ze scenariuszy, w głębi duszy jednak wiedząc, że "coś" go musiało dorwać. Shi wychodził jednak z założenia, że pojawienie się i aktywność pokemona, który tu grasował nie ma nic z tym wspólnego, a jego natura może okazać się całkiem odmienna niżeli związana z niepokojem mieszkańców okolicznych terenów. Z grafiki wynikało, że ma swoje rozmiary, toteż nie przejdzie bez echa, poza tym Oak kojarzył go z Kanto, więc zadanie z każdą chwilą stawało się coraz łatwiejsze. Białowłosemu nie pozostało nic innego, aniżeli wejść do środka jaskini i podążać za dosłyszanym okrzykiem desperacji, najprawdopodobniej ich zleceniodawcy. Udał się na północ - wejście jaskini i wszedł do groty bez chwili zastanowienia, oświetlając sobie drogę pokedexem niczym latarką, póki co. Patrzył pod nogi.

Wszyscy ruszyliście w stronę jaskini, a krzyki nasilały się i była coraz bardziej przerażające. Przeszliście parę kroków i już ujrzeliście wejście do jaskinie, z którego właśnie coś wybiegało i biegło prosto na was. Była to dziewczyna która była cała w krwi. Była cała podrapana, a może pocięta trudno stwierdzić z powodu ilości krwi, która zasłaniała jej rany. Dziewczyna biegła prosto na was, a w jej oczach było widać strach. Nie miała zamiaru was ominąć i nagle...BAM. Uderzyła prosto w Morfinę i Shi, którzy teraz byli cali w jej krwi.

Kolejka:
Brak

15 minut

Chwyciłem szybko Nemfi za ramiona, podrywając ją na równe nogi, wiedząc, jak będzie przerażona krwią. Odstawiłem ją za siebie i wziąłem się za pomoc dziewczynie. Wezwałbym wodnego pokemona w celu przemycia jej ran, ale jak na ironię, żaden nie miał wodnego ataku. - Co się stało? ... Ma ktoś wodę? Apteczkę?

Widok mnie nieco zdziwił, bo pewna dziewczyna i to cała we krwi wybiegła z jaskini i jak dyby nigdy nic zderzyła się z dwójką innych trenerów. Trzymając cały czas zapałkę w ustach i rzekłem do niej:
-Warto tam wchodzić? Bo widzę, że zabawa musiała być przednia.

Białowłosy od razu, nie mając czasu na odpowiednią reakcję ominięcia dziewczyny, przyjął na siebie jej uderzenie. Po wszystkim, okazało się, że jego śnieżno-biały płaszcz, podobnie z resztą włosy nabrały barwy krwistej i wymieszane z bielą sprawiły, że odzwierciedlał idealnie żywą flagę Polską. Natychmiast, ale ze stoickim spokojem i wyrafinowaniem skwitował to słowem:
- Cóż to, inicjacja do Bractwa Krwi? - Z ironią spojrzał na zakrwawioną dziewczynkę, a też rzucił okiem na koleżankę-trenerkę, która podobnie jak on została ubabrana ludzką farbą. Shi nie miał możliwości przebrania się, więc musiał w tym stanie, niechlubnym mniemając, pozostać, ale oczekiwał wyjaśnień. Jeśli, rzecz jasna, młoda kobieta pozostała dalej z nimi. Zapytał:
- Kto ci to uczynił, młoda damo? - Będąc ciekawym, ale nie aż tak wielce, by dogłębniej wypytywać tę osobę. W każdej chwili był zdolny ruszyć dalej, wgłąb jaskini. Umazany krwią czuł się nawet poważniej i przede wszystkim czuł, że uczestniczy w jakimś wydarzeniu, ambicjonalnej przygodzie.

Wy byliście od krwi, a dziewczynka ledwo co się podnosiła, ale gdy tylko to zrobiła spojrzała za siebie i z przerażaniem zaczęła krzyczeć.
-To coś mnie dorwie! Uciekać! Musze uciekać!
Ledwo co się podniosła i spojrzała na was. Teraz mogliście dojrzeć, iż ona również jest trenerką. Byłą ubraną w białą bluzkę, która teraz miała czerwony kolor oraz dżinsowe spodnie, do których miała przepięty specjalny pasek na pokeballe. Było ich trzech.
-To ogłoszenie to kłamstwo nie wchodźcie tam!
Po tych słowach znów spojrzała za siebie i zaczęła szybko uciekać. W spojrzeliście się również w to miejsce co ona, ale jedyne co ujrzeliście to jakiś cień znikający w jaskini.

Kolejka:
Brak

Odpis 15 minut

-No i fajnie. - rzekłem jakby sam do siebie. Po czym wyjąłem latarkę i ruszyłem do jaskini. Świeciłem sobie po ścianach i ruszyłem w głąb szukać pokemona.