Ich troje przybyło na polowanie do opuszczonego budynku szkoły, co ich tu czeka ? Może koncert, albo inna imprezka ? Raczej nie bo w oddali słychać pohukiwania Hoothoota, a wkoło jakoś ciemno i ponuro. Stoicie przed otwartą bramą na teren posesji szkolnej, stąd możecie się udać do głównego budynku bądź na boisko szkolne.

Kolejka:
Dziomek
Cedric
Halfi

Bez zastanowienia ruszyłem w kierunku boiska, bo za czasów szkolnych bylo to moje ulubione miejsce.

Oprócz mnie była tu jeszcze dwójka trenerów. Jak widać będę miał tutaj konkurencje i złapanie pokemona nie będzie takie łatwe jak mi się pierwotnie wydawało. Mogłem udać się w dwa miejsca - do szkoły, bądź też na boisku. Przez chwilę siedziałem zastanawiając się co powinienem w tej sytuacji uczynić. Wzrokiem odprowadziłem Dziomka, który ruszył w kierunku boiska po czym popatrzyłem na dziewczynę. Ta nie reagowała. Nie miałem zamiaru dłużej czekać aż łaskawie się ruszy i podobnie jak Dziomek poszedłem na boisko. Nie chciałem samemu spacerować sobie po szkole.

Dwóch panów poszło na boisko, pomyślałam sobie, że ja wejdę do szkoły. Nikt mi nie będzie przeszkadzać przynajmniej. Przyszłam tu po przygodę, nie po Pokemona.

Panowie nie byli zbyt szarmanccy i pozostawili damę samą sobie. Ruszyli na boisko które w tajemniczy sposób nagle zostało utopione w gęstej mgle. Po chwili dało się słychać dzikie odgłosy, jak podczas jakiegoś dużego wydarzenia sportowego.
Tymczasem Halfi weszła do budynku głównego i z miejsca głośno zadudnił jej w uszach dźwięk dzwonka. Teraz pytanie, jakim cudem to dziadostwo wciąż działa i czy dzwoni na lekcję czy na przerwę. Zanim odkryłaś na to odpowiedź tajemnicza siła wciągnęła cię do pierwszej lepszej klasy. Ciemno wszędzie głucho wszędzie co to będzie ? Jesteś sama w klasie a drzwi się za tobą zamknęły, na pierwszy rzut oka nic tu nie ma.

Kolejka:
Dziomek
Cedric
Halfi

Meczyk? O jak fajnie? Może któraś z drużyn poszukuje prawoskrzydłowego, chętnie bym sobie zagrał. A jak nie, to zadowole się samym oglądaniem spotkania, tylko niech ta mgła wreszcie się rozstąpi bo nic nie widać.

Cooo?
Szybko obróciłem się na pięcie aby sprawdzić czy przypadkiem nic nie próbuje zajść mnie od tyłu. Międzyczasie wyjąłem miecz z pochwy i uniosłem go na wysokość klatki piersiowej.
- To tu się dzieje do licha!
Rozglądałem się wokół siebie. Dopiero teraz usłyszałem te dziwne okrzyki. Czyżby nas przeniosła na jakiś mecz? Czy to w ogóle możliwe?  W sumie po tej szkole wszystkiego można było się spodziewać. Byłem naprawdę poddenerwowany tym co się tutaj dzieje. W końcu nigdy nie wiadomo co może mnie spotkać w tak tajemniczym i dziwnym miejscu. Miałem jednak nadzieję, że wszystko skończy się dobrze.

Podskoczyłam cała kiedy odezwał się ten szatański przedmiot. Szkoła była od lat opuszczona, dlaczego ten dzwonek w ogóle działa? Nagle coś wciągnęło mnie do najbliższej klasy. A moze sama tam wpadłam? Mimo wszystko, odruchowo krzyknęłam, a otaczała mnie grobowa ciemność. Okej... co teraz? Tak trochę bałam się ruszyć. Zacisnęłam rękę na pierwszym lepszym ballu jaki wymacałam w kieszeni.

Z mgły wyleciała jajowata piłka wprost w objęcia Cedrica. Po chwili z tamtego miejsca wybiegła masa napakowanych osiłków i rzuciła się na trzymającego piłkę wbijając go w ziemię. Panowie to nie piłka nożna, to masa kłopotów w przenośni i dosłownie, czy ujdziecie stąd żywi hehehe
Tymczasem Halfi w klasie ma początki stanu panicznego. Kiedy tak jej się nogi trzęsą to za biurkiem nauczyciela pokazała się jakaś upiorna postać, uderzając wskaźnikiem o ławkę. Równie upiorny głos wyszedł kazał ci siadać na miejsce i wyjaśnić spóźnienie.

Kolejka:
Dziomek
Cedric
Halfi

Przez chwilę ucieszyłem się, że to nie ja złapałem piłkę, ale potem postanowiłem działać. Wypuściłem Magnetona i poleciłem mu by mnie ochraniał, a ja miałem zamiar unikać problemów więc troszkę się oddaliłem od stada by ogarnąć co sie tu dzieje i czy na pewno tu odbywa sie spotkanie sportowe.

- O chol....
Nie dokończyłem, ponieważ zostałem wbity w ziemię przez grupę osiłków. Miecz upadł jakieś kilka metrów ode mnie. Zdenerwowany zacząłem się szarpać próbując się uwolnić. Jeżeli to nie pomoże rzucam ball.
- Ruszaj Poliwrath!
Po chwili z pokeballa wyszła moja trawiasta podopieczna.
- Zmocz ich hydropompą niech ze mnie zejdą!
Jak tylko mój pokemon to zrobił podniosłem się, wziąłem miecz i zacząłem uciekać jak najszybciej mogłem w kierunku bocznej linii boiska.

- O chol....
Nie dokończyłem, ponieważ zostałem wbity w ziemię przez grupę osiłków. Miecz upadł jakieś kilka metrów ode mnie. Zdenerwowany zacząłem się szarpać próbując się uwolnić. Jeżeli to nie pomoże rzucam ball.
- Ruszaj Poliwrath!
Po chwili z pokeballa wyszła moja trawiasta podopieczna.
- Zmocz ich hydropompą niech ze mnie zejdą!
Jak tylko mój pokemon to zrobił podniosłem się, wziąłem miecz i zacząłem uciekać jak najszybciej mogłem w kierunku bocznej linii boiska.

Gwałtownie spojrzałam w stronę skąd pochodził ten tajemniczy, z dupy wzięty głos. Nic nie odpowiedziałam i usiadłam w pierwszej lepszej ławce. Oby to nie była lekcja matematyki....

Dziomek chciał zwiać ale na niego też się rzucili, jednak jego magneton ich przyblokował i teraz się siłują. Pok Cedrowego zawodnika zrzucił mięśniaków z niego, ale po chwili do poka doskoczyli i też się siłują. Ced nadal trzyma piłkę a sędziego jakoś brak wiec nie przerwał gry jak powinien.
Tymczasem Halfi dalej jest gnębiona przez zjawę.
- Czemu nic nie mówisz ? Czemu się spóźniłaś ? Zrobiłaś zadanie domowe ? Lepiej wyciągnij kartkę i długopis bo czas na kartkówkę muahahahahaha

Kolejka:
Dziomek
Cedric*
Halfi

Cedric! Biegniemy w kierunku z którego oni przybiegli. Jak będą blisko Ciebie to podaj mi piłkie i ogramy ich! - krzyknąłem do Cedrica i przygotowałem się do morderczego biegu.

- Vlad bąbelkowy promień okładaj ich ile wlezie!
Krzyknąłem do mojego pokemona po czym, pobiegłem na ukos starając się omijać konfrontacji z dryblasami.
- Łap!
Rzuciłem piłka w kierunku Dziomka po czym ruszyłem cała naprzód.
- Poliwrath odepchnij ich od siebie ciosem ciałem po czym rusz pomiędzy mną a Dziomkiem.
Przyjęliśmy odpowiednie ustawienie po czym krzyknąłem do Dziomka.
- Teraz przerzuć do Vlada, on rzuci okrągłym rzutem i mamy punkt!
Skoro nikt nie przerywał gry to uznałem, ze staliśmy się jej częścią. A skoro już gramy, to nie ma innej opcji niż zwycięstwo.

To już nie było straszne, a irytujące. Dlaczego, do cholery jestem sama w klasie i jeszcze w dodatku zbieram opierdol (jakby to była jakaś nowość)?
Kartka. Potrzebuję kartki. Nie ma tu nikogo od kogo mogłabym wyżebrać... a długopis? czym niby mam pisać?
Miałam dziwne wrażenie, że jestem w czarnej dupie. Nagle jednak wpadł mi do głowy świetny pomysł. Zanim zdazyłam pomyśleć, powiedziałam:
- Zgłaszam nieprzygotowanie!

Chłopacy postanowili ograć mieśniaków i ruszyli do ataku. Tylko dzięki niesamowitemu wsparciu ich pokemonów jakoś im się to udało, ale poki mają dość i uciekają do swoich pokeballi. Z boiska wyparowała cała mgła i nic szczególnego tutaj nie ma, ale widzicie jakąś fioletową mgiełkę na dachu głównego budynku.
Po odpowiedzi Halfi duch posmutniał a po chwili wybuchnął szałem i rzucił się dziewczynie do gardła.

Kolejka bez zmian

Wygraliśmy! Tylko po co to bylo? Mgiełka przypominała mi trochę Gastlyego, ale pewnie byla tylko iluzją. Postanowiłem udać się w kierunku budynku by zbadać to zjawisko.

Udało się! I wtedy mgła opadła o moim oczom ukazała się dziwna mgiełka na gmachu. Bardzo mnie ona zaciekawiła i bez chwili zawahania postanowiłem ruszyć w jej kierunku aby ją zbadać. Szedłem tam dość pośpiesznym truchtem chcąc jak najszybciej zobaczyć to dziwne zjawisko. Liczyłem, że jest to właśnie ten pokemon, którego szukam. Pragnąłem go bardziej niż czegokolwiek innego.
- Jeszce tylko kawałek.
Mówiłem sam do siebie co raz przyśpieszając kroku. Kątem oka spojrzałem na Dziomka, teraz już nie byliśmy drużyną a rywalami. Zastanawiałem się w jaki sposób pozbyć się konkurencji. Musiałem zdobyć tego pokemona za wszelką cenę.
- Będziesz mój...
Mówiłem sam do siebie.

Zanim zdążyłam cokolwiek zrobić, już byłam duszona przez to coś. Złapałam pierwszy lepszy ball i rzuciłam nim na oślep. Trafiłam na Combusken.
- Zabierz to... - wychrypiałam, a Combusken zaatakowała Podwójnym Kopnięciem.

Chłopacy weszli do budynki i usłyszeli dziwne hałasy z pobliskiej klasy. Kiedy tam zajrzeli Halfi leżała na podłodze z zamkniętymi oczyma szamotając się z manekinem, takim na biologię. Obok stał Combasken wyliczający ją niczym sędzia bokserski. Tak staliście zamurowani przyglądając się temu a nad waszymi głowami dało się słyszeć jakiś cichy śmiech który zaraz zniknął, wtedy dziewczyna się obudziła.

Bez zmian.

Ktoś tu sobie robi z nas jaja. Rozejrzałem się po sali lekcyjnej. Jesli nie znajdę żadnych wskazówek idę żądać korytarz. Gdzieś tu musi się kryć ten pok z ogłoszenia.

- Co tu się wyprawia?
Powiedziałem sam do siebie po czym rozejrzałem się po sali lekcyjnej starając się odnaleźć jakieś wskazówki. Pomyślałem, że skoro słyszę głos z góry to pokemon musiał pójść na górę. Nie miałem jednak zamiaru korzystać ze schodów.
- Ruszaj Vlad!
Rzuciłem ball z moim pokemonem.
- Zrób dziurę w suficie przy pomocy ciosu dynama!
Po tym wziąłem ławkę i postawiłem ją pod dziurą po czym po niej wszedłem na górę. Rozglądałem się wokół starając się odnaleźć tajemniczego pokemona.
- Gdzie ty jesteś cholero...
Powiedziałem sam do siebie, jakby licząc, że ten pokemon mnie usłyszy i wyjdzie.

Nagle jakbym ocknęła się z transu. Wstałam gwałtownie, przybierając pozycję bojową.
- Spadamy stąd... - mruknęłam do Combusken i wybiegłyśmy z sali. Chciałam ją mieć teraz przy sobie, toteż nie chowałam ją do balla.