Słoneczny dzień pięknie rozświetlił całą sale gimnastyczną... A potem cała masa poke-nietoprzerzy wystrzeliła z tej dziury jak poparzona. Takiej ilości pokemonów Szogun nie widział raczej w jednym miejscu, a jeśli już to na pewno nie tyle latających sukinkotów, które raczej nie były zadowolone z jego działań. Jedne po prostu uciekały by skryć się w mroku nocy, a inne (choć było ich znacznie mniej), postanowiły dorwać tego, który je zbudził. Kilka Crobatów, noivernów i Swobtatów... Nie są przyjaźnie nastawione, a walka z kilkoma przeciwnikami raczej spisuje na przegranej pozycji.

Cholera! To znowu te głosy! Pomyślałem i wtedy zobaczyłem dziesiątki pokemonów którym nie spodobało się to że je wszystkie obudziłem. Ale cóż...nie każdy ma to co chce! Biegnę i w trakcie ucieczki wymieniam pokemona Bronzonga na Jynxa i także w trakcie biegu nakazuje jej użyć ataku śpiewu by uśpić wszystkie pokemony które nas ścigały.

Życie nie jest takie proste, zwłaszcza gdy uciekasz przed pokemonami, które używają ataków sonicznych. Poza tym Jynx nie należy do najszybszych pokemonów... Śpiewaczka już po chwili oberwała kilkoma atakami typu lot lub trującego. Pano nowoelitarny został szybko okrążony.

Głupie dzikie pokemony. Nie dam im się tak łatwo. Jeśli tak właśnie myślą to chyba źle myślą.
- Jynx, najpierw spowolnijmy ich śnieżnym pyłem rozsiewając go dookoła, po czym spróbujmy po raz kolejny uśpić całą gromadkę śpiewem! Uda ci sie je przekrzyczeć! Mimo tego że jest ich wiele, nigdy nie będą silniejsze od pokemona trenowanego od małego przez trenera! Dasz radę Jynx...Obaj doskonale o tym wiemy- Powiedziałem do mojego psychicznego pokemona. Może jednak...zamęt bardziej pomoże?

Jak to mówią: pokemon dupa kiedy wrogów kupa... Tak było i tym razem. Jynx powaliła co prawda kilku przeciwników, ale została jednak powalona na glebie po którymś silnym ataku, który na siebie przyjęła.
Szogunowi ledwo udało się uciec, ale to był dla niego koniec polowania.

Przybyłem do tego opuszczonego ośrodka edukacyjnego. Poprzedniego dnia nie udało mi się tu nic złapać dlatego liczyłem na to że dzisiaj mi się to uda. Znowu wlazłem do środka w poszukiwaniu pokemona psychicznego Meditite. Wypuściłem też swojego pokemona Kadabre by w razie czego bronił nas przed dzikimi pokemonami które stadnie zamieszkują to miejsce

Niestrudzony łapacz Szogun przybył i znowu miał okazje zwiedzić CAŁĄ szkołę. Oczywiście miał też złe wspomnienia związane z salą gimnastyczną i wcale się one nie wiązały z nauczycielem WFu-sadystą.

Dzisiaj na stówe nie wejdę do tego pomiotu szatana jaką jest sala gimnastyczna. Zamiast tego ruszyłem w stronę pokoju nauczycielskiego który także jest siedliskiem wszelkiego zła jaki jest i amnet. Po drodze obserwuje wszelkie ruchy dookoła aby nie przeoczyć pokemona psychicznego Meditite który gdzieś się tu czai tylko jeszcze nie wiedziałem gdzie...

Bez większych przeszkód Szogun dotarł do pokoju. Zakurzone dzienniki, stary automat do kawy, porozwalane meble i mnóstwo różnego badziewia. Właściwe gdy to miejsce było nowe to za pewne o wiele lepiej wyglądało niż klasy... Zachciało im się luksusów... Można poszperać, to dość duże pomieszczenie. Kilka stołów, kilka szafek.

Jak widać, nauczyciele lubią burżuazje. Zauważyłem że stoi tam pare szafek i stołów a jak wiadomo Meditite do najwyższych nie należy więc może tam się znajdować. Postanawiam że posprawdzam wszystkie szafy otwierając je. Przedtem rozmawiam z Kadabrą
- Kadabra, jeśli coś w tych szafach będzie,ty uderz w niego psychicznym promieniem!- Powiedziałem pokemonowi i zacząłem otwierać wszystkie szafy.

Szogun w najlepsze przeszukiwał szafki, kiedy nagle coś się w jednej poruszyło. Kadabra nie czekała i szybko wykonała polecenie trenera... To nie było zbyt mądre gdyż po chwili z szafki wyszedł wkurzony Haunter. Po chwili Kadabra oberwała Kulą Cienia...

Wiedziałem że w końcu coś nas dopadnie. Ale Haunter chyba nie wie że mamy nad nim przewage typową i to podwójną!
- Kadabra, rozwal tego hauntera psychicznym promieniem po czym wrzuć go z powrotem psychiką! Czyli tam gdzie jego miejsce!- Powiedziałem do mojego psychicznego pokemona. Powinniśmy z łatwością poradzić sobie z dzikim haunterem...

Serio sądzisz, że przekonasz mnie słowami "na pewno poradzi sobie z dzikim Haunterm"?

***

Haunter nie był głupi schował się w ziemi przez co Kadabra nic nie mogła zrobić... A potem wyleciał z podziemi i uderzył ją Ciosem Cienia. To był teren ducha, każdy kto mówił sobie, ze ma tu jakąś przewagę się myli...

-Kadabra, teraz zanim Haunter zdąży schować się w ziemi, chwyć go psychiką i rozwal nim okoliczne stoły! Gdyby znowu uciekł ty teleportuj sie w inne miejsce żeby nie mógł cię namierzyć!- Poleciłem mojemu pokemonowi. Nie było tu za wiele strategii ale cóż poradzić...teren nam nie sprzyja.

Haunter został trochę sponiewierany, jednak po chwili przeszedł do ataku. Kadabra zmieniła swoje położenie teleportacją, ale nie wiele to dało: kolejna kula Cienie zmiotła ją z nóg. I kolejne polowanie się nie udało...

Po pierwszym treningu przyszedłem do Opuszczonej Szkoły gdzie mogłem na spokojnie wypuścić mojego Honedga. Gdy wyszedł momentalnie rzekłem do niego:
-Witaj Honedge to nasze pierwsze spotkanie, ale na pewno nie ostatnie. Chcę więc nadać ci jakieś imię, by móc się do Ciebie zwracać jak do przyjaciela. Mam dla Ciebie imię Decard. Pasuje? To świetnie! Zaczniemy dzisiaj trening Tańca Mieczy. A więc... czas tańczyć! - po tych słowach puściłem muzykę z radia, które przyniosłem i już po chwili wraz z moim pokemonem... tańczyć! Pokemon tańczył wraz ze mną, a gdy już miał dość to wtedy schowałem go do pokeballa i ruszyłem na kolejny trening.

Chłopak ponownie przybył nad tereny Opuszczonej Szkoły, aby wraz z pokemonem rozpocząć, a raczej wznowić ćwiczenia dotyczące ataku zwanego Mylącym Promieniem. Sponge podrzucił czerwonego balla wysoko w powietrze, po czym zwrócił się do pokemona. -Cześć Dusknoir. Pewnie nie mogłeś się doczekać wspólnej pracy nad Mylącym Promieniem, co nie? A w szczególności dlatego, że wychodzi Ci on coraz to lepiej i lepiej! Więc na co czekamy? Zaczynajmy! Tak też zrobili, a Sponge próbował pomóc pokemonowi jak najbardziej w sposób taki, że udzielał mu wskazówek, poprawiał błędy i próbował go nauczyć. Dusknoir kumulował energię w jednym punkcie na swoim ciele a następnie wyzwalał ją z konkretnym zastosowaniem, czyli oszołomieniem. Trening dobiegł końca po kilku, ale to kilku bardzo wyczerpujących próbach ataku.

Dusknoir
* Nauka Mylącego Promienia (10)

I moim następnym celem jest Opuszczona Szkołą gdzie wypuściłem swojego Honedga. Mój pokemon zaczął lewitować przede mną i już wiedział, że nadszedł czas na kolejny trening Tańca Mieczy. Szybko więc odpaliłem radio i już po chwili mój pokemon zaczął tańczyć wraz ze mną już po chwili kręcił piruety itd. To była świetna zabawa ale i dobry trener. Pokemon więc tańczył dopóki nie miał dość. Wtedy schowałem go do balla i już po chwili ruszyłem dalej.

Matt przyszedł do Opuszczonej Szkoły. Wraz ze swoim Bronzongiem zaczęli tu ostatnio trenować Stalową Obronę. Nadszedł czas na kontynuację. Po chwili medytacji i gromadzenia energii, nadszedł czas na pierwszą część treningu. Bronzong miał za zadanie skupić się na swojej wewnętrznej energii i użyć jej do wzmocnienia się, by stać się kawałkiem twardego metalu, którego nie da się rozbić. Jego celem na pierwszym treningu była próba stworzenia wokół siebie stalowej warstwy. Bronzongowi szło kiepsko, aczkolwiek był dość pojętnym pokemonem i jak na 1 praktyczny trening spisał się całkiem nieźle. Po wszystkim partyjka w szachy. Po niej Matt wycofał Bronzonga do pokeballa i odszedł z uśmiechem.

Bronzong – Stalowa obrona (2)

Przechadzając się po miejscach treningowych trafiłem do niezbyt przyjemnego dla oka miejsca a mianowicie do Opuszczonej Szkoły. Będąc już w tym miejscu postanowiłem, że będę trenował tu moego duszka Misdreavusa. Na początek zapoznaliśmy się ze sobą i zagraliśmy w gry, po czym postanowiłem nadać nowej towarzyszce imię - Morgana. Kiedy pokemon oswoił się ze swoim nowym imieniem, zabraliśmy się za naukę nowego ataku jakim była Psycho Fala. Zadaniem pokemona na dzisiejszym treningu było uderzenie Psycho Falą w manekina ustawionego na środku areny na której odbywał się trening. Morgana zebrała swoje siły i w postaci błękitnych fal miała uderzyć przeciwnika. Misdreavus zaczęła wykonywać pierścienie które w ostateczności falami uderzały manekina. Po zakończeniu treningu schowałem Morganę do pokeballa i opuściłem Opuszczoną już Szkołę po czym ruszyłem w dalszą drogę na kolejne treningi z kolejnymi pokemonami.

Misdreavus
- nadanie imienia
- nauka Psycho Fali (Psywave)(1)

Matt pojawił się w okolicach Opuszczonej Szkoły. Nadszedł czas na trzeci trening Stalowej Obrony. Chłopak wypuścił swojego stalowego podopiecznego z pokeballa. Po chwili medytacji i skupiania energii, Bronzong miał za zadanie kontynuowanie poprzedniego treningu. Musiał skupić się, aby utwardzić powierzchnię swojego ciała, stworzyć wokół niego twardą aurę. Matt w czasie gdy Bronzong starał się pokazać jaki jest twardy, że się nie boi i wie, że może być twardszy nawet od ognia, opiekował się jajkiem Parasa. Po wszystkim nadszedł czas na chwilę zabawy z Quilavą. Matt chciał pokazać Bronzongowi, że ogień nie musi go przerażać, a wręcz przeciwnie – może być fajny. W końcu chłopak wycofał pokemony do balli i odszedł z uśmeichem.

Bronzong – Stalowa obrona (3)

- A teraz weźmy się za jakiś świeży atak. Co powiesz na to aby nieco potrenować taran zen? To już jeden z otatnich ataków jakich będziesz się uczyć, ale ręczę ci, że bardzo silny. A więc do dzieła.
Oczywiście tak jak zawsze należało rozpocząć od lekcji teoretycznej.
- Dobrze Corelu a więc posłuchaj co mam ci do powiedzenia. Taran Zen jest to niezwykle potężny atak typu psychicznego. Przypomina nieco akcje z tym, że otaczasz się silną psychiczną wiązką, która dodatkowo wzmacnia cios. Najpierw nauczysz się wytwarzać wiązkę, a potem uderzać przy jej pomocy.
Po tych słowach zakończyłem dzisiejszy trening.

Girafarig - Taran Zen (1)

Po odbyciu się treningu po wizycie u hodowcy postanowiłem zabrać się za naukę kolejnego ataku mojego pokemona. Ciosem tym był taran zen. Nauka tego ciosu przebiegała oddzielnie i nie kolidowała z drugim trenowanym, a raczej potwarzananym atakiem. W końcu pokemon już częściowo wiedział jak wykonywać psychikę. Miał bardzo duże podstawy wiadomościowe.
- Dobrze Corel. A więc dzisiaj jeszcze trochę pogadamy o tym ataku. Najpierw poopowiadam ci różnicy pomiędzy tym ciosem a akcją, a potem w jaki sposób należy uwalniać tą psychiczną energię.
Wykład ten zajął mi dobre dwadzieścia minut. Pokemon słuchał wszystkiego z uwagą.

Girafarig - Taran Zen (2)

Teraz nadszedł czas na trening z moją małą Ralts. Stworek nadal uczył się ruchu Hipnozą. To jego drugi trening tego ataku. Wcześniej psychiczny pokemon przeszedł coś w rodzaju praktyki, która mówiła pokemonowi, co to za atak. Ja uznawałam, że lepiej, kiedy pokemon wie, jakiego ruchu używa i co on powoduje. Wypuściłam więc Blade'a z pokeball'a po czym poprosiłam go o skupienie swojej energii. Medytację. Mały siadł więc na stole i zaczął skupiać swoją energię.

Wisienką na torcie dzisiejszego dnia treningów było spotkanie z psychicznym przedstawicielem moich pokemonów - Girafarigiem.
- Dobrze Corel. Jako, że taran zen to naprawdę bardzo trudny ruch to dzisiaj jeszcze trochę o nim porozmawiamy. Wykonanie tego ciosy wymaga od ciebie naprawdę sporej wiedzy na jego temat, to nie jest takie hop siup.
Powiedziałem do mojego pokemona po czym uśmiechnąłem się.
- Tematem jakim się dzisiaj zajmiemy jest wytwarzanie psychicznej energii i przetwarzanie jej w odpowiedni sposób.
Po tych słowach zacząłem wykład właśnie na ten temat.

Girafarig - Taran Zen (3)