O przerażającej katastrofie, która miała miejsce w przeciętnej szkole Jotho dowiedział się cały świat. Opętana przez duchy młodzież groziła rówieśnikom przy pomocy pokemonów. Uczniowie krzyczeli tłukąc szyby, wiercili dziury w ścianach a także niszczyli klasy. Szkoła po przerażających zdarzeniach została opuszczona. Z zewnątrz jest to doszczętnie spalony budynek. W wewnątrz na pierwszy rzut oka widać zdarte tapety ze ściany, zawalony sufit, wybite okna, podarte książki i połamane drzwi od klas. Nieliczni trenerzy przychodzą tutaj trenować swoje pokemony typu psychicznego i duch.

Tutaj można spotkać pokemony duchy i psychiczne, a także trenować pokemony tego rodzaju.

Przyszedł czas na kolejny od dawna trening wraz z moim Solrockiem - trening ruchu o nazwie Zamęt. Więc wypuściłem oczywiście mojego pokemona i wydałem mu dzisiejsze polecenie treningowe. Miał tym razem swoją psychiczną mocą podnieść strzępy z drewnianych ścian, wprowadzając je w Zamęt. Tak więc zaczeliśmy od uzbierania w sobie psycho-energii poprzez wyciszenie się i medytację. Następnie gdy pokemon zebrał w sobie wystarczającą jej ilośc, uniósł w górę cele treningowe, okrywając je błękitną łuną - taką samą jaka teraz błyszczała w jego oczach. Po chwili strzępy te opdały bezwładnie na ziemie, kończąc tym samym nasz dzisiejszy trening. Schowałem mojego kamienno-psychicznego pokemona i opuściłem tą Szkołe - nie miałem tu nic więcej do roboty, przynajmniej na dzień dzisiejszy.

Matt przyszedł do Opuszczonej Szkoły. Przyszedł czas na kontynuację treningu na Psycho Falę. Bronzor był na bardzo dobrej drodze do opanowania ów ataku. Matt wypuścił pokemona z pokeballa. Nie chciał dzisiaj za bardzo przemęczać stalowego pokemona.
-Cześć. Dzisiaj chciałbym porozmawiać z tobą jeszcze trochę na temat teorii. Nie chcę cię przemęczać fizycznie. Bardzo ciężko pracujesz – widzę to. – pochwalił Bronzora. Pokemon uśmiechnął się delikatnie. - Przypomnijmy sobie dokładnie na czym w ogóle polega ten atak. Musisz stworzyć falę energii, która wgniecie przeciwnika w ziemię. Wiem, że nie będzie to łatwe, aczkolwiek. Musisz stworzyć okręgi, które będą przesycone ów energią. Pamiętaj by odległość między okręgami była równa, ale nie żałuj tak energii – pokemon zamknięty wewnątrz ataku Psycho Falę musi odczuć bijącą od ciebie energię. Musisz wgnieść go w ścianę lub w podłogę. Rozumiesz? Wychodziło ci całkiem nieźle, aczkolwiek teraz będziemy próbowali dopracować atak. Musisz osiągnąć perfekcję. Dawałeś radę znieść swoją siłą jakieś małe rzeczy jak kamyczki. Teraz musisz postarać się nadać całości odpowiednią siłę, wyrównać atak i opanować go do perfekcji. Spróbujemy raz. Dzisiaj moim celem było przypomnienie ci teorii. – rzekł. Chłopak wyciągnął z plecaka kulę do kręgli. Zapytacie się kto normalny nosi ze sobą kulę do kręgli? No cóż... Matt nigdy nie należał do tych zrównoważonych – Dzisiaj będzie rzut kulą do celu! – rzekł z zaangażowaniem. Podrzucił kulę, a Bronzor miał odepchnąć ją za pomocą Psych Fali. Nie wychodziło to idealnie, aczkolwiek nie było źle. - Dobra. Starczy. Teraz mam dla ciebie małą niespodziankę. Jak wiesz – chcemy popracować nad twoją odwagą. Dzisiaj zrobimy sobie maraton filmowy – zaśmiał się. Bronzor bardzo się ucieszył. Na początku oglądając filmy na laptopie Matta nie było problemów. Z czasem jednak przyszedł czas na horrory. Bronzor bał się niezmiernie, mimo to próbował walczyć – oglądać film. Po obejrzeniu kilku takich chłopak wyciągnął z plecaka szachownicę. - To co? Partyjka na odstresowanie? – zapytał. Bronzor przytaknął. Tak właśnie zaczęła się gra. Po wszystkim chłopak wycofał pokemona do pokeballa i odszedł.

Bronzor – Psycho Fala (10)

Matt przybył do Opuszczonej Szkoły. Przyszedł bowiem czas na kolejny, jedenasty już trening kierujący jego i Bronzora do opanowania Psycho Fali. Matt wypuścił stalowego pokemona z pokeballa.
-Cześć Bronzor. Dzisiaj kontynuujemy trening na Psycho Falę. - powiedział. - Twoim dzisiejszym celem będzie popracowanie nad celnością ataku. – powiedział i narysował pisakiem na ścianie mały krzyżyk. - To będzie twój cel. Będę rzucał kamieniami, które będziesz musiał wbić w ten krzyżyk – rzekł. Po chwili zaczął się trening. Matt rzucał kamieniami, które Bronzor miał wbić w ścianę. Owszem – udało się je wbić, niestety niekoniecznie w miejsce, które ustalili. - Dobra. Jeszcze raz. Psycho Fala! – powiedział. Bronzor wbijał kamienie w ścianę. Był coraz bliżej miejsca, na którym miał się skupić. Z czasem zaczął celować w odpowiednie miejsce. Chłopak uśmiechnął się. - Bardzo dobrze. Ostatnio poszperałem trochę w internecie – usiadł na ziemi – W poszukiwaniu sposobu na nasz mały problem. Na początku musisz uświadomić sobie czego tak w ogóle się boisz i zrozumieć, że to tak naprawdę nie jest straszne. Po drugie – nie myśl o strachu. Dodatkowo myślę, że skupianie się na treningu na dobre pozwoli ci zerwać ze strachem. Stań się potężny. Jeszcze jedna sprawa... musisz wierzyć, że jesteś silny. Miej świadomość, że strach ci nie przeszkodzi – jesteś silniejszy od niego. – rzekł. Po tym treningu nadszedł czas na chwilę zabawy. Matt wyciągnął z torby szachownicę i rozpoczęła się gra. W końcu Matt wycofał pokemona do balla i odszedł.

Bronzor – Psycho Fala (11)

Matt przyszedł do Opuszczonej Szkoły. Był to kolejny przystanek na drodze dzisiejszych treningów. Wypuścił z pokeballa Bronzora i uśmiechnął się radośnie. Pokemon rozejrzał się niepewnie, lecz po chwili przeniósł wzrok na Matta.
-Cześć Bronzor. Mam nadzieję, że jesteś gotowy na kolejny trening – powiedział. Bronzor uśmiechnął się z zaangażowaniem. - Dzisiaj kontynuujemy naukę Psycho Fali. Twoim dzisiejszym celem będzie zniszczenie za pomocą tego ataku tej sterty kamieni – mówiąc to, wskazał na sporej wielkości kupkę dość dużych kamieni. Nie były one lekkie – jeśli Bronzor chciał zniszczyć przeszkodę, musiał się bardzo postarać. - Zacznijmy jednak od rozgrzewki – dodał. Trening rozpoczęli od powtórzenia sobie wszystkich znanych im ataków. - Doskonale. Teraz Użyj Psycho Fali! – powiedział. Bronzor wykonał atak. Sterta kamieni zadrżała, aczkolwiek nie rozleciała się – Dobra było nieźle, nie przestawaj. Masz ją zniszczyć! Psycho Fala! – powiedział. Sterta trzęsła się coraz bardziej. Bronzor nie przestawał ostrzeliwać kamieni atakiem. W końcu kupka rozleciała się. - Świetnie! – krzyknął uradowany. Matt po chwili powiedział – Na dzisiaj koniec, doskonale sobie poradziłeś Bronzor. Teraz, może partyjka w szachy? – zapytał. Bronzor ucieszył się i oczywiście potwierdził. Matt wyciągnął z torby szachownice. - Jednak, zanim pogramy, najpierw zajmiemy się twoim strachem. Kto wie? Może spodobają ci się horrory? Może zmienisz swój strach w coś pożytecznego? Dzisiaj mam dla ciebie coś lekkiego. Powoli i stopniowo będziemy przerzucać się na straszniejsze. – uśmiechnął się. Matt włączył na swoim laptopie zabranym z domu jakiś stary, słaby horror. Bronzor bał się, jednak czynił postępy – strach nie był aż tak ogromny. W końcu film się zakończył – Myślę, że będziemy pracować jeszcze nad jednym. Doprowadzimy cię do ewolucji. Wiem, że chcesz zostać wspaniałym Bronzongiem. Ewolucja pomoże nam przezwyciężyć strach. Musisz jednak zrozumieć, że to nie załatwi wszystkiego. Jeśli chcesz stać się Bronzongiem, musisz starać się na treningach, walkach, dać z siebie wszystko. – powiedział. Zagrał z pokemonem partyjkę w szachy i w końcu odszedł z uśmiechem na ustach, wycofując wcześniej pokemona do balla.

Bronzor – Psycho Fala (12)

No i nadszedł czas mojego dzisiejszego trzeciego już w sumie treningu. Tym razem na naukę załapał się mój psychiczny kompan... Reuniclus! Pokemon miał za zadanie kontynuować naukę Śmiałka, a że już ostatnio go ćwiczył to teraz go doskonalił. Najpierw oczywiście robił to co zawsze czyli męczył się. Po tym jak już udało mu się nieco zmęczyć to znalazł sobie małą roślinkę za cel i taki zsapany stał przed nią. Wtedy łączył się z nią mentalnie i gdy biała osłonka otoczyła roślinkę to... ta naglę przywiędła. Ruch zadziałał więc pokemon powtórzył na jeszcze jednej. Gdy i ona przywiędła to wtedy pokemon zakończył trening na dzisiaj. Jaz go schowałem i ruszyłem na jeszcze jeden trening.

Nadszedł poniedziałek, który jest w sumie dniem sennym i nic się nie chce, ale ja znajdując czas postanowiłem sobie nieco potrenować z moimi pokemonami. Na sam początek zabrałem się za trening z Reuniclusem i właśnie w tym celu przybyłem do Opuszczonej Szkoły. Wypuściłem pokemona z balla i rozpoczęliśmy trening Śmiałka. Pokemon oczywiście na sam początek zabrał się za jazdę po terenie Walcem, a to wszystko po to, by się nieco zmęczyć. Gdy to już się stało to wtedy pokemon wybrał sobie za cel krzaczek jałowca. Szybko połączył się z nim duchowo i momentalnie pokemonowi udało się osłabić krzaczek. Ten nieco przywiędł. Potem na nim powtarzał kilka razy. Gdy krzaczek jałowca była prawie zwiędły to wtedy podlałem go by odrósł, a ja schowałem pokemona i ruszyłem dalej.

Sobotnie przedpołudnie postanowiłem spożytkować poprzez treningi z moimi pokemonami i na sam początek ruszyłem do Opuszczonej Szkoły. Teren ten za dnia jest jakiś super straszny, a mój pokemon jak i ja woli trenować za dnia jednak nie ma czasu zwlekać, bo mógłbym nie mieć czasu popołudniu. Wypuściłem więc pokemona i po chwili wznowiliśmy naukę Śmiałka. Pokemon momentalnie zaczął ćwiczyć, by szybko się zmęczyć, a gdy już to się stało to znalazł sobie ładnego przebiśniega. Połączył się z nim mentalnie i po chwili... ten nieco przywiędł! Zadziałało! Pokemon potem jeszcze się zmęczył, by potem ponowić na tym przebiśniegu i znowu się udało. Pokemon tak kontynuował, a gdy skończył to podlałem kwiatek, by się odrodził i schowałem pokemona, a sam ruszyłem trenować dalej.

Matthew przybył do Opuszczonej Szkoły w celu odbycia treningu z Bronzorem. Pokemon ten czynił ogromne postępy, był na doskonałej drodze do nauki Psycho Fali. Matt wypuścił go z pokeballa i uśmiechnął się.
-Cześć Bronzor. Mam nadzieję, że jesteś gotowy na kolejny trening. Dzisiaj twoim celem będzie osiągnięcie jak największej siły ataku. Żeby zobaczyć jak mocno atakujesz, będziesz celował w kartkę papieru. Zobaczymy jak daleko się wychyli. Im mocniej, tym silniejszy był atak. Coś na tej zasadzie – powiedział i wyciągnął z torby kartkę. Przytrzymał ją palcami na górze przed swoją twarzą. Zaczął dmuchać a kartka delikatnie się wygięła. - Chciałbym, abyś ustawił kartkę całkowicie poziomo. – dodał po chwili. - Na początek zajmijmy się jednak rozgrzewką. Powtórzymy sobie wszystkie znany ci ataki. – jak powiedział, tak się stało. Bronzor powtórzył sobie wszystkie znane mu ataki. - Dobra. Użyj Psycho Fali! – powiedział, podkładając na tor lotu kartkę. Wygięła się lekko, jednak bardzo słabo. - Mocniej! Musisz atakować mocniej! – powiedział. -Użyj Psycho Fali – rzekł. Powtórzyli ćwiczenie jeszcze kilka razy, by w końcu kartka, którą miał wygiąć Bronzor ustawiła się poziomo. - Doskonale! – chłopak krzyknął uradowany – Świetnie sobie radzisz. Teraz przyszedł czas na – uśmiechnął się i usiadł na ziemi, z plecaka wyciągnął latarkę i oświetlił sobie twarz – Straszne Opowieści! – powiedział. Zaczął opowiadać historie. Bronzor słuchał, bał się, ale słuchał. Bardzo się bał, ale jednocześnie bardzo chciał przezwyciężyć swój strach. W końcu Matt wycofał pokemona do balla i odszedł z uśmiechem.

Bronzor – Psycho Fala (13)

Opuszczona Szkoła, można rzec, że i Sponge ostatnimi czas opuścił ją z nie wiadomo jakiego powodu. Może zrobił sobie przerwę treningu z Dusclopsem. Właśnie tak chyba było, ale coś się zmieniło. Sponge przybył dzisiejszego dnia do sali gimnastycznej po czym wypuścił pokemona na powierzchnię. Rozpoczęli ćwiczenia dotyczące ataku zwanego Spłatą, ruchu podbonego do pogoni, ale nie całkiem. -Tak też słuchaj mój duszku, gdy tylko zakończysz wpajać się w ten trampek, zaczniemy ćwiczenia. Atak ten polega na tym, że gdy oberwiesz od przeciwnika, oddajesz mu obrażania z nawiązką, dwa razy większe! Świetnie brzmi, czyż nie? Dusclops uśmiechnął się, a przynajmniej tak to wyglądało. Dzisiejszego dnia obeszli się smakiem, Sponge dał jeden dzień na przemyślenie ruchu, a także strategi dotyczącej nauki Spłaty. Będą mieli przy tym mega ubaw, tak też pod koniec dnia zjedli solidną kolacje i na tym zakończyli dzisiejszy pobyt w Opuszczonej szkole.

Dusclops
* Spłata (1)

Ciągle się zastanawiając nad nowym ruchem dla Solrocka dotarłem do Opuszczonej Szkoły... i wtedy wpadłem na pomysł, iż dobrze było by nauczyć Solrocka Psychiki - właśnie tak. To silny ruch, który może nam się przydać. Wypuściłem więc owego pokemona i przywitałęm się z nim. Trening rozpocząłem od wytłumaczenia nauki Psychiki. Po prostu: jest to lepsza i o wiele silniejsza wersja Zamętu, dzięki której można zatrzymać np. piłkę w locie... Tak też dzisiejszym zadaniem było właśnie zatrzymanie małej piłki w locie. Przebieg zadania: ja podrzuciłem piłkę wysoko w górę, a Solrock miał ją zatrzymać w powietrzu. Można powiedzieć, że tak się stało: pokemon skupił swój wzrok na piłce i techniką Zamętu postarał się po chwili opadania zatrzymać ją. Oczywiście po chwili zaprzestał tej czynności, co było równoznaczne z zakończeniem treningu na dzisiaj.

Chłopak zwany Spongiem, przybył dzisiejszego dnia nad tereny Opuszczonej Szkoły. Właśnie tutaj wraz z Dusclopsem trenowali atak zwany Spłatą. Poprzez ten ruch pokemon mógł oddać przeciwnikowi z nawiązką, z podwójną siłą. Oczywiście nie osiągną tego bez treningów, tak też dziś zaczęli je pełną parą. -Może na początku zobaczysz sens samego ataku. Za chwilę uderzę Cię bardzo lekko, a ty spróbujesz oddać mi dwa razy mocniej. Zgoda? Sponge uśmiechnął się, a sam Dusclops zaczął łapać o co chodzi w tym ataku. Sponge zamknął oczy i oczekiwał uderzenia Dusclopsa, ten nie przesadził z siłą, oddał tak jak kazał mu trener. -No widzisz, o to mi chodzi! Wiedzialem, że szybko to załapiesz. Jestem z Ciebie bardzo dumny. I tak sobie trenowali, aż do zmroku, kiedy to Sponge prędko powrócił pokemona i pobiegł w inne miejsca treningowe. Spędził tutaj długą długą chwilę, ale warto było.

Dusclops
* Spłata (2)

I na ostatni na dziś trening przybyłem właśnie tutaj, do Opuszczonej Szkoły. Moim celem było nauczenie Solrocka Psychiki. Więc bez większych ceregieli po prostu wypuściłem pokemona i przypomniałem cel treningów. A zadanie czekało na niego takie samo jak ostatnio: musiał zatrzymać piłkę w locie. Tak też wyjąłem z mojej torby wcześniej przygotowaną piłkę i podrzuciłem ją wysoko w górę. Solrock spoglądał się na nią dużymi oczami, a gdy spadała te zalśniły lazurową barwą - taką samą jaka po chwili otoczyła piłkę, lewitującą teraz w powietrzu. Zaraz potem na mój znak Solrock zakończył to ćwiczenie, a ja przywołałem go do PokeBalla. To, że potrafi dzięki Zamętowi stworzyć coś silniejszego na wzór Psychiki jest bardzo dobrym początkiem. - Ale jeszcze pokażemy co umiesz - pomyślałem chowając piłkę do torby i odchodząc coraz to dalej od Opuszczonej Szkoły.

Matt przyszedł do Opuszczonej Szkoły. Ostatnio Bronzorowi udało się opanować Psycho Falę. Przyszedł czas na kolejny atak, którym miał być Żyroskop. Chłopak wypuścił stalowego pokemona z balla i uśmiechnął się.
-Cześć Bronzor. Gratuluję opanowania Psycho Fali. Teraz przyszedł czas na kolejny atak, jakim jest Żyroskop. Jest to atak typu stalowego. Myślę, że też sobie z nim poradzisz – w końcu też jesteś stalowym pokemonem. – powiedział radośnie. Bronzor obrócił się w powietrzu. - O widzisz. Właśnie na tym będzie polegał atak. Będziesz musiał bardzo szybko wirować – wyciągnął z torby dwa zdjęcia i bączek – taki jakim często bawią się dzieci. Usiadł na ziemi i zakręcił nim – Jesteś inteligentnym pokemonem. Powinieneś więc wiedzieć, że jeśli jakieś ciało obraca się, powstaje siła odśrodkowa. Im szybciej ów ciało się kręci, tym większa jest ta siła. Będziesz musiał uzewnętrznić tę siłę, tworząc wokół siebie trzy świetlne promienie. – powiedział i pokazał pokemonowi zdjęcia:


-Jak widzisz pokemony te kręcą się niezwykle szybko. – Bronzor słuchał uważnie. Bardzo skupiał się na słowach Matta – Widzę, że cie to zainteresowało. Jesteś umysłem ścisłym, co? Więc postaram się wprowadzić w ten atak odrobinę fizyki. Myślę, że wszystko zrozumiesz bez problemu. – rzekł, a Bronzor uśmiechnął się – Na dzisiaj skończymy – powiedział. Po chwili wyciągnął z torby szachy. Zaczęli grać. Kiedy Bronzor wygrał przyszedł czas na popracowanie nad charakterem Bronzora. Matt wyciągnął z torby laptopa, na którym miał kilka horrorów. Zaczęli je oglądać. Bronzor bał się, jednak dawał z siebie wszystko, próbował wygrać ze swoim strachem. Po wszystkim Matt wycofał swojego pokemona do pokeballa i odszedł dumny z postępów, jakie czyni.

Bronzor – Żyroskop (1)

Kolejny dzień, który Sponge spędził w Opuszczonej Szkole. Ostatnimi czasy zauważył, że zaczęło tutaj przychodzić coraz więcej trenerów. Z jednej strony była to zła wiadomość, bowiem miejsce nie było już tak spokojne jak zawsze, ale z innej... Czy trener nie powinien się cieszyć z zainteresowania treningiem pokemonów duchów? Nieważne. Sponge zabrał się za solidny trening z Dusclopsem, ale trudno to tak nazwać na tym etapie. To dopiero ich trzecia lekcja, a więc Sponge nie wymagał zbyt wiele. Atak spłatą był trudnym ruchem, wymagającym czasu. Na pewno dadzą sobie z nim radę. -Może powtórzymy wczorajsze ćwiczenie, tak abyś upewnił się w celu tego ruchu. Zaatakuje Cię, lekko. A ty spróbuj odpowiednio dobrać do tego moc i oddać mi podwójnie, zgoda? Pokemon wyraził chęci i po ciosie oddał bardzo przyzwoicie, z podwójną siłą. -Jesteś o wiele rozważniejszy po ewolucji, ale wiesz, że to nie uchroni Cię przed zabawą w.. gonito! I rzucilł się na pokemona, a ten zaczął uciekać. Bawili się aż do zmroku.

Dusclops
* Spłata (3)

Matthew przybył do Opuszczonej Szkoły. Nadszedł czas na rozpoczęcie treningów praktycznych razem z jego pokemonem – Bronzorem. Stalowemu pokemonowi podobał się atak, którego mieli się nauczyć. Bronzor był bardzo inteligentny, więc Matt próbował wprowadzić do całości odrobinę fizyki. Wypuścił swojego podopiecznego z pokeballa i uśmiechnął się do niego radośnie. Bronzor odwzajemnił uśmiech.
-Cześć. Dzisiaj zaczynamy praktykę. Bez zbędnego przeciągania zajmijmy się rozgrzewką – powiedział. Zaczęli od powtórzenia sobie znanych im ataków oraz medytacji. Następnie przyszedł czas na pierwsze ćwiczenia praktyczne. Chłopak usiadł na ziemi. - Na pierwszych treningach będziemy próbowali nauczyć cię odpowiednio szybko wirować. Pamiętaj, działa tutaj siła odśrodkowa, musisz nauczyć się z niej korzystać i stworzyć wokół siebie świetliste pierścienie. – mówiąc to, wyciągnął z torby bączek dla dzieci i zakręcił nim. - Widzisz? – zapytał, a pokemon przytaknął – Zacznijmy więc. Żyroskop! – wydał polecenie. Bronzor zaczął się obracać. Powoli nabierał tempa, jednak wciąż było zbyt wolno. Bronzorowi zakręciło się w głowie. - Szybciej Bronzor! Odpocznij chwilę i spróbuj jeszcze raz – rzekł. Bronzor po chwili zaczął ponownie się obracać. Było wciąż zbyt wolno. Musieli powtórzyć ów czynność wiele razy, aż Bronzor nauczył się wirować odpowiednio szybko. Mimo to nie udało mu się stworzyć wokół siebie świetlistych pierścieni. Trzeba jednak przyznać, że jak na pierwszy prawdziwy trening Żyroskopu, poszło mu całkiem nieźle. - Dobra. Wyszło naprawdę dobrze – uśmiechnął się, po chwili wypuścił z pokeballa Quilavę. Na dworze zrobiło się już bardzo ciemno. Opuszczona Szkoła wyglądała wtedy jak z horroru. - Jesteście gotowi? – zapytał. Quilava przytaknął radośnie głową. Bronzor bardzo się zawahał. Był przerażony otoczeniem, jednak chyba najbardziej bał się obecności ognistego pokemona. Przez prawie pół nocy Matt czytał rożne straszne opowiadania, creepypasty. Bronzor bardzo się bał. Mimo to walczył. Tak samo walczył ze strachem przed Quilavą. Po tym spędzili jeszcze trochę czasu na rozmowie, zabawie. Bronzor chyba nawet troszeczkę zbliżył się do ognistego pokemona. W końcu Matt ziewnął zmęczony. Wycofał swoje pokemony do balli i odszedł.

Bronzor – Żyroskop (2)

-Czyli już wiesz o co w tym chodzi? Zapytał ponownie chcąc się upewnić, czy Dusclops aby na pewno zrozumiał zadanie jakie nakazał mu trener. -Wczoraj, swoje zadanie wykonałeś perfekcyjnie. Uderzyłem Cię, a ty oddałeś z podwójną siła. To było lekie klapnięcie, ale wiedziałeś jak podwoić siłę. Gratulacje. Dziś popracujemy nad twoją koncentracją i skupieniem tak, abyś potrafił kontrolować nad swoją mocą. Pokemon spojrzał na trenera, przyjął jego wszystkie wskazowki do wiadomości, a następnie przystąpił do treningów. Początkowo kumulował moc w swoich pięściach, ćwiczył nad kumulowaniem mocy. -Bardzo dobrze, spróbuj jeszcze raz. I tak ćwiczyli aż do samego wieczora, kiedy to wspólnie zakończyli trening i przygotowali posiłek. -Dziękuje za dzisiejszy trening, mam dla Ciebie nowego trampka! Proszę, oto on! Podrzucił obuwie prosto do pokemona.

Dusclops
* Spłata (4)

Tak też rozpocząłem i dzisiaj dzień treningowy zaczynając od przybycia do tego właśnie miejsca, zwanego Opuszczoną Szkołą, w celu nauki ruchu Pychiki wraz z moim kamiennym pokemonem, Solrockiem. Więc od razu po wypuszczeniu pokemona przystąpiliśmy do praktyki. Ana dziś to samo co zwykle: zatrzymywanie spadającej piłki w powietrzu za pomocą umysłu. Więc podrzuciłem piłkę wysoko, a gdy ta zaczęła spadać Solrock przykuwając na niej swój wzrok... zatrzymał ją. Jego oczy jak i cała sylwetka (jeśli można to tak nazwać ._.) otuliła psychiczna aura, koloru niebieskiego - taka sama jaka otoczyła piłkę. Po chwili pokemon zaprzestał tej czynności, a ja zakończyłem tym samym trening.

Następny dzień, który Sponge spędził w Opuszczonej Szkole. Nie żałował tej decyzji, bowiem wraz ze swym pokemonem, Dusclopsem, każdego dnia doskonalił umiejętności dotyczące zręczności, szybkości, a także siły. Ostatnimi czasy zabrali się za trening całkiem nowego ataku, bardzo prostego, ale zarazem silnego w swojej prostocie. Na czym on polegał? Działanie tego ruchu można wyjaśnić w kilku zdaniach. Pokemon zwyczajnie obrywa, jak to często w walce bywa. I teraz, atak zwany Spłatą powoduje, że Dusclops zyskuje siły, które pozwalają mu na oddaje, kontratak z podwójną siłą. To tyle. Zabrali się za ćwiczenia. Początkowo Dusclops próbował skupić w swoim ciele energię, która pozowliłaby mu na atak ze zdwojoną siłą. Później - zabrali się za praktykę. Sponge atakował, a Dusclops chciał mu oddać, wychodziło im. Widomo było, że nie mogli sobie pozwolić na wielką siłę, ale na razie wystarczało. Tak sobie trenowali.

Dusclops
* Spłata (5)

Dwójka przyjaciół razem Spłacała dzisiejszy trening. Sponge przybył nad tereny Opuszczonej Szkoły i to właśnie tam odbył się ich trening. Miejsce to sprawiało idealne warunki dla treningów pokemonów duchów, a właśnie takiego typu był Dusclops. Pokemon od pewnego czasu trenował atak zwany Spłatą, który polegał na tym, że jeśli dostanie pewnego rodzaju obrażenia to ten oddaje je ze zdwojoną siłą. Coś niesamowitego, ale i bardzo trudnego w nauce. Przechodząc do ćwiczeń. Sponge kolejny raz spróbował sprawdzić, czy Dusclops zdaje sobie sprawę ze zastosowania ataku. I tak właśnie było, oddał dokładnie ze zdwojoną siłą. Potem zabrali się za trening koncentracji. Zadaniem pokemona ducha było skupienie się nad działaniem ataku. Tak też dzisiejszego dnia trenowali, bowiem uderzenia od ataków silniejszych niż zwykłe klepnięcie wymagają olbrzymiego opanowania i koncentracji. Koniec na dziś.

Dusclops
* Spłata (6)

Przychodzę na polowanie.

Tym razem musiałem dorwać tego tapira. Poprzednim razem gdy go widziano nie udało mi się złapać tego niezwykłego pokemona. Dość mocno to przeżyłem, bowiem bardzo zależało mi na tym pokemonie i teraz byłem jeszcze bardziej zmotywowany by go w końcu dorwać. Usiadłem pod ścianą szkoły po turecki i zacząłem powoli oddychać zamykając oczy. Musiałem się odprężyć. Aż mnie nosiło na samą myśl, że mógłbym po raz kolejny polec w walce o tapira.
- Będziesz mój... Będziesz mój...
Szeptałem sam do siebie.

Dawno mnie nie było, co tam, wbijam na polowanie