[Justiny]Była ciemna noc. Poszedłem z moim pokiem nad rzekę Nihon. Gdy byłem na miejscu wypuściłem wodnego startera z pokeballa.
-Hej. Dzisiaj postaramy się wzmocnić celność twojego ataku i twój refleks. Będę rzucał patykami, a ty będziesz musiał je złapać. Będzie ci trudniej je złapać niż w dzień, ponieważ teraz jest noc.-
Pokemonowi całkiem dobrze szło. Trenowaliśmy całą noc. Wróciliśmy rano do domu.[/justify]

- Czas na zabawę, wychodź, szybciutko! - powiedziałem, gdy tylko PokeBall zaczął się otwierać. Chwilę potem przede mną już podskakiwała malutka Buneary, wesoło ciesząc się, że w końcu wyszła ze swojej kulki. - W końcu znów się spotykamy, malutka. Najwyższa pora, by nauczyć się Szybkiego Ataku - taki prosty ruch, a tyle czasu na niego poświęciliśmy... no nic. Jesteś gotowa? Więc - będę w Twoją stronę rzucać małymi piłkami, a Ty musisz unikać ich Szybkimi Atakami, to wszystko. Więc, zaczynamy - odparłem pokemonowi, który stanął w dalszej odległości, czekając na mój pierwszy rzut. Piłka poleciała, idealnie wycelowana w małego pokemona. Jednak użycie Szybkiego Ataku pomogło małej Buneary uciec na boki - i tak samo stało się w przypadku pozostałych 5 piłeczek.

Noc już dawno dała władzę dniu, a poranek choć pochmurny był piękny,  idealny do treningów.
- Buneary, wybieram Cię - rzekłem ochoczo wyrzucając PokeBall w górę,  z którego powoli jasny promień przemieniał się w królika,  poke-królika oczywiście,  skaczącego radośnie przy moich nogach.
- A więc i dzisiaj będziemy trenować Szybki Atak, a gdy sie spiszesz to dostaniesz ode mnje coś bardzo cennego - powiedziałem w stronę pokemona zachęcając go tym samym do wspólnej pracy i wysiłku.
- Dziś będziesz ćwiczyła na manekinie, a Twoim zadaniem jest zniszczenie go - rzekłem czekając następnie na efekty treningu.
Mały pokemon z początku spoglądał się celowi,  a następnie kumulując dawkę energii, wypuścił ją przez co wykonał bardzo szybki bieg w stronę mabekina pozostawiając za sobą jasną poświatę i biegnąc staranował manekina atakiem... i przedarł się orzez jego brzuch, zostawiając w materiale dość pokaźną dziurę.
- Wspaniale Buneary, udało Ci się - uradowany klasnąłem w dłonie,  widząc postępy mojej Buneary.
- Zdecydowanie zasłużyłaś na nagrodę - uśmiechnąłem się i wyjąłem ze swojej torby pudełeczko... pełne poffinek, po czym wręczyłem pokemonowi.
- smacznego - dodałem po chwili, uśmiechając się do mojej podopiecznej i zajmując miejsce obok niej.
- Wiesz, postanowiłem, że nadam Ci imię Chocolate, ponieważ jesteś słodka jak czekolada, a w dodatku masz futerku w takim kolorze - powiedziałem,  a Buneary była z tego powodu bardzo szczęśliwa - jak nigdy dotąd.

Dzisiejszego dnia Sponge zawitał nad tereny długo nieodwiedzanej Rzeki Nihon, gdzie wraz z Cheansy rozpoczął treningi dotyczącego Podwójnego Uderzenia Kantem. Pokemon trenował ten atak wraz z profesjonalnym hodowcą przez spory czas, a teraz nadeszła chwila dla trenera, aby mógł się wykazać. -Jesteś gotowa Cheasny? Ja oczywiście! Różowy pokemon przytaknął radośnie i tak zaczęli treningi dotyczące Podwójnego Uderzenia Kantem. Według zastosowań hodowcy pokemon miał zacząć od lekkich przedmiotów, stopniowo podążając i podwyższając stopień trudnośći. -Dobra, na początek poduszki. Pamiętaj aby uderzyć kantem swego ciała, aby zadać jak najwięcej obrażeń. I właśnie dzisiejszego dnia trenowali na poduszkach. Cheansy brała rozbieg i uważając aby uderzyć kantem uderzała w stos poduszek. Po zakończonym treningu zjedli solidny posiłek i to był koniec na dziś.

Cheansy
* Nauka Podwójnego Uderzenia Kantem trening pohodowlany 1/7

Niedzielnego popołudnia Sponge jak i jego Cheansy przybyli nad tereny Rzeki Nihon. To właśnie tutaj trener jak i pokemon rozpoczęli codzienne ćwiczenia, które miały dotyczyć jednego z trudnych, potężnych i zabójczych ataków jakimi było Podwójne Uderzenie Kantem. Trening rozpoczęli tak jak nakazała pani hodowczyni czyli zaczynali od uderzeń w przedmioty słabe, dziś były to ponownie puchate poduszki. Idealne dla Cheansy na samą rozgrzewkę, ale dzisiaj mieli zabrać się za coś trochę silniejszego. Sponge nie chciał narazić pokemona na zbytnie obrażenia, tak też postanowił, ze pokemon będzie atakował w gumowe piłki. Według rad hodowcy, Cheansy przez dłuższy czas próbowała skumulować w swym ciele energię a następnie biorąc rozbieg uderzała w dany cel. Przede wszystkim pamiętała aby uderzyć kantem, to właśnie był punkt, który zadawał jak największe obrażenia przy tym ataku. Gdy trening dobiegł końca, Sponge powrócił pokemona do jego balla. Przed tym zjedli jeszcze solidny posiłek, aby uzupełnić stracone siły. To był koniec na dziś, zarówno Sponge jak i Cheansy byli dumni z dzisiejszego progresu.

Dzisiejszy trening z Totodilem rozpocząłem się nad Rzeką Nihon.
-Witaj, Totodile. Dzisiaj będziemy trenować ruch o nazwie straszna twarz. Ten ruch typu normalnego polega na zrobieniu strasznej twarzy, która sprawi, że przeciwnik stanie się wolniejszy. Wyobraź sobie siebie robiącego ten ruch.-Powiedziałem do wodnego pokemona.
Pokemon krokodyl wyobraził sobie jak ten ruch wygląda, a gdy skończył dałem mu trochę pokeblocków i wykąpałem się z nim w rzece. Po tym wszystkim wróciłem z Totodilem do domu i zacząłem przygotowywać się na przygodę.

-Witaj moja droga! Przybyliśmy tutaj dzisiaj, aby kontynuować treningi dotyczące ataku Podwójnego Uderzenia Kantem. Nie udało nam się opanować tego ataku poprzez pomoc hodowcy, ale nie szkodzi. Zdobyłaś u hodowcy olbrzymie doświadczenie i jestem pewien, że z jego pomocą opanujemy ten ruch bez żadnych problemów. Na sam początek zacznijmy od krótkiej rozgrzewki. Po rozgrzewce rozpoczęli ćwiczenia dotyczące właśnie Podwójnego Uderzenia Kantem. Pokemon próbował się rozpędzić i uderzyć zebraną energią w wybrany cel. Oczywiście uderzenie miało nastąpić poprzez cios kantem ciała. Stopniowo zwiększali twardość celów, poczynając od poduszek. Skońćzyli na gumowych piłkach, ale od czegoś trzeba zacząć. Sponge pamiętał rady hodowcy i tak próbował według nich postępować.

Cheansy
* Nauka Podwójnego Uderzenia Kantem (1) [trening u hodowcy + 2 pohodowlane]

Przybyłem z Totodilem na trening nad Rzeką Nihon. Podobno w rzeki to naturalne środowisko tych wodnych pokemonów, więc mój wybór miejsca treningowego był uzasadniony. Dzisiaj przeszliśmy z teoretyki do praktyki. Na początek zrobiliśmy rozgrzewkę, która polegała na popływaniu w rzece. Następnie Wodny pokemon krokodyl próbował użyć na mnie ruchu o nazwie straszna twarz, ale w większości jego wyrazy twarzy śmieszyły mnie. Zachowywałem kamienną twarz, aby nie urazić pokemona, ale byłem również sparaliżowany ze śmiechu.
-Dlaczego nie powstał ruch o nazwie śmieszna twarz? Przecież to działa lepiej niż straszna twarz.-Pomyślałem
Mimo, że twarze mojego startera nie były straszne to szybko robił postępy. Gdy skończyliśmy trening dałem mojemu Totodilowi jego ulubione pokeblocki i płynąc pod prąd rzeką wróciliśmy do domu. Wodny pokemon krokodyl w ogóle się nie zmęczył, ale ja byłem ledwo żywy.

Po raz kolejny przybyłem do ulubionego miejsca treningowego mojego Totodila, czyli rzeki Nihon. Wypuściłem wodnego pokemona krokodyla z pokeballa. Dzisiaj miałem zamiar nauczyć wodnego pokemona bardzo przydatnego ruchu o nazwie straszna twarz. Ruch ten zmniejsza szybkość przeciwnika. Pokemon zaczął od rozgrzewki. Następnie zaczął robić różne straszne twarze. Zrobił postępy od ostatniego treningu. Jego twarze nie były ani śmieszne, ani straszne. Trenowaliśmy przez pół godziny. Ostatnią twarz jaką zrobił starter można było uznać za straszną. Mimo że wyniki Totodila nie były najlepsze to i tak go pochwaliłem i dałem mu trochę pokeblocków. Następnie wróciłem do domu.

Był słoneczny dzień. Mimo to nie było gorąco. Razem z Totodilem wolnym, ale pewnym krokiem przybyłem do jednego z wielu miejsc idęalnych do treningów pokemonów. Miejsce to jest nazywane Rzeką Nihon. Miałem nauczyć pokemona krokodyla ruchu o nazwie straszna twarz. Na początek zjedliśmy obiad, ponieważ dużo czasu zajęła nam podróż. Następnie zrobiliśmy małą rozgrzewkę. Pokemon po rozgrzewce zaczął robić różne straszne twarze. Twarze pokemona nareszcie zaczynały być straszne. Co prawda nie były one wystarczająco straszne, żeby uznać to za ruch o nazwie Straszna Twarz. Przećwiczyliśmy ten ruch kilkanaście razy. Dałem mojemu krokodylowi trochę pokekarmy i wróciłem do domu.

Był ciepły poranek. Przyszedłem nad Rzekę Nihon, by nauczyć Totodila jak robić ruch o nazwie straszna twarz. Wypuściłem mojego pokemona z pokeballa. Krokodyl przez po wyjściu był zdezorientowany, ale szybko zorientował się jaki ruch ma trenować. Na rozgrzewkę starter przypomniał sobie wszystkie ruchy jakie znał. Następnie wodny krokodyl wykąpał się w rzece. Totodile próbował robić różne straszne twarze. Ruch działał tak jak powinien działać. Nareszcie udawało mu się robić twarze, które były ruchami o nazwie straszna twarz. Mimo to robił to zdecydowanie za wolno. Pochwaliłem pokemona i wróciliśmy do domu.

Sponge również przybył nad Rzekę Nihon, aby wraz z Cheansy potrenować nad atakiem zwanym Podwójnym Uderzeniem Kantem. Trening rozpoczęli od krótkiej rozgrzewki, następnie przeszli do dalszej części treningu. -Świetnie Ci idzie. Dzisiejszego dnia spróbujemy czegoś twardszego niż poduszki, dobra? Ale tak na wszelki wypadek przećwiczmy poduszki. Tak też zrobili, najważniejszym było aby Cheansy uderzyła kantem z rozbiegu. Potem ćwiczyli na drewnie, trochę gorzej z tym szło, ale podwójne uderzenie kantem dobrze wykorzystane mogło rozbić prawie każdy materiał. Po treningu zjedli posiłek, wyspali się, a Sponge powrócił pokemona do jego balla. To było wszystko na dziś.

Cheansy
* Nauka Podwójnego Uderzenia Kantem (2) [trening u hodowcy + 2 pohodowlane]

Po raz pierwszy od wyruszenia w moją podróż udałem się nad Rzekę Nihon. Co ja gadam. Po raz pierwszy wybrałem się gdziekolwiek od rozpoczęcia mojej podróży. Tak, zaczęła się ona bardzo niedawno. Czuję tak, jakby to było wczoraj. A może było? No, nie ważne! Istotne jest to, że przybył ze swoim jedynym Pokemonem - Totodilem, w celu treningu. O tak, musimy się wzmocnić, jeżeli chcemy gdziekolwiek zajść. A nie ma innego na to sposobu, niż ciężki trening. Kiedy przysiadłem na brzegu rzeki, sięgnąłem po balla krokodylka i zaraz go też wypuściłem na zewnątrz. Ten spojrzał na mnie z blaskiem w oku. Czyżby coś kombinował?
- Witaj Totodile. Nazywam się Zack i jestem twoim trenerem. Mam nadzieję, że się dogadamy, ponieważ jesteśmy na siebie skazani na około resztę życia. Wiem, wcale to pocieszające może nie być. Ale jednak. Jesteśmy tutaj razem, aby się czegoś nauczyć. Mianowicie jest nim atak o nazwie Broń Wodna (Water Gun). Jest idealnym atakiem do nauczenia na sam początek. Niezbyt wyczerpujący, a całkiem przydatny. Jest oczywiście typu wodnego, czyli twojego. Polega na wypuszczaniu z pyszczka strumienia wody, który zrani przeciwnika. Na dzisiaj to tyle. - wszystko mu wyjaśniłem i schowałem go do balla. Następnie się stąd oddelegowałem. Wrócę tutaj jutro.

Trening Totodile - Wodna Broń (Water Gun) {1}

Ponownie udałem się nad Rzekę Nihon, z nową energią na nowe ćwiczenia. Dziś nie skończymy tak szybko, jak wczoraj. Ostatnio była tylko teoria, teraz zaczną się ćwiczenia do opanowania naszego pierwszego ataku! Już nie mogłem się doczekać, kiedy Totodile pozna Wodną Broń.
Wypuściłem krokodylka z Pokeballa i uśmiechnąłem się do niego. - Witaj Totodile. Kontynuujemy dzisiaj naukę Wodnej Broni. Na sam początek wejdziemy do wody i trochę się w niej pobawimy. To tak na początek, abyś oswoił się z wodą. W końcu na tym polega ten atak. - wyjaśniłem, po czym zdjąłem ubranie wierzchnie, pod którym miałem spodenki do kolan przeznaczone do pływania. Szybko wbiegłem do wody razem z wodnym stworkiem. Na początku nie było za ciepło, jednak przy takim upale przyda się ochłodzenie. Razem z Totodile'm zaczęliśmy pływać, a kiedy minęło trochę czasu, zaczęliśmy chlapać się wodą. Widziałem, że krokodylek świetnie się bawi. Dalej pływaliśmy.

Trening Totodile - Wodna Broń (Water Gun) {2}

Po jakimś czasie skończyliśmy pływać, jednak nadal pozostaliśmy w wodzie. Teraz przejdziemy do treningu. W końcu kiedyś musimy zacząć. Zabawę zostawimy na potem. Może nawet Totodile będzie mógł do niej używać nowo poznanego ataku? Kto to wie...
- Dobrze Totodile. Staraj się teraz wziąć do buzi trochę wody i wypluć ją jak najdalej od siebie. - wyjaśniłem, a stworek to zrobił. Zamiast jednak celować w stronę rzeki, plunął wodą prosto na mnie! Jeszcze nie do końca mu się to udało, gdyż tylko niewielka część doleciała do mnie, chociaż nie stałem tak daleko. - Tym razem w inną stronę. - powiedziałem, przyglądając się poczynaniom krokodylka. Niestety, nadal nie szło mu dobrze. Woda po prostu wyleciała z jego pyszczka i połowa z niej spływała po jego pyszczku. Musimy nad tym popracować. Teraz jednak chwila odpoczynku. Nakazałem małemu nabierać wodę do pyszczka i nią pluć. W ramach treningu.

Trening Totodile - Wodna Broń (Water Gun) {3}

Przybyłem nad rzekę Nihon, znaną z krystalicznie czystej wody. Wypuściłem Totodila z pokeballa w sam środek rzeki, by go obudzić. Ta pobudka była niezwykle skuteczna. Dzisiaj mieliśmy zamiar trenować szybkość tego ruchu. Na początek krokodyl musiał przypłynąć na ląd, a ponieważ nurt był silny nie było mu łatwo. Następnie pokemon zaczął trenować szybkość robienia strasznych twarzy, gdyż już opanował ten ruch, ale robił to za wolno. Pokemonowi udawało się używać tego ruchu z normalną prędkością. Trenowaliśmy dopóki pokemon się nie zmęczył. Następnie poszedłem, by trenować innego pokemona.

Tak jak zawsze, trening rozpoczęli od krótkiej i przyjemnej rozgrzewki, czyli skumulowania energii, rozpędu i uderzeniu w pełną górę poduszek. Nawet Sponge na takie coś przystawał, uwielbiał w ten sposób cieszyć się radością życia i spędzać czas ze swym pokemonem. Następnie zaczęli trenować na coraz cięższych i trudniejszych materiałach, w ten sposób doszli do treningu z drewnem. Najważniejsze co Cheansy miała wykonać to odpowiednio uderzyć kantem. Przede wszystkim atak opierał się na inteligencji pokemona, a nie na bezmyślnych ciosach. Wystarczył jeden, celny cios tym atakiem i zwycięstwo obracało się o 180 stopni. Trening trwał dwie godziny, a wyczerpani przyjaciele opadli w zmęczeniu na poduszki i udali się do krainy snów. Gdy Sponge się obudził, powrócił pokemona nie chcąc go budzić, a sam opuścił Rzekę Nihon.

Cheansy
* Nauka Podwójnego Uderzenia Kantem (3) [trening u hodowcy + 2 pohodowlane]