-No co tam słychać Happiny? Nie było mnie tu przez dzień, a popatrz jaki ktoś zrobił bałagan. Zawłał Sopgnge do swego pokemona, który obwiązywał go parówkami. Ponownie. -Czy nigdy Ci się to nie znudzi? Mówił, jedząc parówki aby się uwolnić. Zaczynamy trening? Happiny zgodziła się, ale tylko ze względu na to, że atak był przede wszystkim zabawą. A do tego mogła spotkać się z Charizard, starszą koleżanką. Stosunki Sponge'a i Happiny nie były najlepsze, ale z czasem wszystko się układało. -No dalej Happiny, spróbuj naśladować Charizard. To tylko Żar, jestem pewien, że Ci się uda! Pokemon zacisnął pięści i udało mu się. Podskoczył, a z jego pyszczka wyłoniły się małe, ostre, żarzące się, ogniste kamyczki. Żar. -Pięknie, a nie mówiłem! Wszyscy się cieszyli z małego sukcesiku Happiny. To było naprawdę wielkie osiągnięcie, dziś zaczęli prawdziwe treningi Skopiowania.

Happiny
* Nauka Skopiowania (11)

-Popatrz co przyniosłem. Chłopak ukazał Happiny zielone jajko z ciemną plamą na skorupie. Przypominała ona uśmiech. -Nie wiem czy możesz to pamiętać, ale całkiem niedawno to ty byłaś jajkiem, ale różowym. Happiny zarumieniła się, a Sponge był nieco zdziwiony. Pokemon do tego szeroko się uśmiechnął, a potem oglądał jajko. Chłopak po raz pierwszy widział tak szczęśliwą Happiny. Nawet zaczęli się dogadywać. Po wszystkim zabrali się za treningi Skopiowania, który wyglądał całkiem inaczej niż zwykle. Happiny próbowała zagadać do Sponge'a, pytała się o wskazówki dotyczące ataku i tym podobne. Charizard również pomagała Happiny, używając Żaru dawała przykładowy ruch do Skopiowania, a Happiny zaczęło to świetnie wychodzić. Po zakończonym treningu, Sponge powrócił pokemony do balli, zabrał jajko i udał się do swojego domu.

Happiny
* Nauka Skopiowania (12)

Gdy zakończył trening w Opuszczonej Szkole, przeniósł się nad tereny Rzeki Nihon. Miejsca idealnego do ćwiczeń z pokemonem o typie normalnym - Happiny. -Wybieram Cię! Zawołał, podrzucając czerwonego balla w górę. Happiny już od pierwszych chwil po wyjściu z pokeballa rozglądała się z zielonym jajkiem. -Widzę, że się zakolegowaliście. Zasmiał się Sponge. Spędzili dłuższą chwilę na wspólnej rozmowie, zabawie, pielęgnowaniu jajka i oczywiście solidnym posiłku. Następnie przystąpili do treningów Skopiowania, a pomogła im w tym oczywiście Charizard i jej atak, który naśladowali. Żar. -No dalej, na co czekacie. Wiem, że jeśli się postarasz Happiny to zrobisz to. Motywował Sponge, a Happiny próbowała wykrztusić z siebie ziarenka żaru. Udało jej się pod koniec treningu, tak jak wczorajszego dnia. To nie lada wyczyn.

Happiny
* Nauka Skopiowania (13)

-Bardzo dobrze się dogadujecie, cieszy mnie to. Uśmiechnął się do swych pokemonów, które wspólnie trenowały atak Skopiowania. Dokładniej mówiąc to Charizard w wytwarzała całkiem prosty ruch, Żar. Zadaniem Happiny było skoncentrowanie się na celu, objęciu odpowiedniej pozycji i użycia ataku, który zwał się właśnie Skopiowaniem. Powodował on, że Happiny kopiowała ruch swojego przeciwnika, ale w tym wypadku Charizard była jej koleżanką. Razem ćwiczyły przez cały dzisiejszy dzień, a można było zauważyć gołym okiem, że obie bardzo się polubiły. Jedna dawała energię do ćwiczeń drugiej. -Na dziś już wystarczy, dobrze? Powrócimy do ćwiczeń jutro, jestem pewien, że opanujemy ten ruch. Szczególnie z pomocą Charizard. Pokemony uśmiechnęły się i prędko powróciły do swoich balli. To był koniec dzisiejszego dnia.

Happiny
* Nauka Skopiowania (14)

-Totodile!
Czas na trening, tak ten krzyk odebrał mój kompan, dokładnie tego po nim oczekując. Na dobry początek przedstawiłem mu się i wspólnie się pobawiliśmy, no bo w końcu przed nami niepowtarzalnie dużo zdarzeń i będziemy twardo dążyć do celu. Znam już wodnego stworka dobre parę dni i wiem na co go stać. Dzisiejszy trening będzie właściwie spotkanie poświęconym ku teorii.
-Od jutra rozpoczniemy naukę nowych ruchów, mało tego. Będziemy doskonalić różne atrybuty, w końcu trening czyni mistrza.
Parę ciasteczek na ząb i postanowiliśmy popływać w rzecze, bo dziś jeszcze luz, a co tam.

Drugie oficjalne spotkanie z moim pupilem. Ogólnie spotykałem wiele pokemonów, ale Totodile rzadko, mimo, że jest ich na prawdę wiele. Nie mogę się po prostu nacieszyć tym, że jestem już tym trenerem i przede mną stoi mój błękitny kompan. Jednak nie ma co się tutaj rozmarzać, czas na trening.
-Ciul z rozgrzewką! Pokemony chyba tego nie potrzebują.
Totodile zwarty i gotowy, czeka na polecenia, wymachując rękoma na znak gotowości.
-Poćwiczmy ważny element, czyli refleks, który wiąże się także z zwinnością oraz szybkością. Rzucając patyki ze dwa metry od pokemona, on miał za zadanie na nie się rzucać przecinając drapaniem. Później unikał patyków. Proste, ale jakże efektywne ćwiczenie.
-No dobra, spójrz. Na pokedex'sie zaprezentowałem stworkowi grafikę:

Wyjaśniłem kompanowi, na czym polega atak, efekty uboczne i tym podobne.
-Pamiętaj, że gdy uda Ci się opanować Wodną Broń, droga do sukcesu jest otwarta. Pamiętaj, też o tym, że czeka się ciężka praca, mimo wszystko, powodzenia bracie!
Spojrzałem na niebo. Ku mojemu zdziwieniu zaczęło zanosić się na deszcz, ale powinno starczać czasu.
-Na dobry początek weź wodę do buzi z rzeki i staraj ją wypluwać trwałym stabilnym strumieniem. Spokojnie, na wszystko przyjdzie czas.
Wiedziałem, że co najwyżej jutro Totodile będzie próbował wydobywać wodę ze swojego małego ciała. Na razie trzeba opanować inne rzeczy.

Kolejny dzionek, nie koniecznie uroczy, ale mogło być gorzej. Po raz kolejny zawitałem pod rzekę nihon. To miejsce spodobało się nie tylko mi, ale też Totodil'owi jak widać. Gdy tylko tu przyszliśmy od razu wyskoczył z PokeBall'a i zaczął się pluskać przy brzegu. Nie jadłem dziś śniadanie, więc miałem chwilę, aby przekąsić parę ciasteczek i przy okazji poczęstowałem mojego pupila.
-Okej! Do roboty. Przejdźmy do dalszych części nauki Wodnej Broni. Teraz skup się uważnie. Ja idę na bok, a ty w ciszy, spróbuj uwolnić swoją wewnętrzną amunicję! Swoje wewnętrzne ja! Wodę!
Jakolwiek to zabrzmiało, zachciało mi się z samego siebie śmiać i chyba Totodile też powstrzymywał się od śmiechu. Tak, czy siak zrozumiał polecenia. Już doskonale wie, na czym polega taki ruch jak Wodna Broń, więc nie widzę przeciwwskazań, aby mógł rozpocząć ten etap nauki. Przez kolejne minuty w ciszy, próbował z siebie cokolwiek wygrzebać.
-No dobra, to może teraz bierz tą krystalicznie czystą wodę z rzeki do buzi i wyobraź sobie, że używasz wodnej broni! Dalej w tamto drzewo uderz wodną bronią!
Tak i też mijały kolejne minuty, a Totodile próbował i próbował. Doceniam jego wysiłek i wiem, że z takim pokemonem jak on sukces gwarantowany!

9
Buneary i Szybki Atak

Kolejny dzień z treningami rozpoczynam od przyjścia nad Rzekę Nihon wraz z Buneary, by kontynuować trening Szybkiego Ataku. Wypuszczam pokemona poczym zabieramy się do pracy. Najpierw pokemon wykonuje serię szybkich biegów na rozgrzewkę, a następnie trening właściwy, czyli użycie Szybkiego Ataku. Wtedy pokemon koncentrując się na manekinie kumuluje w sobie moc potrzebną do wykonania ciosu, a następnie bardzo szybko biegnie uderzając w sam środek manekina i pozostawiając za sobą jasną łune energii. Powoli nam to wychodzi. Po zakończonych ćwiczeniach daję małemu pokemonowi poffinke w nagrodę, a potem razem opuszczamy te tereny.

10
Buneary i Szybki Atak

Przybyłem z uśmiechem nad Rzekę Nihon, wraz z Buneary, ktora zmieściła się w dużej kieszeni mojej torby, a wyszła gdy byliśmy na miejscu. Czas zacząć? Mały pokemon skumulował w sobie energię i wykonując szybki bieg zaatakował poduszkę, opartą przeze mnie o drzewo. Widać było, iż cios był szybszy niż ostatnio, a to dobra wiadomość. Buneary w nagrodę dostała słodką poffinke, taką jaką lubi.

-Gratuluje poznania nowego ataku, Słodki Pocałunek z pewnością przyda nam się w przyszłości podczas pokazów i walk. Jestem z ciebie bardzo dumny. Uśmiechnął się, a pokemon nieco się zarumienił. Rozpoczął swoje oględziny dotyczące zielonego jajka. Happiny bardzo przywiązała się i codziennie próbowała pielęgnować je jak najlepiej, troszczyć się o nie. Po solidnym posiłku przystąpili do treningów dotyczących nowego ataku. -Może już o tym słyszałaś, ale jesteś pokemonem znanym przede wszystkim z leczenia i pomagania innym stworkom. Widzę, że ty lubisz do tego także walkę. Widać to po tobie. Może dzisiaj zapoznajmy się z tym atakiem, nazywa się odświeżeniem. Zgoda? Tak też zrobili i przez resztę dnia oglądali filmiki, ilustracje w książkach, czytali o ataku w pokedexie. Następnie zabawili się w naślaldowanie, a co! Polubili tę zabawę.

Happiny
* Nauka Odświeżenia (1)

-Mam już dosyć wpatrywania się w pokedex, a ty? Happiny uniosła dłoń ku górze, na znak, że chce zacząć prawdziwy trening, praktykę! Happiny ucieszyła się i tuż po chwili stanęła czekając na polecenia swego trenera. -Na początek spróbuj się trochę, jakby to... osłabić. Odbędziemy zwykły, sprawnościowy trening, zgoda? I tak też zrobili, ćwiczyli atak zwany Słodkim Pocałunkiem. -Doskonale Ci to wszyło, gdybym Cię nie znał, naprawdę bym się zauroczył. Zaśmiali się oboje. Gdy Happiny się trochę zmęczyła, zaczęli trenować odświeżenie. -Spróbuj znaleźć w sobie ukrytą siłę, uspokój nerwy, znajdź ukojenie. Spróbuj, nie śmiesz się. Happiny zamknęła oczy i próbowała znaleźć ukojenie, niestety jej charakter nie pozwolił na spędzenie kilku minut w jednym momencie. No cóż, powrócą do treningu jutro!

Happiny
* Nauka Odświeżenia (2)

-Witaj Happiny! Jak się dzisiaj czujesz? Mam nadzieję, że jesteś gotowa do treningu Odświeżenia. Działamy? I tak też rozpoczęli dzisiejszy dzień, wyluzowani i szczęśliwi. Ale przed tym zjedli solidny posiłek, aby nabrać odpowiednich sił do działania. -Pamiętasz jeszcze jak wykonywać odświeżenie, mam nadzieję, że tak. Uśmiechnął się. -Na początku spróbuj się trochę zmęczyć. Poćwiczymy dobrze już znane ataki, zwiększymy sprawność fizyczną! I tak też zrobili, Happiny jak i Sponge wykonywali podstawowe ćwiczenia. Potem rozpoczęli odświeżenie. Happiny próbowała skupić się, zebrać wszystkie pozytywne myśli i emocje, ukoić wewnętrzny ból i w ten sposób odzyskać nieco energii. Trenowali przez cały dzisiejszy dzień. Sponge wiedział, że sukces jest coraz bliżej.

Happiny
* Nauka Odświeżenia (3)

Hasam sobie beztrosko to tutaj to tam, a powodem jest wszechobecna nuda. Postanowiłem wyrwać się trochę w plener i zapolować na świeże mięso. Zaspokoić głód i żądzę mordu jednocześnie, to jest życie. Cel podróży wybrałem sobie od tak, nad rzeką sobie poluję. Te lubujące się w krzyżach dzikusy mówią że dzisiaj mięsa nie wolno, to będę raz miły i wybiorę się na ryby. Tak myślałem, ale czort wie czy wytrwam w tym chwilowym postanowieniu, jeden ciul, najwyżej kogoś zaciupam siekierą. Póki co wbijam na polowanie.

No nic. Czas zjawić się na jakimś polowaniu. Długo mnie na takowym nie było, więc postanowiłem odreagować trudy dzisiejszego dnia i przyjść nad Rzekę Nihon. W ogłoszeniu mówili, że mam stawić się tam gdzie stoi ten znajomy mi facet. Przywitałem się, stanąłem niedaleko i czekałem cierpliwie na rozpoczęcie się dzisiejszego polowania. Nie miałem zbytnio na celu łapania pokemona, a raczej przeżyciu jakiejś wyprawy.

Wszyscy zebraliście się w jednym miejscu tuż przy rzece. Na osobę, która wyjaśni wam co i jak nie musieliście długo czekać, bo już po chwili stała koło was, a był to dość wysokoi mężczyzna, który powiedziła:
-Witajcie. Od razu przejdę do rzeczy nie dawno widziano tutaj  niezwykły gatunek pokemona, który nie powinien się tutaj znajdować. Waszym zadaniem będzie złapanie tego pokemon, a co z nim zrobicie to będzie już wasza sprawa. Jeszcze dla pewności spytam czy chcecie iść czy wolicie wrócić do domu?
Po tych słowach mężczyzna wskazał wam dwie drogi jedną, która szła brzegiem rzeki oraz drugą, która szła w kierunku zachodnim. Którą drogę wybieracie?

Kolejka:
Samael
Crystal
Riley

Tak sobie tutaj czatowałem wypatrując klienta, aż się w końcu doczekałem. Niezmiernie boleśnie odczułem fakt, iż zleceniodawcą był facet. Osobiście wolałbym ponętną młodą i seksową dziewczynę. No nic, nie zawsze się dostaje to co się chce. Przyjąłem zlecenie potaknięciem głowy po czym smutny ruszyłem brzegiem rzeki, licząc iż to właśnie tam pojawi się niechciany tutaj pokemon. Chociaż kto wie, to pewnie pułapka tego bystrego umysłu i ja w nią pewnie wpadnę, ale ciul tam

Nie wiele myśląc spodziewałem się kogoś innego. Jednak to facet przyszedł do nas pokazać drogę. Powiedział nam co i jak po czym postanowiłem bez większego myślenia ruszyć brzegiem. O tej porze roku najładniej jest nad wodą więc postanowiłem się tam przejść. Ten niechciany pokemon może siedzieć gdzieś w wodzie więc jest na to większe prawdopodobieństwo. Ruszyłem za Samaelem który zdawał się prowadzić, więc ruszyłem za nim. Niech idzie na pierwszy ogień XD

Sameal szedł drogą ,która była blisko brzegu rzeki. Na razie nic splecionego się nie dzieję oprócz tego, że drogą,którą idziesz coraz bardziej się zwęża i jest coraz bliżej rzeki.

Crystal nie zdecydowała, którą drogą chce iść i została sama jak palec na miejscu zbiórki.

Riley ta sama sytuacja co Samael.

Kolejka:
Samael
Crystal
Riley

Hej ho hej ho, nad rzekę by się szło, tak by się chciało śpiewać. Jednak jeśli tak dalej droga będzie sie zwężać to sobie popływam dzisiaj. Ale ciul z tym, przynajmniej będzie wesoło. Jednak póki co dalej idę drogą, czekając czy dalej będzie sie zwężać, czy może do czegoś prowadzi. To zagadka dla profesora detektewistyki Bayleefa, ale póki co trzymam go w jego balu, nie ma co się przejmować a maszerować !

Ruszyłam ścieżką, którą poszli Samael i Riley.

Ścieżka biegnie i biegnie dalej. Ale po chwili zaczęła się zwężać. To nie było nic dziwnego, ponieważ nie wszystkie ścieżki są często używane. Po chwili zauważyłem, że ścieżynka schodzi do wody. Nie miałem nic przeciwko temu, żeby przejść przez rzekę, jednak nie widzę jeszcze takiej potrzeby. W razie czego trzymam pokeballa z Leafeon w ręku i maszeruję dalej poszukując pokemona z ogłoszenia.