Weszłam schodami w dół i otworzyłam drzwi.

Chłopak czuł się coraz gorzej. Mimo licznych zabiegów nie poczuł się nic lepiej. Popiół nadal mu utrudniał wykonanie zadanie, którym było złapanie stworzenia z ogłoszenia. Sięgnął po pokeballa z swoją lodową wojowniczką. Nie musiał widzieć, wystarczy, że sam poprzypinał kulki w odpowiedniej kolejności.
- Vanilluxe rozwiej ten popiół za pomocą Lodowatego Wiatru. Liczę na Ciebie. - powiedział pewnie, a następnie czekał na to co się stanie. Dodatkowo podopieczna swoim zabiegiem mogła przynieść chwilę ulgi w ten upalny dzień.

Czy to... Czy to możliwe?! Czy to bigos?! Wielki kawałek płodnej papki?! Cóż się dzieje?! I jeszcze wujek gugl (a może ciocia? Kto tak wie z tymi dżenderami?). Matt ruszył schodami w dół i ruszył z resztą trenerów w dalszą drogę. Zastanawiał się nad znaczeniem tych słów znad drzwi. Musiały coś oznaczać! Coś przychodziło mu do głowy, ale jednak nie był w 100% pewien...

No shit. Co można zrobić, gdy z każdej strony atakuje cię wiatr z piaskiem? Usta zasłoniłam, by łatwiej się oddychało, ale to nadal mało.
Myślałam o wypuszczeniu Tranquilla. Odrazu nakazuje mu użyć Ostrego Wiatru, by rozwiać tę nawałnicę i zbędny popiół.

Przechadzając się po ruinach znaleźliśmy schody prowadzące do piwnicy. Oczywiście zeszliśmy na dół całą trójką i naszą uwagę zwróciły wielkie wrota. Mnie najbardziej zaintrygował jednak napis, a raczej zagadka wyryta na ścianie nad nimi. "Wszyscy to mają, ale nie można tego stracić". Stałem najdalej od drzwi z całej grupy rozmyślając nad możliwymi odpowiedziami. Na starcie wykluczyłem części ciała i przedmioty. Miałem kilka pomysłów, jednak jeden zwrócił szczególnie moją uwagę.
- Dusza
Powiedziałem na tyle cicho by moi towarzysze tego nie usłyszeli, a na tyle głośno bym sam to usłyszał - dopiero wtedy bardzo powoli ruszyłem w kierunku drzwi.

Wywołuje Kadabre i każe mu atakować psychopromieniem w możliwe źródła piasku

Ruiny
Drzwi zamknięte, po to jest zagadka. To nie technologia obcych więc same słowa nic nie dadzą. Rozwiążcie zagadkę i nadajcie jej sens inaczej . . . czy to z sufitu się coś sypie a może to jeno złudzenie ?

Droga
Wypuszczacie pokemony które wspólną ciężka pracą stłamsiły żywioł do czasu ustania wiatru. Jednak zaraz po tym kamień przy drodze sie poruszył i wypuścił w pokemony chmurę ciemnego gazu, który nie wygląda przyjaźnie.

Walić kolejkę

-Kadabra sprawdź czy ten gaz to przypadkiem nie Gastly strzelając w niego Psychopromieniem[/b]- Powiedziałem do pokemona. Jeśli to nic nie da wycofuje Kadabre i wypuszczam Arboka któremu zlecam zaatakowanie ciemną mgłą w chmure.

Matt pomyślał. Wszyscy mają cień, cienia nie można stracić. Może właśnie o to chodzi? Ale przecież w pomieszczeniu panuje straszna ciemnica... więc może trzeba zaświecić światło? W związku z tym chłopak wypuścił z pokeballa Quilavę.
-Cześć. Spróbuj oświetlić trochę to pomieszczenie za pomocą płomieni na twoim grzbiecie - powiedział cicho. Zagadka... bigos!

- Wszyscy mamy duszę, a ona będzie zawsze. - odparłam.

-Tranquill, zaatakuj Ostrym Wiatrem! Zgrabnie unikaj ataków i nie daj się- poleciłam pewnie. Czyli to nie naturalna burza piaskowa.... Ciekawe, co nas zaatakowało. Wyciągam pokedex i skanuje go.

Co zaczęło się sypać z sufitu, zaczynało robić się gorąco. To co powiedziałem nie zadziałała może za cicho mówiłem? Nie wiedziałem, ale koleżanka która była ze mną widać wpadła na podobny pomysł. Więc postanowiłem powiedzieć co mam na myśli na głos.
- Będzie to albo dusza, albo Bóg. Bo dusze i Boga człowiek ma zawsze przy sobie.

Ruiny
Na głowy Crystal i Jazona spadły kamienie za głupie odpowiedzi. Jak to duszy nie można stracić ? Mało to mięsa mi ich sprzedało ? Do Matta już podchodził jakiś bigos z niecenzuralnymi częściami ciała, ale spryciarz odgadł zagadkę i sprawił iż w ciemnicy pojawił sie cień. Jako jedyny ocalały przeszedł przez wrota, które sie za nim zamknęły. Teraz włóczy sie korytarzami i widzi jakieś coś leżące na ładnym posłaniu na wyniesieniu.

Droga
To nie był gastly a atak smogiem, a Szogun zmienił poka podczas starcia z nim, za kare pieprznął go piorun i pomachaliście mu na do widzenia. Sophia podjęła walkę a pokedex ogłosił iż to Torkoal.

Żyją:
Matt
Sophia

Matt uśmiechnął się delikatnie! Ma się ten łepeg! Tak czy inaczej, ruszył powoli w kierunku wzniesienia. Dla pewności zbadał to jeszcze pokedexem.
-Cześć - powiedział, patrząc na ów coś. Próbował określić co to jest. - Wszystko dobrze? - zapytał, zbliżając się powoli.

-Powietrzy nóż i nie zapominaj o unikach! Potem szybko Ostry Wiatr!- poleciłam, znając tożsamość przeciwnika.
Wygramy tą walkę razem z ptaszyną

Ruiny
Ta jasne łepek, ja to mam z Teen Wolf i ty pewnie też oglądałeś No nic cosiek podniósł łepek i ziewnął po czym spojrzał na ciebie zaspanym wzrokiem i tyle.

Droga
Żółw minimalizuje straty obrywając w skorupę po czym odpowiada żarem a ptaszek jest zmęczony wcześniejszą walka z żywiołem i zatruty smogiem, to raczej równa wymiana

Tin Łolfa nie miałem okazji oglądać, no ale skoro polecasz, to może kiedyś obejrzę. Matt ruszył w kierunku stworka.
-Lubisz spać, co? - powiedział, wyciągając Friendballa - W środku tej kuleczki jest wygodne łóżeczko. Na pewno tam będziesz mógł wyspać się do woli. Na pewno ci się tam spodoba. Wystarczy, że dotkniesz - zaśmiał się, kładąc balla obok śpiocha.

-Użyj Laseru i znów Powietrznego Noża! Trzymaj się w bezpiecznej odległości, a ataki odpychaj Ostrym Wiatrem. dasz radę!!- krzyknęłam

Ruiny
Na wpół przytomny pokemon nawet się nie skapnął że go wkręcasz i tak fuksem go złapałeś, ale strzeż się bigosu za drzwiami MUAHAHAHAHAHA

Droga
Prowadzisz walkę na wyniszczenie, ale zmęczenie i zatrucie smogiem dały swoje. Twój pokemon padł jak i ty.

GAME OVER

Crystal 6zł
Wabik 5zł + 1pf
Matt 6zł - Friendbal + pokemon
Sophie 8zł
Jazon 6zł
Szogun 6zł

Matt pojawił się w okolicy Kraterów Lawy. Nadszedł czas na dziesiąty już trening Płomiennego Ładunku z Quilavą. Chłopak, kiedy przyszedł na miejsce treningu, wypuścił z pokeballa pokemona. -Cześć, przed nami kolejny trening. Dzisiaj ostatecznie popracujemy nad szybkością i siłą ataku – powiedział, wyciągając ten wyjebiaszczy samochodzik, na którym zamocowana była kukła – Ja będę uciekał, ty spróbuj mnie złapać – powiedział, unosząc kąciki ust. - Ale najpierw się trochę rozgrzejmy – rzekł. Rozgrzewką miało być kilka kilometrów biegu w okolicach Kraterów. Po niej zaczął się trening. Był on połączony z zabawą – Quilava gonił kukłę, a ona cały czas uciekała. Quilava starał się jak najszybciej złapać kukłę, ale nie było to łatwe zadanie. Po wszystkim przyszedł czas na chwilę odpoczynku i zabawy. Po wszystkim Matt wycofał pokemona do balla i odszedł.

Quilava – Płomienny Ładunek (10)

Czarnowłosy chłopak przybył w okolice Kraterów Lawy. Nadszedł czas na kolejny trening z Quilavą. Matt wypuścił ów pokemona z pokeballa.
-Cześć! Dzisiaj się nie opierdzielamy i dalej ćwiczymy Płomienny Ładunek. Dzisiaj chciałbym, abyś podczas wykonywania Płomiennego Ładunku, osiągnął prędkość Szybkiego Ataku. W związku z tym będziesz atakował Szybkim Atakiem, jednocześnie starając się otoczyć płaszczem z ognia, nie zwalniając przy tym tępa. Proste, nie? Dasz radę! – powiedział z uśmiechem. Zaczęli jednak od krótkiej rozgrzewki, na której pobiegali przez jakieś pół godziny.
-Dobra. To zaczynamy. Szybki Atak! – krzyknął Matt. Quilava posłusznie wykonał ruch. - Płomienny Ładunek! – zakomenderował po chwili. Quilava otoczył się ogniem, jednak bardzo zwolnił. - Musisz dać z siebie więcej. Postaraj się jak najmocniej. Tępo! Musisz być szybki! – wyjaśnił. - Jeszcze raz! Szybki Atak! – wydał polecenie. Po chwili dodał do tego Płomienny Ładunek. Quilava starał się, jednak nie wychodziło to zbyt dobrze. Mimo to widać było znaczne postępy. Pokemon był coraz szybszy. Po wszystkim nadszedł czas na chwili przerwy. Później chwilę się pobawili i Matt wycofał Quilavę do balla. Następnie odszedł zadowolony z treningu.

Quilava – Płomienny Ładunek (11)

Gdy słońce skryło się za gęstymi tumanami dymu wydobywającego się z pobliskiego wulkanu, który prawdopodobnie nie został jeszcze przez nikogo nazwany, Geralt zatrzymał się przy dużym głazie by chwilę odpocząć. Cyndaquil towarzysząca mu od długiego czasu także się zatrzymała. Wiedziała że postój będzie bardzo krótki, więc chciała wykorzystać go jak najlepiej. Położyła się na kamieniu, który jeszcze przed kilkoma minutami był oświetlany przez słońce, zwinęła się w mały kłę[Jak nie dupą to drugą stroną wyjdzie] i lądowała swa energię. Nie minął kwadrans, gdy Geralt wstał. Płotka także wstała i chciała znowu kontynuować marsz, lecz Geralt wstrzymał ja gestem ręki.
-Naładowałaś trochę energii Płotko, więc potrenujmy trochę.
Płotka bez żadnego sprzeciwu zatrzymała się, zapłonął jej ognień na plecach i po chwili ogarnął ją całą. Wtedy puściła się pełnym pędem na Geralta. Ten tylko lekko się uśmiechnął i podwójnym saltem przeskoczył nad pokemonem. Cyndaquil szybko się odwróciła i ponowił szarżę.  Wiedźmin tym razem zrobił krok w prawo i odbił się w lewą stronę dezorientując pokemona. Płotka znowu szybko zawróciła i biegła wprost na swego trenera. Tym razem Geralt tylko wystawił przed siebie dłoń i zatrzymał nią Płotkę która natychmiast przestałą płoną.
-Masz jeszcze trochę za mało mocy, ale jak dalej będziesz tak trenowała to kto wie, w przyszłości będziesz mogła używać płomiennego ładunku o pełnej mocy.
Cyndaquil tylko pokiwała główką i oboje ruszyli spokojnym krokiem w kierunku moczar.

Cyndaquil-płomienny ładunek-trening 8