Stara pasieka była kolejnym miejscem treningowym, które dzisiejszego ciepłego poranka odwiedziłem. Gdy dotarłem na miejsce, wypuściłem z pokeballa Beedrilla. Gdy ten się pojawił, od razu poleciłem mu wykonać Trujące Kolce. Pokemon tak jak zawsze wykonał kilka prób, podczas których skupiał trującą energie na końcach swych żądeł i wystrzeliwał ją w powietrze oczekując że kula się rozpadnie i zamieni w kolce z dużą ilością trucizny. Gdy pok zmęczył mi się, zakończyłem trening, nakarmiłem osę i wyczyściłem jej skrzydełka.



Beedrill
Trujące Kolce (Toxic Spikes) 11

Po treningu z Zubat, udałem się do Starej Pasieki. Na miejscu wypuściłem z pokeballa Beedrilla i kazałem mu wykonać krótką rozgrzewkę składającą się z samych trujących ataków. Gdy skończył przeszliśmy do treningu.
-Ustaw się w miejscu, z którego będziesz miał dobrą widoczność na okolicę i stamtąd wystrzel w niebo Trujące Kolce. Tylko pamiętaj, że kula którą wystrzelisz ma nie być z samej trującej energii lecz ma się składać głównie z zatrutych kolców, które zostaną uniesione do góry i rozrzucone za pomocą trującej energii. Ok, zaczynaj.
Beedrill zastosował się do mego polecenia i po chwil w powietrze wystrzelił fioletową kulę która po osiągnięciu pułapu kilkunastu metrów, rozbiła się na kilka fioletowych strużek. Wyglądało to jak sylwestrowe fajerwerki, za co nagrodziłem pokemona brawami i dużą miseczką pokrojonych dojrzałych owoców.


Beedrill
Trujące Kolce (Toxic Spikes) 12

Po treningu z Solosis, wybrałem się do Starej Pasieki. W tym miejscu jak zwykle wypuściłem z pokeballa swego Beedrilla. Byłem dumny z swego pokemona i powiedziałem mu o tym. Pok tylko skinął głową i jak profesjonalista czekał na komendę rozpoczęcia treningu. Gdy mu taką dałem, zaczął zbierać trującą energię i gdy wreszcie uzbierał dużą jej ilość, posłał ją do góry. Obaj obserwowaliśmy jak unosi się do góry i rozpada się na kilka fioletowych smug. Smugi spadły na ziemię, a my podeszliśmy do miejsc, w których spadły. NA ziemi leżały drobne kolce, których wolałem nie dotykać. Pokemon wykonał dziś jeszcze kilka takich prób, po czym nakarmiłem go przejrzałymi owocami i poszedłem na trening Palpitoada.


Beedrill
Trujące Kolce (Toxic Spikes) 13

Po treningu z Sesil, szybkim krokiem pomaszerowałem do Starej Pasieki. Na miejscu od dłuższego czasu trenowałem Beedrilla, którego podziwałem za wolę walki i wytrwałość w treningach. Dziś takze nie zawiodłem się na moim pokemonie, który trenował Trujace kole. Raz za razem wytwarzał kulę, która po wystrzeleniu w niebo, rozpadała się na małe kawałki i spadała w postaci kolców zawierających truciznę. Zbierałem ostrożnie kole i za pomocą specjalnego detektora, sprawdzałem zawartość trucizny. Gdy skończyliśmy trening, nakarmiłem pokeosę dużą ilością śliwek mirabelek.


Beedrill
Trujące Kolce (Toxic Spikes) 14

Po treningu z Solosis poszedłem sobie z Beedrillem do Starej Pasieki. Tak jak zawsze, pok chętnie rozpoczął trening Trujących kolców. Na początek zbierał trującą energię, później przetwarzał ja w dużą fioletową kulę, a na koniec wysyłał kulę wysoko do góry. Później obserwowaliśmy kulę jak rozpada sie na kawałki i liczyliśmy kolce, które spadły na ziemię. Po każdym podliczeniu, pok musiał powtórzyć próbę. Trenowaliśmy tak długo aż pok się zmęczył i nie wychodziły mu ataki. Wtedy to pochwaliłem swego podopiecznego i po nakarmieniu go, udałem się nad morze.


Beedrill
Trujące Kolce (Toxic Spikes) 15

Geralt przybył na teren Starej Pasieki. Miał w tymże miejscu zadanie do wykonania. Wiedział doskonale jak zwalczać wszelkie robactwo panoszące się w lasach, ale tym razem jego celem nie będzie zwykły robal. Wiedźmin spodziewał się bardzo trudnego przeciwnika.

Wbijam na polo i robię dym, taki że bum szaka laka

Przybyłem do Starej Pasieki, gdzie ma odbyć się polowanie. Rozglądam się dookoła i wypatruje innych uczestników.

Nadszedł czas by wreszcie stawić się na wyprawie zwanej polowaniem na terenie Starej Pasieki. Od niedawna znam tą lokalizację, gdyż często trenuję tu z swoim Beedrillem. Dziś jeszcze przed paroma godzinami byłem tutaj, ale wstępne obeznanie w terenie nie dawało mi żadnej przewagi. Byłem tego świadomy. Mimo to optymistycznie liczyłem na dobre zakończenie podróży po tymże miejscu. Tak jak zawsze sprawdziłem stan swych sprzętów. Balle były gotowe, puste i zapełnione, latarka miała zapasowe baterie, a zegarek działał idealnie. Teraz pozostało mi czekać na rozpoczęcie trudnej przygody.

Ogłoszenie ściągnęło kilku śmiałków, którzy trafili na teren starej pasieki. Gdy jednak znaleźli się tam ich oczom ukazał się demolka. Stare ule, które zawsze znajdowały się w tej okolicy były doszczętnie zniszczone. Każda deseczka złamana, nic się nie ostało. Okolice przeszukiwał tylko jakiś dziwny człowiek. Miał słomiany kapelusz na głowie i siatkę do łapania robali. Widocznie szukał jakichś śladów, albo fantów.

Bez kolejki. Na odpis 15 minut.

Podchodzę bliżej i oglądam pobojowisko po czym wołam do gościa.
- Joł, ty to Luffy słomiany kapelusz, tak ? Co tu się stało, mięsa zabrakło czy jaki czort ?

Powoli podszedłem do człowieka i spytałem:
- Wiesz co tu się stało i czego szukasz? Może mógłbym Ci pomóc?

Geralt nie był zdziwiony widokiem zniszczonych pszczelich domów. Po zniszczeniach było wdać, że w tym miejscu działa ktoś o dużej sile. Gdyby problem był błahy to przecież nikt nie wzywałby wiedźmina do jego rozwiązanie.
-Dobry człowieku, czy wiesz kto zniszczył te ule i gdzie sie udał?

Widok, który zastałem w Starej pasiece był straszny. Wszystko poniszczone, ule połamane i powywracane. Kto mógł dopuścić się tak bestialskiego czynu? Trzeba nie mieć serca by tak zdemolować mieszkanka pszczółek. Wśród uli kręcił się jakis gościu z siatką, wiec podszedłem do niego i jako że nie wyglądał na sprawcę demolki, zagadałem do niego.
-Czy wie pan kto zniszczył te ule i gdzie poszedł? Jeśli łapie pan tą siatką pszczoły to myśłę ze pana robota pójdzie na marne, bo bez królowych matek rój nie przetrwa długo, a one pewnie zginęły w ulach.

-Witajcie jest Bugsy, ale niektórzy to już chyba wiedzą. Jestem liderem sali w Azalei specjalizującej w pokemonach robakach. Poproszono mnie, bym pomógł w rozwiązaniu tej sprawy. Myślę, ze wiem o kogo chodzi. I to nie pokemon tylko pokemony. Cała chmara. Rój groźnych pokemonów z szablami zamiast rąk. Zastanawia mnie czemu niszczą każdą pasiekę jaką znajdą na drodze. Coś czuję, ze to nie pierwsza i nie ostatnia tego typu sprawa. Szukam tutaj jakichś poszlak, które wskażą miejsce gdzie mógł udać się te pokemony, ale jak na razie nic nie znalazłem. - rzekł nieco zawiedziony Bugsy.
-Jesteście chętni mi pomóc w tej sprawie?

Zdecydowanym głosem powiedziałem:
-Oczywiście, że jestem chętny by pomóc. Masz jakiś plan?
Czekając na odpowiedź sam zacząłem rozglądać się za poszlakami.

- O to ja cię znam, zwiałeś mi z sali jak ci ostatniego poka kończyłem miesiąc temu -.- No ale nic to, nie będę jakimś tam niedorobionym pasztetem a porządnym mięsem i ci pomogę. To jak, idziemy na bielany ?

-Bardzo chętnie pomogę, bo takie coś nie może być tutaj kontynuowane. Serio musimy coś z tym zrobić. Jeśli jest to całe stado, to raczej lekko nie będzie. Chyba że wystarczy dobrać się do przywódcy stada i reszta się wtedy uspokoi.
Postanowiłem wspomóc sie Nietoperką, wiec wypuściłem Zubat z pokeballa i poleciłem jej by rozejrzała się po okolicy, moze gdzieś usłyszy stado wrednych pokemonów, które doprowadziły do takich zniszczeń. A może to byli kibice Śląska Wrocław, którzy nie mogą przeboleć wysokiej porażki z Pogonią. Zubat miała to sprawdzić i zdać mi relację.

Geralt nie dowiedział się niczego istotnego od mężczyzny podajacego sie za lidera robaczej sali. Wszystko co Bugsy powiedział, Geralt domyślił się po widocznych zniszczeniach. Wypuścił z pokeballa Cyndaquil i polecił jej znaleźć trop stworów, które dokonały masakry na ulach.

Bugsy bardzo ucieszył się z powodu tak licznej grupy badawczej rzekł tylko:
-Gdybyśmy znaleźli jakiś trop. Coś co pozwoli nam na odnalezienie tego roju. - po chwili już wszyscy rozpoczęli poszukiwania. Dziomek wypuścił Zubata, Geralt Cyndaquila, a inni szukali jak tylko mogli. Wreszcie odezwał się Zubat, który niedaleko widział coś dziwnego. Nie mógł określić co to było, ale już po chwili odezwał się i Cyndaquil, który... trzymał w łapkach jakiś skrawek papieru, który był jak się okazało skrawkiem mapy. Bugsy nie wiedział co zrobić. Są dwie poszlaki, ale taki groźny rój teraz by się nie rozdzielił. Rzekł tylko:
-I żebym to ja wiedział co teraz zrobić.

-Pokaż Płotko co tam masz.
Geralt obejrzał mapę, ale uznał że jest to zbyt słaba poszlaka. Podziękował Cyndaquil za to że wniosła coś do śledztwa, lecz zdecydował się, by wyruszyć w kierunku wskazanym przez Nietoperza.

-Skoro pokemony atakują wyłącznie pasieki, może powinniśmy udać się w kierunku kolejnej, najbliższej nam? A może na mapie, którą znalazł Cyndaquil będzie zaznaczony następny cel?
Po tych słowach postanowiłem przywołać do siebie Golbata