Wypuszczam mojego Swamperta, by mnie asekurował w wodzie, a ja sam postanawiam wejść na łódkę i popłynąć z tą dziwną dziewczyną.

Czy to możliwe? Tak to pokemon! To on! W końcu udało mi się go odnaleźć. Nie potrzebowałem żadnej różowej ryby, po prostu znalazłem pokemona i nie mogłem go już wypuścić o nie. Teraz musiał być już mój.
- Poliwrath rzucaj mu więcej karmy i spraw by płynął za tobą. Jeżeli spróbuje uciekać pochwyć go uległością.
Jak już pokemon znalazł się obok mnie (dobrowolnie zwabiony karmą, bądź też zmuszony siłą) to zacżąłem go namawiać.
- Ta zatoka to jakieś lipne miejsce. Zawsze bedziesz głodny i całe życie będziesz pływał ze śmierdzącymi rybami. Jeżeli pójdziesz ze mną to nie tylko będziesz jadł najlepsze rzeczy, ale zrobię z ciebie chodzącą potęgę. Mówię ci chodź za mną.
Po tych słowach wyjąłem pokeball i zaoferowałem pokemonowi dołączenie do mnie.

Sin popłynął razem z dziewczyną na sam środek zatoki, a ta, gdy łódź się zatrzymała kazała spojrzeć mu za siebie. Za plecami chłopaka z wody wystawał pokemon z ogłoszenia. Pokemon ten patrzył na trenera. Chwilę potem dziewczyna powiedziała.
-A o to i pokemon z mojego ogłoszenia. Nie jest mi tutaj potrzebny więc możesz sobie go wziąć.

Pokemon nie trzeba było namawiać siłą, gdy tylko zobaczył karmę udał się za nią, aż do Cedrica, który zaczął mu obiecywać różne rzeczy. Pokemonowi wystarczyło tylko powiedzieć, że będzie jadał najlepsze rzeczy,a ten już wskoczył do pokeballa. Cedric łapie pokemona.

Kolejki:
Brak
Na odpis macie 20 minut

To stuknąłem go Friendballem.

Sin łapie pokemona.

Podsumowanie:
Sin - friendball + pokemon + 8 zł
Cedric - pokeballa + pokemon + 1PF + 8 zł
Dziomek + 7 zł
Emeguza + 7 zł
Crystal +6 zł
Matt +6 zł

Korzystając z okazji, że po polowaniu dalej przebywałem nad zatoką to postanowiłem potrenować nieco moją Shellder. W końcu miałem ku tego fantastyczną okazję.
- Pokaż się Claro!
Wypuściłem moją podopieczną z pokeballa, była gotowa do trenowania.
- A więc bierzmy się do pracy. Teraz zajmiemy się praktyką. Po prostu spróbuj wykonać ten atak!
Shellder próbowała wykonać ten atak na podstawie teorii której się uczyła oraz tego co pokazała jej Sonia, niestety jej próby spełzły na niczym.

Shellder - Lodowy Promień (6)

Tym razem to trening z Shellder był moim ostatnim spotkaniem.
- A więc możemy brać się do pracy. Spróbujemy tą samą metodą co wczoraj, jeżeli ona się nie powiedzie to jutro przejdziemy do nauki krok po kroku. Pasuje? Jak tak to do dzieła. Po prostu postaraj się znaleźć sposób na wykonanie ataku.
Clara kombinowała na wszelakie sposoby, jednak jej starania nie przynosiły żadnych rezultatów i dzisiejszy trening okazał się być kompletnym niewypałem.
- Eh... no trudno. Jednak będzie trzeba zrobić to krok po kroku.
Obwieściłem na koniec spotkania.

Shellder - Lodowy Promień (7)

Przychodzę na polowanie.

gdy tylko znalazłem chwilę czasu, wybrałem się do Zatoki Skorupiaków, aby w tym miejscu trenować z swym Luvdisciem. Pokemon po wyjściu z pokeballa ujrzał mnie po raz pierwszy od polowania, podczas którego uratowałem go przed śmiercią w kałuży. Poleciłem mu wskoczyć do wody i na początek nabrać jak najwięcej wody do pyszczka. Gdy po chwili się wynurzył z buśką napełnioną wodą, wyjałęm butelkę z wodą mineralną, też napełniłem sobie nią usta i wypuściłem zebrany płyn w postaci cienkiej strużki.
-Teraz ty.
Pokemon spróbował wykonać to samo, lecz prawie cała woda zebrana w pyszczku wypłynęła na raz. Kazałem mu, by powtórzył jeszcze kilka razy tę próbę, ale efekt był taki sam.

Luvdisc
Hydro pompa (hydro pump)-trening pohodowlany 1/15

Geralt przybył na miejsce zbiórki, by uczestniczyć w kolejnej wyprawie po krainie pokemonów.

Matt pojawił się na polowaniu. Kolejny raz zatoka skorupiaków. Oznaczało to, że czas na polowanie na kolejnego wodnego stworka? Matt jeszcze takiego nie miał, w związku z czym na pewno byłby zadowolony z takiego nabytku. Ponadto - mógł dać dom dzikiemu pokemonowi - to zawsze jest warte poświęcenia. Tak czy inaczej - czarnowłosy chłopak pojawił się na miejscu zbiórki. Upewnił się kilkukrotnie, że ma ze sobą wszystkie swoje pokeballe, potrzebne do polowania rzeczy. Kilka osób już tu było - ale Matt lubił konkurencję. Wyzwania dają większą nagrodę dla ego niż spacerek.

Nadszedł czas na polowanie. Powolnym krokiem wchodziłem na tereny Zatoki Skorupiaków. Czuć było, że jest się blisko zbiornika wodnego. Było nieco chłodniej niż w innych miejscach, ale nie zniechęciło mnie to. Powoli podszedłem do grupki osób, która już czekała, by zapoznać się z innymi, lub znaleźć znaną mi osobę. Mimo wszystko moim celem nie było dziś poznanie kilku nowych osób, a złapanie nowego stworka do mojej drużyny. Byłem pewien, że dzisiejsze polowanie nie będzie łatwe, ale nagroda na pewno będzie warta każdych wyrzeczeń.

Przyszedłem sobie na teren Zatoki Skorupiaków, ponieważ słyszałem, że w okolic grasuje jakiś pokemon, który świetnie by pasował do mojego składu.

Cała czwórka stanęła na na plaży w Zatoce Skorupiaków. Słońce już dawno zaszło, a księżyc oświetlał wam drogę do wody i do małej drewnianej charki rybackiej z której komina wydobywal się dym, a w okienku było widać światło lampy naftowej. Wszędzie dookoła roznosił się zapach pieczonej rybki. Macie wybór iść do chatki, iść gdzieś indziej poszukiwać na własną rękę lub wrócić do domku bo zgubiło się drogę.

Brak kolejki
10 min na odpis

Głos z nieba zapomniał napisać o mnie, gdyż równierz pisałem o moim przybyciu. Idę do chatki.

Ciemno już było i trochę zimno, wiec skierowałem się do chatki. Może tam się ogrzeje i czegoś dowiem o stworzeniu, które tutaj można spotkać.

Matt postanowił być lekko nieszablonowy i nie wierzyć jakimś tam starym rybakom. Lepiej nie podejmować tego ryzyka i nie pałętać się z jakimiś dziadkami. Nigdy nie wiadomo co taki może zrobić. A nóż zaproponuje ci jakiegoś cukiereczka z arszenikiem (tudzież tabletką gwałtu). Po prostu nie warto eksperymentować. W związku z tym Matt ruszył sobie brzegiem plaży. Wypuścił z pokeballa Emolgę i rozkazał jej porozglądać się z powietrza.

Geralt spojrzał na chatkę. Pewnie ktoś tam jest, ale jako że wiedźmin stronił od ludzi, gdyż często zdarzają się gorsi od potworów, postanowił ruszyć w samotną podróż wzdłuż nadbrzeża. Wypuścił Drowzeego, by ten swymi psychicznymi zdolnościami ostrzegał go przed wszelkimi niebezpieczeństwami kryjącymi się w ciemnościach.

Nie było zbyt dużego wyboru. Mimo wszystko chatka była chyba najbardziej odpowiednim miejscem. Możliwe, że ktoś da nam jakieś wskazówki i powie co i jak. Tak więc ruszyłem w stronę chatki.

Chatka
Mimo spodziewań ze strony chłopaków, że chatka zamieszkana jest przez staruszka rybaka drzwi otworzyła im przepiękna rybaczka imieniem Tess. Witajcie przybysze. To wy jesteście tymi, którzy zgłosili się do mojego ogłoszenia - zapytała dziewczyna.

Plaża
Matt razem z Geraltem ruszyli samowolką w podróż poszukiwawczą, niestety nic nie udało im się znaleźć. Jednak Emolga mata zasygnalizowała, że coś znajduje się jakieś 200 m przed nimi.

Szaman spokojnie kroczył w kierunku Zatoki Skorupiaków, aby przeżyć tam kolejne polowanie. Podążając na miejsce zbiórki podziwiał liczne działa natury, drzewa, krzewy i kwiaty. Ze względu na wyznaczanie alternatywnej trasy Wabik spóźnił się trochę, jednak po minach obecnych trenerów nic mu nie umknęło. Spojrzał na wszystkich, a następnie skinął głową w geście powitania. Potem sprawdził czy jego ekwipunek i pokeballe są na swoim miejscu. Teraz pozostało Wabikowi już tylko czekać na bieg wydarzeń. Nagle jego nos poczuł apetyczną woń ryby. I instynkt pierwotny zadziałał. Wabik idzie tam gdzie jest jedzenie.

-Tak to my. Czy wie pani gdzie można spotkać tego pokemona?-Spytałem się Tess.

No! Matt miał jednak przeczucie. Mimo że spodziewał się dziadka pedofila, to w swoich przygodach przekonał się, że pięknym panią (a zwłaszcza takim z dużymi zderzakami) ufać nie wolno. Nigdy nie wiadomo czy zacałują cię na śmierć, czy może wrzucą cię do gigantycznej dziury w ziemi. Matt jednak nie tym miał się zajmować. Emolga zasygnalizowała, że zobaczyła coś w oddali. W związku z tym chłopak ruszył prosto za swoim pokemonem. Był ciekaw co ciekawego wypatrzyła w oddali Emolga.

Gdy szedłem w stronę chatki naprawdę nie spodziewałem się tego co tam zastanę. Gdy tylko otwarła nam dziewczyna byłem mile zaskoczony. Już chciałem powiedzieć młodej damie, że to my jesteśmy tymi którzy zgłosili się do ogłoszenia., ale jeden z moich towarzyszy mnie ubiegł. Tak więc spokojnie stałem i czekałem na to co odpowie Tess. Byłem ciekaw jakie informacje zostaną nam podane.

Geralt zatrzymał się i spojrzał na swego pokemona z wyrzutem że nie on wykrył coś na drodze. Wolał puścić Matta przodem, wiec szedł trzy kroki za nim.