Sos się pojawia! Co on robi w lesie? Potworze Spaghetti? Wiem, że kochasz żartować, ale nieładnie robić sobie żarty z Matta w takiej chwili. Z każdym krokiem emocje były większe. Matt oddychał głęboko obserwując jednocześnie dwa światy - duchowy i żywy. Nie dało się tego wyłączyć - nie w przypływach adrenaliny. Uśmiech na jego twarzy cały czas był wyraźny. Wypuścił z pokeballa Emolgę.
-Cześć. Pomóż znaleźć mi coś ciekawego z góry - powiedział do pokemona - Jak coś wypatrzysz, koniecznie daj znać - powiedział krocząc.

Pokemona tu nie znajdę, ale znajdę tu wiele wartościowych rzeczy. Eksploruję dom dalej. Biorę znaczki.

Coś tutaj mi nie pasowało. Nic nie odpowiadało. Odgłosów było co raz więcej, a na dodatek robiło się co raz chłodniej. Coś mnie obserwowało, bawiło się ze mną w swoją chorą grę. Brawura ustąpiła lękowi.
- Pokaż się bydlaku! Słyszysz! Pokaż się!
Przełożyłem pokeball do lewej ręki, po czym prawą sięgnąłem po miecz. Podniosłem ostrze i powoli wodziłem nim po powietrzu obserwując krzaki.
- Myślisz, że się ciebie boję? Zapomnij!
Ciężko określić czy była to niezwykła odwaga, czy niebywała głupota. Wtedy nie było to jednak zbyt ważne.

- Duchy przodków, dajcie mi odwagę. - wyszeptał do siebie, a następnie spróbował ujrzeć coś między drzewami. Czuł się pewniej, gdy obok niego lewitowała dzielna lodowa wojowniczka, jednak odgłosy, które dochodziły do jego uszu nie były zachęcające. Domyślał się, że mogą go otaczać dzikie pokemony, jednak nie miał zamiaru atakować pierwszy, wolał rozwiązać tą sprawę pokojowo.
- Jestem trenerem pokemon, przybyłem tu w poszukiwaniu nowego towarzysza.

"Zima nadchodzi"
Crystal pozostawiła swoje kosztowności, które w jednej chwili zniknęły. Dość dziwne zdarzenie. Później odnalazła pudełko z pięcioma pokebalami: Czerwonym, Zielonym, Białym, Żółtym i Fioletowym. A z nimi karteczka "Podziel się z kolegami i wybierzcie po jednej kulce. A czeka was nagroda. Inaczej spotka was przykra niespodzianka. Czyżby to ultimatum.
Geralt juz miał wychodzić z domu, gdy nagle Crystal odnalazła jakiś pakunek.
Emaquazza zabrał znaczki i opuścił polowanie. Koniec dla ciebie.

"Ciemny Las"
Matt ujrzałeś przed sobą śpiącego pokemona. Cały umazany był makaronie i sosie. A dokoła niego leżały puste miski po jedzeniu.
Cedric dalej zgrywał bohatera. Aż nagle napadł na niego rozwścieczony Ursaring i pozbawił chłopaka przytomności. Koniec polowania.
Wabik wzywał pradawnych duchów, ale to nie pomogło. Ujrzał nagle przed sobą rozwścieczonego Ursaringa. Widocznie wszedł mu w paradę. Zostałeś mocno zaatakowany i zakończyłeś polowanie.

"Miasteczko"
Dziomek podszedł bliżej, a fotel był pusty. Jednak nagle za sobą usłyszałeś głos:
- To on! On się tutaj włamał!
Zostałeś nagle złapany przez dwóch barczystych ochroniarzy, którzy wyprowadzili ciebie daleko od miasta. Niestety w tym momencie zakończyłeś polowanie. A mozna było pójśc na pizzę.

Brak kolejki
20 minut

Geralt już miał wyjść ale zaciekawiło go znalezisko Crystal. Nie chciał wpływać na jej decyzję, więc czekał cierpliwie na jej ruch.

Matt uśmiechnął się delikatnie.
-Cześć - powiedział cicho, nie podchodząc zbytnio. Najpierw chciał łagodnie obudzić pokemona, pod ręką miał swoje puste balle. Od zwykłego pokeballa po masterballa, jeśli byłaby taka potrzeba. Dla pokemona warto zrobić wiele. Zeskanował go pokedexem - Mam na imię Matt. - przedstawił się i delikatnie ukłonił głową. Chciał w ten sposób ukazać pokemonowi szacunek. - Jestem pastafarianinem - powiedział też po chwili, uśmiechnął się lekko. Tak to było. Pastafarianie zawsze jedli spaghetti. Czy to na śniadanie, czy na wigilię, czy na inne desery. Spaghetti zawsze górą. - Mam w domu pełno spaghetti - powiedział z uśmiechem łagodnym i spokojnym tonem.

Crystal podzieliła się z Geraltem pokebalami. Mógł wybrać jako pierwszy, a sama dobierze coś z pozostałych
(macie wybrać w kolejnym poście)

Matt pokemon się lekko przebudził i spojrzał na ciebie. Chyba mocno zainteresowała go gadka na temat spaghetti. Powstał i zbliżył się do ciebie. W końcu jak przystało na prawdziwego smakosza tego włoskiego dania jest wstanie pójść wszędzie.

Brak kolejki.
15 minut.

Geralt podziękował Crystal za możliwość wyboru. Nie zastanawiał się zbytnio i wybrał czerwoną kulkę.

Matt uklęknął przy nim, uśmiechnął się do niego radośnie. - Niedługo zbliża się święto Ramendamu. Będziemy jeść spaghetti cały czas. To taki zwyczaj - powiedział radośnie, wyciągając pustego pokeballa - Wygląda trochę jak klopsik, nie? Wystarczy, że go dotkniesz - powiedział z uśmiechem i mrugnął delikatnie. Jeśli chodzi o święto Ramendamu... nie mylić z muzułmańskim Ramadanem. Co z tego, że przypada nawet w ten sam okres czasu. Po prostu... zdarza się. Pastafarianie są multikulturowi, więc po prostu składają wszystkim życzenia kiedy tylko mogą.

Gerlat oraz Crystal podzielili się pokeballami. A ona okazały się być kluczami do tajemniczych skrytek. W owych zakamarkach znajdowały się największe kamienie szlachetne jakie widzieliście. Warte bardzo dużo. Koniec polowania.

Matt pokemon jeszcze słuchał twoich słów po czym bez słowa sprzeciwu zgodził się pójść z tobą. Oczywiście musisz teraz zadbać o stałe dostawy spaghetti.

Podsumowanie :

- Brawo, Bayleef. Dzięki Tobie zdobyliśmy naszą pierwszą odznakę - powiedziałem radośnie do towarzysza, dopiero co wypuszczonego z PokeBalla. - Czas byśmy stali się silniejsi uzupełniając nasze zaległości.  Napewno się cieszysz z kolejnego treningu co? -zapytałem,  na co ten przytaknął radośnie. - Dzisiaj rozpoczniemy naukę ruchu zwanego Świetlistym Ekranem; ruchu bardzo podobnego do Świętej Zasłony,  jednak ten ochroni Cię od ataków specjalnych,  kiedy zaś Zasłona chroni przed ruchami zmieniającymi status - wyjaśniłem krótko memu dinopodobnemu podopiecznemu. - Więc tak: należy się rozluźnić i zebrać energię, tak by później przekształcić ją w lśniący ekran przed Tobą - postępuj podobnie jak w przypadku Zasłony, a na pewno Ci się uda - rzekłem w stronę Bayleefa, po czym przypatrywałem się jego poczynaniom. Ten więc przystąpił do działania: przyjął rozluźnioną pozycję i starał się skumulować energię co jednak skończyło się fiaskiem. Stworek nie mógł odnaleźć w sobie odpowiedniego rodzaju energii. Może uda się nam następnym razem.

- Bayleef, wybieram Cię - wypowiedziałem te słowa, wyrzucając PokeBalla w górę,  z którego chwilę później wyjawił się liściasty stwór.
- Czas byśmy i dzisiaj spróbowali i potrenowali Świetlisty Ekran. Więc przyjmij zrelaksowaną postawę, by skumulować w sobie pokłady mocy, a następnie spróbuj stworzyć orzrd sobą owy Ekran - poleciłem podopiecznemu. Ten uczynił tak jak chciałem. Przyjął zrelaksowaną pozycję i zaczął próbować kumulować energię... aż jego ciało zaczęły otaczać małe świetliste zarodniki, lecz nic poza tym. Dobre jest to, że zauważalne są postępy po ostatnim treningu.

Leśna Polana pośród drzew wyglądała wspaniale. Tego dnia pogoda była naprawdę dobra, zatem trening był prawdziwą przyjemnością. Chłopak wypuścił z pokeballa swoją Cottonee, która od razu zaczęła bawić się w słońcu. Od tego właśnie zaczęli trening – chwili zabawy.
-Starczy Cottonee. Teraz zajmijmy się treningiem. Dzisiaj coś dość prostego. Spróbujesz wyssać energię z kilku przeciwników. Twoim celem będzie jak najszybsze pokonanie toru przeszkód – wskazał na ułożony wcześniej przez siebie tor. Były tak kamienie, małe labirynty, wszystko co potrzeba w porządnym torze przeszkód – Po drodze będziesz musiała wyssać energię ze wszystkich znajdujących się w nim roślin – powiedział z uśmiechem. Cottonee przytaknęła. Trening zaczęli jednak od krótkiej rozgrzewki, po której trawiasty pokemon ruszył. Na początku nie radziła sobie zbytnio – wykonywanie kilku rzeczy naraz było trudne. Musiała jednocześnie używać Mega Odpływu i omijać wszelkie przeszkody, by skończyć w jak najkrótszym czasie. Było krótko mówiąc słabo. Z czasem jednak, powoli wdrażała się w świat wykonywania wielu czynności naraz i dalsze części toru przeszkód nie stanowiły już takiego problemu. Po wszystkim nadszedł czas na odpoczynek i piknik, na którym Cottonee w nagrodę mogła zajadać się jagódkami. Wkońcu Matt wycofał ją do pokeballa i odszedł zadowolony.

Cottonee – Mega Odpływ (9)

Wbijam na leśną polanę wraz z Meganium. Pokemon dopiero co wrócił od hodowczyni więc serdecznie sie witamy. Kiedy grzeczności mamy już za sobą to przystawiam lampę do twarzy pokemona i rozpoczynam przesłuchanie. Pytam gdzie był, co robił, w jaki sposób, co zyskał, co stracił kogo opłacił i tym podobne. Po tych żartach już na serio proszę poka aby zademonstrował mi swoje postępy, ten jednaj jedynie ustawił się pod słońce zbierając energię. Na koniec wypuścił mi kilka płatków ze swojego kwiata i pokazał język, uznaję to za rozczarowanie wynikające z braku hucznej imprezy powitalnej. Pok nie pozostawia mi wyboru, biorę go za szmaty i wyciągam na miasto gdzie będziemy hulać do białego rana.

Meganium: trening po hodowli Tańca płatków nr 1

- Bayleef, wybieram Cię - takie oto słowa wypowiedziałem wyrzucając PokeBall w górę, z którego wyłoniło się wybrane przeze mnie stworzenie.
- Czas na kolejny trening, co  Ty na to? - zapytałem Bayleefa na co ten radośnie się uśmiechnął. - A więc możemy zacząć - odparłem po chwili, po czym dodałem: - Więc... skumuluj potrzebną energię i utwórz z niej Ekran przed sobą - po tych słowach zacząłem obserwować poczynania podopiecznego.
Ten przyjął rozluźnioną postawę, tak jak należy, a potem rozpoczął kumulowanie energii. Zewsząd wokół niego pokazywało się wiele zarodników mocy, potrzebnej do wykoania Świetlistego Ekranu. - Dalej Bayleef, skumuluj tą energię w sobie. -i tak też się stało... powoli zaczął otaczać się Świetlistą aurą, ale to było na dzisiaj wszystko. Widać,  że jesteśmy na dobrej drodze.

- Miejmy nadzieję, że dzisiaj się w końcu uda Bayleef - pocieszyłem pokemona po dotarciu nad Leśną Polane.
Czas mijał szybko, a nasza dwójka nie zamierzała go tracić. Dlatego też szybko przystąpiłem do wydania potrzebnego polecenia pokemonowi. - Więc,  tak jak na poprzednich treningach: postaraj się skumulować w sobie moc, a następnie stworzyć z niej porządany przes nas Ekran... - rzekłem po czym dodałem: - powodzenia - i uśmiechnąłem się w stronę Bayleefa.
Ten przystąpił do treningu. Przyjął zrelaksowaną postawę,  by rozpocząć kumulację energii... a po chwili Bayleef otoczony był przez Świetlistą aurę. - Dobrze Bayllef, ostrożnie ją skumuluj, musisz być spokojny, pamiętaj - rzekłem do pokemona cichym, spokojnym głosem.
Zaczął ją kumulować, by stworzyć Świetlisty Ekran i... udało się! - teraz spróbuj utworzyć Ekran, uda Ci się - odezwałem się znów do pokemona. Zaczął przemieniać energię w ekran, co poskutkowało stworzeniem przed sobą małej "tarczy"... lecz na więcej Bayleef nie miał już sił i tym samym zaniechał dalszych prób. Po tym treningu Bayleef zasłużył na porządny masaż,  po którym schowałem go do PokeBalla, dziękując mu za to jak się stara podczas każdego treningu.

Poranek na Leśnej Polanie nie był zbyt gorący, aczkolwiek na tyle ciepły, by Cottonee mogła komfortowo odbyć trening. W tym właśnie celu Matt pojawił się na terenie Polany. Wypuścił z pokeballa wróżkowego pokemona i uśmiechnął się do niego radośnie. Cottonee zaczęła krążyć i próbować bawić się z Mattem. Od tego więc zaczęli – chwili radości i zabawy.
-Starczy Cottonee – powiedział, śmiejąc się dalej delikatnie – Przyszedł czas na trening, nie możemy się dłużej bawić – powiedział. Cottonee oczywiście wszystko rozumiała. - Dzisiaj chciałbym popracować nad giętkością tworzonej przez ciebie wiązki. Ostatnio ty przechodziłaś tor przeszkód, teraz zrobi to ona – wyjaśnił – Ale najpierw trochę się rozgrzejmy – powiedział. Cottonee miała przypomnieć sobie znane jej ataki i trochę się porozciągać. W końcu nadszedł czas na trening. - Na końcu tego labiryntu znajduje się mały krzaczek – powiedział, wskazując na wcześniej ułożony przez siebie tor. Wykonany był ze wszystkiego, co Matt znalazł na Leśnej Polanie. - Musisz wyssać z niego energię. Twoim celem będzie wyczucie go. Skup się tylko na nim. Stworzona przez ciebie rura musi ominąć wszelkie przeszkody – mówił – Jednocześnie w ten sposób popracujemy nad maksymalną długością tworzonej przez ciebie wiązki – wyjaśnił. Cottonee przytaknęła. Matt obserwował całość z boku. Rura Mega Odpływu powoli przemierzała tor. Zbliżała się dość opornie do roślinki na jego końcu. - Szybciej Cottonee. Tak, jakby ta energia potrzebna ci buła na teraz – rzekł. Wiązka delikatnie przyspieszyła, aż w końcu połączyła Cottonee i krzak, z którego powoli uchodziło życie. - Nieźle. Poszło ci naprawdę dobrze – pochwalił pokemona. Po wszystkim razem zorganizowali piknik z jagódkami, po którym Matt wycofał pokemona do balla i odszedł z uśmiechem.

Cottonee – Mega Odpływ (10)

Wbijam na leśną polanę z Meganium aby dalej trenować taniec płatków. Pokemon skupia energię w swoim kwiecie po czym wytwarza z niego płatki kwiatów. Kiedy wytworzy ich parę pracuje nad ich sterownością. Siłą woli manewruje nimi tak aby tworzyły w powietrzu pętle i ruszały w wybrany cel. Póki co Meganium wytwarza tylko parę płatków, aby łatwiej było nimi operować. Na razie trenujemy atakowanie z tym co mamy, celem pokemona jest manekin, którego mu ustawiłem. Tak oto trenuje sobie moja roślinna bestia, a potem sobie stąd idziemy.

Meganium: nauka po hodowli Tańca Płatków nr 2