Do polany prowadzi wydeptana dróżka przez las. Polana ze wszystkich stron otoczona jest drzewami różnego rodzaju. Na polanie rosną przepiękne kwiaty. Na samym środku rośnie stare drzewo. Jest ono wielkie i często na gałęziach widać gniazda różnych pokemonów. Jest także małe źródełko wody, z którego korzystają dzikie pokemony oraz pokemony innych trenerów, którzy postanowili tu trenować.

Można tutaj spotkać pokemony typu robaczego, roślinnego, latającego, normalnego, a także można tutaj trenować pokemony tego typu.

Kolejny trening w tym dniu - w końcu powoli trzeba się rozkręcić, a nie stać tylko w miejscu. Tym razem trening ten miał miejsce w Leśnej Polanie i dotyczył Siekania u mojego Purugly. Więc na sam początek wypuściłem mojego dumnego poke-kota, który, aż gotował się do działania. To dobrze, wypadałoby to wykorzystać w słusznej sprawie, prawda? Dzisiejszy mcelem treningowym stał się zwykły manekin, który siłą Siekania miał zostać rozerwany. Tak też Purugly najpierw rozpędził się skumulować w sobie wymaganą do tego energię, zrobił prawdziwie koci wyskok, skumulował tą moc w swoich pazurach u przedniej łapki, powiększając i napełniając blaskiem, po czym opadł na manekina z ciosem, który bez przeszkód rozerwał szmacianą kukłe na strzępy. Wspaniale, o to chodzi! Więc... Na koniec treningu została obowiązkowa zabawa z moim kotem po, której schowałem pokemona do jego kulki i opuściłem te tereny.

Czas kontynuować nasze treningi Siekania. W tym oto celu przybyłem do Leśnej Polany wraz z moim Purugly, od razu rozpoczynając trening, oczywiście wcześniej wypuszczając go z Balla. Tak też dzisiejszym celem treningowym były plastikowe dyski rzucane przeze mnie w jego kierunku. Poke-kot kumulował w sobie energię, przelewając je w pazury przedniej łapki co poskutkowało ich powiększeniem i rozbłyskiem, po czym kocimi susami niszczył każdy dysk, jeden za drugim, każdy, a było i ch w sumie 10. Nieco przy tym się zmęczył, dlatego też odpoczynek był mu potrzebny, a po nim czekała go zabawa z chowanego, po której zakończeniu schowałen spowrotem kota do PokeBalla i oddalałem się coraz to bardziej od Leśnej Polany.

Pisk (Growl) 1.



Przybywam na Polanę, by nauczyć Kricketot’a nowego ruchu – Pisk. Sam ruch polega na wrzeszczeniu w kierunku przeciwnika, co powoduje obniżenie siły jego ataku. Pokemon wydawał z siebie dźwięki, które nie jednego by wyprowadziły z równowagi, a już na pewno mnie. Musiałem to przeboleć, ale trening był.

Pisk(Growl) 2.



Ponownie przybyłem na polanę, by kontynuować trening Pisku Kricketot’a. Tym razem będzie jej towarzyszył Totodile, niech on się męczy. Robak piszczał na krokodyla i …. To cały trening, na tym polega ten ruch.  Oczywiście po treningu Totodile miał problemy ze słuchem i był na mnie zły, ale przeboleje, Za to Kricketot miała zdarte gardło. Tak bywa.

Pisk(Growl) 3.



Dziś przyszedłem na polanę z dobrym nastrojem. A to z powodu pogody: świeciło słońce, nie było wiatru ani chmur – prawie jak lato. Wezwałem Kricketot po imieniu, po czym pojawiła się na miejscu treningu. Jednak, kiedy przypomniałem sobie, co ćwiczymy, uśmiech zniknął z mojej twarzy. Musiałem uczyć poka jak się piszczy, no i piszczała przez parę godzin. Kiedy już straciłem siły witalne, humor i nerwy wróciliśmy do domu.

Pisk(Growl) 4.



Po raz kolejny (niestety) musimy przeboleć trening arcy-mega-super-epickiego ruchu o tak samo wdzięcznej nazwie – pisku. Tym razem wpadłem na patent, by użyć zatyczek do uszu. Niestety nawet to dzieło najnowocześniejszej technologii, nie było w stanie zupełnie uciszyć dźwięk, wydawany przez kricketot. Jednak dzięki temu mogliśmy trenować dłużej niż zwykle. Cały słoneczny dzień spędziłem nic nie robiąc, rozbolały mnie uszy i głowa, Kricketot zdarła gardło, a w okolice Polany jeszcze długo żaden dziki pokemon nie zawita. Tyle wygrać …

Wabik krótko przed zachodem słońca zjawił się na Leśnej Polanie. Wspólnie z swoim Togeticem szukali miejsca, gdzie dobrze będzie widać niebo oraz będzie tutaj sporych rozmiarów głaz. Trener miał już pomysł na kilka kolejnych treningów Kuli Aury.
- Togetic, niedługo czeka nas interesująca walka. Liczę, że w czasie pojedynku dasz z siebie wszystko i wygrasz. Jednak nie jesteśmy tutaj, by pogadać. Musimy ciężko trenować, jeśli chcemy do czegoś dojść. W czasie medytacji myśl o walce. O bólu, którzy zadali Ci przeciwnicy. Te wspomnienia i emocje przemień w energię, która zmaterializuje się między Twoimi skrzydłami. Następnie wyceluj w głaz. Kiedy zrównasz go z ziemią, to znak, że już opanowałeś perfekcyjnie Kule Aury. - po tych słowach usiedli metr od głazu i rozpoczęli medytacje. Trwała ona jakiś czas. Dopiero, gdy rozpoczął się zachód słońca coś zaczęło iskrzyć. Po kilku sekundach powstała niewielka kulka, która poleciała w stronę celu i zostawiła na nim drobną rysę.
- No cóż, to niewiele, ale jak na początek to dobrze. Obiecuję Ci, że z czasem będzie coraz lepiej. - po tych słowach pobawili się i ruszyli do domu.


Togetic - Kula Aury (Aura Sphere ) 4

Po zakończeniu wszystkich swoich treningów, udałem się na leśną polanę aby w tym miejscy poszukać kolejnego stworka do swojej kolekcji. Z ogłoszenia wynikało iż to jakiś szkodnik a chętnie przygarnąłbym sobie gryzonia. Rozejrzałem się dookoła i przyglądałem się twarzom pozostałych uczestników, którzy dla mnie byli konkurencją. Następnie sprawdziłem czy mam wszystkie sześć zapełnionych balli i kilka pustych. Gdy już wszystko było skontrolowane, byłem gotów stawić czoła przygodzie.

Przybywam na polo.

Przychodzę na polowanie.

Przybywam.

Przybyliście tutaj, gdzie oznaki wiosny są widoczne lepiej, niż gdziekolwiek indziej. Podobno wraz z nią zjawił się tutaj jakiś jakiś rzadki pokemon, którego nie widziano tutaj nigdy wcześniej. Rozpoczęliście swoje poszukiwania od centrum polany i nie widzicie tutaj niczego nadzwyczajnego. Przed sobą macie ścieżki na północ i południe, która wybierzecie ?

Kolejka:
Dziomek
RicoChet
Sponge
Aureliusz

Miałem do wyboru dwie ścieżki. W obecnej chwili nie miałem pojęcia, która będzie dla mnie korzystniejsza, ale uznałem, że wolę mieć słońce za sobą, dzięki czemu jego promienie nie będą mnie oślepiały, co znacznie powinno zwiększyć widoczność podczas podróżowania po ścieżce. Tak sobie tłumacząc swój wybór ruszyłem w drogę ścieżką skierowaną na północ. Słonce miło grzało w plecy i dzięki temu miałem o wiele lepszy nastrój niż podczas ostatnich kilku nieudanych wypraw. Szedłem ostrożnie, rozglądając się po okolicznych zaroślach i krzaczkach wyszukując pośród nich jakichś ruchów. Przy okazji mogłem podziwiać piękno budzącej się do życia natury.

na północ idę

Postanowiłem, że wybiorę się na południe.

Idę na północ.

75% z was udało się na północ i póki co wasza podróż przebiega bez ekscesów. Idziecie tak i idziecie z uśmiechami na ustach, a tu nagle deszcz zlewa wam głowy. Mokniecie niemiłosiernie.

Tymczasem osamotniony na południu Sponge ma pogodę bez zmian. Mijają go liczne wycieczki i rodziny udające się tutaj na piknik, ale pokemonów jak na razie brak.

Kolejka:
Dziomek
RicoChat
Sponge
Aureliusz

No ładnie, deszczu się nie spodziewałem, a przed chwila było tu tak pięknie. Ten deszcz, który pojawił się nie wiadomo skąd zaczął mnie zastanawiać. Może jakiś pokemon użył swej mocy by nas przemoczyć? Jeśli tak, to nieźle mu się za to oberwie. Zacząłem się zastanawiać nad pokemonem, któergo mogę użyć podczas wyprawy. Deszcz wskazywałby ba Tympole, ale pokekijanka nie będzie umiała przemieszczać się po ziemi, a Magmortarowi deszcz mógłby mocno zaszkodzić. Dlatego też wstrzymałem się jeszcze z wyborem pomocnika i szedłem dalej szukając oznak bytności w tym miejscu pokemonów.

Ja tam lubię deszcz. idę dalej, oglądając otoczenie w poszukiwaniu poka i nie tylko.

Piękna pogoda dopisywała, oby tak dalej. Sponge uśmiechnął się i ruszył pewnym krokiem, uważnie rozglądając się po okolicy.

Zapiąłem swoją skórzana kurtkę, założyłem gogle i idę dalej. Coś takiego mnie nie zatrzyma...

Północ:
Dopiero co zmokliście i szykowaliście się na dalsze opadu, a tu miejsce deszczu zastąpił śnieg. Jeszcze nie minęło wasze zdziwienie szybką zmiana pogody a staliście w samym sercu zamieci śnieżnej. Co się tutaj dzieje !

Południe:
Idziesz dalej delektując się sprzyjającą pogodą, do czasu aż usłyszałeś dziwne odgłosy z krzaków. Dość podejrzane i kto wie co się tam dzieje.

Kolejka:
Dziomek
RicoChat
Sponge
Aureliusz

Brrrryy, jak tu zimno się robi. Ubrany byłem jak na zwykłą ciepłą wiosnę, a tu śnieg i zawieja. Ktoś tu musi maczać swe niegodziwe palce w pogodzie. Trzęsąc się z zimna brnąłem dalej przed siebie. Ta zwariowana pogoda musi się zmienić. A może ma ona za zadanie zniechęcić nas do dalszej podróży? Jeśli tak,to musimy być blisko celu, oby tylko tym celem nie okazałą się być Buka z Muminków. Ona potrafiła tak szybko spieprzyć pogodę. Licząc na zmianę pogody dalej szedłem przed siebie po ścieżce mocno opatulając się wiosenną kurtką i zakładając kaptur na głowę. Czułem się niemal jak na Syberii, ale nie mogłem się poddać.

tym razem oglądam sie nie tylko za pokiem ale i za kryjówką. Jeżeli znajdę jakieś miejsce gdzie można przeczekac tę wichurę, wbijam tam czym prędzej.