Matt przypatrzył się formacji roślinnej. Drzewa, które tutaj rosły wydawały się dziwnie nieprzyjemne. Trzeba jednak dokładnie pomyśleć - gdzie wolałby iść ten pokemon. Wchodziłby w głąb lasu i tam zasnąłby, czy może jest typem nocnego łowcy, który woli przechadzać się po nim szukając przygód. A może będzie chodził gdzieś przestraszony po jego obrzeżach? Ciężko powiedzieć. Matt nigdy nie miał do czynienia z tym gatunkiem pokemonów, dlatego właśnie był nim tak zainteresowany. Zawsze lubił nowe rzeczy. Po chwili namysłu zdecydował się, że pójdzie obrzeżem lasu. Może stamtąd wypatrzeć przecież równie wiele (o ile nie więcej) co ze środka. Głos Cedrica po prostu zignorował. Burknął niechętnie. Najwyżej walni się go raz durszlakiem i po sprawie.

Geralt przyzwyczajony do długiego marszu szedł dalej przed siebie.

Postanowiłem dokładniej przyjrzeć się zabudowaniom. Może stworek kryje się w którejś z chatek.

Chłopak rozejrzał się dokładnie, a następnie zdecydował, że obierze za cel tajemniczy i pełen mistycyzmu las. Takie tereny zawsze go ciekawiły i przyciągały, może i tak będzie i tym razem. W czasie wędrówki cały czas się uważnie rozglądał, by przez przypadek coś istotnego nie umknęło jego uwadze. Postanowił zagłębić się w głąb tajemniczego skupiska drzew. Zdaniem Wabika, to miejsce było idealne, jako schron do dzikiego pokemona. Dla pewności Szaman raz jeszcze zacisnął dłoń na PokeBallach z podopiecznymi.

"Zima nadchodzi"
Emequaza, Crystal oraz Geralt wędrowali dalej w kierunku północy kiedy w dotarli do okolicy małego domku. Domek jest piętrowy i cały zbudowany z drewna. Żadne światło w nim się nie paliło.

"Ciemny Las"
Zachowanie Cedrica zdecydowanie sugerowało jego rządzę złapania stworka. W końcu nie jest to zabronione. Bez ceregieli wszedł do lasu. Kilka kroków później zrobiło się bardzo zimno i ciemno. Na razie nic niepokojącego tam się nie pojawiło.
Matt za to zdecydował się wybrać trasą wzdłuż brzegu lasu. W końcu z lekcji biologii powinien pamiętać, że właśnie w tej strefie żyje najwięcej zwierząt. Na razie nic nie zaobserwował.
W końcu i Wabik ruszył swoje litery i trafił w okolice lasu. Wszedł do niego głęboko i poczuł ogarniający chłód. Idąc dalej coraz mniej widział.

"Miasteczko"
Dziomek rozpoczął przeszukiwanie miasteczka. Zauważył, że budynki mają swoje funkcje. Sklep spożywczy, bar szybkiej obsługi, sklep odzieżowy czy też Pizzeria. W dalszej części miasta znajdował się ratusz. Którys z budynków odwiedzi? Czy moze pójdzie w inne miejsce.

Brak kolejki!
20 minut!

Geralt widząc dom, zatrzymał się wykazując rozwagę. Ponownie spojrzał na medalion otrzymany od swego mentora, lecz ten ani drgnął. Czyżby wewnątrz nie było istoty obdarzonej mocą, czy zwyczajnie medalion przestał działać jak to się zdarza na granicy dnia i nocy. Geralt zaryzykował i otworzył drzwi, po czym wszedł do budynku.

Robiło się co raz ciemniej i przez chwilę zawahałem się czy aby na pewno dobrze zrobiłem kierując się w stronę lasu. Wahanie szybko jednak ustąpiło mojej chorej żądzy pochwycenia pokemona. Przedzierałem się przez krzaki wypatrując pokemony, a także jakichkolwiek poszlak prowadzących mnie do niego. Miałem nadzieję, ze bardzo szybko się na coś natknę. Takie bezproduktywne maszerowanie mocno mnie denerwowało. Bardzo pragnąłem pochwycić tego pokemona i nie mogłem skupić się na niczym innym. Uważnie obserwowałem całą okolicę.

Miasteczko było nawet ciekawe. Bardzo kusiła mnie pizzeria, ale uznałem że najciekawsze rzeczy znajdę w ratuszu i tam też sie udałem.

Ano właśnie - na obrzeżach lasów żyje najwięcej zwierząt. Matt miał ogromną nadzieję, że takim stworzeniem będzie też ten wspaniały, rzadki okaz, na którego dzisiaj odbywa się polowanie. Cały czas w razie potrzeb miał pod ręką pokeballe ze swoimi podopiecznymi. Puki co nie zauważył niczego szczególnego, zatem po prostu szedł dalej rozglądając się uważnie. Odgarnął znad czoła czarny, niesforny kosmyk włosów. Był czujny i spokojny. Zupełnie tak jak wtedy, kiedy swoim mniej żywym -  szarym okiem widzi to, co też nie jest żywe. Jest wyczulony zarówno w tej sferze ludzkiej, jak i tej duchowej. Medium to medium... cóż poradzić? Tak będzie żył.

-Totodile wyjdź.-
Przedemną pojawił się mój krokodyl.
-Będziemy eksplorować ten dom.-powiedziałem do mojego pokemona.
Wyjąłem latarkę z plecaka i weszłem tuż za wiedźminem do domu.

Wabik ze spokojem przemierzał tereny lasu, jednak im dalej się zagłębiał, tym było mu zimniej i widział mniej. W związku z tym wyciągnął PokeDex i wykorzystał latarkę, która byłą wbudowana w urządzeniu, by oświetlić sobie drogę. Nie chciał po omacku błądzić między drzewami i wpaść do jaskini, lub potknąć się o wystający korzeń. Musiał dbać o siebie. Przez myśl przeleciało mu pytanie jak idzie innym trenerom, czy spotkali już jakieś przeciwności losu na drodze prowadzącej do zdobycia nowego podopiecznego.

"Zima nadchodzi"
Jako pierwszy do domku wszedł Geralt. Dopiero później dołączyła do niego Crystal oraz Emeauaza. Ostatni z trenerów oświetlił dom latarką. Wszystko wyglądało tutaj jakby nikt nie sprzątał przez lata. Każdy z mebli obrośnięty był grubą warstwą kurzu, a w kątach znajdowały się liczne pajęczyny. Chyba nic interesującego ttuaj nie ma. Chyba, ze warto obejrzeć dom dokładniej. Lub iść dalej przed siebie.

"Ciemny Las"
Cedric szedł głębiej w las, gdy nagle usłyszał za sobą łamanie gałęzi i szybki podmuch wiatru. Gęsia skórka zdecydowanie pojawiła się.
Matt nadal szedł skrajem lasu, aż nagle ujrzał leżące nitki makaronu. Dziwne, że makaron znajduje się w lesie.
Wabik wykorzystał latarkę. Oświetlał małe fragmenty lasu. Niestety przez światło nie mógł zaobserwować to co czai się obok niego. Nagle usłyszał łamanie suchych gałęzi.

"Miasteczko"
Dziomek opuścił tereny handlowe i udał się w stronę miejsca gdzie sprawowała była władza. Wejście do Ratusza było otwarte. Hol przywitał Ciebie ciepłymi barwami i licznymi półkami z książkami. Na wprost znajdowały się schody prowadzące na górą, a pomiędzy regałami wrota kierujące do kolejnego pomieszczenia na parterze.

Brak kolejki
20 minut.

Geralt rozejrzał się po domu i udał się na piętro. Nie potrzebował żadnych latarek gdyż jako wiedźmin widzi bardzo dobrze w ciemności.

Droga skrajem lasu nie dłużyła mu się. Zdecydowanie pokemon, którego szuka, był tego godzien. Zaczął się zastanawiać dopiero w momencie, kiedy zobaczył leżące na jego drodze nitki makaronu. To dość dziwne... makaron w takim miejscu?! A niech mnie! To objawienie! Matt uśmiechnął się delikatnie - Ramen - powiedział pod nosem. Kochał pastafarianizm. Nie ograniczał, nie wymagał. Chłopak ruszył śladem makaronowej ścieżki. Był niesłychanie ciekawy tego wszystkiego. Ten pokemon będzie jego. Musi być. Musi się udać!

Chłopak błyskawicznie odwrócił się w stronę, skąd dochodził dźwięk łamanych gałęzi. Tam też skierował promień latarki. Dreszcze przeszły mu po plecach, a serce zaczęło walić dwa razy mocniej. Wabik uwolnił z pokeballa Vanilluxe, która uformowała się z czerwonego światła.
- Witaj, bądź czujna, nie wiadomo co czai się na nas w ciemności. - powiedział powoli kierując się w stronę, gdzie czaił się potencjalny przeciwnik. Szaman starał się oddychać równomiernie i nie dać się pochłonąć emocjom.

Spodziewałem się że odnajdę na parterze gabinet burmistrza, więc udałem się do pomieszczenia, które było ukryte za wrotami wśród regałów.

Powoli odwróciłem się przez prawe ramię. Zastanawiałem się cóż kryje się za mną. Słyszałem odgłos łamanych gałęzi, oraz czułem podmuch wiatru. Coś mnie śledziło?
- Czymkolwiek jesteś pokaż się!
Wyjąłem jeden z pokeball i zwiększyłem go.
- Czymkolwiek jesteś wyzywam cię na starcie!
Nie miałem zamiaru dać się dłużej śledzić. Jeżeli to coś miało czelność mnie śledzić, to niech pokaże na co je stać w walce.
- Wyzywam cię do walki! Pokaż się!

Gdybym szukał pokemonów duchów na pewno poszedłbym eksplorować ten dom. Przy pokemonie trawiatym raczej nie, ale nie zaszkoddzi spróbować.

"Zima nadchodzi"
Geralt bez pardonu wparował na piętro. Znalazł tam jedynie małą sypialnię z łazienką. Również to miejsce było zapuszczone i nie nosiło żadnych śladów użytkowania.
Crystal poszukiwała kosztowności, aż w końcu znalazła. W jednej szkatułce odnalazła kilkanaście kamieni szlachetnych, które można opchnąć na pchlim targu. Bierzesz czy może szukasz szczęścia gdzieś indzie?
Emequazza również przeszukiwał dom. Natknął się na stary klaser ze znaczkami, które niektóre pochodzą sprzed 100 lat. Na pewno na pchlim tagu można dużo za to dostać. Bierzesz i wracasz do domu czy szukasz szczęścia dalej?

"Ciemny Las"
Matt trafił na trop i ruszył za nim. Na początku ślady makaronu pojawiały się bardzo rzadko. Jednak z każdym krokiem ślad był wyraźniejszy. Nawet miejscami pojawily się ślady sosu. Dziwne to ...
Wabik odwrócił się jednak nic już tam nie było. Vaniluxe dzielnie lewitował i zamierzał bronić swojego pana. Nagle odgłosy pojawiły się ponownie. Tym razem bardziej wzmożone. Z tyłu i po bokach.
Cedric zgrywa bohatera. Niestety nic tobie nie odpowiedziało. Jedynie to słyszałeś więcej łapanych gałęzi i świstów wiatru. Również temperatura powietrza spadła.

"Miasteczko"
Dziomek wkroczył do pomieszczenia za ścianą z regałami. Jego przypuszczenia były słuszne. Znajduje się tutaj potężne dębowe biurko, a przy nim fotel. Jednak ten był odwrócony tyłem, zatem nie widzisz czy ktoś tam siedzi.

Brak kolejki
20 minut

Ostrożnie idę przy samej ścianie by zobaczyć czy fotel jest zajęty, trzymając w ręku pokeballa z Magnetonem podczas skradania się. Staram sie nie hałasować.

Wiedźmin zawiedziony brakiem jakichkolwiek tropów zszedł na parter, a później wyszedł z domu by szukać szczęścia gdzie indziej.