Geralt widział już wiele dziwnych rzeczy, ale grzyby które osiągały tak znaczne rozmiary były dla niego czymś nowym. Początkowo myślał że jest to efekt magii, ale jego medalion ani drgnął.
-Drowzee, sprawdź grzyby-Wiedźmin przywołał swego psychicznego pokemona.

Wypuszczam z balla Piasefinę, by ta mogła wykopać tunel i wydostać się z "klatki. Każę jej wrócić do mnie jak już to zrobi i zdać raport.

Chłopcy zaczęli sprawdzać grzybki ale te zaczęły uciekać przed nożykami i pokami, ale tylko te mniejsze. Grzyby ściany ani rusz i nawet zadrapania nie mają. Niektórzy z was widzą ruch inny od grzybowego, jakieś nieznane cienie, ale jak je tutaj wyłapać kiedy grzyby latają niczym plagi egipskie ?

Kolejki ni ma

-Ej no, przecież niczego nie wąchałem, co jest? -kopnąłem ściane z grzybów dajac upust zdziwieniu. Następnie wypusciłem Zubat i poleciłem jej wzlecieć nad nasze głowy i zlokalizować coś co nie jest grzybem, a następnie ogłuszyć to superdźwiękiem.

-Spokojnie mały, na razie musimy to przeczekać.-spokojnie rzekł Geralt i zwyczajnie czekał z założonymi rękami na rozwój wypadków.

Chłopak wycofał do pokeballa Whirlipede. Widocznie nie przyda się tutaj. Musi znaleźć jakieś inne rozwiązanie. Dodatkowo te cienie między grzybami. Chłopak wpadł na pewien pomysł. Wypuścił z pokeballa Bronzonga.
-Spróbuj złapać to coś między grzybami za pomocą Zamętu - rzekł.

Latające grzyby ... Nie ... nie byłem naćpany, ani pijany, to działo się naprawdę i było CHORE. Grzyby ściany kompletnie nie reagowały na nic, co z nimi robiliśmy, a latające gówna mnie wk*rwiały. Wycofałem Piasefinę do balla i postanowiłem się z nimi rozprawić. Wypuściłem Jumpera.
- Zubat Poryw Wiatru.
Rozkazałem pokemonowi, gdy samemu złapałem równowagę, a dokładniej to położyłem się na ziemi, aby nie oberwać od własnego pokemona.

Z jednej strony zubat wrócił smutny kiwając głową raz w lewo raz w prawo, z drugiej inny zubat robił grzybią zadymę. Byliście w zamkniętej przestrzeni przez co grzyby się odbijały od ścian i wracały prosto na was. Jednym słowem CHAOS i w tym chaosie Wherlipede była obijana grzybami po porywie wiatru poka Jazona. Ostatni uczestnik polowania złapał sie za głowę zastanawiając się za jakie grzechy go to spotyka.

No nie... kolejne psycho-polowanie? Zdarza się...
Nagle chłopaka naszedł szalony pomysł. A jeżeli te grzybory żyją?
-Bronzong, użyj Hipnozy. Może one są na tyle żywe, że to je zatrzyma? - powiedział. W sumie... sam nie wierzył w to co mówił, ale mniejsza.

Pięknie ... nic to nie dało.
-Jumper przestań natychmiast.
Krzyknąłem do swojego pokemona. Wstałem i rozejrzałem się. Zastanawiałem się jak tutaj poradzić sobie z tym problem. Jedyny pomysł jaki przyszedł mi do głowy, to po kolei wyłapywać latające grzybki, tak, aby sytuacja się uspokoiła. Wycofałem Jumpera i wypuściłem Corpish. Kazałem jej pilnować wyłapanych grzybków, tak aby inne w nie nie wpadły i nie zniszczyły rezultatów mojej pracy. Pozwoliłem jej używać do tego Krabiego Młotu, tak, aby uziemić latające sk*rwysyństwo

Chaos, dookoła panował totalny chaos. Geralt spojrzał z politowaniem na trenerów, którzy bezmyślnie atakowali wszystko dookoła. W końcu wpadł na genialny pomysł.
-Drowzee użyj hipnozy na skaczących grzybkach.

Nie dość że wszędzie grzyby i wy podsycający chaos to jeszcze połowa z was postanowiła uśpić się nawzajem. Jednak uderzające w was grzyby nie pozwoliły wam zasnąć, takie szczęście w nieszczęściu. Po chwili grzyby zaczęły wypuszczać z siebie pyłki a jakaś niezidentyfikowana siła to podpaliła. Wielkie bum odrzuciło was wszystkich na ściany, a kiedy dym opadł zostały jeno grzyby ściany a inne sie sfajczyły. Jesteście oszołomieni i osmaleni a dym gdzieniegdzie nadal się unosi.

Sytuacja była bardzo dziwna, wiec postanowiłem skorzystać z środków niekonwencjonalnych i głośno zapytałem.
-Możecie nas wypuścić?

Chłopak zakaszlał lekko. Nienawidził zapachu spalenizny. Ale przynajmniej nie ma tych grzybów. Chłopak zaczął się rozglądać. Dym mu lekko przeszkadzał, ale starał się coś pośród niego wypatrzyć.

W jednej chwili ... BUM!!! Odrzuciło mnie gdzieś do tyłu, a razem ze mną Corpish, którą ostatnim wysiłkiem wycofałem do balla. Potem poczułem ból i straciłem przytomność. Obudziłem się po chwili i czułem pulsujące ciepło w tylnej części mojej głowy. Wszystko było zamglone, niewyraźne. Lekko złapałem tył głowy i spojrzałem na rękę z przerażeniem. Krew ... głód powrócił. Próbowałem nad nim zapanować. Szybko otarłem rękę z czerwonej cieczy o próbowałem dojść do siebie. Wypuściłem Kasię z balla.
- Szukaj ... proszę.
Ledwo zdołałem wypuścić te słowa. Spróbowałem wstać, jednak straciłem równowagę i poleciłem do przodu. Zasłoniłem twarz rękoma. Obróciłem się na plecy i usiadłem podparty o grzybią ścianę. Przyglądałem się temu co zostało z grzybków mojemu pokemonowi.

Kumulacja chaosu mocno wszystkimi sponiewierała. Geralt wstał i otrzepał się i zaczął dokładnie przyglądać się ścianom.

Ogarnęliście się nieco i przeglądaliście pole tych wszystkich zdarzeń. Niektórzy z was wstając podpierali się o ściany, te nagle runęły pociągając za sobą inne. W ten sposób wszystkie runęły, ale nie wszystkie w bezpieczny dla was sposób. Jedna runęła na Jazona, obudził się w szpitalu. Została was trójka i znów musicie ogarnąć się z tego syfu.

Jazon odpada.

Biedny Jazon, ale cóż, takie życie. Teraz mogłem zobaczyć dużo więcej. Ponownie poprosiłem Zubat by wykryła istoty, które się tutaj kręcą i zapewne są odpowiedzialne ze atak grzybków.

Chłopak rozejrzał się ponownie. Tak było... przyjemniej. Ale całość była przynajmniej dziwna.
-Gdybyś zobaczył jakiś ruch, spróbuj złapać to Zamętem - powiedział do Bronzonga.

Ściany się rozpadły, a Geralt nadal nic nie rozumiał. To co się tu działo, przerastało jego umysł. Teraz przynajmniej nie był w pułapce i mógł rozejrzeć się z kierunkiem, w którym będzie mógł się udać.

Po zbadaniu gruzowiska odkryliście ścieżkę idącą pod górę w jakiś las. Słychać tam pochukowania i gromadziły się tam czarne chmury, innymi słowy tak trochę straszno.

Znalazła się ścieżka, więc bez namysłu ruszyłem nią, zastanawiając się, gdzie mnie zaprowadzi.

Geralt wypatrzył ścieżkę i ruszył nią trzymając się grupy.

Chłopak nie przedłużał. Po prostu ruszył ścieżką.