Chwyciłam wypożyczony kluczyk do zagrody hodowców i włożyłam go do furtki po czym przekręciłam go otwierając drzwi. Czas na kolejny trening z pokemonami. Połowę określonego czasu na trening mięliśmy już za sobą, a pokemony coraz lepiej radziły sobie z atakami, których się uczą. Wzięłam głęboki oddech.
- Zapraszam. - Powiedziałam po czym wypuściłam stworka z czerwono-białego pokeball'a. Ten wyszedł i spojrzał na mnie zaciekawiony. - Witaj Meganium. Dzisiaj przeprowadzimy sobie kolejny trening, który przybliży cię do poznania ruchu tańcem płatków. Tak więc... Dzisiaj poćwiczymy sobie wprawianie płatków napełnionych twoją energią w ruch. Co powiesz na początku na małą rozgrzewkę? Chciałabym, abyś zrobił kilka kółek na tej małej, nasłonecznionej polance w zagrodzie hodowców. - Uśmiechnęłam się lekko do pokemona. Stworek miał przebiec dość krótki dystans - kilka kółek, który był raczej ćwiczeniem na szybkość. Po tym zatrzymałam pokemona, ten mógł się napić wody. Kilka minut później podeszłam znów do pokemona.
- No to teraz ćwiczenia ruchu tańcem płatków. Tak, jak wcześniej wspominałam chciałabym abyś spróbował stworzyć płatki napełnione energią słoneczną, która wcześniej będziesz skupiał. Dzięki tej energii może udać ci się je kontrolować. Wiem, że dasz radę. Może, i jest to dopiero szósty dzień, ale masz doświadczenie w wykonywaniu już trawiastych ruchów. - Powiedziałam do pokemona. Meganium zaczął ruszać szyją w momencie, gdy nagromadził energię w jego kwiatku. Z niego posypała się spora ilość małych płatków. - Teraz skup się i myśl o ich kontrolowaniu. To twoja energia pozwoliła im się wytworzyć w takiej postaci. Teraz to kontroluj. - Udzieliłam wskazówek pokemonowi. Ten wpatrywał się w stworzone płatki. Nagle lekko drgnęły. - Dobrze! Włóż w to więcej energii. - Dodałam po chwili. Stworek kiwnął głową. Nagle płatki przemieściły się o kilka centymetrów, uniosły się i spokojnie opadły.



Meganium spokojnie kontynuował naukę ruchu tańcem płatków starając się ogarnąć ich ruchy tak, aby móc spokojnie je kontrolować. Jeszcze raz spojrzałam się na pokemona i odeszłam kawałek dalej gdzie wypuściłam pokemona należącego do Cedric'a. Wzięłam ponownie głęboki oddech i wypuściłam pokemonową żyrafę z czerwono-białego pokeball'a. Ostatnio stworek uczył się podnosić przedmioty rozpoczynając od lekkiej kartki papieru, która sprawiła mu lekkie, a nawet duże problemy z podniesieniem. Nie mogliśmy przejść do dalszego etapu póki ten nie nauczy się porządnie podnosić lekkich rzeczy gdyż nigdy nie nauczy się podnosić cięższych przedmiotów bądź pokemonów. Stworek musiał dać radę to opanować.
- Cześć. Dzisiaj chciałabym, abyś nadal próbował podnieść wcześniejszą kartkę papieru, którą próbowałeś z dość mizernym skutkiem podnosić na poprzednim treningu. Teraz liczę na to, że pójdzie ci to lepiej niż na poprzednim treningu. W końcu to bardzo lekki przedmiot, ale w końcu się jeszcze uczysz tego ruchu. Pokaż wszystkim co potrafisz. - Powiedziałam do pokemona. Ten lekko kiwnął głową. Postawiłam wcześniejszą kartkę papieru przed pokemonem, który spojrzał się na nią groźnym wzrokiem i próbował użyć jego psychiki. Jego oczy zabarwiły się na niebieski kolor, a po chwili okrył się także nim przedmiot podnoszony przez pokemona. Chwilę później kartka drgnęła, a następnie uniosła się. Pokemon próbował jeszcze kilka razy.

Dzisiejszego dnia również przybywam do Zagrody Hodowców. Zanim jeszcze wypuszczę Combee wypuszczam Loppuny oraz Glaceon. Proszę moje oba pokemony, aby gdy tylko wypuszczę Combee zaskoczyły ze sobą i pokazały jej że walką może być zabawna. Wypuszczam Combee, która, gdy tylko zobaczyła pokemony, które były już gotowe do walki próbowała się schować, ale nie udało jej się. Teraz poprosiłam pokemony, aby zaczęły walkę. Walka nie trwała długo, a oba pokemony świetnie się bawiły. Combee przyglądała się im z zastanowieniem. Po skończonej walce schowałam pokemony i powiedziałam do Combee, która stała bez ruchu
-Wiem, że było to dla ciebie ogromne wyzwanie, więc dam ci odpocząć.
Schowałam Combee do pokeballa.

I oto nadszedł czas ostatniej wizyty z Buizelem w zagrodzie hodowców. Jednak bycie hodowcą to monotonna robota, ale zyski są git majonez, tylko niby na co to wydawać No nic, dzięki moim wygórowanym wymaganiom co do przyjęcia poków będę miał czas odetchnąć. Tymczasem wypuszczam Buizela i Purrloina z ich pokeballi. Najpierw rozgrzewają się przed bieganiem, aby zminimalizować ryzyko niepotrzebnej kontuzji. Kiedy będą gotowi uaktywniają ciemną stronę mocy dzięki powszednim treningom. Buizel ma z tym jeszcze problemy, ale podążając za moimi naukami będzie w stanie to opanować w wystarczającym stopniu. Zemsta, żądza, zazdrość, gniew i wiele innych negatywnych emocji są kluczem do używania typu mrocznego u nie mrocznych pokemonów. Kiedy i to pokemony będą miały za sobą to czas na wzajemne okładanie się pogonią na zmianę. Mimo iż po takim treningu będą posiniaczeni, to bezpośrednie doznania pomogą opanować ten ruch Buizelowi. Za każdym razem jak coś wodnemu stworkowi nie wyjdzie to Purrloin mówi mu co zrobił źle, aby to poprawił. Powtarzają ten program treningowy póki się im akumulatory nie wyczerpią po czym robimy mini piknik pożegnalny dla Buizela, bo dzisiaj wraca do swojego trenera.

Pokemon skupił swoją uwagę na płatkach, które stworzył przy pomocy swojej energii, którą skupiał w kwiatku na swojej szyi. Płatki spokojnie leżały na ziemi, a stworek wpatrywał się w nie. Nagle te lekko drgnęły. Widać było, że poruszanie nimi sprawiało pokemonowi problemy. - Dalej, spróbuj. - Przykazałam pokemonowi z uśmiechem. - Wiem, że dasz sobie z tym radę. Co to dla doświadczonego trawiastego pokemona? - Dodałam po chwili wpatrując się w płatki, którymi pokemon miał poruszyć. Nagle te poruszyły się lekko w bok. Nie wszystkie, ale tylko niektóre i mniejsza ich ilość. Pokemon stracił koncentrację unosząc dumnie szyję pusząc się jak przysłowiowy paw. Miał jednak z czego. Dalej stworek próbował po raz kolejny. Płatki lekko drgnęły, a pokemon miał je podnieść przy pomocy energii, jaką nagromadził i, z których stworzył te płatki. Jak mu to wyszło? Meganium podniósł lekko szyję, a płatki stworzone przez stworka lekko się uniosły. Stworek lekko odwrócił głowę nie spuszczając wzroku z wykonanego przez niego ataku. Płatki poruszyły się w stronę, w którą ten odwrócił głowę.
- Brawo. Teraz postaraj się wycelować płatkami w drugą stronę. - Poleciłam Meganium. Ten kiwnął lekko głową. Stworzył kolejne płatki ruszając szyją i spojrzał się na nie po czym próbował je podnieść siłą woli. Udało mu się to. Pokemon ponownie odwrócił lekko głowę nie tracąc z oczu płatków. - Na dziś wystarczy. - Rzekłam. Pokemon miał chwilę czasu dla siebie. Po tym schowałam go do pokeball'a i wzięłam się za trening pokemona Cedric'a.



Z każdą dodatkową próbą pokemonowi szło troszkę lepiej z jego kartką papieru. Po kilku powtórzeniach ten spokojnie był w stanie już ją unieść. Chociaż przedmiot ten był dość lekki i tak dla pokemona, który od kilku dni uczy się ataku mógł być dość trudnym przedmiotem do uniesienia. Spojrzałam na pokemona z lekkim uśmiechem na twarzy. Ten powoli postawił kartkę papieru na ziemi.
- Dobrze. Z każdym dodatkowym powtórzeniem szło ci lepiej, spisałeś się świetnie. Co powiesz tym razem na jakieś większe wyzwanie? Może coś cięższego? - Zapytałam pokemona. Ten niepewnie kiwnął głową. - Dobrze. Ale na początek chciałabym, abyś wykonał wszystkie ataki, jakie do tej pory zdążyłeś poznać. - Dodałam po chwili z uśmiechem na twarzy. Ten kiwnął głową po raz kolejny i wykonał wszystkie ataki poczynając od straszenia, a kończąc na psychicznym ataku psychopromieniem.
- No to teraz kontynuujemy trening ruchu psychiki. - Rzekłam po tym, jak ten skończył wykonywać wszystkie znane sobie ataki. - Chciałabym, abyś ponownie spróbował skupić się, aby wytworzyć otoczkę, którą otoczysz swojego przeciwnika czyli kamień, coś trudniejszego niż kartka papieru, ale nie będzie on sporej wielkości. Postaraj się go po prostu podnieść.
Stworek miał podnieść mały kamień. Coś o wadze nie przekraczającej kilograma. Ten złapał go w objęcia swojego ruchu i z zauważalnym trudem podniósł - ważne, że podniósł. Ten próbował jeszcze kilka razy. Po skończeniu tego pozwoliłam stworkowi pobawić się, a po tym schowałam go do pokeball'a, aby ten odpoczął.

Dzisiejszego dnia również przybywam do Zagrody Hodowców. Wypuszczam pokemona z pokeballa. Następnie podchodzę do Combee i zaczynam rozmowę:
-I co walka moich pokemonów była, aż tak straszna?
Combee kiwnęła głową na znak, że nie, a ja uśmiechnęłam się do niej i kontynuowałam:
-Nie sądzisz, że wyglądało to dość zabawnie?
Combee pokiwała głową, iż tak. Widać było iż pierwszy raz widziała walkę w takich warunkach. Tłumaczyłam jej również że nieprzyjemne wspomnienia związane z walką znikną, gdy pozna jej inne odmiany, czyli walkę dla zabawy i że dzięki temu przestanie bać się walk, a potem zapytałam pokemona:
-A może chciałbyś zawalczyć z jednym z moich pokemonów?
Combee zastanawiała się dłuższą chwilę, ale się zgodziła. Tak więc wypuszczam Loppuny i mówię:
-Widzisz tamtą Combee, chciałabym, abyś stoczyła z nią walkę dla zabawy. Tylko pamiętaj że to paczstkująca i zna mało ataków.
Oba pokemony stanęły do walki która nie trwała zbyt długo, ale oba pokemony były zmęczone i szczęśliwe. Postanowiłam ich dłużej nie męczyć i schowałam je do pokeballi.

Ruszyłam w kierunku zagrody hodowców - miejsca treningowego z pokemonami, które dostanę pod opiekę jako hodowca. Wyciągnęłam kluczyk, który dostałam przy wykupie miejsca i włożyłam go do zamka furtki. Wypuściłam tam pokemona Samael'a - trawiastego Meganium. Ostatnio stworek próbował kontrolować płatki, które wypuścił przy pomocy swojego kwiatka, w którym skupiał energię słoneczną.
- Cześć Meganium. Podczas poprzedniego treningu uczyłeś się wprawiać w ruch płatki, które stworzyłeś przy pomocy energii, którą skupiałeś w swoim kwiatku. Dzięki temu mogłeś nimi poruszać wprawiając w to dużo wysiłku. Dzisiaj postaramy się kontynuować to, co zaczęliśmy poprzednio czyli poruszanie płatkami, ale po tym postaramy się także rozpocząć atak tym ruchem. Tak więc stwórz płatki i podnieś je, a ja podczas tego postawię ci cel. - Powiedziałam do pokemona. Podczas, gdy ten tworzył płatki ja znalazłam duży kamień i przytargałam go w stronę pokemona. Wskazałam na niego ręką. - Teraz zaatakuj ten kamień, jest on twoim celem.
Pokemon miał zaatakować jego cel płatkami, które stworzył.



Podczas, gdy trawiasty pokemon Meganium trenował atak tańcem płatków wypuściłam z pokeball'a drugiego mojego tymczasowego podopiecznego czyli pokemona Cedric'a jakim był Girafaring. Stworek miał za zadanie opanować ruch o nazwie psychika. Stworek trenował już ten ruch od kilku dni, a z każdym dodatkowym zawsze stawiał jakiś krok na przód. Stworek popatrzył się na mnie.
- Witaj mały. - Przywitałam się z pokemonem. - Dzisiaj dalszy ciąg nauki ruchu ruchu psychiki. Tak więc ostatnio uczyłeś się podnosić przedmiot cięższy niż kartka papieru, z którą poszło ci lepiej. Dzisiaj znów będzie ćwiczenie związane z kamieniami, ale w trochę inny sposób. Wczoraj udowodniłeś, że potrafisz unieść kamień, dlatego dzisiaj po rozrzucam kilka kamieni, a ty będziesz za pomocą psychiki musiał poukładać je w miarę prostą linię. - Wytłumaczyłam pokemonowi ćwiczenie, które tym razem miał wykonać. Pokemon próbował poukładać kamienie w miarę prostą linię przy pomocy swojej siły woli - ataku psychiki.

Kolejny dzień i kolejne odwiedziny w Zagrodzie Hodowców. Wypuszczam Combee, aby razem z nią zacząć drugi etap naszej terapii. Drugi etap będzie polegał na tym, aby Combee zapomniała o przykrościach związanych z poprzednim i otworzyła się na nowego trenera. Wypuszczam Combee z pokeballa i witam się z nią, a następnie mowie:
-Świetnie nam idzie. Został nam już tylko tydzień terapii, a ty uporałaś się z największym problemem. A teraz ci coś powiem i będzie się to tyczyło twojego trenera. Wiem że twój poprzedni trener cię bardzo skrzywdził, ale nie każdy jest taki jak on. Nie każdy atakuj pokemony bez powodu. I jeżeli nie otworzysz się na swojego nowego trenera nigdy go nie poznasz o nie dowiesz się jaki jest, a może stać się twoim przyjacielem. Jeżeli tylko się przed nim otworzysz. Tak więc proszę cię abyś sobie to dokładnie przemyślała, dobrze?
Combee pokiwała głową po czym schowałam ją do pokeballa.

Zbyt długo nie leniuchowałem zanim znów podjąłem się roboty. Zapowiadało się prosto, bo znów nauka pogoni, ale szybko zmieniłem zdanie. Kiedy wypuściłem podopiecznego z pokeballa chwilę oglądał się w koło skołowany, po czym rzucił się na mnie ze swoimi szczypcami. W ten sposób odbyła się nasza rozgrzewka, ja uciekałem a robak udał się za mną w pogoń. W końcu nie wytrzymałem u wypościłem Aggrona chowając się za jego ochroną. W ten sposób mogliśmy w końcu wymienić kilka zdań. Tłumaczę pokemonowi że nie jestem jego nowym trenerem, a jedynie tymczasowym opiekunem. Wielokrotnie pokazywałem znak pokoju i zaznaczyłem, że po nauce u mnie będzie posiadać szybszy ruch dzięki któremu będzie mógł podziurawić dupsko swojemu prawdziwemu trenerowi. Po długiej dyskusji doszliśmy do porozumienia, ja daję robakowi w łapę smakołyki a on pozwala mi się przez tydzień trenować. Pierwszy krok mamy za sobą, czyli ściganie celu, chociaż nie powiem aby mi to odpowiadało. Z wykreowaniem ciemnej strony mocy w pokemonie też nie będzie problemu, sama myśl o trenerze powinna wystarczyć. Dzisiaj już jedynie omawiamy program treningowy na jutro po czym daję obiecaną pofinkę i odwołuję robaka do jego balla.

Pokemon Samael'a miał w tym momencie wyraźnie pokazany cel, w który miał uderzać swoimi płatkami. Stworek ponownie stworzył dużą ilość płatków skupiając swoją energię. To właśnie dzięki niej ten był w stanie poruszać stworzonymi przez siebie płatkami. Ten schylił się i spojrzał na swoje dzieło. Podniósł głowę, a płatki poniosły się za nim. - Teraz wyceluj w kamień. - Poleciłam pokemonowi, który jednym gwałtownym ruchem ciała w przód posłał wszystkie płatki w stronę kamienia. Te jednak tylko lekko uderzyły o niego nie zadając żadnych fizycznych obrażeń.
- Spróbuj jeszcze raz. Tym razem postaraj się kumulować więcej energii. - Powiedziałam do pokemona. Ten kiwnął głową i spróbował jeszcze raz. Jak tym razem mu to wyszło? Podobnie jak ostatnio tylko, że tym razem ruch był troszkę silniejszy i pozostawił fizyczne ślady otarcia na kamieniu. Pokemon miał czas wolny i mógł się pobawić.



Stworek miał ułożyć kamienie w prostą linię przy pomocy swojej siły woli i ataku psychiki. Wyszło mu to dość ciekawie. Stworek użył swoich psychicznych mocy co było oznaką pojawienia się wizualnej, niebieskiej poświaty na oczkach pokemona, a niedługo po tym na jednym kamieniu, który miał przenieść. - Teraz podnieś. Ostrożnie. - Poleciłam Girafaringowi. Kamień, który pokemon aktualnie podnosił poruszył się lekko w bok, a następnie uniósł i opadł na miejscu, w którym kazałam go położyć. Następnie zrobił tak z kolejnym kamieniem, czwartym, piątym aż w końcu przełożył na to miejsce wszystkie. - Teraz wyrównaj rządek. - Dodałam z uśmiechem widząc, że ten poprawnie wykonał zadanie, które mu zadałam. Pokemon kiwnął ponownie głową i chwycił wszystkie kamienie, a następnie posunął je lekko w przód. [b]- Gratuluję. Było to dość trudne ćwiczenie, ale poradziłeś sobie dość dobrze. Mimo tego widzę, że ten atak sprawia ci jeszcze problemy. Cóż... Wspólna praca przynosi efekty. Stworek po tym miał chwilę czasu wolnego na zabawę.

Dzisiaj również przybywam do Zagrody Hodowców. Jestem tu razem z Combee z którą będą kontynuować terapie. Wypuszczam Combee z jej pokeballa i pytam się jej:
-Przemyślałaś to sobie?
Combee pokiwała głową, a ja zadałam kolejne pytanie:
-A zdecydowałaś się?
Combee milczała, a ja wiedziałam co to oznacza. Westchnęłam i zaczęłam mówić:
-Nie musisz się od razu decydować. Wiem, że możesz mieć urazę do trenerów po tym co zrobił ci twój ostatni trener, ale nie każdy jest taki sam. Wiem, że nie znasz za dużo trenerów i nie wiesz czy tak jest. Ale ja też jestem trenerem i mogę ci zapewnić, że nie zrobiłabym ci krzywdy i twój nowy trener pewnie tak samo. I prosiłabym cię, żebyś przemyślała to jeszcze raz i dała mi odpowiedz na końcu terapi.
Po tych słowach chowie pokemona do pokeballa i opuszczam Zagrodę Hodowców.

Nadszedł następny dzień mojej pracy hodowlanej, o której jakoś powołania nie czuję. Jednak zarabiać trzeba, mimo że nie ma na co tego wydawać. No nic to, wypuszczam Bedrila i na dzień dobry rzucam mu łapówkę w postaci pofinki. Jest to zabieg konieczny, inaczej mój zadek zamieniłby się w sito, aby tego uniknąć poszedłem na taki układ z pokemonem. Teraz zaczynają się schody, ubieram strój ochronny, taki jak maja treserzy psów po czym zaczynamy trening. Pokemon musi zacząć od obudzenia w sobie ciemnej strony mocy, w tym celu wspomina najbardziej przykre wydarzenia ze swojego życia. Głównie wspomina twarze swoich powszednich i obecnego trenera co w zupełności mu wystarcza. Obudzona złość otacza jego ciało niczym aura superwojownika, wtedy lata od jednego punktu do drugiego zygzakiem z zawrotną prędkością. To taka rozgrzewka po której rzucam mu w powietrze gumowe dyski, które musi zniszczyć jak najszybciej ścigając je. Co jak co ale z tym pokiem nie będę narażał Purrloina w zabawę ganianego, co najwyżej ja w stroju ochronnym, ale na razie mam go założonego jako zabezpieczenie przed zmianą nastroju poka. Na dzisiaj niszczenie dysków w zupełności wystarczy po czym płacę łapówkę i odwołuje robaka do jego balla.

Dzisiaj również przybywam do Zagrody Hodowców. Jestem tutaj oczywiście razem z Combee. Wypuszczam ja z pokeballa. Naszym dzisiejszym celem będzie odkrycie charakteru indywidualnego pokemona. Pierwsze co robię to pytam się Combee:
-Czy masz może jakieś Hobby?
Combee odpowiedziała, ze nie, a ja powiedziałam:
-Dobrze w takim razie pomogę ci je znaleźć.
Combee spojrzała na mnie jakby pytała się "jak?", więc odpowiedziałam:
-Spróbujemy każdego po trochu, zaczynając od malarstwa.
Wyjęłam z torby kolorowe kredki i białe kartki i podałam Combee, aby ta zaczęła rysować. Nie wychodziło jej to najlepiej i nie podobało jej się to, więc powiedziałam:
-Dobrze to może coś innego. Może sport. Pościgami się pomiędzy drzewami.
Powiedziałam i zaczęłyśmy się ścigać. To również nie wychodziło jej za dobrze zresztą mi też, więc przestałyśmy i powiedziałam:
-Na dziś koniec jutro poszukamy twojego ukrytego Hobby.
Schowałam ją do pokeballa.

Nadszedł czas na przed ostatni trening z Meganium Samael'a, z którym bardzo przyjemnie mi się trenowała, a miałam nadzieję, że stworek miło zapamięta wspólnie spędzony na treningach czas. Został nam jeszcze jednak jeden dzień nauki ruchu tańcem płatków, a dalej trener pokemona będzie musiał poradzić sobie sam wedle wskazówek, które miałam mu podać. Wróćmy jednak do treningu. Podczas ostatnio odbytego ćwiczenia z pokemonem ten miał zadać obrażenia konkretnemu celowi, którym był sporej wielkości kamień. Płatki tworzone przez pokemona nie były jednak dostatecznie przepełnione energią tak, aby płatki tworzone przez pokemona bardziej przypominały atak i faktycznie były do tego zdolne. - Dobrze. Postaraj się zwiększyć siłę ruchu wkładając w wytworzone przez ciebie płatki więcej energii. – Poleciłam. Ten uważnie wysłuchał. Ostatnio stworek podrapał swoimi płatkami kamień, ale zrobił to lekko i prawie nie zauważalnie, a przecież ruchy typu trawiastego są efektywne na pokemony typu kamiennego.

Nadszedł ostatni dzień treningu z Girafaringiem Cedric'a. Pokemona miałam nauczyć ataku Psychiką. Ruch ten wymagał wiele siły specjalnej od pokemona, gdyż głównie ten na tym polegał. Stworek używający tego ataku miał schwycić przeciwnika w wizualną otoczkę, a później rzucić nim o jakąś ścinę, kamień, drzewo lub podłoże zadając mu przy tym spore obrażenia. Trening z pokemonem przebiegał bardzo dobrze, a miałam nadzieję, że po treningu z stworkiem ten opanuje atak, który miał opanować. Ostatnie celem pokemona było ułożenie kamieni w prostą linię, a wyszło mu to dość bobrze. Teraz tylko wykonać ćwiczenia, które pozwolą mu rozwinąć jego psychiczne moce podczas wykonania tego ataku. W końcu ten znał już podstawy. Teraz tylko ćwiczenia, ale ważne, aby te nie były dla pokemona za trudne i ten dawał sobie z nimi radę. Dzisiejszym zadaniem pokemona było przeniesienie przedmiotu jakim był kamień, ale tym razem większy od tego poprzedniego, a i pokemon stał od niego trochę dalej.
- Dobrze. To koniec twojej wizyty tutaj. Mam nadzieję, że razem z trenerem doszlifujecie ren atak i szybko go opanujesz. Tym czasem życzę wam miłej pracy. - Powiedziałam. Po chwili wyjęłam pudełeczko z Gummi kupionymi w sklepie spożywczym i wręczyłam je pokemonowi, a następnie schowałam go do pokeball'a. Mogłam już oddać go trenerowi pokemona.

Znowu zjawiam się na terenie zagrody hodowców, jednak przed rozpoczęciem zajęć wkładam kostium anty Bedrilowy. Tak przygotowany wypuszczam pokemona i daję mu obiecaną łapówkę w postaci pofinki. Ten drobny dar ma zapobiec wykorzystaniu złości pokemona na mojej skromnej osobie, a kostium jest w razie takowego odrzucenia. No ale nic czas wziąć się do pracy, a zaczynamy od obudzenia ciemnej strony mocy w pokemonie. To akurat najłatwiejsza część, gdyż stworek jest nią przesączony. Jest pełny negatywnych uczuć względem swoich trenerów i ta myśl ma mu towarzyszyć podczas nauki pogoni. Wystrzeliwuję mu w powietrze dyski, takie jakich używają strzelcy do treningu polowań na kaczki. Wystrzeliwuję je a pełen złości pokemon rusza za nimi i je niszczy i tak za każdym razem. Trochę to rozładowuje złość pokemona, więc zawsze to jakaś pomoc z mojej strony i polepszenie stosunków. Kiedy już Bedrill wyładuje się do reszty to daję mu znów pofinkę i odwołuję do jego pokeballa.

Dzisiaj też przybywam do Zagrody Hodowców razem z Combee. Dzisiaj będziemy kontynuowały poszukiwania Hobby Combee. Tak więc wypuszczam pokemona z pokeballa i mówię:
-Teraz może wyprubujemy gotowanie, przyniosłam parę składników.
Razem z Combee zaczęłyśmy gotować chociaż kepsko nam to wyszło i wyszła nam jakaś breja, która chyba się ruszała. Obje się przestraszyłyśmy i schowałyśmy za drzewami. Wyszłyśmy po paru minutach, a ja powiedziałam:
-Może odpuścimy sobie gotowanie i zajmiemy się zbieractwem.
Powiedziałam i obie poszłyśmy szukać czegoś co można by zbierać. Po kilku minutach obie wróciłyśmy do miejsca w którym się rozdzieliłyśmy. Ja przyniosła gałązkę i liść, a Combee liść i kamyki
-To china też odpada, znów spróbujemy jutra.
Powiedziałam i schowałam ją do pokeballa.

Na poprzednim treningu ten starał się zwiększyć siłę ruchu, którym poprzednio starał się atakować. Poszło mu to trochę lepiej niż wcześniej gdyż kamień został lekko zadrapany przez pokemona, ale to jeszcze nie był atak. Taniec płatków, który wytworzył Meganium był jeszcze za słabym ruchem, aby nazwać go movesetowym. Trzeba nad tym jeszcze poćwiczyć, a to nasz ostatni dzień treningu. Przynajmniej oddam stwora z wyuczonymi podstawami korzystania z ataku.
- Okej. Idzie ci coraz lepiej, ale nie wykorzystujesz jednak dostatecznie energii, którą powinieneś wykorzystać do wytworzenia płatków, i która następnie powinna posłużyć ci do możliwości poruszania twoim tworem. Postaraj się bardziej wiem, że potrafisz. - Poleciłam. Meganium ponownie zaczął skupiać energię w kwiatku mieszczącym się na jego szyi. To właśnie z jego pomocą pokemon był zdolny wytworzyć płatki. - Tym razem nie czekaj aż te spadną na ziemię tylko od razu staraj się wykorzystać je do ataku. - Dodałam po chwili. Ten zrobił tak, jak mu kazałam, ale niestety tylko niektóre płatki poleciały zgodnie z tym co powiedziałam, a reszta opadła na ziemię. Te, które bezbłędnie zostały wystrzelone trafiły w kamień. Tym razem płatki zdawały się świecić bardziej. Po tym należało pożegnać się z pokemonem. Udzieliłam mu jeszcze kilku niezbędnych wskazówek i schowałam go do pokeball'a razem z pudełeczkiem Gummi. Poszłam.

Ubrany w struj pszczelarza pojawiłem się w zagrodzie hodowców, po czym wypuszczam Bedrila. Pewnie samym swoim wyglądem denerwuję podopiecznego, ale nie będę za pieniądze dawał robić sobie z zadka tarczę na żądła osy. Poza tym negatywne emocje to sposób nie mrocznych pokemonów na przejście na ciemną stronę mocy. Z charakterem pokemona łatwo je wywołać siec poświęcamy temu niewiele czasu, ale za to robimy to dokładnie. Kiedy już pok będzie w odpowiednim nastroju wystrzeliwuję mu rzutki tak jak ostatnio. Musi je zniszczyć w pełnym locie, nie zwalniając nawet na chwilę prędkości i morderczych intencji. Jednak samo polowanie na rzutki nie zastąpi mojej zwyczajowej zabawy w berka, no ale mój kotek na bank nie zgodzi się w tym uczestniczyć, a innych mroków z pogonia póki co w składzie nie mam. Dlatego wypuszczam tutaj Scelipede, która ma truciznę robaka za nic. Ma z nim bawić się w ganianego, ale osa nie może oszukiwać uciekając wysoko w powietrze, bo inaczej dostanie od giga robaka w pierdziel. Scelipede to duża dziewczynka i jakiejś tam osy sie nie wystraszy, dlatego najpierw objaśnia koledze tajniki pogoni po czym czas rozpocząć ganianego. Szybko przeradza się to w dość brutalną zabawę, ale dość owocną po której odwołuję oba pokemony. Przed tym poczęstowałem je pofinką, taki znak dobrej woli.

I tak o to nastał kolejny dzień i pora na kolejną wizytę w Zagrodzie Hodowców. Wypuszczam pokemona z pokeballa i zaczynam mówić:
-Dzisiaj może spróbujemy malarstwa farbkami.
Powiedziałam i wyjęłam farbki oraz białe kartki i pędzle. Następnie obie zaczęłyśmy malować. Nie skończyło się to za dobrze, bo gdy zamalowałyśmy kartki zaczęłyśmy malować same siebie byłyśmy tęczowe. Po umyciu siebie i Combee powiedziałam:
-To chyba też odpada to może teraz rzeźbienie?
Wyjęłam z torby glinę i zaczęłyśmy rzeźbić. Razem wyrzezbilyśmy jakaś dziwną kulkę z oczami.
-To też odpada. Na dzisiaj koniec. Jutro znowu spróbujemy.
Powiedziałam i schowałam pokemona do pokeballa.

W pszczelarskim stroju wbijam do zagrody hodowców, po czym wypuszczam Bedrila. Jest to dość uciążliwy i trudny w dyplomacji pokemon, ale łatwo się nie poddaję. Aby obudzić w nim mroczną stronę mocy wspominam o jego trenerze i od razu rozpiera go energia ze złości. Wtedy wypuszczam Scelipede i rozpoczyna się brutalny ganiany. Naziemny robak mówi temu latającemu jak prawidłowo wykonać pogoń po czym lekko nią w niego uderza i szybko sie oddala. Rozdrażniona osa goni sparing partnera aby się odwdzięczyć, ten tak samo i tak sie napędza błędne koło. Kiedy już się natłuką podczas swoich praktyk to odwołuję ich do pokeballi.

Nadszedł pierwszy dzień treningu z kolejnym pokemonem. Tym razem przyszło mi trenować z pokemonem typu stalowo kamiennego. Ten miał nauczyć się ruchu, który u niego jest TM'em i posiedzieć tutaj trochę dłużej od Cheansy, która miała uczyć się podwójnego uderzenia kantem. Oba ataki były dobrymi ruchami, a skoro dobrymi to też trudnymi do opanowania przez pokemona. Cóż... Na początku wypuściłam Aggron'a, który stanął przed mną i głośno ryknął.
- Cześć Aggron. Twój trener chciałby, abyś opanował ruch o nazwie kopanie. Jak sama nazwa wskazuje użytkownik kopie w gruncie nie ważne czy to piach pustynny, ubite podłoże czy też beton. Stworek znający ten ruch przekopie się niemal przez wszystko. Wróćmy jednak do opisu ataku. Najpierw użytkownik zakopuje się pod ziemię, a później wykopuje się najczęściej z pod przeciwnika i atakuje go z całej siły pięściami, albo głową podczas wyskoku. Jest to atak typu ziemnego i nie działa na pokemony, które latają lub mają umiejętność lewitacji. Jako, że ruch jest TM'em będziemy musięli wziąć się solidnie do pracy, aby twój trener był zadowolony z efektów. - Rzekłam z uśmiechem do pokemona. - Na dziś wystarczy. - Schowałam stworka do ball'a. Dzisiaj wiedział już, co na niego czeka, a wykonywaniem ataku będzie mógł zająć się już jutro.

Miałam jeszcze jednego pokemona na treningu. Tym razem stworek należał do Sponge'a, który już jakiś czas czekał na naukę swojego pokemona ataku o nazwie podwójnym uderzeniem kantem lub w wersji angielskiej Double Edge. Wypuściłam Cheansy z jej pokeball'a.
- Witaj Cheansy. - Przywitałam się z pokemonem. Ten pisnął, prawdopodobnie także na przywitanie. - Twój trener chce, abyś nauczyła się ruchu podwójnym uderzeniem kantem. A ja jestem hodowcą, który ma ci w tym pomóc. Cóż... Rozpocznijmy więc naukę od małej teorii, w której dowiesz się jak działa ruch podwójnym uderzeniem. Tak więc pokemon głównie przy użyciu siły fizycznej naciera na swojego wroga, ale jest jedno wielkie "ale" w tym wszystkim. Niestety pokemon, który zaatakował odnosi obrażenia zwrotne z wykonania ataku zależne od tego, jak bardzo przeciwnik ucierpiał dostając atakiem. Trzeba będzie się więc przygotować na zadawanie sobie w ten sposób lekkich obrażeń. Atak jest typu normalnego, co znaczy, że pokrywa się z twoim więc otrzymasz także dodatkowy STAB, który wzmocni trochę ten atak. To bardzo silny ruch, dlatego też będziemy musieli przyłożyć się do jego opanowania. - Wytłumaczyłam pokemonowi. Po tym mogłam schować go do jego pokeball'a. - Na dziś wystarczy. - Odwołałam stworka do jego pokeballowego domku i poszłam.

Dzisiaj również przybyłam do Zagrody Hodowców razem z Combee. Wypuszczam ją z pokeballa i witam się z nią. Następnie mówię do pokemona:
-Dzisiaj na pewno okryjemy twój talent.
Powiedziałam z uśmiechem na twarzy i zaczęłam myśleć nad tym jakie jeszcze hobby może mieć. Razem z Combee położyłyśmy się na trawie i wciąż myślałyśmy. Po paru minutach Combee zasnęła, a ja wciąż myślałam. Myślałam, myślałam aż w końcu wymyśliłam. Szybko podniosłam się z trawy budząc przy tym Combee i mówiąc:
-Już wiem, już wiem. Śpiew.
Potem podbiegłam do mojej torby i zaczęłam szukać jakiej kartki z piosenką lub czegoś podobnego. Niestety nic nie znalazłam, więc powiedziałam do Combee:
-Jutro to wypróbujemy, zgoda?
Pokemon pokiwał głową, a ja schowałam go do pokeballa.

Przychodzę do zagrody hodowców zabezpieczony jak zawsze po czym wypuszczam Bedrila. Pokemona jak zwykle roznosi energia jak i złość, ale musi je ukierunkować w mroczną moc. W tym pomaga mu Scelipede, która jako nie mroczny pokemon zna się na tym całkiem nieźle. Kiedy jako tako się to uda to oba poki przechodzą do swojego tańca ganianego. Jest to dość brutalna zabawa podczas której, otoczone mroczną aurą, ścigają się ze sobą uderzaj o siebie. Ten zaciekły wyścig to wistocie czysty sparing, podczas którego jeśli Bedil nie chce być gorszy to musi szybko się uczyć. Na koniec odwołuję oba poki do pokeballi i zanoszę siostrze Joy do pokemon center.

Nadeszło moje ostatnie spotkanie z krnąbrnym Bedrilem w zagrodzie hodowców. Nie żebym sie jakoś specjalne cieszył, ale jego charakter nie przypadł mi zbytnio do gustu. No nic my tu gadu gadu a robota sama sie nie wykona. Zakładam swój pszczelarski strój po czym wypuszczam osatrona i Scelipede. Pokemony przeprowadzają ostatnią rozmowę na temat prawidłowości pogoni, skupieniu mocy ciemności i wykorzystaniu jej w praktyce. Pokemon Sponge'o musi ją wytworzyć poprzez negatywne emocje i ustabilizować. Następnie udać sie w pogoń za przeciwnikiem i wyzwolić ową moc w momencie przywalenia w rywala. Tak oto zamierzamy połączyć wszystko czego sie nauczyliśmy przez ostatni tydzień, teraz jedynie praktyka. Najlepszą praktyką jest prawdziwe starcie z pokemonem posiadający już pożądany ruch, tak więc Scelipede z Bedrilem wzajemnie się nim okładają w tańcu zwanym ganianego. Kiedy obiją się już dość mocno przerywam to, żegnam sie z Bedrilem i odsyłam go do jego pokeballa.

Następnego dnia przybyłam do zagrody hodowców chcąc przeprowadzić trening z tymczasowymi podopiecznymi. Na samym początku wypuściłam Aggron'a - pokemona należącego do Samael'a, którego zadaniem przez ten czas była nauka kopania. Ruch ten nie był jednak taki łatwy do opanowania jak się wydawał i do przekopywania twardego gruntu w celu zaatakowania przeciwnika. Atak więc nie wymagał tylko siły fizycznej, a ostrych szponów, którymi przekopywałby podłoże tak, aby się nie zranić podczas wykonywania tego ataku. Wiadomo, że ruchy movesetowe nie powinny ranić ich własnego użytkownika, ale są w tej dziedzinie wyjątki jak podwójne uderzenie kantem, które próbowała opanować Cheansy. Aggron wyszedł z swojego poke-piłko-domku i stanął przed mną oczekując dalszych wskazówek dotyczących nauki danego ataku.
- Cześć Aggron. Dzisiaj tak, jak obiecałam zaczniemy już prawdziwą naukę ruchu kopaniem, a nie teorię podczas której tylko dowiadujesz się co dany atak robi. Póki co pokaż jak bez niczego radzisz sobie w kopaniu gruntu, tak bez ataku movesetowego. - Powiedziałam. Stworek kiwnął głową i starał się łapami przekopywać twardy grunt zagrody hodowców. Ten poranił się, a wykopał tylko płytką dziurę, dalej nie potrafił bo im dalej "w las" ziemia była twardsza.

Podczas, gdy Aggron wykonywał polecone mu zadania i starał przekopać się przez glebę wypuściłam z poke-biłko-domku Cheansy, której właścicielem był Sponge. Pokemon miał za zadanie wyznaczone mu przez trenera opanować podwójne uderzenie kantem. Atak dość trudny, który powoduje poranienie się jego użytkownika, ale także bardzo silny, zadający wiele szkód jego oponentowi.
- Cześć Cheansy. Dzisiaj przejdziemy już do praktyki w nauce ruchu podwójnym uderzeniem kantem. Na początku chciałbym wiedzieć jak sobie radzisz z uderzaniem oponentów fizycznymi atakami, jaka jest twoja siła. Wówczas będę wiedzieć, co zrobić z tobą dalej. - Wytłumaczyłam pokemona i podeszłam z nim do drzewa. - To będzie twój cel. Wybacz, że na początku biorę coś o co obicie się będzie bolesne, ale będziesz musiał się do tego przyzwyczaić ponieważ przy użyciu podwójnego uderzenia raniony zostaje także pokemon, który użył ataku. No, pokaż co potrafisz. - Dodałam po chwili. Cheansy kiwnęła lekko głową i wrogo spojrzała na swój cel, w który miała przeprowadzić atak. Ten oddalił się i... Podbiegł do drzewa nadstawiając bezpośrednio głowę na całą siłę. Stworek odbił się od drzewa. Nad tym, aby nie nadstawiał do tego bezpośrednio głowy będzie trzeba popracować.

Dzisiaj po raz kolejny przybyłam razem z Combee do Zagrody Hodowców. Wypuszczam pokemona z pokeballa i od razu sięgam po moją torbę w której znajduje się tekst piosenki. Podaje tekst Combee i czekam, aż zacznie śpiewać. Pokemon nie zaczyna śpieważ, a ja chyba wiem o co chodzi, więc pytam się Combee:
-Czyżbyś się wstydziła?
Pokemon pokiwał głową, a ja powiedziałam:
-Nie ma czego w końcu jesteśmy tutaj same, nikt nie usłyszy jak śpiewasz.
Pokemon wziął głęboki wdech i zaczął śpiewać przecudną melodie była to kołysanka. Wysychałam cudownego głosu Combee, a potem powiedziałam:
-W końcu znalazłyśmy. Śpiew to twój niezwykły talent.
Uśmiechnęłam się do Combee i schowałam ją do pkeballa.

Leafeon

Dzisiaj także zaczynam terapię z pokemonem Sophi, który jest u mnie już drugi raz, a jest to Leafeon. Wypuszczam Leafeon z pokeballa i mówię:
-Witaj znowu się widzimy.
Leafeon uśmiechnęła się lekko
-A skoro tu jesteś to oznacza, że wciąż chcesz być Glaceonem, prawda?
Leafeon pokiwała głową, wiedziałam jaki ma problem i jak go rozwiązać, ale to postanowiłam zostawić na jutro, a dzisiaj urządzimy sobie mały piknik tak na dobry początek. Rozłożyłam na trawie koc w kratkę i postawiłam na nim miseczkę z poffinkami oraz parę kanapek. Razem z Leafeon zjadłyśmy co co miałyśmy i porozmawiałyśmy sobie trochę, a potem schowałam pokemona do pokeballa.