- Git majonez. Dobra wodzu, kiedy dopłyniemy ?

Kapitan spojrzał na was i zaczął odpowiadać na pytanie:
-Po pierwsze to o zjawie to tylko legenda, którą przekazują sobie tutejsi marynarze, a o rannych to nie prawda, bo nikt nigdy ich nie widział. Ten dziadyga mieszka tutaj od uroczenia i, gdy tylko widzi młodych ludzi opowiada im takie historię. Można powiedzieć, że to jego hobby. Dopłyniemy za parę minut.
Odpowiedział szybko.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Skoro gość na brzegu opowiadał bajki, to mogłem spokojnie usiąść na pokładzie statku i relaksować sie podróżą.

- Łee to bardzo dobrze. - Szykuję się do opuszczenia statku i zrobienia zadymy na wyspie hehehe

Wabik powoli zbliżał się w stronę wyjścia, skoro mieli za chwilę dobić do brzegu, to chciał pierwszy ruszyć na poszukiwanie pokemona. Bardzo mu na nim zależało, tak jak na każdym innym pokemonie. Spojrzał na resztę, a następnie ponownie oparł się o burtę. Wpatrywał się w spokoju w wodę, której spokój był zakłócany przez ruch statku. Przez myśl chłopaka przemknęło pytanie, ile to pokemonów żyje w tych głębinach.

Matt wzruszył tylko ramionami. Legendy to legendy... nic wielce ciekawego.

Statek bujał się na falach. Wszyscy łącznie z kapitanem przyglądali się miejscu, w którym zaraz miała pojawić się wyspa Terry. I już po paru sekundach waszym oczom ukazała się ona w pełnej okazałości razem z opuszczoną latarnią morską. Statek zatrzymał się kilka metrów od brzegu, a kapitan powiedział:
-Dalej nie możemy wpłynąć, ponieważ jest za płytko. Jest tam na tyle płytko, że możecie spokojnie przejść, aż do brzegu.
Gdy wszyscy opuszczą statek, kapitan zawraca i odpływa.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Schodzę na płyciznę i broczę w wodze aż do brzegu a potem udaję się na dalszy spacer po wyspie.

Chłopak przytakną delikatnie i zaczął kroczyć w kierunku wyspy.

Zeskoczyłem ze statku, wypuściłem z balla Golbat, złapałem się za jej nogi i kazałem jej by zaniosła mnie do domu. Rezygnuję z polowania.

Chłopak szybko skoczył do wody. Woda mu straszna nie była, wrecz przeciwnie. Przyjemnie było się schłodzić wskakując do cieczy. Następnie ruszył w kierunku plaży, by tam na dobre rozpocząć swoje poszukiwania. Spojrzał na pozostałych trenerów, a następnie na otaczające go środowisko. Skrzyżował ręce na klatce i w takiej pozycji zastanawiał się chwilę, gdzie ma wyruszyć, by spotkać tajemniczego pokemona z ogłoszenia. Ciekawe komu dzisiaj uda się zdobyć samotne stworzenie, które zakłóca spokój w tym miejscu.

Po zejściu ze statku Dziomek postanowił jednak zrezygnować z dalszego udziału w wyprawię, tak więc wrócił do domu Została wasza trójka wszyscy wyszliście na brzeg i wtedy to się zaczęło. Powiał na was zimny wiatr i pojawiła się mgła. Mgła była bardzo gęsta a wraz z mgłą pojawiła się dziewczyna. Bardzo to bardzo młoda osoba, która wyglądała normalnie, ale, gdy tylko mgła opadła zobaczyliście, że ów dziewczyna lewituje nad ziemią. Czy to możliwe, że to zjawa z opowieści starucha? Zjawa przemówiła do was:
-Kolejni trenerzy, którzy przebyli na wyspę po pokemona. Po mojego pokemona. Jestem Terra i jak możecie się domyślić jestem duchem, który błąka się po tej wyspie i szuka osoby, która zajmie się moim ukochanym towarzyszem. Jednak jeżeli chcecie pokemon to najpierw musicie go znaleźć schowałam go na tej wyspie i tylko ci którzy są zdeterminowani, odważnie oraz inteligent będą mogli go posiąść, a ja oczywiście sprowadzę, który z was jest tego godzien. Mam tylko nadzieje, że jesteście wytrzymalsi od przednich.
Po tych słowach oczy dziewczyny przybrały czerwoną barwę, zawiał kolejny chłodny wiatr, a mgłą wraz z nią znikała.
Macie do wyboru iść brzegiem w prawo lub w lewo, albo iść w głąb wyspy.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Wabik rozglądał się, a tu nagle powiał zimny wiatr i mgła, a potem przed nimi pojawiła się młoda dziewczyna. Po skórze Szamana przeszły dreszcze, jednak nie pierwszy raz miał styczność z duchami, jednak nieco innymi. Były one bowiem duchami przodków i duchami natury, drzewa, krzewu i innych roślin. Nigdy jeszcze tak wyraźnie nie ukazywały swojej obecności. Po słowach dziewczyny zacisnął pięści. Ta sytuacja jeszcze bardziej zachęciła go do zdobycia pokemona. Ruszył w głąb wyspy. Ruszył na spotkanie z przeznaczeniem.

Matt na początku miał lekko mieszane uczucia, jednak po chwili się uśmiechną. Zdeterminowany... odważny... inteligentny. Nie popadając w samouwielbienie - taki był Matt. Ruszył więc pewnym krokiem wgłąb wyspy.

Pomachałem Dziomkowi na papa ale nie widział bo mgła przyszła, a z nią dziewica . . . chyba. Pogadała i sobie poszła a wraz z nią mgła, ale Dziomka już nie było. No nic, w prawo nie poszedłem ani w lewo, bo po co mam być stronniczy, poszedłem środkiem i już hehe.

Wszyscy poszliście w głąb wyspy, a tam las, las i jeszcze raz las. Nic specjalnego się nie dzieje. Idziecie przed siebie, aż tu nagle rozwidlenie prawo czy lewo?

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Grrr no znowu coś na myślenie, czyli nie dla mnie zadanie. No nic rzucam monetą i idę w przeciwną stronę do wyniku, czyli w lewo.

Matt zdecydował, że będzie lewicowy i ruszy w lewo. Bo czemu nie. Wypuścił z pokeballa Aipom, żeby rozglądał się trochę po okolicy i przeszukiwał drzewa.

Chłopak spojrzał na rozwidlenie. Długo się zastanawiał, a następnie poczuł przyjemny powiew, który kierował jego zmysły w prawą stronę. Ruszył w prawo kierowany swoją szamańską intuicją. Był ciekaw jakie duszki go teraz prowadzą, te co są pozytywnie nastawione wobec niego, czy te wrogie, które szykują dla niego przykra niespodziankę, która może doprowadzić do zakończenia jego dzisiejszego polowania. Cokolwiek by się działo, on przyjmie swój los z pokorą. Cały czas dodatkowo się rozglądał, by nic go nie zaskoczyło.

Lewo (Matt. Samael)

Na waszej drodze, pojawił się mgła, która osłoniła wam całą widoczność, kompletnie nic, a nic nie widzieliście. Usłyszeliście jedynie jakiś huk, a gdy mgła opadła jeden z was znajdował się w klatce, a był to Matt. Samaelowi nic nie jest może iść dalej, albo pomóc Mattowi, któremu nieoczekiwanie zniknęły wszystkie pokeballe, tak samo jak wypuszczona Aipom. Sam również nie ma przy sobie żadnych.

Prawo(Wabik)
Szedłeś, aż tu nagle dziwna mgła okryła całą przestrzeń obok ciebie, nic nie widzisz, a gdy mgła opada znajdujesz się przed wąwozem, który jest bardzo głęboki. Na środku mostu znajduje się mała Tesdiursa, która jest sparaliżowana strachem i nie może się ruszyć. Możesz iść w prawo lub przez most. Mgła to nie jedyne co zniknęło zniknęły również wszystkie twoje pokeballe.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Och. Jego dalsze polowanie zależało od Samaela. To słodkie. Na pewno wygra życie. Na 100%. Westchnął cicho i zaczął szukać jakichś błędów w klatce, osłabionych krat, jeżeli nic nie znajduje, próbuje robić podkop.

- Co tam panie kolego, bigosik zaszkodził ? Jaka szkoda no, a miało być tak pięknie a skończyło się jak zawsze. No nic, pójdę poszukać dla ciebie pomocy. Może jakiegoś strażnika znajdę, albo Ursuringa . . . no nic, papa. - I w taki oto sposób widziałem Matta po raz ostatni i poszedłem sobie dalej

Chłopak zatrzymał się, kiedy widoczność zasłoniła mu tajemnicza mgła. Kiedy opadła jego pokeballi nie było. Tych pełnych i tych pustych. Co on miał teraz zrobić. Widocznie tak miało być i to jest jeden z testów, którymi sprawdzić go chce dziewczynka o imieniu Terra. Wabik spojrzał na most, a jego oczom ukazał się mały pokemon miś. Chłopakowi zawsze się ten pokemon podobał i darzył go sympatią. Z daleka wyczuł jego emocje, mały misiek się bał, więcej, był sparaliżowany strachem. Pewnie ruszył na most, chciał pomóc pokemonowi, nawet jeśli to miało by się zakończyć dla niego niepowodzeniem.
- Witaj, jestem Wabik. Jestem Szamanem, nie chcę zrobić Ci krzywdy. Pragnę Ci pomóc. Obiecuję, że zaniosę Cię na drugi brzeg tego wąwozu, tylko musisz mi zaufać. - chłopak powoli zbliżał się do malutkiego miśka. Próbował zabrać go na ręce, a następnie tak jak obiecał przeprowadzić na drugą stronę. Na miejscu kładzie go powoli na ziemię i wyciąga trochę jedzenia, które zostawia mu na ziemi.

Lewo (Matt, Samael)
Samael wypowiedział słowa jakie wypowiedział, a potem po raz kolejny nadeszła mgła, a wraz z nią pojawiła się wściekła Terra. Oczy dziewczyny była całe czerwone. Mgła zaczęła otaczać Samaela zewsząd. Kompletnie stracił widoczność, a jedyne co mógł usłyszeć to głos Terry:
- To była twoja próba, a ty ją oblałeś. Nie pomogłeś towarzyszowi, który potrzebował twojej pomocy. Nie wykazałeś się współczuciem, nie zasługujesz na mojego pokemona.
Po tych słowach Samael stracił przytomność, a obudził się w porcie. Koło niego znajdywały się jego pokeballe. Mgła po raz kolejny opadał wraz z nią zniknęła Terra i klatka, która więziła Matta
Samael odpada.

Prawo (Wabik)
Wszedłeś na most, który nie był za stabilny. Deski, z których był zbudowany trzeszczały, cały most się ruszał, a pokemon był coraz bardziej przerażony. Nagle usłyszałeś trzask. Jedna z desek, która była podstawą mostu zaczęła pękać. Wybieraj ratujesz siebie albo pokemona?

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Matt rozejrzał się. Upewnił się, że jest przy nim Aipom oraz pokeballe. Ruszył do przodu. Jeżeli nie znalazł swoich podopiecznych, nawoływał zmartwiony Aipom.