I jak mówiłem tak zrobiłem. Przyszedłem w miejsce, które Litwick polubił. Znajdowałem się u stóp wulkanu i tam też ustawiłem lustro. Jednak wpierw wypuściłem mojego pokemona i wtedy rzekłem:
-Witaj Litwick. Dzisiaj rozpoczynamy treningi, ale żeby nie nazywać Cię tak cały czas Litwick może damy Ci imię Cain co? Cieszysz się? To świetnie! Zaczynamy naukę Straszenia. To prosty ruch. - po tych słowach pokazałem pokemonowi ruch w dexie i wtedy zaczął trenować. Strzelał groźne miny w lustrze, które niemal go samego przestraszyły. Jednak po chwili się ogarnął i dalej trenował. Gdy jednak znudził go trening to wtedy schowałem go do pokeballa i pobiegłem na jeszcze jedno miejsce, by potrenować.

Wracam ze Scelipede na wulkaniczną wyspę a towarzyszy nam Aggron. Oba pokemony porozumiewają się w sprawie rozwijania umiejętności ochrony po czym na przemian atakują się słabymi atakami. Ma to na celu trenowanie tarczy ochronnej, kiedy atak leci na pokemona ten gromadzi energię przed sobą aby się zasłonić. Ten praktyczny sposób to jedyna metoda jaka wpadła mi do głowy, więc ją kontynuujemy. Pokemony wykonują tą formę treningu póki nie zobaczę efektów, totem idziemy sobie weekendować.

Scelipede: nauka Ochrony nr 6

Wbijam na wulkaniczną wyspę z Aggronem i Scelipede. Stalowy tytan pokazuje koleżance jak tworzy ochronę, opowiadając krok po kroku jak to robi. Następnie robaczyca stara się to odtworzyć, a kiedy jako tako będzie to widoczne to Aggron odpala na nią błotny strzał. Tarcza powinna wytrzymać tak słaby atak i jeśli w istocie tak będzie to testujemy ją na silniejszych aby Scelipede miała już w tym jakieś doświadczenie.

Scelipede: nauka Ochrony nr 7

Znowu wbijamy na wyspę wulkaniczną, ale nie na zwiedzanie wulkanu. Scelipede pod nadzorem Aggrona uczy się stawiać ochronę, czyli zgromadzoną energię przekształcić w tarczę poza swoim ciałem. Robaczyca uczy się, bo samymi ofensywnymi atakami świata nie zwojuje. Kiedy już jako tako poki przerobią teorię i poprawki, to przechodzą do praktyki. Aggron atakuje średnimi atakami prosto na postawioną ochronę i patrzę jak trzyma. Mocna to to nie jest, ale staramy się to teraz poprawiać. Pok musi być bardziej skupiony i wkładać w to więcej siły i serca. Kiedy już się wypompuje to spadamy odpoczywać.

Scelipede: nauka Ochrony nr 8

Zjawiam się na wulkanicznej wyspie a poki robią swoje. Aggron przyucza Scelipede w sztuce tworzenia ochrony, nie jest to łatwe zadanie, ale na pewno po opanowaniu przydatne. Robaczyca słucha trenera i wprowadza jego wskazówki w życie. Kiedy tak się stanie to Aggron atakuje ją tym co tam ma a ona przyjmuje to na swoją ochron i tak wkoło. Tak oto Scelipede uczy się poprzez praktykę, dodatkowa motywacja to na pewno fakt iż jeśli szybko tego nie zrobi to będzie przyjmować nie tak słabe ciosy Aggrona.

Scelipede: nauka Ochrony nr 9

Wbijam na wulkaniczną wyspę, aby budować tarczę Scelipede. Pokemon pracuje pod czujnym okiem Aggrona i buduje pewność siebie w używaniu ochrony. Przesyła przed siebie energię wizualizując ochronę po czym przyjmuje na nią ataki Aggrona. Z każdym kolejnym przyjmowanym uderzeniem pokemon ma materiał informacji który wzmacnia doświadczenie z prawdziwego zdarzenia, dzięki temu podczas walk będzie gotowa.

Scelipede: nauka Ochrony nr 10

Przychodzę tu gdzie jestem i dalej nadzoruję naukę Scelipede w poznaniu ochrony. Dzisiaj już nie pomaga nam Aggron, bo sobie drzemkę urządził. Skoro nie ma trenera to czas pokazać mi swoją samodyscyplinę. Pokemon przerabia w głowie jeszcze raz czego się do tej pory nauczył i przekłada to na dzisiejszy trening. Głównie obrywała bo jej ochrona za długo nie trzymała, dlatego dzisiaj sobie medytuje, aby wzmocnić swoją tarczę siłą z głębi organizmu. Tak sobie pokemon trenuje od czasu do czasu stawiając ochronę, aby sprawdzić swoje postępy.

Scelipede: nauka Ochrony nr 11

Znów bez Aggrona wbijamy na wulkaniczną wyspę. Scelipede medytuje ulepszając swoją ochronę, wkładając w nią energię z głębin swojego ciała której do tej pory nie miała pojęcia. Niedawno ewoluowała więc nie zna dogłębnie swojego ciała, nowe większe ciało to więcej siły. Kierując się tą logikom pracujemy dalej. Od czasu do czasu pokemon używa ochrony, aby wybadać postępy i tym podobne detale.

Scelipede: nauka Ochrony nr 12

Na sam koniec wybrałem się na trening z Litwickiem, którego wypuściłem dopiero na brzegu Wulkanicznej Wyspy. Mój pokemon stanął więc szybko przed lustrem i już wiadomo było, że mój pokemon ma kontynuować naukę Straszenia. Pokemon zaczął więc robić straszne miny do swojego odbicie i to trwało bardzo długo. Gdy już jednak miał dość to schowałem go do pokeballa i ruszyłem do domu na odpoczynek.

Wbijam na wulkaniczną wyspę wraz z Scelipede. Pokemon ćwiczy się w sztuce stawiania ochrony, czyli sztuce materializowania energii przed sobą w celu osłony przed atakami przeciwnika. Stawia ją i wzmacnia do granic możliwości, dopracowując do perfekcji. Kiedy już będzie robaczyca gotowa to rzucam w tą ochronę kamieniami, aby sprawdzić czy sie trzyma. Potem wypuszczam Skuntanka aby również ją przetestował i na tym kończymy nasz trening.

Scelipede: nauka Ochrony nr 13

Wbijam na polo

Dość późno przybyłem na polowanie. Z jakiegoś powodu kompletnie zapomniałem o tym, że dzisiaj odbywają się łowy. Co prawda wiedziałem, że zdążę, ale wiedziałem, ze straciłem sporo czasu i teraz zostanę za plecami moich rywali. Po dotarciu na miejsce okazało się jednak, że jest zupełnie inaczej. Polowanie bowiem jeszcze się nie rozpoczęło i do tego był tylko trener, który siedział oczekując na rozpoczęcie misji z ogłoszenia.
- O... a wy jeszcze tutaj? To może dobrze, że się trochę spóźniłem.
Powiedziałem uśmiechając się do niego.

Chłopak zwany Wabikiem spokojnie kroczył w stronę Wulkanicznej Wyspy Terry i Opuszczonej Latarni, bowiem w tym miejscu miało się odbyć kolejne polowanie na pokemona.Szaman zawsze był chętny na zdobycie nowego towarzysza, jednak od ostatniego raz coraz rzadziej mu się to udawało. Po przybyciu na miejsce chłopak usiadł na jednym z większych kamieni i w ciszy oraz spokoju czekał na pozostałych trenerów gotowych złapać tajemniczego pokemona z ogłoszenia. Na chwilę obecną było ich niewielu, bowiem tylko dwóch.

Matt pojawił się na polowaniu.

przybywam na polowanie.

przychodzę na polowanie

Zebraliście się wszyscy w porcie i czekaliście teraz na statek, który miał was zabrać na Wulkaniczną Wyspę Terry. Przez ten czas podszedł do was starszy mężczyzna. Bym bardzo stary miał szraę włosy oraz brodę, dodatkowo chodził o lasce. Od razu zrozumiał po co tu jesteście, tak więc powiedział:
-Witajcie trenerzy, Za pewne chcecie udać się na Wyspę Terry.
Nie czekał na waszą odpowiedź, bo od razu było po was widać, że nie jesteście stąd.
-Na waszym miejscu omijałbym to miejsce szerokim łukiem. Ostatnio dzieją się tam dziwne rzeczy. Kilka osób, które wybrało się tam całkiem niedawno. Wróciło błyskawicznie, byli ranni i mówili, że ledwo udało im się ujść z życiem. Mówili też coś o jakiejś zjawię i dziwacznej mgle.
Po tych słowach mężczyzna odszedł, a do portu zawitał wasz statek. Ci, którzy się nie wystrszyli wsiadają, a ci, którzy się boją do domu wracają.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis

Matt nie miał zamiaru się kitrać po kątach. Ruszył więc prosto na statek.

Ryzykuję i wsiadam na statek.

- Panie nie zawracaj pan gitary. Czy ja wyglądam panu na jakiegoś lapsa co objazdami jeździ ? Dziękuję, do widzenia. - Nie zwracając więcej uwagi na dziada czekałem sobie na swoją taryfę.

Chłopak spojrzał na starca i w ciszy i spokoju wysłuchał każdego jego słowa. Pokiwał tylko głową w geście zrozumienia. Następnie spojrzał na statek i pewnie ruszył w jego stronę, by przedostać się na wyspę, na której może zdobędzie nowego towarzysza. Nie pierwszy i nie ostatni raz będzie ryzykować życie w słusznej sprawie. Spojrzał na swoich towarzyszy, większość z nich znał, bowiem poznał ich na innych polowaniach oraz przygodach. Życie trenera jest pełne adrenaliny, wbrew pozorom nie jest ono spokojne i usłane różami.

Nie wszyscy odważyli się wejść na pokład statku ci co stchórzyli zostali w porcie, a ich los jest nam nie znany. Gdy tylko weszliście na statek ten ruszył, a waszym oczom ukazał się kapitan, Który miał fajkę w ustach i kapitańską czapkę.
-Ahoj !
Przywitał was.
-A więc wybieracie się na wyspę Terry. Widziałem jak ten obłąkany dziadyga próbował was zniechęcić do podróży. Opowiada tę swoje historyjki każdym nowym osobą w porcie, ale żadna z nich nie jest prawdziwa... chyba.
Ostatnie słowo wypowiedział bardzo cicho.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

-To o zjawach i wielu rannych też było bujdami?

Obłąkany dziadyga. To cudownie. W większości filmów takim osobą wbrew pozorom powinno się ufać. Matt chciał jednak złapać sobie nowego towarzysza, co wiąże się z tym, że nie stchórzył.
-A może powie nam pan coś więcej na temat tego gościa?

Chłopak oparł się o burtę. Czuł chłodną, ale przyjemną morską bryzę na swej twarzy. Zabrał kilka głębokich oddechów, a następnie spojrzał na kapitana i swoich towarzyszów, którzy zadawali mu pytania. Wabik tylko słuchał, możliwe, ze zdobędzie kilka ciekawych informacji, jednak na to nie liczył. Miał nadzieję, że ten statek w jednym kawałku dotrze do wyspy, a po drodze nie będzie żadnych problemów.