Chłopak kroczył pewnie przed siebie i to go trochę zgubiło, bowiem myśli o pokemonie przytłumiły jego zmysły. Nagle usłyszał, że jedna z desek zaczyna się łamać. Ruszył pewnie w stronę pokemona. W głowie krążyła mu tylko jedna myśli, a mianowicie, że musi uratować pokemona. Teraz liczyły się sekundy. Nie mógł pozwolić sobie na wahanie i analizowanie sytuacji. To była jego pierwsza myśl i musiał jej się trzymać. Zdecydował, że ratuje pokemona. Tak też zrobił, ciekawe co przyniesie los temu biednemu szamanowi.

Matt:
Nawoływałeś swoją Aipom, ale nie było po niej, ani widu, ani słuchu. Nagle idziesz i dostrzegasz swojego pokemona, leży nie przytomny na bardzo wysokim drzewie, a jakby tego było mało zaraz może z niego spaść w jakąś przepaść. Co robisz?

Wabik:
Nagle czas się zatrzymał, a ty znalazłeś się w zupełnie innym miejscu. Po mości i po pokemonowi ani śladu, a przed tobą stoi Terra z uśmiechem na buzi.
-Zdałeś.
Powiedziała i wskazała na drogę, która była przed tobą.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Wabik poczuł się dziwnie, kiedy czas się zatrzymał, a otoczenie się zmieniło. Nagle zauważył Terre, która stała przed nim z uśmiechem. Chłopak tylko skinął głową, na znak, że zrozumiał co dziewczyna miała mu do powiedzenia. Następnie chłopak ruszył drogą, którą wskazała mu dziewczyna. W myślach zastanawiał się czy te Tediursa był tylko złudzeniem, czy faktycznie pomógł biednemu pokemonowi, który potrzebował pomocy. Wabik kroczył przed siebie rozglądając się na wszystkie strony. Zależało mu na tym pokemonie i na jego dobru

Matt spojrzał przerażony na pokemona. Nie miał zamiaru czekać. Od tego zależało życie jego pokemona. Może i narazi swoje własne życie, ale jednak. Nie miał zamiaru czekać. Chłopak bardzo ostrożnie zaczął wdrapywać się na drzewo. Mimo to starał się zrobić to jak najszybciej, aby Aipom nie spadł.
-Uratuję cię! - powiedział zdeterminowany. Gdy do niego dotarł, wziął go na ręce i zszedł na ziemię. - Wstawaj Aipom - powiedział bardzo przestraszony, prawie ze łzami w oczach.

Matt:
Zacząłeś spinać się na drzewo nie dbając o swoje życie. Wszystko tylko po to, aby uratować swojego pokemona. Gałąź na której leżała Aipom zaczęła trzeszczeć i się kruszyć. Złapałeś pokemona w ostatniej chwili, a gdy byłeś już na ziemie. Mgła, która zasłoniła całą twoją widoczność przybyła razem z Terrą, która powiedziała:
-Zdałeś test.
Potem twój nieprzytomny pokemon zniknął, a ty znalazłeś się w innym miejscu.
-Nie bój się twój pokemon nie będzie niczego pamiętać i nic mu się nie stanie.
Po tych słowach uśmiechnęła się do ciebie i wskazała ci drogę rekom. Na końcu drogi widnieje opuszczona latarnia.

Wabik:
Po przejściu paru kroków dostrzegasz latarnie.

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Matt zaszokowany przytaknął delikatnie i ruszył biegiem do latarni. Cały czas w głowie miał myśli o Aipom. Miał nadzieję, że Terra nie kłamała i na prawdę nic się mu nie stanie.

Chłopak ruszył biegiem w kierunku latarni. Czuł, że tam spotka pokemona z ogłoszenia, o którym marzył. Dotarcie tu trwało bardzo długo, lecz się opłaciło. W sercu czuł już radość, że pokemon spotka trenera, który godnie zastąpi tajemniczą trenerkę Terre. Wabik uważnie się rozglądał i biegł przed siebie w kierunku latarni. Trzymał kciuki, by mu się w końcu poszczęściło. W końcu jeszcze nic nie wiadomo i wszystko się może wydarzyć. Jego serce biło coraz mocniej z sekundy na sekundę.

Obaj jesteście przy latarni, a wejście do niej jest otwarte. Obaj wbiegliście do niej, aż na samą górą i przed wami trudny wybór. Macie do wyboru prawe lub lewe drzwi. Każdy może wybrać tylko jedne. Za jednymi z tych drzwi kryje się pokemon. Które wybieracie?

Kolejka:
Brak

15 minut na odpis.

Matt ruszył w drzwi po lewej.

Wabik szybko spojrzał na drzwi. Jest praworęczny. Raz już wybrał droge prawą na dzisiejszym poszukiwaniu pokemona to i może tym razem mu się uda. Wybrał drzwi po prawej, bo tam mu podpowiadał szamański instynkt. Po wejściu do pomieszczenia przez chwilę nie mógł otworzyć oczu. Jego serce waliło jak szalone. Nie wiedział co za chwilę zobaczy, ale w końcu się przemógł i otworzył oczy, oraz zaczął się rozglądać po pomieszczeniu. Bał się tego, co go może spotkac.

Za drzwiami Matta nie ma nic tylko mgła, która go pochłonęła. Obudził się w porcie obok swoich pokeballi i Aipom. Matt odpada

Za drzwiami Wabika znajdywała się Terra, która siedziała obok swojego pokemona, gdy tylko cie zobaczyła wstała i powiedział:
-Swablu należy do ciebie. Opiekuj się nią dobrze.
Po tych słowach łza pociekła po policzku Terry. Mimo, że dziewczyna jest zjawą to płacze.
-Tam leżą twoje rzeczy.
Wskazała na miejsce obok Swablu, potem podeszła do śpiącego pokemona ucałowała go i zniknęła na zawsze. Wabikowi pozostaje już tylko złapać pokemona do pokeballa.

Chłopak zauważył dziewczynę, która siedziała obok pokemona. Szaman chciał otrzec jej łzę, jednak powstrzymał się, bowiem była tylko duchem
- Będę. Obiecuję.- mówiąc to położył dłoń na sercu. Następnie ruszył do swoich rzeczy, zabrał je. Pas z pokeballami i mieczem zapiął, następnie zbliżył się do pokemona i uderzył w niego delikatnie Pokeballem, by złapac nowego towarzysza. Po tym wszystkim chwilę pozostał na miejscu, a następnie ruszył do domu, by nakarmić nowego podopiecznego.

Wabik łapię pokemona

Podsumowanie:
Dziomek + 5 zł
Samael + 7 zł
Matt + 10 zł
Wabik + 9 zł - pokeball + pokemon + PF

Wracam ze Scelipede na wulkaniczną wyspę po czym wznawiamy trening. Robaczyca skupia w sobie energię po czym ilustruje wzrokiem tarczę osłaniającą jej ciało. Na wzór tej ilustracji przesyła tam swoją moc i sprawdza skutki. Pokemon medytuje i testuje tarczę póki nie opadnie z sił po czym spadamy stąd.

Scelipede: nauka Ochrony nr 14

Wbijam na polo hehehe

Matt pojawił sie na polo!

Przychodzę na polowanie.

Geralt przybył na miejsce zbiórki.

Wszyscy zebraliście się w porcie i czekacie na statek, który weźmie was na wyspie. Po paru minutach do portu przypływa statek. Gdy tylko przycumuje wyskakuje z niego młoda kobieta, która okazuje się być piratką. Podchodzi do was i mówi:
-Ahoj szczury lądowe. To wy jesteście tymi trenerami, którzy chcą dostać się na Wulkaniczną Wyspę. Jeżeli tak to wsiadajcie.
Wybieracie wsiadacie albo się wycofujecie?

Kolejka:
Brak

Bez zastanowienia wsiadam na pokład.

Geralt przyjrzał się uważnie piratce i bez zbędnych ceregieli wszedł na pokład statku.

Matt wszedł na pokład.

Ja tam nie wybrzydzam i wsiadam na pokład.

Gdy wszyscy weszliście na pokład piratka weszła z wami i gdzieś zniknęła, a chwilę później statek ruszył. Wszyscy jesteście na pokładzie i czekacie, aż statek dopłynie. Możecie też zobaczyć co kryje statek, albo siedzieć na tyłkach i nic nie robić.

Kolejka:
Brak

Postanowiłem pochodzić po górnym pokładzie statku, a wycieczkę zamierzałem zakończyć w kajucie kapitana.