Z oddali można zauważyć ogromne pokłady piasku. Gdy tylko dochodzisz to do tego miejsca zauważasz tabliczkę z napisem "Prażące piaski wiecznej pustyni zapraszają Cię na szybką śmierć". Mimo tego ostrzeżenia wchodzisz na te tereny. Po kilku minutach temperatura mocno wzrosła. Na pustyni wieją ciepłe wiatry, które nieraz mogą stworzyć burze piaskowe. Częściej jednak widać jest małe trąby powietrzne, które przenoszą piasek. Po dłuższych oględzinach znalazłeś miejsce gdzie możesz zacząć trening ze swoim pokemonem...

Tutaj można spotkać pokemony walczące, ziemne, kamienne, normalne, latające a także trenować pokemony tego rodzaju.

Pierwszym miejscem, które odwiedził dzisiejszego dnia Sponge były Prażące Piaski Wiecznej Pustyni. Uwielbiał przychodzić tutaj upalne dni takie jak dzisiejszy. Dżołk. Wiatr wwiał, rozwiewając piasek we wszystkie kąty. Trudne warunki, ale nie aż takie, żeby spowodowały zatrzymanie treningów. -Wybieram Cię Armaldo! Zawołał i podrzucił czerwonego balla w górę. Srebrzyste światło uformowało robaczego pokemona, który jak najprędzej zabrał się do treningów. Ćwiczyli sprawność szczypiec jak i całego ciała, to właśnie tym zajęli się dzisiejszego dnia. Kopanie tuneli wychodziło mu coraz lepiej, z każdym dniem prędkość wiercenia wzrastała, a sama siła pokemona rosła i rosła. -Na dzisiaj już wystarczy, co nie? Zapytał zmęczonego pokemona, który łapał oddech. Usiadł i zgodził się na odpoczynek. Na dziś zakończyli ćwiczenia dotyczace tego ataku.

Armaldo
* Nauka Kopania (62)

-Jak tu dzisiaj pięknie! -Zawołał uradowany Sponge, widząc rozłożyste i złociste piaski, które rozciągały się hen daleko niczym fale na morzu. -Pokaż się Armaldo! Mam nadzieję, że jesteś gotów na prawdziwy trening. Chłopak zaśmiał się sam do siebie, a po chwili towarzystwa dotrzymywał mu już robaczy pokemon. Stanie się mistrzem w treningu pokemonów robaków było ich celem, także Armalda. Pokemon każdego dnia trenował to nowe chwyty, zagrywki i przede wszystkim strategie które chciał wykorzystać w czasie walki. -Jestem pewien, że gdy będzie turniej typu robaczego to wtedy pokażemy nasze prawdziwe umiejętności. Do tego potrzebne nam kopanie! Opanujmy wreszcie ten ruch! Zawołał i ruszyli z treningiem pełną parą. Armaldo drążył tunele, ćwiczył sprawność swoich szczypiec a także namierzał przeciwnika pod ziemią. Każda z tych umiejętności codziennie była coraz to bardziej udoskonalona. I po to przecież ćwiczyli!

Armaldo
* Nauka Kopania (63)

Ostatnim miejscem, które odwiedził dzisiejszego dnia były Prażące Piaski Wiecznej Pustyni, na których Sponge trenował wraz ze swym Armaldem. Już przez długi czas pracowali nad ruchem zwanym Kopaniem. -Gratuluję! Z każdym dniem widać jak rośniesz w siłę, świetnie. Jestem naprawdę szczęśliwy. Zacznijmy trening. I tak też się stało, Sponge próbowal pomóc ze wszystkich sił swojemu pokemonowi, ten zaś ćwiczył siłę swych szczypiec. Potem wiercił tunele, z pod których próbowal namierzyć przeciwnika i zaatakować go. -Jeszcze raz, spróbuj zjednoczyć się z otoczeniem. Usłysz najmniejsze szmery. Armaldo przytaknął i dalej ćwiczyli. Po zakończeniu treningu, zjedli solidny posiłek. Sponge powrócił pokemona do jego balla tym samym kończąc dzisiejszy dzień pełen pracy i zapału. -Do jutra Armaldo. Dziękuje za świetnie spedzony czas.

Armaldo
* Nauka Kopania (64)

-Jestem, Armaldo pokaż się! Zawołał z rozmachem, podrzucając friendballa wysoko w górę. Srebrzysta poświata uformowała okazałego pokemona robaka, który przez cały dzień przygotowywał się do dzisiejszych treningów. Choć mogą one wydawać się monotonne, każdego dnia Sponge próbował urozmaicać ich ćwiczenia, dodawał i podnosił poprzeczkę tak, aby Armaldo czuł, że nie jest mistrzem. No i nie był. Zdarzały im się bardzo widoczne pomyłki, choćby zabłądzenia w tunelach. Ale to dawno temu. Dziś pełną parą zbrali się za trening Kopania. -Spróbuj jeszcze raz. Pamiętaj, szczypce wysoko uniesione. Plecy prosto. Opadaj samowolnie, a dopiero gdy będziesz tuż nad ziemią dodaj siły. Armaldo trenował, uderzał, wiercił, kręcił, rozbrajał ziemię. Kopanie było atakiem o którym pokemon marzył już od małego Anoritha. Wiercenie podziemnych tuneli było całym życiem pokemona, uosabiało jego charakter. Tak też ich celem było opanowanie tego ataku.

Armaldo
* Nauka Kopania (65)

Ostatnie miejsce, które odwiedził Sponge to Prażące Piaski Wiecznej Pustyni. Rozłożyste piaski dawały niesamowitą ilość możliwości, a co najważniejsze - Sponge mógł tu spokojnie trenować wraz ze swoim Armaldo. -Pokaż się, mój przyjacielu! Pokemon prędko przybył i wraz z trenerem rozpoczął treningi. Na początku ćwiczyli wykorzystując do tego walory przyrody, głazy i różnego rodzaju twarde kruszce. Później powrócili do tradycyjnego kopania, w końcu na tym ten atak polegał. Wiadomo było także, że z każdym dniem pokemon rósł i rósł w siłę! O to właśnie chodziło, a sam atak Kopaniem był coraz to bardziej użyteczny, szybszy i silniejszy. Każde kopnięcie, wyłonienie się z ziemi dawało zdać. -Na dzisiaj już wystarczy, też tak uważasz? pokemon skinął, był bardzo zmeczony, a i wiedział, że wykonał dziś kawał dobrej roboty. -Dziękuje, powróć.

Armaldo
* Nauka Kopania (66)

Stawiam się na polowanie

Pewnego Niedzielnego wieczora doszły mnie słuchy, że w Prażących Piaskach Wiecznej Pustyni ma się odbywać polowanie na nie często widzianego tu pokemona. Ogłoszenie było bardzo interesujące więc postanowiłem zajść na to miejsce i o wyznaczonej porze poczekać na rozkręcenie się zabawy. Przygotowany na wyprawę czekałem wraz z grupką trenerów na rozpoczęcie się polowania.

Matt przybył na polowanie.

Chłopak zwany Wabikiem spokojnie kroczył przez tereny zwane Prażącymi Piaskami Wiecznej pustyni, ponieważ znalazł sobie trochę wolnego czasu oraz chęć na złapanie nowego towarzysza do swojej drużyny. Jego zawadiacki uśmiech ukryty był pod czarną bandamką, która chroniła połowę jego twarzy przed denerwującym piaskiem. Oczy chroniły okulary przeciwsłoneczne. Na miejscu zbiórki chłopak rozejrzał się w celu zapoznania z trenerem. Do reszty trenerów skinął głową w geście przywitania. Z racji tego, że miał jeszcze chwilę wolnego czasu zanim przybędą organizatorzy sprawdził swój ekwipunek.

Mając chwilę wolnego czasu postanowiłem przyjść na polowanie, które zostało ogłoszone na jednym z przydrożnych słupów. Cień pokemona, który pojawił się na kartce papieru był interesujący, a skoro już sam cień był interesujący to i pokemon mógł taki być. Jako, że nie miałem nic do stracenia to zjawiłem się na miejscu zwanym Prażącymi Piaskami Wiecznej Pustyni. Przybyłem w to miejsce wraz z Swampertem. Pokemon ten jest w połowie ziemny więc na pewno pomoże mi odnaleźć pokemona w takim, a nie innym środowisku jak to.

Na dzisiejsze polowanie przybyła dość spora liczba trenerów. Polowania na pustyni należały do rzadkości, a gdy te już miały miejsce to zazwyczaj nie cieszyły się one popularnością. Tym razem było zupełnie inaczej. Zapewne spowodowane to było tym iż do upolowania bym naprawdę ciekawy pokemon. Przebywaliście w niedużej osadzie umieszczonej wokół jeziorka. Wokół niego rosła drobna roślinność oraz rozstawione były namioty. W tych rejonach prowadzone były prace badawcze i w tym momencie znajdowaliście się w jednej z takich placówek. Po dość długim oczekiwaniu przybył do was wąsaty mężczyzna w średnim wieku.
- Dobry wieczór. Pragnę was powitać w stacji badawczej Karmazynowy Trapinch. Nazywam się Bray Swift - podróżnik, poszukiwacz przygód oraz przyjaciel pokemonów.
Mężczyzna wydawał się być tym wszystkim bardzo podekscytowany. Wymawiał swoje tytuły z dumą i jakby z przeświadczeniem, że przedstawienie się to tylko formalność i każdy doskonale zdaje sobie sprawę kim on jest.

10 minut na odpis, brak kolejki

-Witam. Mam na imię Matt - przedstawił się - Przybyliśmy tutaj w celu znalezienia pokemona z ogłoszenia. Może go pan widział? - zapytał, uśmiechając się dość przyjaźnie.

Przywitałem się z podróżnikiem i spytałem ni z gruchy ni z pietruchy:
-Gdzie polecałby nam pan zacząć polowanie?
To było ogromne miejsce, pokemon mógł być praktycznie wszędzie. Dlatego musiałem jakieś informacje uzyskać.

I stało się. Stanęliśmy niedaleko osady poszukiwaczy. Jeden z nich nawet podszedł do nas i przedstawił się. Przywitałem się z nim i nie specjalnie czekając na odpowiedź, wzrokiem śledziłem wszystko co znajdowało się dookoła. Pozostając w grupie rzecz jasna. Czekałem również na sygnał dzięki któremu będziemy mogli ruszyć na poszukiwania tego pokemona z ogłoszenia. Była mowa o jakimś rzadkim okazie. Ta informacja bardzo mnie zaciekawiła.

-Dzień dobry. Nazywam się Sin... Sin Rollins, a to jest mój towarzysz Swampert Decard. - przywitałem się z grubszym wąsatym mężczyzną, a dodatkowo zinfiltrowałem innych trenerów, którzy przybyli na dzisiejsze polowanie. Była to dość spora grupa w porównaniu z poprzednimi polowaniami, a co za tym idzie to i konkurencja większa. Nie przejmowałem się tym, grunt żeby było ciekawie. Po chwili rzekłem znowu do mężczyzny:
-Co tak naprawdę bada ten ośrodek na pustyni?

Chłopak był pogrążony w świecie swojej wyobraźni. Z zadumy wyrwał go dopiero głos tajemniczego wąsatego mężczyzny w średnim wieku. Wabik dokładnie rejestrował każde słowo, które wydobywało się z ust pana Swifta.
- Poszukiwacz przygód? Ja też uwielbiam tę dreszczyk adrenaliny. Jestem Wabik, trener pokemonów i przybyłem tutaj, by znaleźć nowego podopiecznego do mojej drużyny. - powiedział z uśmiechem wyciągając dłoń w stronę podróżnika. To polowanie właśnie stało się ciekawsze. Może Bray Swift zorganizuje im przygodę, której nie zapomną na całe życie.

Mężczyzna pociągnął za swój długi już dość posiwiały wąs.
- Prowadzimy tutaj poszukiwania pewnego rzadkiego i cennego kruszcu. Niestety grasuje tutaj pewien szkodnik, który skutecznie uprzykrza nam prace. Wyobraźcie sobie, że wczorajszego dnia skradł nasze mapy! To okropne! Już nie wspominając, że w zeszłym tygodniu skradł mi mój pierścień. Wcześniej też ginęły różne rzeczy - narzędzia, jedzenie. Ktoś musi zrobić z nim porządek. I dlatego wezwałem was. Nie mam pojęcia gdzie on może być, ale postarajcie się go dopaść.
Mężczyzna był bardzo nabuzowany. Nabierałem powietrza wszystko relacjonując i czasem sprawiał wrażenie kogoś kto zaraz się udusi.

-Zrobimy co w naszej mocy!-odpowiedziałem panu i postanowiłem rozejrzeć się za miejscami, w których mógłby się skrywać pokemon.

-Spokojnie - powiedział - Znajdziemy go. Niech się pan nie martwi. - Chłopak rozejrzał się dokładnie. Od jakiego miejsca zacząć swoje poszukiwania? Mężczyzna nie dał im żadnych konkretnych informacji. - Gdzie najczęściej widują go ludzie? - zapytał.

-A więc ja ze Swampertem bierzemy to zadanie. Mam jeszcze jedno pytanie? Czy on zawsze kradnie rzeczy wewnątrz budynku gdy drzwi są otwarte, czy też może mały spryciula ma jakieś swoje przejścia wewnątrz i grasuje kiedy tylko sobie chce? - odpowiedź na te pytania była bardzo ważna, bo nie wiedziałem czy zacząć go szukać poza budynkiem czy może jakichś poszlak wewnątrz centrum badawczego na tej ogromnej pustyni. Czekałem wiec na to co powie nam facet.

Usłyszawszy historię wąsatego pana stwierdziłem, że najlepszym sposobem na odnalezienie pokemona będzie przeszukanie miejsca w którym ostatni raz go widziano i rozejrzenie się tam. Zapytałem pana nie chcąc go denerwować jeszcze bardziej. Widziałem jak denerwuje się teraz a co dopiero później, jeśli złośliwy pokemon skradnie coś jeszcze to wąsacz może dostać zawału. Niczym Sherlock Holmes wraz z moją asystentką Dianą postanowiliśmy przeszukać miejsce ostatniej zbrodni. Leafeon uważnie przyglądała się śladom a ja szukałem wskazówek z przedmiotów, ktorych pokemon mógł dotykać.