Zauważyłam jakieś duże stworzenie trzymające w ręku patelnię. Jak myślę skończy to się tak, że dostanę nią w łeb jak podejdę, ale walić. Poprosiłam pokemona, aby ten w razie potrzeby po raz kolejny wykonał swój ruch lodowym promieniem, aby powstrzymać atak stworzenia jeśli do niego dojdzie. Sama z daleka zeskanowałam pokedex'em, aby zobaczyć, czy nie jest to jakiś pokemon stojąc na swoim miejscu i w sumie modląc się, aby ten mnie nie zauważył.

Miałem szczęście. Moja droga okazała się być szczęśliwą i aktualnie kontynuowałem moją podróż. Na razie jednak nie działo się absolutnie nic ciekawego, ot zwykła droga do przodu. Idąc rozglądałem się na boki wypatrując jakichś poszlak trującego pokemona. Po za tym ciągle patrzyłem pod nogi czy przypadkiem w coś nie wejdę. Nie mogłem ryzykować przedwczesnego odpadnięcia, a tereny te były naprawdę bardzo zdradzieckie. Bardzo zależało mi na tym by w końcu pochwycić tego pokemona - tak długo już na to czekałem.

W strugach deszczu Geralt ubrany w płaszcz przybył na podmokły teren zwany Ciemnymi Moczarami. Mimo licznych kałuż nie było słychać ani jednego jego kroku. Szedł ciszej niż kot. Gdy dotarł do suchszego miejsca, przykucnął i wypuścił z pokeballa żółto brązowego stwora. Stworek spał, więc Geralt szturchnięciem ręki obudził go.
-Wstawaj mały, czas rozpocząć naukę. Na początek będę miał dla ciebie bardzo przyjemny atak do nauki. Tym atakiem jest hipnoza, która spowoduje że przeciwnik będzie spał. Wiem że wolałbyś żebyś to ty zasypiał, a nie przeciwnik, ale jak go uśpisz, to wtedy będziesz mógł wykonać bez problemu na nim kilka ataków.
Drowzee uniósł uszy i zaczął uważniej wsłuchiwać się w słowa swego trenera.
-Do wykonania tego ruchu musisz zebrać w swych łapach psychiczną energię. Kolejnym etapem jest rozpoczęcie hipnotyzowania przeciwnika poprzez falowanie rękami. Gdy dobrze wykonasz ten ruch, twój umysł prześle do przeciwnika sygnał, który zmusi go do zaśnięcia, a wtedy już nie ma szans na obronę.
Drowze uśmiechnął się, bo widoczne nie wydawało mu się że to jest trudne do nauki.

Crystal:
Pokedex nic nie wykazał najwyraźniej nie jest to pokemon. To coś czym kolwiek to jest nic nie robi.

Samael:
Wypuściłem pokemon i posłałeś go na samą górę, a gdy ten cię wyciągnął otoczyło was stado dziwnych stworów, które nie były pokemonami byli to ludzie wyglądali jak jacyś tubylcy pytanie jest skąd oni się tu wzięli. Spodobał się im twój pokemon zaczęli koło niego skakać i składać mu pokłony.

Cedric:
Byłeś już prawie przy końcu Ciemnych Moczarów, aż nagle w pobliskich krzakach zaczęło coś się trząść. Co robisz?

Kolejka:
Brak

Powtórzyłam pokemonowi, aby w razie potrzeby wykonał swój lodowy promień i podeszłam do osoby z patelnią. Bardzo nie chciałam, aby przykładowo ktoś walnął mnie patelnią w głowę.

W swojej wędrówce udało mi się pokonać prawie całe ciemne moczary i nic po drodze nie spotkałem. Frustracja narastała wraz z gniewem. Czy w tym przeklętym lesie naprawdę nie ma niczego ciekawego. Poddenerwowany zacząłem wyciągać papierosy z kieszeni gdy nagle usłyszałem szmer w pobliskich krzakach. Coś się w nich poruszyło. Wyjąłem pokedex i przeskanowałem nim to co znajdowało się wśród roślin. Ostrożnie zbliżyłem się do traw. Bylem ciekawy co powie analiza mojego urządzenia.

Wykorzystałem okazję i także skłoniłem lekko głowę przed Meganium, a potem odezwałem sie do tego motłochu.
- Mój pan życzy sobie sobie abyście sie rozstąpili i pozwolili nam przejść. Mój pan usłyszał tez o dziwnym pokemonie w tej okolicy, chciałby go pozyskać, widzieliście go może ?

Crystal:
Dziwny stwór zaatakował niestety twój pokemon nie zdołał ochronić cię przed atakiem i BAM dostałaś z patelni. Crystal odpada

Samael:
Tubylcy obwiesili twojego pokemona różnymi drogocennymi rzeczami, a potem zaczęli was prowadzić. No niestety widać było iż oni nie są stąd. Bladziliscie parę minut, aż w końcu tubylcy wyprowadzili was do miejsca, z którego wyruszaliście z samego początku.Samael odpada

Cedrick.
Nagle z krzaków wyskoczył mały stworek , który wyglądał jak ten z ogłoszenie. Zawiesił się na twojej szyji wyglądało na to że się czegoś bał.

Kolejka:
Brak

Nagle coś wyskoczyło z krzaków i rzuciło mi się na szyję. Pokemon wydawał się być czymś bardzo przestraszony. To był on... To był pokemon z ogłoszenia.

- Hej mały nie bój się.

Przytuliłem się do pokemonowego gluta, które ciało trzęsło się niczym galaretka. Wyglądał na bardzo zmęczonego i przestraszonego.

-Trafiłeś do okropnego miejsca, zgubiłeś się.

Wyjaśniłem pokemonowi.

- Ale jeżeli się zgodzisz pójść ze mną to zabiorę cię do ciepłego domu i obiecuję, że tam będziesz bezpieczny. Co ty na to?

Po tych słowach wyjąłem pokeball i jeżeli pokemon się zgodził to po prostu go łapię.

- Zaufaj mi.

Po treningu z Zubat, udałem się na pobliskie moczary aby szkolić Solosis. Mały psychiczny pok, tak jak zawsze wolał się bawić niż trenować, wiec musiałem poświęcić trochę czasu na wskazanie mu co jest priorytetem. Solosis niechętnie, ale zgodziła się na trenowanie odbicia. Aby było jej raźniej postanowiłem przeprowadzić trening w postaci zabawy. Za Sesil wbiłem dwa kijki w ziemię, które miała bronić. Rzucałem w nie piłką, a Sesil miała  nie dopuścić bym trafił w któryś z nich. W tym celu używała odbicia. Po kilkunastu minutach zabawy Solosis była mocno zmęczona, więc zakończyliśmy trening i poszedłem sobie nad morze.



Solosis
Odbicie  (Reflect) 18 +próba zmiany charakteru.

Pokemona łapie Cedric.

Podsumowanie:
Mephisto +3zł +1PF
Crystal +4zł
Samael +10zł
Cedric +5zł -pokeballa + Gulpin +1PF

Wieczorem wróciłem do miejsca w którym wcześniej złapałem mojego drugiego już trującego pokemona, który swoją drogą bardzo przypominał Grimera.
- Dobrze Grimer. Bierzmy się do roboty.
Pokemon przytaknął główką zgadzając się ze mną.
- A więc do dzieła. Pamiętaj, że musisz gromadzić zdecydowanie więcej mułu niż do zwykłego ataku mułem. To pierwszy etap naszego trenowania.
Pokemon próbował zebrac jak największą ilość mułu, ale dalej nie potrafił wytworzyć satysfakcjonującej mnie ilości tej substancji.

Grimer - Bomba Mułu (7)

Na Ciemne Moczary zawitał uśmiechnięty chłopak, który swoimi różnokolorowymi oczami obserwował otaczający go świat. Przybył w to miejsce w celu treningu z jego pokemonem – Whirlipede. Wypuścił ów trującego stworka z pokeballa i uśmiechnął się do niego radośnie.
-Dzisiaj w końcu zajmiemy się uderzeniami. Na razie była praca nad prędkością i techniką – dzisiaj popracujemy nad siłą. – wyjaśnił – Twoim celem będzie tamta kukła – powiedział, wskazując na ów lalkę, którą wcześniej rozstawił. Przed właściwą częścią zajęli się jednak rozgrzewką. Powtórzyli sobie wszystkie znane Whirlipede ataki i wykonali kilka kółek truchtu przez Ciemne Moczary. Po tym nastąpiła właściwa część treningu: - Dobra Whirlipede. Rozpędź się najmocniej jak potrafisz i uderz w kukłę Parowalcem – wydał polecenie. Whirlipede zaczęła się toczyć. Powoli, lecz nabierała tempa. Z czasem wirowała bardzo szybko. - Dawaj! Uderz z całych sił! – krzyknął. Whirlipede, tuż przed uderzeniem, straciła równowagę i upadła. - Było nieźle, ale spróbuj jeszcze raz. Daj z siebie wszystko. Skup się i uderz z całej siły w kukłę! – powiedział. Whirlipede zaczęła się toczyć...
Po kilku próbach w końcu udało się uderzył w kukłę. Whirlipede czasami nie trafiała, traciła równowagę, lecz doszli do momentu, gdzie każda próba wykonania ataku kończyła się uderzeniem. Nie było ono potężne, ale jednak. Whirlipede była wykończona – trening naprawdę ją zmęczył. Nadszedł więc czas na chwilę odpoczynku. Po niej Matt wycofał pokemona do pokeballa i odszedł z uśmiechem. Był naprawdę dumny z Whirlipede.

Whirlipede - Parowalec (5)

Po wizycie na bagnach, udałęm sie na moczary. Na miejscu wypuściłem z pokeballa Solosis i postanowiłem wykorzystać ten sam atrybut co podczas treningu z Zubat, czyli dużą piłkę plażową. Dziś Solosis miała się przed nią bronić na jak największym obszarze.Kazałem Sesil patrzeć się w jedno miejsce, a ja z każdej strony rzucałem w nią piłkę. Okazało się że Solosis podczas tworzenia odbicia zawsze miała odsłonięte plecy, więc tym razem musiał nad tym popracować i otoczyć się szczelnie odbiciem. Po kilkunastu minutach podziękowałem Sesil za udany trening i spróbowałem ją przekonać że treningi są lepsze od zabawy, a przynajmniej jeśli nie są lepsze to gdy jest czas na treningi i walki to wtedy nie ma czasu na zabawy.



Solosis
Odbicie  (Reflect) 19 +próba zmiany charakteru.

Przy Ciemnych Moczarach pojawił się czarnowłosy, uśmiechnięty chłopak, który razem ze swoją Whirlipede przybyli tu w celu odbycia treningu. Po dotarciu na miejsce chłopak rozejrzał się i powiedział:
-Mam nadzieję, że dzisiaj dasz z siebie wszystko. Trening będzie naprawdę bardzo ciężki. Będziesz musiała stać się odporna na wszelkie uderzenia. Dzisiaj popracujemy nad twoją siłą! – powiedział radośnie. Whirlipede uśmiechnęła się. - Ale najpierw trochę się rozgrzejmy – dodał po chwili. Zadaniem Whirlipede był rozwój szybkości, zatem razem z Mattem biegali przez jakiś czas po ciemnych Moczarach. Następnie trochę się porozciągali i przypomnieli sobie znane Whirlipede ataki. Po rozgrzewce zaczęli trening. Whirlipede miała uderzać za pomocą Parowalca w kamienie. Musiała uderzyć mocno, aby zniszczyć tak potężnego i twardego przeciwnika. Chłopak nie liczył co prawda na cuda, ale ukruszenie chociaż kawałka skały na pewno dobrze wpłynęłoby na Whirlipede. Chodziło o to, aby stała się twardsza. Miała być gotowa na wszelkie ciosy i musiała przygotować się na swoje własne uderzenia i ich siłę. Zadanie nie było łatwe, ale Matt wierzył w siłę swojego pokemona. Po treningu przyszedł czas na chwilę odpoczynku i zabawy. Whirlipede naprawdę dała z siebie wszystko i była bardzo zmęczona, więc nagroda była zasłużona. Po wszystkim Matt wycofał trującego pokemona do balla i odszedł bardzo zadowolony z postępów Whirlipede.

Whirlipede - Parowalec (6)

Po dłuższej przerwie przychodzę na ciemne moczary z Purrloinem. Wracamy do swojego stylowego przeglądania się w lustrze, aby odnaleźć swój najlepszy i jak najbardziej czarujący profil. Kiedy pokemon takowy znajdzie to idziemy w plener, pokemon prowadzi szukając poke lasek, a ja ubezpieczam tyły. Kiedy znajdzie interesujące go mięsko to przekłada całe swoje zauroczenie w moc uwalniając ją przy spotkaniu w formie serduszek okalających jego ciało. Prezentuje przy tym swój wypracowany profil i zarywa. W ten oto sposób kontynuujemy tułaczkę po moczarach, a Purrloin zbiera adresy zauroczonych w nim niewiast.

Purrloin: nauka Ujęcia nr 5

Wracam z Purrloinem na ciemne moczary podrywać laski. Raczej to kotek podrywa a ja robię za bodygarda, ale nie wnikajmy w szczegóły. Najpierw pokemon doprowadza się do porządku, następnie trenuje przekształcanie mocy swoich uwodzicielskich uczyć w otaczające go serduszka. Ten ruch niewątpliwie przyda sie na pokazy, a i podczas walk pozwoli zniewolić dziewczęce serca. Kiedy trening mamy za sobą to czas ruszyć w plener i to przetestować w praktyce, bo do odważnych świat należy !

Purrloin: nauka Ujęcia nr 6

Niedługo po wizycie nad morzem, ruszyłem zadek i udałem się do Ciemnych Moczar. Na miejscu tak jak przez kilka ostatnich tygodni wypuściłem z pokeballa Solosis. Psychiczny pok jak zwykle chciał się bawić, wiec walnąłem mu krótkie kazanie o wybieraniu priorytetów, po czym mogliśmy rozpocząć trening. Solosis niechętnie, ale wykonywała moje polecenia i tworzyła dookoła siebie tarczę z mocy psychicznej, która blokował fizyczne ciosy. Raz za razem próbowałem ją odepchnąć rękami, ale Odbicie było całkiem solidne. Po kilkunastu minutach treningu, nagrodziłem Solosis możliwością gry w angry birds na moim laptopie.



Solosis
Odbicie  (Reflect) 20 +próba zmiany charakteru.

Wbijam do ciemnych moczar z Purrloinem. W brew pozorom to nie najgorsze miejsce na podryw, przynajmniej na mroczne sztuki bo kto nie lubi niegrzecznych dziewczyn ? No więc właśnie, dlatego Purrloin odpowiednio się szykuje, wzmaga swój seksapil po czym rusza w plener. Obserwuje go z daleka i patrzę jak roztacza i ujmuje swoją osobą poke dziewczyny. Co jakąś spotka to materializuje swoje uczucia w formie serduszek. Niby to tandetne, ale swoje robi. Kiedy mój kasanowa skończy rajd to spadamy stąd.

Purrloin: nauka Ujęcia nr 7

Przychodzę sobie na ciemne moczary po czym wypuszczam Purrloina. Ten mizdrzy się chwilę przy lustrze po czym ćwiczy materializację swoich uczyć. Kochliwy pokemon gromadzi je w formie serduszek, które zaraz potem uwalnia ze swojego ciała i otaczają go prawie tak, jakby z niego wyrastały. To ma podbić niewieście serce u pokemonowych dziewczyn i zapewnić przewagę w walce. Po ćwiczeniach pokemon udaje się w plener testując teorię w praktyce ile sie tylko da, a przyzwoitki mu nie potrzeba. Kiedy wróci daję mu jeść a potem odwołuję do jego pokebolla.

Purrloin: nauka Ujęcia nr 8

Na koniec dzisiejszej wyprawy po miejscach treningowych, poszedłem z Solosis do miejsca zwanego Ciemnymi moczarami. Początkowo miałem trochę problemu aby przekonac Solosis do uwagi. Gdy wreszcie przestała się bawić, zaprezentowała bardzo dobre odbicie. Nagrodziłem ją brawami i rozpocząłem wpajanie swej niepokornej Sesil teorię kolejnego ataku. Tym atakiem był Świetlisty Ekran. Atak działa identycznie jak Odbicie, tylko że broni przed atakami specjalnymi. Solosis chyba zrozumiała o co w tym chodzi, więc poszliśmy sobie do domu.





Solosis
Świetlisty Ekran  (Light Screen) 1 +próba zmiany charakteru.

Po treningu z Palpitoadem, wybrałem się na Ciemne moczary, gdzie zwyczajowo trenowałem z Solosis. Sesil tak jak zawsze wymagała poważnej rozmowy przed rozpoczęciem treningu. Przekonałem małą że musi najpierw mnie wysłuchać, a później będzie mogła bawić sie do woli. Sesil zawisłą w powietrzu dwa metry przede mna i zacząęła słuchać jak opowiadałem jej o wykonywaniu Świetlistego Ekranu. Wyjaśniłem jej, że musi otoczyć się psychiczna energią wrażliwą na specjalne ataki. MA wyglądać podobnie jak Odbicie i moze przyjać formę ekranu przed pokiem lub sześcianu otaczajacego pokemona. Następnie pokazałem pokemonowi zdjęcia ataku wykonywanego przez inne pokemony. Dopiero wtedy Solosis mogła zacząć sie bawić.



Solosis
Świetlisty Ekran  (Light Screen) 2 +próba zmiany charakteru.

Po wizycie na bagnach, poszedłem sobie na moczary. Na miejscu wypuściłem z balla Solosis i od razu chciałem przejść do trenowania Świelisego ekranu, lecz Sesil wolała zabawę, gdy mnie ładnie poprosiła że chciałaby najpierw trochę się pobawić a dopiero później trenować, uległem i odczekałem kilkanaście minut aż się zrelaksuje. Gdy nadszedł czas na trening, Solosis próbowała otoczyc sie psychiczną energią, a ja testowałem efekty jej prób pistoletem na wodę. Każdy mój strzał docierał do celu, więc dużego progresu dziś nie zanotowaliśmy, ale i tak pochwaliłem zieloną kulkę.




Solosis
Świetlisty Ekran  (Light Screen) 3 +próba zmiany charakteru.

W ciemności pochłaniającej moczary rozbłysło delikatne czerwone światło. Ciemność sprawiła iż ten lekki rozbłysk wyglądał niczym czerwony piorun. W pobliskich chaszczach coś zaszeleściło i po chwili to samo coś wywołało ciche pluskniecie wody podczas wbicia sie w ciemną i błotnistą tafle wody.

-Witaj Drowzee-odezwał się szeptem Wiedźmin. -Czas na rozpoczęcie nauki, podczas której będziesz musiał ruszyć głową, zarówno metaforycznie jak i dosłownie.

Żółty stwór z krótkimi łapami, krótką trąbą i krótkimi spiczastymi uszami natychmiast zareagował na głos swego pana. Cicho przestąpił z nogi na nogę, by zbliżyć się do wiedźmina i lepiej słyszeć jego hipnotyzujący i chropowaty szept.

-Cios głową, tak zwie się ruch, którego od dziś będziesz się uczył. Z doświadczenia wiem, że jest prosty do nauki, gdyż sam wiele lat temu sie go uczyłem. Poza łatwością wykonania ma jeszcze kilka plusów. Można go wykonać w zwarciu z przeciwnikiem, oraz uderzyć z rozpędu. Cała sztuka tkwi w uderzeniu odpowiednią częścią głowy w odpowiednią część ciała przeciwnika. Będziesz uderzał tym miejscem-Geralt opuszkiem palca dotknął punktu tuż nad środkiem czoła pokemona.

Stworek pokiwał głową na znak ze wszystko zrozumiał i został odwołany do magicznej kuli. A jego pan ruszył pędem przed siebie. Gdyby ktoś go widział, uznałby iż płynie w powietrzu, gdyż jego stopy nie wydawały żadnego dźwięku, a biegł szybko i zwinnie jak wiewiórka po zwalonych zmurszałych konarach drzew.

Gdy tylko wstałem, szybko wybrałem się na miejscec treningowe nazywane ciemnymi moczarami. Poranne słońce patrzyło od boku na bagna, co powodowało że bagniste dołki odbijały jego słońce mieniąc się złotymi barwami. Wypusciłem Solosis by popatrzyła na ten rzadki i piękny widok w tym miejscu. Sesil oczywiście chciała się bawić na moczaach, krótko z nią o tym porozmawiałem, że zabawa nie jest najważniejsza. Solosis posmutniała, lecz usłuchała mnie i zaczeliśmy trening Świetlistego ekranu. Psychiczna poczka musiała otaczać się psychiczną energią, a ja strzelałem do niej z pistolecika na wodę. Wszystkie moje strzały trafiały w cel, ale Sesil się nie poddawała i ostro trenowała.


Solosis
Świetlisty Ekran  (Light Screen) 4 +próba zmiany charakteru.