Siódemka śmiałków, która stawiła się dziś u Wybrzeża Morza Shinzu już na początek została wystawiona na ciężką próbę, a raczej to ich żołądki gdyż na samym wstępie swej podróży ujrzeli drewniany łuk. Na nim wisiała tabliczka z napisem "Plaża Samobójców. Porzućcie wszelką nadzieję Ci którzy tutaj wchodzicie. Zaś z góry zwisało ciało jakiegoś wisielca. Widać było, że wisi tutaj dość długo gdyż było już naddziobane i w stanie gnijącym. W pewnym momencie wiatr zawiał mocniej. Lina puściła i ciało upadło na ziemię. W tym momencie podniosła się z ciała chmara piasku i... ciało zginęło! Nie było po nim żadnego śladu, a jedynie końcówka sznurka na której owo ciało wisiało dyndał na mocnym wietrze. Jesteście gotowi wyruszyć w nieznane przechodząc przez łuk, czy wolicie powrót do domu?

Brak kolejki. Na odpis 10 minut!

Matt nie zatrzymywał się. YOLO. Kokodżambo i do przodu.

Shi obserwował całą sytuację nie ni drgając nawet wargą. W swojej trenerskiej karierze przeszedł już wiele makabrycznych obrazów, duchów i innych dziwadeł. Cała ta sytuacja nie robiła na nim jakiegoś większego wrażenia, choć nie ukrywał, że rzeczywiście może być to jego pierwsza, a zarazem ostatnia podróż w tym nowym dla oka regionie, z uwagi na fakt wszechobecnej śmierci.
- Muszę się pospieszyć. - Powiedział sobie, po czym przemknął ukradkiem pod rzeczonym łuczywem. Ten gest symbolizował, iż trener, zwarty i gotowy będzie kontynuował przygodę. Był ciekaw zarówno tego co go spotka na dalszym etapie polowania, bo to co widział na samym jego początku było zarówno zaskakujące, ciekawe, ale też niespodziewane.
- Byleby więcej rozlatujących i znikających trupów się nie pojawiało. - Powiedział na głos, ruszył dalej.

-Nie po to przyszedłem w to miejsce, żeby teraz sobie iść z powrotem. - Dumnie krocząc ruszam w kierunku łuku, by kontynuować polowanie. Wisielce, śmierć, pustkowia... jakbym nie wiedział, to bym pomyślał, że Samael gdzieś się tu kręci. Już od samego początku bacznie obserwuję okolicę, może nie tyle w poszukiwaniu poka, co złota, a i artefaktem bym nie pogardził.

Przez chwilę stałam sobie bez ruchu, przyglądając się miejscu, na które przed chwilą spadł truposz. Podniosłam jedną brew zaintrygowana. Nie bałam się. To przecież nie jest w moim stylu. Nie wypada.
-Ale fajne.- Skomentowałam w końcu całe ''przedstawienie'' i nie zastanawiając się nawet przez chwilę, ruszyłam przed siebie. Nikt nie będzie mnie tu straszył. Przyszłam w konkretnym celu i nie zamierzam rezygnować z zabawy. A zapowiada się przednio! Więc przeszłam przez łuk, pogwizdując wesoło i głaszcząc Cyndaquila.

Schowałem swą szamańską różdżkę do kieszeni płaszcza, po czym przypatrzyłem się otoczeniu bacznym wzrokiem, dopóki moje spojrzenie nie zatrzymało się na ciele zmarłego, obdziobanego przez mroczne ptaki, jeszcze chwilę leżącego tuż nieopodal mnie, lecz teraz go już tam nie było. Wyostrzając wzrok dojrzałem również  ostrzeżenie. Nie pozstałem bierny. Jako, że jestem szamanem, niejednokrotnie spotykałem się z podobnymi testami mych mistrzów w północnoeteryjskich zamkach magów, co nie wzruszyło mnie zbytnio. Skierowałem się na przód, ostrzeżenie puszczając mimo uszu jednak wyostrzając zmysły i mając na względzie jaką kolwiek zmianę otoczenia.

-Jestem gotowy- powiedział Ghangar- Treecko pokaż się, nadszedł dzień naszego pierwszego polowania. Chodźmy! - Wraz z Treecko młody trener ruszył przed siebie. Nie wstrząsło go dziwne zdarzenie, gdyż był cały podekscytowany na myśl pierwszej przygody. Razem minęli łuk i czekali na rozwój wydarzeń.

Taki obrazek widziałem tu już ostatnio. Oni te trupy chyba wieszają hurtowo na każdym takim łuku. Co się będę jak se mogę. Przechodzę przez łuk po mimo tego co może mnie czekać na drugiej stronie. nawet skok w przeszłość mnie nie zdziwi gdyż w tym miejscu wszystko jest możliwe, a ja przyłożę wszelkich starań, aby złapać pokemona na którego zostało wywieszone zlecenie. Im szybciej przejdę przez łuk tym szybciej trafię na jakiś trop.

Nieco spóźniony zjawiłem się jednak pojawić na polowaniu. Biegłem jak najszybciej w wyznaczone miejsce licząc, że jednak nie będzie za późno na to by wziąć udział w łowach. Zameldowałem się w wyznaczonym miejscu i po chwili byłem już gotowy do wzięcia udziału w tym wydarzeniu. To co zobaczyłem na miejscu wyglądało strasznie. Nie zląkłem się jednak i mimo początkowego lęku zdecydowałem się przekroczyć ten cały łuk i wejść na teren podejrzanej plaży. Chciałem schwytać tego pokemona.

I tak wszyscy przeszliście przez łuk i... jakbyście przenieśli sie w czasie. Momentalnie znaleźliście się w innym miejscu. Wszyscy tutaj ubrani byli jak z innej epoki, wy zresztą też. Dodatkowo Acinoma jak prawdziwy Gender była ubrana w męski strój, by w danym miejscu się nie wyróżniać. Wasze stroje były jednak w lepszym stanie niż wszystkich dookoła, nie śmierdziały tak bardzo, ani nie były uwalone czym popadnie. Wreszcie ujrzeliście na jednej chacie napis "Tortuga". I wszystko było niemal jasne. Pijani ludzi w koło uganiający się za pannami lekkich obyczajów, basiory noszące pełne beczki rumu itp. Mogliście tutaj sobie podziwiać owe miejsce, ale wreszcie do waszych uszu doleciały takie słowa, które opowiadał jeden pijany drugiemu.
-Przypłynął tutaj wczoraj i właśnie zbiera załogę. Nie był jednak to ten statek co zwykle. Trzeba obczaić jakie skarby zamierza plądrować, a może i ja się zaciągnę.

Co się do diaska dzieje? Byłem zaskoczony tym co właśnie się wydarzyło. Nagle w kilka chwil przeniosłem się w czasie i trafiłem do jakiegoś średniowiecznego portu. Znajdowałem się w jakieś karczmie w dokach i z tego co zdążyłem się zorientować byłem świadkiem rozmowy na temat zaciągniecia się na statek. Uznałem, że żegluga po pełnym morzu może być świetną okazją do pochwycenia pokemonów i nie zastanawiając się długo przysiadłem się do marynarzy.
- Piwo raz!
Krzyknąłem do karczmarza.
- Panowie czy dobrze słyszałem? Chcecie się zaciągnąc na statek. Opowiedzcie mi o tym więcej.
Powiedziałem po czym zacząłem poić się podanym mi trunkiem.

Widać kurde jego pieczona mać szykuje się gruba impreza. A może już się kończy? Kto tam wie co ten Matt wypił, że skończył w takim stroju. Nagle naszła go ogromna ochota zatańczenia Gangnam Style. Tak się robi na imprezach. Co z tego, że to było modne 2 lata temu (które minęły jak jeden dzień :") ) . Mimo to powstrzymał się pokusie. Tak czy inaczej - podszedł do tych zagadanych gości.
-Weź mi pan powiedz coś więcej. Żeś mnie zaciekawił tą historią.

SKARBY! Podszedłem do gościa co wspominał coś o statku.
-Ktoś zbiera załogę? Chętnie się zaciągnę, który statek potrzebuje nowych ludzi do pracy?

-Przybyliśmy tutaj na przygodę, Treecko, więc nie byłbym sobą gdybym nie skorzystał z okazji popłynięcia statkiem. Co o tym myślisz?- Treecko kiwnął głową porozumiewawczo. - Dobrze, chodźmy więc, żebyśmy zdążyli na statek, jeżeli odpłyną bez nas będę tego bardzo żałował. Jednak uważaj, nie wiemy co to za ludzie, trzymaj się blisko mnie.. Treecko i jego trener mijali powoli chatki i kierowali się w stronę statku, jako że ubranie Ghangara różniło się znacznie od innych szybko przeturlał się w błocie, by się nie wyróżniać. - Tortuga... Ciekawe co to za melina - zaśmiał się w myślach Ghangar mijając chatę z tymże napisem.

Szamańskie myśli nie były do końca w stanie zrozumieć tego co się przed chwilą zdarzyło, jednak coś zaczęło mi świtać... portal czaso-przestrzenny. Uaktywnia się raz po wejściu, a gdy będzie chciało się wyjść to już nie będzie takie proste... gdyż trzeba wypełnić cel swojej podróży dla, ktorego przeszło się przez taki portal. W Eterii jest takich obiektów naprawdę dużo, jednak każdy z nich jest ukryty jak najprawdziwszy piracki skarb. Wszystko zaczęło się układać i zgadzać. Nasłuchając dźwięków nowego miejsca usłyszałem rozmowę dwóch... szambelanów, tak pozwolę ich sobie nazywać i chciałem dowiedzieć się więcej dlatego stanąłem nieopodal nich, by posłuchać jednak nic takiego nie ukazując po sobie, aby nikt nie przeskanował moich zamiarów.

Trener był zaskoczony, jego ciało przyodziewała niegodna szata. Z każdą narastającą chwilą polubił ją, rzucając okiem tu i tam, na pobliskich trenerów i trenerki, kilkukrotnie. Teraz był rzeczywiście w innym miejscu niżeli przed chwilą. Uznał jednak, że jest o wiele przyjemniejsze, bo brak tu okropnych, sypiących się zwłok i innych makabrycznych wisielców. Zdał sobie sprawę, że miejsce to przypomina jakąś siedemnastowieczną stadninę portową, gdzie piraci i inni podróżnicy nie cieszący się tym mianem gromadzą swoje osoby, by pogawędzić, a także zaciągnąć młokosów w podróże na morzu.
Krótko ocenił sytuację, po czym usłyszał wydźwięki słów dochodzące z gawędzi mężczyzn. Słowa, które imały się choć w najmniejszym stopniu z celem jego przybycia tutaj uznał za stosowne, by spytać tegoż mężczyznę:
- Któż to taki? - Twarz miał skoncentrowaną, ton oschły. Nie pasował do tego typu społeczeństwa, ale próbował odegrać taką, nie inną swą rolę. Taki był już Shi, w duchu trzymający nadzieję, że uzyska odpowiedź.

Rozglądam się dookoła, z początku lekko skołowana. Nieźle, prawie jak po jakiś grzybkach. Dokładnie badam też moje nowe wdzianko, delektując się dotykiem materiału i ciesząc oczy. Dobra stylówa nie jest zła. Trzeba podążać za modą.
-Dobra Cyndaquil, to chyba nie jest odpowiednie miejsce dla ciebie. Zawołam cię, gdy będzie taka potrzeba.- Powiedziałam tylko i zawróciłam malucha. Szukam wzrokiem portu czy czegokolwiek, gdzie mógłby znajdować się statek, by móc ruszyć w tamtym kierunku. Jeśli żaden się specjalnie nie wyróżnia i nie jestem w stanie domyślić się, o którym rozmawiają pijaczyny (lub w ogóle nie znajduję żadnego statku), ruszam w ich stronę, uśmiechając się przyjaźnie. W głębi duszy ledwo powstrzymuję wstręt, ale raczej nie są w ''odpowiednim'' stanie, żeby to przyuważyć.
-Przepraszam panów, wiedzą może panicze gdzie znajdę statek, który wczoraj tutaj przypłynął? Nieco się zagubiłam (łem?) w nowym miejscu.- Spoglądam niewinnie w nadziei na jakieś wskazówki.

Znaleźliśmy się na Tortudze, wyspie do której ostatnio podążał Sin Carrow, kiedy poszukiwaliśmy rybki. Być może to właśnie on zbiera załogę. Wziąłem butle z rumem i podpytałem czy to właśnie Carrow zbiera załogę i gdzie mogę go znaleźć. Kiedy już dowiedziałem się w jakim porcie zacumował okręt czym prędzej udałem się tam aby załapać się do załogi i poszukać skarbu o którym wspomnieli panowie i którym może być to czego i ja poszukuję na dzisiejszym polowaniu.

Wyruszam w drogę.

Crystal nie wie gdzie się wybiera i trochę mnie to dziwi.

Praktycznie cała reszta przystawiła się do dwójki, która rozmawiała o żegludze. Tylko Raven stanął z boku i słuchał czego inni dowiedzą się od niego. Tymczasem karczmarz przyniósł kufel z piwem do Cedrica, a następnie powoli odszedł, a tymczasem jeden z nieco podpitych jegomości zaczął mówić:
-To nie wiecie. Wyglądacie jakbyście przed chwilą tutaj przybyli. Po długiej nieobecności do Tortugi, tu do nas zawinął statek "Śmiałek". Początkowo wszyscy byli zaskoczeni, gdyż należał on do floty brytyjskiej, ale jakie było zdumienie gdy zszedł z niego praktycznie sam Sin Carrow. Mówił coś, że niedaleko zostawił tych, którzy pomogli mu uciec z więzienia, bo tego chcieli. Mówił coś o jakimś wtedy Goldeenie. Najdziwniejsze jest to, że nie przypłynął tutaj na Czarnej Perla, ale na tym ukradzionym. Prawdopodobnie chce odzyskać swój okręt. Niebezpieczna misja, ale ten statek jest niemal niedościgniony na tych morzach. A wtedy cała załoga będzie mogła plądrować, pić i znajdować się w zacnym towarzystwie pań przez długie, długie lata. Podobno rekrutuje w karczmie po drugiej stronie Tortugi.

Przez łuk i do przodu.

-No dobra, dobra, ale co ze skarbami! mówicie, że chce odzyskać statek, ale co ja będę z tego miał?
Pytam podpitych gości o szczegóły, ale chyba nie chcę brać udziału w tej wyprawie. Nie zapowiada się ciekawie (chcę hajsy). Rozglądam się po miejscuwie, może znajdę coś co przykuje mój wzrok.

Uznałem, że czym prędzej muszę udać się do tej karczmy, kto wie, czy liczba miejsc jest ograniczona. Nie chcąc zostać pominiętym zawołałem Treecko i udałem się do karczmy na przeciwko. Trochę przeszkadzało mi moje ubrudzone w błocie ubranie ,ale wiedziałem, że lepiej się nie wyróżniać. Sam Treecko jasno dawał mi do zrozumienia, że przydałaby mi się kąpiel. Jak tylko opuściłem chatę udałem się wprost do karczmy na przeciwko. Pewnym krokiem otwieram drzwi i wchodzę do środka. Podchodzę do pierwszej napotkanej osoby i pytam.
- Dobry człowieku, możesz mi powiedzieć, gdzie mogę zaciągnąć się na ten statek co ostatnio przypłynął?- po czym w spokoju czekałem na odpowiedź.

To co powiedzieli bywalcy karczmy bardzo mnie zaciekawiło tak bardzo, że postanowiłem niemal natychmiast udać się na drugą stronę portu do tamtejszej karczmy i dowiedzieć się czeogś więcje.
- Dziękuję wam kamraci za te informacje.
Pośpiesznie dopiłem piwo i otarłem piankę, którą pozostała mi na wargach i podniosłem się od stołu. Lekko zakręciło mi się w głowie. To piwo było mocniejsze niż trunki, które pijałem w moich czasach. Postanowiłem nie tracić czasu i natychmiast ruszyłem do drugiej karczmy.

No dobra dowiedziałem się tego czego chciałem i szybko wyruszyłem, aby być jak najszybciej po drugiej stronie Tortugi w karczmie w której Sin Carrow zbierał ludzi do załogi. Być może pamięta mnie z poprzedniego polowania więc przyjmie mnie bez problemu, ale wiedząc jaką mam konkurencję staram się dotrzeć jak najszybciej do karczmy. Kiedy już tam trafię dyskretnie rozglądam się za kapitanem podchodząc do baru, ponieważ tam może siedzieć.