Zrobiłam to, co kazał Jack.

Chłopak odebrał z uśmiechem broń od Pirata. Spojrzał na jej ostrze w blasku słońca, a następnie wykonał kilka pewnych zamachów. Efekt był zadowalający. Spojrzał na liny przeciwników, szybko się zbliżył, a następnie wykonując niby przypadkowy zamach przeciął kilka z nich.
- Ups, przepraszam. Nie chciałem... - powiedział z wyraźnym uśmiechem. Następnie rozejrzał się i spróbował się przedostać na drugi statek. Zrobił to niczym Tarzan, wykorzystał do tego jedną z lin, która zwisała z masztu uprzednio sprawdzając ją i rozpędzając się. Na miejscu kopał, machał i uprzykrzał życie swoim przeciwnikom.
- Złota! Złota chcę!

Riley zablokował ster, a po chwili dołączył się do Mava, Wabika i Sina, którzy chcieli przeskakiwać za pomocą lin na kolejny statek. Dołączyła do nich spóźniona Crystal, ale i jej się udało chociaż już cudem. Wreszcie znaleźliście się na drugim statku. Poprzecinaliście linki tamtych i za chwilę odpłynęliście. Jack rzucił tylko słowami:
-Dziękuję za przygotowanie statku do wypływu. Sami nie dalibyśmy sobie rady. - po czym nabrał kurs na cel i płynęliście wraz z nim. Tamte was nie ścigał nie mógł, bo ster został uszkodzony przez Rileya, a ponadto był znacznie wolniejszy od Ścigacza. Wreszcie znaleźliście się na morzu.

Tutaj nie będę opisywał waszej długiej żeglugi.

Wreszcie Jack wysadził was na plaży i rzekł:
-Tutaj znajdziecie to czego szukacie. Ja za horyzontem znajdę Tortugę. Tyle dopłynę sam. Do zobaczenia kamraci. Niech rum będzie z wami. - i jak mówił tak zrobił. Odpłynął. Wy macie za to pustą plaże, która prowadzi albo w prawo, albo lewo. Co teraz?

Idę w prawo.

Tak zostawił? Chciałem na imprezę z rumem! Ale to nic. Znajdę coś co będzie można dobrze sprzedać i wynagrodzę sobie tą stratę okazji na udaną biesiadę. Nie zostało mi nic innego jak wybierać więc postanowiłem ruszyć w lewą stronę po plaży i czegoś poszukać. Wypuściłem Froakiego aby pomógł mi poszukać i dzięki temu mamy większe szanse na znalezienie tego czego szukaliśmy.

W czasie walki Wabik czuł uwielbianą przez niego adrenalinę. To lubił. Na szczęście sprawnie poradzili sobie z przeciwnikami, a następnie wyruszyli na długi rejs w tajemnicze miejsce. Wabik po zatrzymaniu statku wyskoczył z niego i ruszył w poszukiwania na wyspie. Poczuł się, jak Pirat, a każdy porządny pirat szuka złota. Alexander kroczył pewnie drogą, która wiodła go w prawo, cały czas nasłuchiwał, obserwował i rozglądał się za potencjalnym niebezpieczeństwem.

Riley znalazł trochę pieniążków, które zrekompensowały mu trudy tej podróży.

A Ci co poszli w prawo... spotkali pluskającą się tuż przy brzegu rybkę!

Nie rzuciłam ball'em. Jack raczej bardziej zasłużył na pokemona.

Chłopak spojrzał na rybę, a następnie rozejrzał się. Nie zależało mu na wodnym pokemonie, tylko na przygodzie oraz stworzeniach innego typu. Spojrzał na trenera, który z zapałem próbował złapać pokemona. Tym razem nie miał zamiaru się wtrącać. Odwrócił się i ruszył przed siebie w poszukiwaniu innego obiektu, który może przykuć uwagę. Chłopak wędrując pogwizdywał sobie wesoło. Nie miał pojęcia co teraz się wydarzy interesującego.

No i Mav złowił rybkę.

Maverixx + 6 zł + Goldeen (samica) - pokeball
Crystal + 9 zł
Wabik + 9 zł
Riley + 9 zł
Halfi + 4 zł
Raven + 1 zł

Geralt długo szedł skalistym nadbrzeżem aż zauważył coś ciekawego. Podszedł do wypatrzonego miejsca, rękawicą strzepnął kurz z płaskiego głazu i usiadł na nim. Podniósł leżący obok kamienia patyk i sięgnął do kieszeni po pokeballa. Wypuścił z niego Squirtla, po czym pokazał mu patyka.
-Dziś będziesz na tym trenował. Wkładasz sobie go do pyszczka i gryziesz aż pęknie. Spróbuj przy tym zebrać mroczną energię, aby siła ugryzienia była większa.
Pokemon obejrzał patyk, wytarł go o trawę, po czym zaczął go gryźć. Próbował, próbował i próbował, aż zrezygnował. Rzucił patyk w morze i razem z Geraltem patrzył jak ginie w odmętach wzburzonego morza.

Ogrowsky kroczył brzegiem morza wraz z swoim Oshawottem, mimo chłodnej pogody pora było przystąpić do treningu.
-Co mały? To nasz pierwszy trening, mam nadzieję, że współpraca będzie nam się świetnie układała.
Trener rozpoczął wydawać polecenia oraz wskazówki, ale Pokemon nic sobie z tego nie robił, dopóki nie opamiętała lodowata morska fala. Wtem Oshawott zaczął wykazywać jakiekolwiek chęci do wspolpracy. Według poleceń trenera złapał swoją muszlę i próbował skupić w niej całą swą energię w jej ostrzu, a następnie wymachiwał nim. Pokemon zamiast wykonywac cięcia tworzył jedynie wokól siebie male fale.
- Nie przejmuj się Oshawott, to dopiero nasz pierwszy trening, widziałem, że dałeś z siebie wszystko.
Trener w podzięce za ciężki trening wskoczył do morza i bawił się przez chwilę z Pokemonem.

Oshawott
-ostra muszla 1
-pierwszy kontakt z pokemonem

Dzisiaj znów udałem się na trening z moim Oshawottem.
-Oshawott, przyłóż się do treningu, dzisiaj będziemy kontynuowac naukę ostrej muszli. Próbuj wykonywać cięcia swoją muszlą w powietrzu.
Trener widząc niechęc pokemona rzekł:
- Ej Oshawott wiem, że może to być dla Ciebie trudne ćwiczenie, ale pamiętaj, jeźeli teraz bardziej się przyłozysz, to potem bedzie nam latwiej. Po tych słowach pokemon powrócił do pracy.
Na koniec bawiliśmy się przez chwilkę w wodzie nurkując i podziwiając głebokie odmęty morza. Na koniec wracaliśmy brzegiem morza do domu.

Oshawott:
- Ostra Muszla 2

Geralt przeszedł kolejny raz nad morze. Ostatnio nie był w zbyt dobrym nastroju i często stawał na samej krawędzi klifu i wpatrywał się w rozbijające się fale o stromy brzeg. Tak było także tym razem. Geralt stał długo i obserwował fale. Wreszcie energicznie pokręcił głową jakby chciał odrzucić od siebie jakieś myśli i sięgnął do sakiewki z pokeballami. Szybko z pokeballa wyskoczył niebieski żółw-Squirtle.
-Gotów na trening gryzienia? -Krótko i treściwie zapytał swego stworka.
Stworek pokiwał główką, więc Geralt sięgnął do swej torby podróżnej i wyjął z niej gumową pomarańczę.
-Dziś będziesz trenował siłę ścisku szczęki. Pomarańcza będzie ci stawiał duży opór, a twoim zadaniem będzie ścisnąć ją tak mocno by była jak najbardziej rozpłaszczona.
Squirtle złapał rzucony mu owoc z gumy i zaczął go ściskać swym pyszczkiem. Wkładał w to dużo siły i po kilku minutach rozbolała go szczęka. Geralt zawołał pokemona i lekko ucisnął mięśnie żuchwy Squirtla, a pokemon od razu poczuł ulgę, gdyż ból natychmiast ustąpił.

Szłam brzegiem morza, ściskając swoje trampki w dłoni i brodząc nogami w chłodnej wodzie. Wiatr delikatnie rozsypywał moje włosy po twarzy. Wciąż je poprawiałam, by przestały mi się cisnąć do oczu, ale po paru próbach stwierdziłam, że to bez sensu i szłam częściowo na oślep.
Wreszcie zatrzymałam się w miejscu, które mi się spodobało, u podnóży ogromnego klifu, w zaciszu pomiędzy skałami. Tu nikt nie będzie nam przeszkadzać.
Przez chwilę obracałam w palcach czerwono-białą kulkę a potem wyrzuciłam ją w powietrze. U moich stóp wylądował niegrabnie mały, podobny do jaskółki ptak z czerwonym brzuszkiem.
- Hej, hej, ostrożnie. - zaśmiałam się cicho, pomagając mu wstać na nogi. Stworzonko natychmiast zaczęło się do mnie przymilać. "Ach, tak. Mama." - pomyślałam, wspominając słowa szamana.
- Tak, tak, mamusia tu jest, jestem. - mówiłam łagodnie, siadając na piasku. Taillow wskoczył mi na kolano. Głaskałam go palcem po główce.
- Jestem Halfi, Twoja mama. A ty jesteś Taillow, zostaniesz moim partnerem i członkiem mojej drużyny. - mówiłam cicho i spokojnie, by go nie wystraszyć. - pobawimy się dziś trochę i spróbuję zrobić Ci wstęp do nauki nowego ataku. - ciągnęłam i wyciągnęłam z kieszeni frisbee.
- Zrób parę okrążeń, na rozgrzewkę, dobrze? - zapytałam, a ptaszek natychmiast wypełnił moje polecenie. Z uśmiechem patrzyłam, z jaką lekkością lata.
- Dobrze, wystarczy. Dziś chcę Cię nauczyć Ataku Skrzydłami. Jest to ruch, zdający obrażenia, a polega na skumulowaniu całej siły w skrzydłach i uderzeniu nim w przeciwnika podczas lotu. Spróbujemy z tym. - powiedziałam i pokazałam mu frisbee.
- Spróbuj dzisiaj skupić się tylko na trafieniu we frisbee skrzydłem, dobrze? - zapytałam - uwaga, przygotuj się... - powiedziałam i po paru sekundach wyrzuciłam frisbee. Taillow poleciał za nim, i kiedy zaczęło spadać, uderzył w nie z otwartego skrzydła, z pełnego pędu.
- Bardzo dobrze! - krzyknęłam a on oddał mi frisbee przynosząc je w dziobie. - ładnie, jeszcze raz? - zapytałam i wyrzuciłam zabawkę przed siebie.
Taillow współpracował ze mną i miał nienaganną celność oraz szybkość, nad siłą popracujemy w kolejnych dniach.

Taillow:
- Wstęp do nauki Ataku Skrzydłami (1)
- Zapoznanie się

Geralt wybrał się nad morze Shinzu by medytować wśród przyrody. Usiadł na głazie leżącym na brzegu klifu i zamknął oczy. Próbował odnaleźć w sobie moc, która pomogłaby mu zlokalizować jego zaginione pokemony. Po dwóch godzinach zrezygnował, nie było żadnego efektu. Głośno westchnął i sięgnął do kieszeni po balla z Squirtlem. Pokemon wyszedł od razu i sam zdecydował że dzisiejszy trening gryzienia odbędzie gryząc kamienie. Geralt tylko uśmiechnął się i gestem wskazał na liczne kamienie leżące wokół, jakby chciał powiedzieć: "Wybieraj i do dzieła". Sqirtle złapał płaski kamień, który ważył trochę pomad kilogram i zaczął go gryźć. Po kilku próbach złapał się za pyszczek, bo coś go zabolało. Geralt natychmiast interweniował, rozmasował mu szczękę i podał eliksir znieczulający. Squirtle spojrzał z wdzięcznością na swego trenera i ruszyli w dalszą podróż.

Kiedy dzień kończył w tej dobie swój żywot, by odrodzić się niczym feniks z popiołów w kolejnej, ja niczym wędrowny sokół poszukujący okazji zapolowania na jakąś ofiarę, przybyłem kierowany wiatrem, który wykorzystało grono kruków, mych serdecznych przyjaciół kierujących się za Morze, na cieplejszy ląd w celu zdobycia złocistego ziarna, przybyłem nad Wybrzeże błękitnego przestworu Morza Shinzu, rozsyłając szamańską laską wiatr w koło siebie oznajmując otoczeniu, iż przybyłem na polowanie, w celu wykorzystania jakże hojnej oferty zdobycia nowego przyjaciela.

Odziany w szary płaszcz trener przechadzał się brzegiem Morza Shinzu. Zaciekawił go fakt, że gdzieś w oddali widzi sylwetki ludzi zgromadzonych na plaży zapewne w konkretnym celu. Toteż bez chwili wahania ruszył w kierunku trenerów, o czym jeszcze nie wiedział. Wnet na biuletynie informacyjnym umocowanym na jednym z telebimów, który mijał, dostrzegł ciekawe ogłoszenie. Poświecił Pokedexem i ujrzał smoliste sylwetki pokemonów oraz informacje od osób, które to ogłoszenie zamieściły. Sylwetka pokemona nie prezentowała się wyjątkowo i od razu skojarzyła z homarem, którego spożywał wraz z Charmanderem kilka dni temu w jakiejś nadmorskiej restauracji.
- Może być ciekawie... - Rzekł w duchu. Ciekawość dała górę i kontynuował przechadzkę w kierunku zgromadzonych na miejscu osób. Gdy podszedł na bliski dystans, od razu odkrył kaptur, prezentując swoje oblicze w pełni okazałości na krótką chwilę. Zaraz potem się ukłonił. Zauważył, że nie tylko on przybył z Kanto oraz Johto do Eterii, rozpoznawał kilku treserów pokemon, oczywiście nie wszystkie, dużo nowych, tak jak się spodziewał.
Podsumowując i on stawił się na polowaniu i czekał skupiony, spoglądając w morze. Czekał na wskazówki i kolejne osoby zainteresowane.

Matt stawia się na miejscu zbiórki.

RicoChet, władca i pan powrócił, by po raz kolejny spróbować swych sił, w drodze ku władzy. Od razu po odebraniu swego pokemona z laboratorium, postanowiłem wybrać się na polowanie. Dlatego przybyłem w to miejsce, gdyż tu miało być miejsce zbiórki, o którym było wspomniane w ogłoszeniu.

Ponownie wybieram się na przygodę, o której dowiedziałem się z tablicy ogłoszeń. Ponownie trafiłem do miejsca zwanego Wybrzeżem Morza Shinzu w po którym podróżowałem wcześniej. Stawiłem się o godzinie na miejscu zbiórki wskazanym w ogłoszeniu i razem z trenerami będącymi juz w tym miejscu czekałem na rozpoczęcie polowania na tajemniczego stwora z ogłoszenia mając nadzieję na złapanie go właśnie dzisiaj.

Stawiam się na polowanie.

Wybrzeże Morza Shinzu... Jeszcze nigdy tu nie byłam, nie miałam potrzeby. Jednak dobrze znałam te klimaty. Wywoływały przyjemne wspomnienia. Z dzieciństwa. Wychowywałam się nad morzem. Nie tym konkretnym, ale jednak.
-Pokaż się Cyndaquil.- Powiedziałam z rozmarzonym uśmiechem, wypuszczając Pokemona. On nieco mniej ufnie podchodził do wzburzonych fal. Uśmiechnęłam się rozbawiona i wzięłam stworka na ręce, dodając mu pewności siebie.
Niektórzy mogliby powiedzieć, że mam ognisty temperament. Właściwie tego typu stworki preferowałam. Jednak siebie nazwałabym raczej właśnie wodą... Spokojną, zrównoważoną kiedy trzeba. Ale mogę być też wzburzonym morzem czy prądem rzeki. Cicha woda brzegi rwie. Zaśmiałam się pod nosem - ale mnie dzisiaj wzięło na filozoficzne wywody.
-Zaczynamy kolejną przygodę mały.- Zapowiedziałam tylko, przyglądając się z bezpiecznej odległości innym przybyłym.