Zdążyłem jeszcze usłyszeć mężczyznę i postanowiłem ruszyć w dość bezpieczne miejsca. Nie jestem bowiem doświadczonym trenerem i mógłbym mieć bardzo spore kłopoty. Dlatego też spokojnie ze stworkiem na ramieniu zacząłem sprawdzać miejsce gdzie przebierają się elektrycy.

Postanawiam że skieruje się w kierunku wiatraków. Same na pewno się nie niszczą więc tam na pewno jest jeden z pokemonów.

Rozejrzałem się dookoła i ruszyłem w kierunku przebieralni elektryków. Skoro ginęły im kanapki, to moją przynętą, była otwarta paczuszka pokekarmy trzymana w rękach.

No i trójka z was ruszyła w kierunku szatni i to nawet Dziomek miał plan na złapanie nowego kompana bowiem miał otwartą paczuszkę z poke karmą. Przeszukiwaliście te tereny i wreszcie rzeczywiście zauważyliście, że coś was wręcz śledzi. Jest wiecznie za wami, ale dokładnie nie wiecie co to jest, bo jak się odwracaliście to znikało.

Szogun nie słuchał i wreszcie poszedł do wiatraków. Jednak po chwili stanął przed nim rosł elektryk i rzekł:
-A ty tu czego?

Czułem się trochę dziwnie, ale dzięki temu, że szedłem w grupie to wiedziałem, że pewnie nic się nam nie stanie. Idąc tak przed siebie czułem, że coś może nas zaskoczyć. Powiedziałem więc mudkipowi żeby był w gotowości i gdy tylko coś zauważy zaalarmował nas.

Coś szło za nami ale nie było widać co. Postanowiłem niby niechcący upuszczać odrobinki karmy, aby sprawdzić czy coś jest głodne czy też nie. Może wypatrzę co to jest gdy będzie wcinało karmę.może.

-Witam pana elektryka. Jestem trenerem pokemonów i słyszałem że macie problemy z jakimiś dzikimi pokemonami. Przyszedłem to sprawdzić. Słyszałem że te dwa wiatraki ciągle się psują. Możliwe że to właśnie te pokemony to robią. Przyszedłem je ogarnąć. Przepuści mnie pan?- Spytałem elektryka

Geralt czuł na sobie czyjś wzrok, ale nie był w stanie zlokalizować śledzącego go osobnika. musiał być dobry w śledzeniu, skoro był w stanie ukryć się przed wzrokiem wiedźmina. Trener wypuścił z balla Bellsprouta, aby ten mu pomógł w poszukiwaniach.

Kamol wypuścił Mudkipa, by ten obserwował czy coś ich nie śledzi. To samo zrobił Geralt ale on wypuścił do tego Bellsprouta, by ten też obserwował. Dziomek postanowił jednak na inne rozwiązanie w postaci pułapki z jedzeniem. Ale ledwie rzucił, a już coś złapało jedzenie i zniknęło. I tak w kółko. To coś wbrew pozorom było bardzo szybkie i zjadało zastawiane jedzenie.

Szogun nie posłuchał wcześniej elektryka przez co ten zawołał ochronę i Szogun został wyprowadzony z terenu, a przez to zakończył polowanie.

Może tak... Niech mudkip rzuci błotkiem za jedzenie które rzucał dziomek by to coś poślizgnęło się na nim.

Geralt szepnął Bellsproutowi aby ten rozpylił usypiający pył. Było to dosyć ryzykowne, lecz mogło przynieść bardzo korzystny efekt.

Postanowiłem zaryzykować i rzuciłem pokeballa w trawę. Jeśli to nie skutkuje, to wysyłam Voltorba, pok jest bardzo szybki, więc może da radę dogonić stworka.

Dziomek na oślep za pokemonem rzucił balla, ale to nic nie dało. Bellsprout rozsypał Usypiający Pyłek i pokemon szybko zniknął, ale wreszcie jeszcze pomógł Mudkip, który wreszcie błotem sprawił, że pok się przewrócił i wtedy jeszcze podziałał pyłek Bellsprouta i pokemon zasnął. Pokemon teraz leżał i leżał, a przed wami stały wasze pokemony. Co teraz?

Rzucam pokeballa w śpiącego poka.

Geraltowi szkoda się zrobiło stworka, więc podszedł do niego, zeskanował pokedeksem i otulił swym płaszczem by stworek nie zmarzł.

Nie ma co się przepychać. Niech Mudkip podejdzie do stworka i sprawdzi jak się czuję a ja go dexuję przy okazji wypatrując drugiego stworka który miał tu być.

Geralt chciał go dexować i to samo Kamol, ale Dziomek był szczwanszy i złapać go od razu! I przez to skończył polowanie. Wy jednak jeszcze nie skończyliście. Na przeciwko was stał teraz drugi rozwścieczony, że złapaliście jego kompana w kradzieży.

Bellsprout, uśpij tego poka,-Krzyknął Geralt do swej pokeroślinki. Skoro jednego stworka mu zabrali sprzed pokedexu, to może przynajmniej tego zeskanuje i dowie się z czym ma do czynienia zanim i ten zniknie w czyimś pokeballu.

Spokojnie mówię mudkipowi by ten powiedział że nie chcemy mieć problemów i próbował dowiedzieć się czemu stworki kradły jedzenie.

Geralt i jego Bellsprout uśpili pokemona przez co Kamol niczego się nie dowiedział. Jednak udało im się zeskanować pokedexem pokemona i dowiedzieli się, że tym pokemonem jest Helioptile.

Geralt podszedł do pokemona, pogłaskał go i odsunął się od niego, by Kamol mógł go swobodnie złapać. Następnie pochwalił swego Bellsprouta i ruszył w długą podróż.

No to może uda się z nim pogadać jak go złapię. Rzucam bala jednocześnie dziękując geraltowi.

No i Kamol złapał.

Geralt + 9zł
Dziomek + 4zł - pokeball +Dedenne
Kamol + 5zł - pokeball +Helioptile
Szogun + 4zł

I nadszedł ten czas na pierwszy trening z moim nowym stworkiem. Po wczorajszej nieprzespanej nocy byłem dość zmęczony, ale bardzo mi zależało by pokemon zmienił do mnie nastawienie. Dzisiejszy trening to tak naprawdę bardziej była rozmowa ze stworkiem. Na wszelki wypadek podczas treningu wypuściłem mudkipa, aby ochronił mnie przed atakiem helioptile. Wziąłem więc głęboki oddech i wyrzuciłem czerwono-białą kulkę w powietrze po czym wyskoczył z niej helioptile. Pokemon z początku nie wiedział gdzie jest, ale zaraz skojarzył, że w tym miejscu złapałem go. Stworek, gdy tylko mnie zobaczył od razu ruszył na mnie ze wściekłością. Mudkip jednak wystrzelił przed niego błotem co było strzałem ostrzegawczym. Helioptile zatrzymał się ale nadal było można widzieć w jego oczach ogromną furię. -Helioptile naprawdę zrozum mnie nie chciał dla ciebie źle. Mudkip miał zdobyć dla mnie kilka informacji i z tobą pogadać, ale ty oberwałeś usypiającym proszkiem, więc by z tobą pomówić musiałem cię złapać. Zrozum naprawdę nie chciałem cię skrzywdzić i nie chciałem rozdzielić cię z twoim przyjacielem. Mam nadzieję, że zrozumiesz mnie i nie będziesz na mnie aż tak bardzo zły. - Po tych słowach miałem kontynuować ale Helioptile od razu na mnie ruszył. Wystraszyłem się, ale nie chciałem by pokemon został skrzywdzony dlatego też szybko użyłem balla, aby ochronić się przed ciosem potworka. -Mały mam nadzieję, że w końcu mnie polubisz. - Powiedziałem do stworka do balla po czym w niezbyt dobrym humorze wróciłem wraz z mudkipem do domu.

Helioptile
Próba zmiany charakteru | Próba I |

Dziś postanowiłem po raz kolejny spróbować przekonać do siebie Helioptile. Elektryczny stworek naprawdę byłby bardzo przydatny w moim zespole dlatego bardzo mi na nim zależało. Dziś aby nie prowokować za bardzo pokemona nie wypuściłem podczas treningu Mudkipa. Po przygotowaniach na spotkanie twarzą w twarz, sam na sam ze stworkiem wypuściłem go z jego balla. -Witam cię Helioptile. - Powiedziałem do stworka który wyskoczył z pokekuli. Gdy tylko usłyszał mój głos od razu zrobił groźną minę, co miało mnie ostrzec, że gdy za daleko się posunę to na pewno mnie zaatakuje.-Słuchaj Helioptile naprawdę jesteś wspaniałym pokemonem i bardzo chcę abyś w końcu mi zaufał. Chciałbym więc abyśmy razem za niedługo stoczyli walkę przeciwko jakiemuś trenerowi. Mam nadzieję, że mnie posłuchasz i przynajmniej wtedy będziesz mnie słuchał, abym mógł pokazać wszystkie twoje atuty i wykorzystał z tobą 100 % naszego potencjału. - Pokemon trochę złagodniał lecz nadal był czujny. Po moich słowach nie wykonał żadnego ruchy, nie zgodził się ale jednocześnie nie miał nic przeciwko, dlatego uznałem, że musi się nad tym zastanowić. Dałem mu chwilę po czym powiedziałem. - Mam nadzieję, że się zastanowiłeś i gdy wystawię cię do walki to będziesz w pełni mnie słuchał i pokonamy przeciwnika, który stanie nam na drodze. Tak więc mały teraz schowam cię do balla. Do zobaczenia. - Uśmiechnąłem się do stworka po czym schowałem go do balla. Dziś był bardziej łagodniejszy niż ostatnio lecz nadal czuję, że się nie zmienił. Mimo wszystko mam nadzieję, że podczas walki uda nam się pokazać na co nas stać.

Helioptile:
Próba zmiany charakteru | Próba II |