- Chyba na jakiś czas odpuścimy sobie Psychikę, wrócimy do niej. Jeszcze jest nieco za trudnym dla Ciebie ruchem, prawda? - przemówiłem do podopiecznego, który już czekał na kolejny od dawna trening, wydawał się być przygotowanym, pewnym siebie. - Dobrze, rozpocznijmy więc dziś naukę Kamiennego Ślizgu - to główny powód naszego przybycia w to miejsce - powiedziałem. Tak też ruch ten polega na obrzuceniu przeciwnika skalnymi odłamkami za pomocą swoich mocy. Odłamki te można pozyskać z otoczenia, bądź utworzyć samodzielnie, lecz wydaję mi się, że na początek odpowiedni będzie ten pierwszy wariant - rzuciłem w stronę Solrocka. - Więc... Widzisz te dwie wyżyny skalne, prawda? Użyj swoich kamiennych mocy, uwolni swoją kamienną naturę by naruszając ich struktury spowodować spadek skalnych odłamków, dzięki temu uzyskamy Kamienny Ślizg... Gotowy? Więc do dzieła - rzekłem, tłumacząc uprzednio to co ma robić. Solrock musiał się początkowo skupić, a ja w tym mu nie przeszkadzałem, lecz widziałem, że był to dla niego wysiłek... który jednak nie poszedł na marne. Skupienia potrzebował by odnaleźć tą ową moc, a ta spowodowała, że kilka sporych odłamków ześlizgnęło się z wyżyn, dzięki czemu uzyskaliśmy pożądany efekt - co bardzo uszczęśliwiło naszą dwójkę.

Przedpołudnie - idealna pora na trening w sympatyczny, ciepły, słoneczny dzień. Byliśmy już na miejscu, kiedy zegarek wskazywał godzinę 11:50. - Witaj i dzisiaj Solrock. Co powiesz na małe szkolenie? - zapytałem podopiecznego, na co ten wyraźnie zadowolony kiwnął głową. - Więc, tak jak ostatnio: masz za zadanie doprowadzić do tego, by bloki skalne osunęły się na dół. Więc do dzieła - powiedziałem i oddaliłem się, by móc z daleka doglądać postępów.
Solrock, z początku przyglądał się wzgórzom o skalistej budowie. Następnie skupiał się, było to widać... Aż wreszcie on sam otoczył się tajemniczą aurą, a chwilę później, niewielkie skalne odłamki, z górnych półek naturalnych budowli zaczęły drgać, by w końcu ześlizgnąć się z samego szczytu na dół... - doskonale Solrock, świetna robota - pochwaliłem podopiecznego przyglądając się owocom jego pracy.

- Naprzód Solrock - rzekłem rzucając kulkę, która po chwili uwolniła ze swojego mechanicznego wnętrza Solrocka, kamiennego stwora, mojego podopiecznego.  - I dzisiaj czas byś pokazał to co potrafisz. Poproszę więc byś użył Kamiennego Ślizgu - poleciłem podopiecznemu, po czym przyglądałem się temu jak mu idzie. Solrock skupił się wpatrując w dwie sklane wyżyny.  Po chwili skupienia otoczyła go aura, dzięki, której okłamki skalne wysoko w górze zaczęły drgać... a moment później wiele duzych skał spadło na ziemię! Dzięki temu coraz bardziej widoczne były postępy u mego Solrcoka. Byłem z niego bardzo dumny, miałem oczywiście ku temu powód.

- Witaj i dziś, Solrock - przywitałem się z pokemonem po całym dniu zajętym różnymi,  bardzo ważnymi dla mnie rzeczami, które niwstety nie mogły czekać...
- I jak? Gotów do treningu? - uśmiechnąłem się pytając podopiecznego na co ten wydał się być bardzo zdeterminowany i gotowy do działania.
- Świetnie! Tak więc Solrock, zacznijmy - użyj Kamiennego Ślizgu - poleciłem pokemonowi. Ten jak zwykle stanął na przeciw dwóch skalnych wzgórz i przyglądając się im uważnie, skupiał się na nich,  kumulując pokłady mocy. Chwile potem... Solrock okrył się mistyczną aurą, po czym kamienie leżące wysoko na wzgórzach zaczęły drgać okrywając się widoczną aurą, identyczną do tej otaczającej pokemona...a chwilę później drgające kamienie spadly w góry z hukiem na ziemię.
- Doskonale Solrock! - rzekłem do podopiecznego będąc bardzo szczesliwym widząc efekty treningów.

- Czas dzisiaj trenować drugi wariant użycia Kamiennego Ślizgu - rzekłem ochoczo do podopiecznego, co przyprawiło o radość w jego oczach.
- Tak też dzisiejszym zfaaniem jest samemu wytworzyć skalne okłamki,  tak wysoko w górze - poleciłem pokemonowi.
Ten skupił w sobie moc, dużo mocy, potrzebnej by wytworzyć kamienie. Następnie spojrzał wysoko w górę,  gdy nagle jego oczy zalśniły, a po chwili widać było jak... Wiele małych kamieni leciało z nieba! Wyglądało by na to jakby Solrock przetransportował swoją energię w niebiosa... Niesamowite.
- Świetnie się spisałeś Solrock, powrót - pochwaliłem mego podopiecznego po czym schowałem go do PokeBalla.

Przybyłem dziś, gdy dzień zmierzał już ku końcowi do Srebrnej Doliny, w celu treningowym. Od razu wypuściłem mojego Solrocka i przywitałem  się znim. Następnie przeszliśmy do treningu właściwego Kamiennego Ślizgu. Solrock kumulował w sobie pokłady mocy, ktorymi przywołał z nieba deszcz kamienii, zaś kamienie te były większe  i cięższe niż na ostatnim treningu. Tak też pochwaliłem mojego podopiecznego, schowałem do PokeBalla i ruszyłem w drogę powrotną, kończąc tym samym dzisiejszy trening.

Przybyłem późnym popołudniem do Srebrnej Doliny. Słońce powoli, bardzo powoli opadało za horyzontem, a jednak nie stawało się zimniej - wręcz przeciwnie, temperatura rosła z każdą chwilą. Jednak zbytnio nie przejęty tym rozpocząłem pierwszy trening tego dnia, z Solrockiem. Wypuściłem go i przywitałem się z nim, przechodząc płynnie do treningu. Solrock zaczął kumulować dawkę kamiennej energii, czyli standardowo. Następnie dzięki niej sprowadził na ziemię, cud, bowiem po chwili zaczął padać deszcz kamieni, niezwykle energiczny. Jednak "krople", których role pełniły kamienie, były naprawdę duże, miały wielkość rozłożonej dłoni. Bardzo dobry efekt, lecz musimy jeszcze bardziej zwiększyć moc, by dzięki niej kamienie były naprawdę duuuże. Ale to na następnych treningach. Schowałem pokemona, jako, że dzisiejszy trening z nim dobiegł właśnie końca.

Przybywszy w to miejsce wypuściłem mojego Solrocka, by trenować Kamienny Ślizg - już kolejny raz. Stwierdziłem najpierw, że nadam mu imię Hae, imię to będzie pasowało do mojego podopiecznego, podkreślając związek Solrocka ze słońcem. Przeszedłem następnie do treningu. Solrock rozpoczął od skumulowania w sobie kamiennej mocy. Gdy ta została skumulowana Solrock spowodował deszcz kamieni - te były bardzo duże i z dużą siłą uderzały jeden po drugim w ziemię. No - i o to nam chodziło! Dokładnie wyczekiwaliśmy takiego efektu treningu. Usatysfakcjonowany schowałem Solrocka do PokeBalla i z uśmiechem opuściłem to miejsce treningowe.

Przychodzę do srebrnej doliny i wypuszczam Aggrona. Pok spędził dwa tygodnie z panią hodowczyni, czyli wakacje. Powinien mi podziękować ale nie będę sie dopraszał, zamiast tego kierując sie jej wskazówkami będziemy kontynuować trening kopania. Radziła aby wzmacniać siłę uderzeń, więc odwołam się do metody Olivera Quena z serialu "Arrow" z uderzeniami w wodę. Problem w tym że woda i Aggron nie za bardzo sie lubią, więc czymś to trzeba zastąpić. Szybko jednak znalazłem rozwiązanie, nasypałem żwiru do mocnej beczki i włala, substytut jak znalazł. Może nie będzie tak jak w filmie, ale żwir to już bliżej do żywiołu mojego podopiecznego. Pokemon otwartymi dłońmi uderza naprzemiennie w piasek bez przerw, regularnie jak tylko może. Pilnuję go aby się tego trzymał odmierzając czas, dziś poprzestaniemy na godzinie. Idziemy coś zjeść, potem na baby a potem spać.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 1

Pojawiam sie na legalu pośród srebra doliny po czym wypuszczam Aggrona. Pokemon dalej bawi sie w zieloną strzałę i napieradal otwartymi dłońmi w piach w beczce. Niby składniki inne, ale i mięso nie te, dlatego powinno sie to wyrównać. Może perkusista z poka nie będzie, ale taka forma treningu powinna wzmocnić mięśnie ramion pokemona, a co za tym idzie siłę w łapach. Taka właśnie moc, według pani hodowczyni, jest teraz potrzebna mojemu podopiecznemu do opanowania kopania.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 2

Wbijam na teren srebrnej doliny z Aggronem, który przeszedł trening u hodowcy. Zadaniem pokemona jest teraz zwiększenie swoich możliwości fizycznych, aby sprawniej mu było wykonywać podkopy. Póki co wykonujemy ćwiczenia rodem z chin, czyli uderzanie otwartymi dłońmi w piasek. Ma to na celu wzmocnienie mięśni ramion, które przydadzą się jako dodatkowa moc przerobowa podczas przerzucania ziemi. To nasza dopiero trzecia wspólna sesja, więc póki co nie ma czego zmieniać, działamy krok po kroku i byle do przodu.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 3

Ajkam mojego Aggrona przepraszając za nieobecność, no ale na chleb i jego karmę trzeba zarabiać no. Tymczasem wracamy do ćwiczeń w stylu brusa lee. Pokemon uderza otwartymi dłońmi w piasek, aby w ten sposób wyćwiczyć mięśnie ramion. Kiedy już się przystosują do tego typu zamachów, to otwartą dłonią wyrządzi o wiele więcej szkód niż rozbryzganie piasku. Tymczasem musi kontynuować ten monotonny treningi nadrobić stracony przeze mnie czas.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 4

Wbijam z Aggronem do srebrnej doliny trenować jak przed walką z kliczką. Zaczynamy od biegania po okolicy tempem stałym, przez powiedzmy pięć kilometrów. Po takim wysiłku odpoczywamy nie siadając, następnie robimy inne ćwiczenia seriami. Na pierwszy ogień idą przysiady, potem pompki a następnie brzuszki i od nowa przysiady pompki i brzuszki. Po kilku seriach tych ćwiczeń wznawiamy zabawę z piaskiem, czyli pokemon otwartymi dłońmi z całych sił uderza w sypki piasek, aby wzmocnić siłę swoich ramion. Kiedy go już wykończę idziemy coś zjeść i spać.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 5

Przychodzę do srebrnej doliny z Aggronem trochę go zmęczyć. Na początek znowu biegamy po okolicy kilka klocków, a następne są identyczne serie ćwiczeń jak wczoraj. Kiedy to będziemy mieli za sobą ponownie pokemon uderza z całych sił otwartymi dłońmi w sypki piasek, aż do wymęczenia ramion. To tym wszystkim odpoczywamy, jemy i urządzamy sjestę, a po przebudzeniu ponownie uderzenia w piasek do utraty sił. Z tak wymęczonym pokiem wracam do domu.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 6

Wbijam do doliny z Aggronem i idziemy sie pocić. Zaczynamy od biegania a potem pompujemy ile wlezie, kiedy się wymęczymy ucinamy sobie sjestę. Po takim odpoczynku wcinamy lunch, po którym wracamy do trenowania mięśni ramion Aggrona. Pokemon staromodnymi chińskimi metodami poprawia swoją tężyznę fizyczną, poprzez uderzanie otwartymi dłońmi w sypki piasek. W ten sposób jego dłoń napotyka opór, ale prze dalej co zapamiętuje ciało. Zapewne istnieje wiele innych wyjaśnień tej metody, ale ja ich nie znam bo sie w nie nie zagłębiam, styknie fakt że pomaga. Po całej tej zabawie spadamy do domu.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 7

Przychodzę do srebrnej doliny z Aggronem i się nudzimy. Nudne to więc dzisiaj nie biegamy, jeno sporo, całkiem sporo, pompujemy. Aggron waży sporo, więc przyjmując swój własny ciężar na łapy w cale nie jest tak łatwo. Początkowo wykonujemy serie po 20 powtórzeń z minutową przerwą, następnie przeplatamy to z przysiadami i kończymy 30 powtórzeniami. Kiedy już wymęczę pokemona to wraca do swoich egzotycznych ćwiczeń z uderzaniem otwartymi dłońmi w sypki piasek. Wykonuje te uderzenia z całych sił, niczego nie zostawiając na potem. Kiedy ponownie się wymęczy to daję mu iść pospać do pokeballa, a sam idę w długą.

Aggron: nauka po hodowli Kopania nr 8

Po przeczytaniu książki o pokemonach typy Wróżka zdecydowałem się zmienić miejsce treningów Togetic z Leśnej Polany na Srebną Dolinę, bo ponoć tutaj pokemony tego typu czują się pewniej czy jakoś tak. Wypuściłem więc z balla Bolta, którego rozpocząłem przepytywać z wiadomości poznanych na poprzednim treningu. Bol z trudem odpowiadał na moje pytania, a przynajmniej na tę połowę, którą potrafił, na całe szczęście najważniejsze zrozumiał, więc mogliśmy przejść do praktyki. Kazałem zbierać Boltowi energię wewnątrz siebie, którą wypuszcza w postaci ostrych świecących liści, które wysyłał na skały ... tak bynajmniej miał wyglądać ten trening, ale pokemon jedynie tak się napinał, żeby zebrać energię, że jedyne co wypuścił, to coś z tylnej części ciała, co oboje nas bardzo rozśmieszyło. Na tym postanowiłem skończyć naukę na dziś i jeszcze troszkę porozmawialiśmy o rozumowaniu komend przez pokemona.

Bolt:
- Nauka Magicznego Liścia 2
- Zaprzyjaźnienie się z trenerem 2
- Nauka rozumowania komend 2

Ostatnim miejscem w jakie dziś się udałem była Srebna Dolina. Kiedy tu doszedłem odetchnąłem z ulgą, że to jest już koniec na dziś, bo byłem kompletnie padnięty. Wypuściłem więc z balla Bolta, z którym po ciepłym przywitaniu zjadam kolację. Oboje napychaliśmy się kanapkami, które zrobiłem wczoraj w nocy. Sprawdziłem godzinę na zegarku, dochodziła północ, więc szybko zaczęliśmy trening. W skały, które stały wszędzie wokoło Bolt próbował wysłać Magiczne Liście, a ja w tym czasie wyjaśniałem Togetic jak ma rozumować moje komendy. Byłem dumny z Bolta, że zrobił takie postępy od naszych pierwszy treningów. Siedząc tak wpatrywałem się w trenującego pokemona, a oczy kleiły mi się do snu, i sam nie wiem kiedy zasnąłem ...

Bolt:
- Nauka Magicznego Liścia 3
- Zaprzyjaźnienie się z trenerem 3
- Nauka rozumowania komend 3

Ból, krew i cierpienie ... i ciemność. Tak mi minęła cała noc pełna koszmarów. Obudziłem się przed świtem cały zlany zimnym potem. Spojrzałem wokoło zdenerwowany, nie wiedząc gdzie jestem, a byłem w Srebnej Dolinie. Tylko jak ja tu się znalazłem. Leżałem przykryty kocem, a obok mnie spał Bolt. Teraz sobie przypomniałem. Wczoraj ostatni trening prowadziłem właśnie tutaj, i najwidoczniej zasnąłem ze zmęczenia. Bolt jak widać bardzo się mną zatroszczył, gdyż nie pamiętam, bym siedział otulony w koc. Był taki dobry, taki niewinny. Siedziałem tak jeszcze przez chwilę, po czym delikatnie obudziłem pokemona, przytuliłem go, i wyskrobałem z plecaka resztki jedzenia, które razem sobie zjedliśmy z wielką chęcią. Następnie pokemon kontynuował naukę Magicznego Liścia, która do najprostszych nie należała, dlatego byłem zadowolony z Togetica. W czasie próby wytworzenia Liści przez pokemona ja tłumaczyłem mu jak może nauczyć się rozumowania moich komend. Zadowolony po półgodzinnym treningu opuszczam Srebną Dolinę i udaję się do domu na chwilę.

Bolt:
- Nauka Magicznego Liścia 4
- Zaprzyjaźnienie się z trenerem 4
- Nauka rozumowania komend 4

I na trzeci i zarazem ostatni trening przyszedłem wreszcie do Srebrnej Doliny gdzie od dzisiaj zaczynam ostre treningi z moim Honedgem. To tutaj wypuściłem tegoż właśnie stwora i rzekłem:
-No mój mały masz przed sobą dość trudny ruch jak na pokemona, który nie ma typu tegoż ataku. Nie masz typu lot, ale takiego ataku się nauczysz. Jest nim Powietrzny As. - rzekłem i pokazałem pokemonowi atak w dexie. Nie wydawało mu się to niczym trudnym więc już po chwili zaczął się przygotowywać. Szybko wzniósł się w górę, rozpędził. Uwolnił energię i wokół niego pojawiły się białe smugi z tejże energii i trafiał bezbłędnie w manekina. Nie miał z tym problemu. Ależ szybko mu to idzie. Tak ponawiał, aż zniszczył manekina. Był pojętny co mnie bardzo cieszyło. Wtedy schowałem go do jego pokeballa i ruszyłem do domu, by nieco odpocząć po tych dzisiejszych treningach.

---------------------------
-Honedge nauka Powietrznego Asa (Aerial Ace) (1)