Ostatnio w tym miejscu byłam dość dawno także polując na pokemona, którego wówczas niestety nie udało mi się złapać. Dziś odbywało się tutaj polowanie na dzikiego stworka z ostrymi kłami terroryzującego mieszkańców tego miejsca. Postanowiłam więc udać się w to miejsce, aby spróbować go złapać jednak przed wyjściem narzuciłam na siebie ciepłą kurtkę spodziewając się, że w tym miejscu będzie dość zimno. Po tym wybiegłam z domu i dotarłam na miejsce polowania. Było już tam pbecnych dwóch trenerów z tym samym celem co ja.

Uważnie wysłuchałam słów Somov'a. Ach... To ten, który często oznajmia pewne rzeczy na polowaniach, zasady itp. Czyli dzisiaj do pokonania labirynt, pułapki i inne tego typu rzeczy. Byłam pewna, że będzie ciężko, ale zawsze można spróbować mając nadzieję, że wszystko pójdzie po swojej myśli.
- Chodź Quilava. - Wypuściłam pokemona z jego pokeball'a.
Dla mnie "ogień lub woda" zawsze kojarzyło się z śmiercią w ogniu, albo w wodzie. Dość dziwne skojarzenie. Wybrałam więc wejście bramą ognia licząc, że uda mi się złapać pokemona i przeżyć wizytę w tym labiryncie.

Somov uważnie się wam przyglądał gdy wybieraliście swoje trasy. Na jego twarzy malował się uśmiech gdy przekraczaliście próg labiryntu i za wami pojawiała się niewidzialna bariera, która zabrania wam wycofania się.

Ogień. (Samael, Roxie, Crystal)
Przywitał was ponury wystrój. Szare ściany sa oświetlone przez liczne pochodnie. Przed wami pierwszy wybór drogi. Możecie wybrać trasę na lewo (a na ścianie widnieje znak pięści) oraz na prawo (znak szczęk).

Woda. (Matt, Cedric)
Szare ściany oświetlone pochodniami nie zachęcały do eksploracji. Doszliście do pierwszego rozwidlenia. Na środku leżały kości mężczyzny. Czaszka leżała na trasie po lewo, na prawo natomiast leżały piszczele. Pozostałe rozrzucone zostały na drogę prosto.

Brak kolejki! 20 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

Weszłam do labiryntu. Od razu gdy wkroczyłam zamknęła się za mną i za innymi niewidzialna, przezroczysta ściana, za którą był Somov jakoś dziwnie uśmiechnięty. Już po niedługim czasie zobaczyć można było pierwsze rozwidlenie drogi. Droga w prawo i pieści na ścianie i w lewo gdzie na ścianie widniały szczęki. Z ogłoszenia wynikało, że szczęki to tak jakby znak rozpoznawczy stwora dla tego ruszyłam w stronę z szczękami. Liczyłam na to, że już na samym początku nie popełnię błędu i aż tak szybko nie odpadnę.
- Quilava, bądź ostrożny. - Przykazałam pokemonowi i poszłam razem z nim w prawą stronę.

Ogień (Samael, Roxie, Crystal)
Roxie bez zbędnych rozważań ruszyła na prawo. Mijała przy tym jakieś obrazki ludzi niszczonych przez szczęki. I trafiłaś szybko na ponownie rozwidlenie. Na lewo masz rozświetloną trasę, prosto czai się ciemność.
Samael również poszedł na prawo. I tak samo na ścianie widniały obrazki, które prezentowały zabijanych ludzi przez szczęki. Na drodze pojawiło się kolejne rozwidlenie. Na lewo masz rozświetloną trasę, prosto czai się ciemność.
Jak jeden mąż na prawo poszła również Crystal. I to samo ... nic nowego. Straszne obrazki i rozwidlenie dróg. Kolejne. Na lewo masz rozświetloną trasę, prosto czai się ciemność.

Woda (Matt, Cedric)
Papieros niby dobry, ale pan Somov i prowadzący nie tolerują palaczy. Jednak zabawa z czaszką nic nie przyniosła. Poza jednym szkopułem. Czaszka była tak bardzo stara, że pod wpływem twoich dłoni i dymy rozpadła się jak puzzle. Stoisz i nic nie wykonujesz, a nikt ciebie nie obserwuje.
Matt ruszyl na lewo, a tam po krótkim marszu pojawiło się kolejne rozwidlenie. Możesz ruszyć na lewo, prawo i prosto. TYm razem jednak nie mam tutaj żadnych znaków specjalnych. W którymś z korytarzy usłyszałeś jednak jakieś kroki.


Zagubieni (Dziomek)
Mistrz Somov spojrzał na zagubionego człowieka. Podszedł do niego i palcem dotknął jego czoła. Po chwili pojawił ci się obraz tego co działo się tutaj na początku (patrz mój pierwszy post). Działaj!

Brak kolejki! 20 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

Poszłam drogą z szczękami. Szybko jednak prosta droga znów rozwidliła się i miałam do wyboru kolejne dwie. Rozświetloną, na pierwszy rzut oka bezpieczniejszą i tą nie rozświetloną. Spojrzałam na ognistego pokemona spacerującego u mojego boku. No jasne! Przecież sama mam u boku źródło światła. Wybrałam więc tą nieoświetloną drogę.
- Quilava, dasz radę rozświetlić ten korytarz? - Zapytałam się pokemona czekając na jego reakcję. Chodziło mi o to, aby Quilava zapalił płomień na swoim grzbiecie. Poszłam prosto. Ciemność nam nie straszna!