Matt ruszył w prawo. Krzyk nie zachęcił do stąpanie po ciemności, a te rysunki mogły mu w jakiś sposób pomóc.

Podniosłem mapę. Długo zastanawiałem się nad tym czy ta przypadkiem nie jest podpuchą. Decyzja ta mogła mnie kosztować naprawdę dużo, od tego zależało czy moje polowanie się powiedzie.
- Ahm...
Podrapałem się po głowie wciąż wpatrując się w mapę.
- Niech się dzieje co chce... nie będę łaził jak idiota idę za mapą.
Powiedziałem sam do siebie po czym postanowiłem ruszyć w kierunku wskazanym przez mapę. Już miałem wejść w tą drogę gdy nagle powiedziałem.
- Fak de systę!
Zwinąłem mapę i wsadziłem ją do kieszeni po czym poszedłem w kierunku przeciwnym, tym niewskazanym przez mapę.

Dziomek ruszył prosto przed siebie. Przez dłuższą chwilę wędrował wśród krętych korytarzach, które niczym się nie wyróżniały. W końcu trafił na jakieś urozmaicenie. A było to rozwidlenie dróg. Mozesz ruszyć prosto, lewo lub prawo.

Matt. WYbrałeś drogę z dziwnymi obrazkami. Widaniły na nich ludzie zabijani przez jakies szczęki. W końcu pojawiło się wybawienie. Przynajmniej tak to wyglądało. Możesz iść prosto w trasę ze znaczkiem pięści albo na lewo, gdzie coś się błyszczy.

Cedric niezdecydowany jak kobieta. Mapa wskazała trasę na prosto. Jednak postanowiłeś ruszyć w innym kierunku. Na lewo po pewnym czasie pojawiło się kolejne z rozwidleń. Można się zgubić. Teraz możesz wybrać trasę na lewo i prawo.

Brak kolejki! 20 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

Próbowałem przypomnieć sobie jakąś wyliczankę, ale skleroza mnie dopadła, więc poszedłem sobie prosto.

Szczęki? No... trzeba przyznać - ciekawie. Zaraz dalej znaczek pięści i coś co się błyszczy. Matt ostatecznie ruszył w kierunku wskazywanym przez pięść. Takie labirynty kojarzyły mu się z czymś złym, co czeka na szukających bogactwa. Wolał pokazać swój honor.

Na całe szczęście nie byłem kobietą i w końcu zdecydowałem się na jedną z dróg. Bardzo szybko dotarłem jednak do kolejnego rozwidlenia.
- Cholera... dużo tego jeszcze.
Powiedziałem sam do siebie pod nosem lekko już tym wszystkich podirytowany. Zacząłem się poważnie zastanawiać czy czasem nie popełniłem błędu nie słuchając się mapy. Nie zrezygnowany szedłem jednak dalej, tym razem skręcając w prawą stronę. Miałem nadzieję, że każdy kolejny zakręt co raz bardziej zbliża mnie do upragnionego celu.
- No jeszcze kawałek...
Pokrzepiałem sam siebie.

Dziomek bez zbędnych ceregieli ruszył przed siebie, a tak przed dłuższy czas nic ciekawego nie było. Jednak gdy trafił do kolejnego rozwidlenia prosto lub w lewo znalazł pewną mapę. Pozwalała ona na obranie poprawnie kierunku przy 3 rozwidleniach. Tylko czy wykorzystasz to?

Matt ruszył w stronę walki? Być może. A jedynie co na niego czekało to rozwidlenie. Może ruszyć ponownie prosto lub skręcić w prawo. Co zrobisz?

Cedric obrał drogę na prawo. A tam po długiej trasie oraz wielu krętych drogach trafił do ogromnego korytarza. Na jego końcu świeciło się mnóstwo świec. Może tam pójść lub wejść w jeden mały portyk w ścianie naprzeciwko niego.

Brak kolejki! 15 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

Droga walki? No ciekawie, ale nic nie jest jeszcze wiadome. Kolejne rozwidlenie, dużo ich tutaj. Chłopak tym razem skręcił w prawo.

Fajna ta mapa. Skoro jest, to z niej skorzystam i kierując się mapą wybieram prawidłowy kierunek.

W końcu jakieś konkretne miejsce. Miałem dosyć tego pozornie bezcelowego szlajania się po korytarzach. Teraz wybór dalszej drogi był zdecydowanie łatwiejszy. Rozejrzałem się na boki i na chwilę się zatrzymałem aby pomyśleć nad tym co robić dalej.
- No dalej myśl Cedric... myśl.
Znowu gadałem sam do siebie. W końcu jednak podjąłem decyzję i udałem się do portyku w ścianie, który znajdował się naprzeciwko mnie. Miałem nadzieję, że ten okaże się być schronieniem poszukiwanego przez mnie pokemona.
- Jesteś tutaj mały?
Powiedziałem zaglądając do środka.

Matt kręci się po tym labiryncie, że można stracić orientację w terenie. Na jego drodze pojawiło się dziwne rozwidlenie. MOżesz wybrać drogę porsto, albo jedno z trzech portyków: niebieski, żółty, różowy.

Dziomek mapa wskazała tobie kierunek na lewo i znalazłes się w miejscu z dziwnym rozwidleniem. Jeden z korytarzy był bardzo szeroki i coś świeciło się w nim, drugi był taki jak pozostałe. Lekko oświetlony. Co robisz?

Cedric olał tajemniczo wyglądające światło i ruszył do portyku. A tam panował półmrok. Kilka poobijań o ściane i znalazłeś światło. Pochodnia odkryła kolejne rozwidlenie: prosto lub prawo.

Brak kolejki! 15 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

Po raz drugi korzystam z pomocy mapy.

Można się pogubić - ale chyba o to chodzi w labiryntach. Matt po chwili zastanowienia wybrał żółty portyk.

Myślałem, że miejsce do którego trafie będzie jakimś przełomowym niestety okazało się to mylne i po chwili trafiłem do kolejnego rozwidlenie w którym to musiałem podjąć decyzję. Mogłem udać się w lewo, lub w prawo. Ponadto było tutaj ciemno i ogólnie niefajnie. Na drugi raz chyba powinienem kierować się w stronę światła. Tak czy inaczej po krótkim zastanowieniu się zdecydowałem się obrać kurs na prawo w nadziei na to, ze tym razem decyzja ta okaże się być przełomową i w końcu trafię na coś ciekawego i godnego uwagi.

Dziomek mapa wskazała ci drogę mniej oświetloną. A tam pojawił się długi korytarz z trzema odnogami. Prosto, Lewo albo prawo. Czy aby na pewno mapa dobrze działa?

Matt trafiłeś do szerokiego korytarza z mocno oświetlonym pomieszczeniem na końcu. Możesz tam ruszyć lub pójść w przeciwnym kierunku.

Cedric w końcu chyba coś odkryłeś. Doszedłeś przez korytarz do wrót. A za nimi znajduje sie kolorowy ogród z fontanną. Tylko czy coś interesującego tutaj jest? Może coś oprócz tych wszelakich kwaitów coś odkryjesz.

Brak kolejki! 15 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

No dobra... coś interesującego się pokazało. Matt ruszył w kierunku oświetlonego pomieszczenia. Nie wiedział co można znaleźć na końcu.

Ostatni raz skorzystam z mapy. Wolę jej zaufać niż strzelać w ciemno.

W końcu! W końcu natrafiłem na coś ciekawego. Udało mi się dotrzeć do jakiegoś dziwnego lasku. Miejsce wydawało mi się być sprzyjającym do życia dla pokemonów. Dlatego czym prędzej zacząłem penetrować te haszcze w poszukiwaniu pokemona.
- No dalej mały pokaż się...
Szeptałem pod nosem co raz to spoglądając za różnego rodzaju drzewka i krzaczki. Miałem nadzieję, że w końcu uda mi się odnaleźć tego pokemona. Byłem bardzo zmotywowany do tego by go złapać.
- No dawaj... Dawaj...

Matt po chwili trafiłeś do pięknie udekorowanej komnaty z wielkim stołem zastawiony wieloma pysznościami i napojami. Wszystko wskazuję, że to wszystko dla was - uczestników polowania.

Dziomek mapa wskazała trasę prosto, po czym spłonęła w twoich dłoniach. Nie zraniła ciebie. Po krótkiej chwili za winklem pojawiło się kolejne rozwidlenie Prosto lub w lewo. Przed tobą pojawiła się twarz Somova, która powiedziała: "Niesamowite. Uważnie stąpaj, jesteś blisko."

Cedric przeszukiwał chaszcze. Aż tak mocno się zaabsorbował i przez nieuwagę ukuł się jednym z kolczastych roślin. Po chwili w głowie zaczęło się mocno kręcić i zemdlał. Obudził się w szpitalu kierowanym przez znaną Kościldę.

Brak kolejki! 15 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

Matt rozejrzał się dokładnie. Żarełko? Co to ma znaczyć? Generalnie, nie skusił się na pyszności, chciał się dokładnie rozejrzeć, pooglądać pokój z każdej możliwej strony.

Zastanowiłem się czy Somov mnie przypadkiem nie podpuszcza. Mimo braku pewności co do szczerości tajemniczego gościa nieco się ucieszyłem i ostrożnie poszedłem prosto.

Matt rozglądałeś się uważnie po całej komnacie. Znalazłeś jeden mały portyk oraz jeden korytarz. Tylko co tam się kryje? Twój brzuch jednak domaga się żarełka, skoro oczy widziały takie rarytasy.

Dziomek ruszyłeś prosto, a tam drzwi. Tajemnicze drzwi, za którymi może kryć się wszystko. A kryło się ... pomieszczenie szpitalne. Leżeli tam Samael, Roxie oraz Crystal zagipsowani na amen oraz Cedric podłączony do jakiejś kroplówki. Do ciebie podeszła Kościlda i podała ci jakiś zastrzyk. I po chwili obudziłeś sie w łózku. To już koniec.

Brak kolejki! 10 minut na odpis. Po tym czasie "out" z wielką raną.

No dobra, na trochę żarełka się Matt skusi. Ale tylko na trochę, nie chciał przesadzić.

Na chwilę usiadłeś przy stole i zjadłeś posiłek. Po chwili przybył sam Mistrz Somov.
- Ach ten gatunek ludzki, taki słaby gdy chodzi o pokusy. Bardzo szkoda, może w przyszłości niezwykła bestia znajdzie trenera.
Po tych słowach zniknął, a ciebie rozbolał brzuch. Pomogła ci Kościlda. Jednak zakończyłeś polowanie.

Podsumowanie:
Samael + 5 zł
Crystal + 5 zł
Roxie + 5 zł
Cedric + 8 zł + 1 PF
Dziomek + 9 zł
Matt + 10 zł

Somov powraca i nie da spać!

Ostatni przystanek do Srebrna Dolina, a w niej spotkanie z moją Altarią. Piękna i dumna smoczyca trenuje wspólnie ze mną kolejny ruch. Ponura Pieśni nie spędza nam snu z powiek. W końcu kiedyś uda nam się opanować tę trudną sztukę. Przystapilismy na sam początek na wsłuchanie się w dźwięk natury, a dopiero później w dołujące i przybijające człowieka i pokemona piosenek. Altaria słuchała ich w skupieniu, aby móc później je powtórzyć. Kiedy była gotowa zakomunikwała mi to przyjemnym dźwiękiem. Jednak później od razu przystąpiła do delikatnego wydobywania z siebie ponurych dźwięków. Początkowo cicho, a później już pełną piersią. Smutna melodia wypełniła dolinę. Altaria śpiewała, a ja mogłem się tylko jej przysłuchiwać. Po zakończonym treningu smok zasługiwał na najlepsze owoce.

Altaria nauka Ponurej Pieśni [19]