Sam
Policjantka puściła cię wolno i pobiegła w kierunku krzyku. Poszedłeś sobie w las i wraz z odległością krzyk powoli cichł. Spacerując po lesie dotarłeś do drzewa, pod którym leżała kupka piór a na szczycie było jakieś małe gniazdko. Po gałęziach drzewa było widać, że ktoś niedawno się na nie wdrapywał.

Rico
Wyskoczyłeś z krzaków i ukazał ci się straszny widok, prawie jak z horroru "Ptaki". Jakiś ptak wplątał sie nogami w włosy dziewczyny, a rudy i okularnik niezdarnie próbowali złapać w ręce wyrywającego się ptaka. Obok ciebie z krzaków wyskoczyła policjantka i teraz oboje biegliście pomóc nastolatkom.
Rudy widząc was i patyki w waszych dłoniach zawołał byście rzucili mu różdżki.

Zainteresowało mnie to zjawisko, wiec wypuściłem Purrloina aby to zbadał. Kot drzewołaz nie powinien mieć problemów z tą misją.

Rzuciłem chłopakowi co chciał.
-Tylko nie zrańcie ptaka!- Wykorzystując chwilę przypatruję się dziewczynie. Oczywiscie, by sprawdzic, czy nie jest ranna, czy coś.

Sam
Kotek strącił gniazdo z drzewa, a wraz z gniazdem spadł srebrny naszyjnik, który później sprzedałeś u jubilera i dostałeś za niego trochę kasy. Dla ciebie polo się skończyło.

Rico
Rzuciliście patyki i jako pierwszy za swoja różdżkę złapał rudzielec. Niestety jego różdżka była uszkodzona i chcąc ratować koleżankę zamienił ją w Caterpie. Ptakowi taka zamiana bardzo się spodobała i próbował odlecieć z zieloną ofiarą. Wtedy z pomocą przyszedł okularnik, który sparaliżował ptaka jakimś zaklęciem, złapał dziewczynę zamieniona w Caterpie i razem z rudzielcem wszyscy zniknęli, pozostawiając po sobie trochę dymu i sparaliżowanego ptaka.

Podszedłem do leżącego poka i przykucnąłem wyjmując ball.
-Ten pokemon jest zbyt agresywny, lepiej będzie jeżeli go stąd zabiorę. - Przeszukując plecak znalazłem wcześniej wziętą fiolkę. Ciekawe co to? może powoduje ewolucję poka? Nie, na pewno nie.

Policjanta niechętnie ale zgodziła się z tobą i pozwoliła ci złapać pokemona, ale tylko pod warunkiem że oddasz jej fiolkę, gdyż były to perfumy, które rano zgubiła w lesie.

Rico: 3 zł - pokeball + pokemon
Samael: 11 zł
Cedric: 3 zł

Pisk(Growl) 11.



Kricketot i ja odwiedzamy Polanę, która jest prze zemnie nachodzona bardzo często, ze względu na treningi i polowania. Kontynuujemy trening Warczenia. Tym razem, robak będzie wydawać dźwięki na Pidgey’a. Ptak słabł z każdym użyciem ruchu Kricke i to było widać. Musiałem zmieniać oponentów robaka kilka razy, ale myślę, że trening przebiegł pomyślnie.

I ostatni na dzisiaj trening. Chciałem, aby Chikorita nauczył się tego ruchu - jest nam bardzo potrzebny. Tak też wypuściłem pokemona i rozocząłem kontynuację treningów. Chodziło nam o utworzenie wokół pokemona tarczy. Więc Chikorita znów się zrelaksowała i rozpoczęła zbierać w sobie energię, by potem stworzyć z niej Świętą Zasłonę. Efekt było o dziwy dobry, bo stało się (powiedzmy) to na co czekaliśmy: po chwili ukazała się wokół Chikority coś na kształt bariery, podobnej do bańki mydlanej. Widziałem, że długo nie utrzyma tej pozycji, dlatego też schowałem Chikoritę do PokeBalla.



Teraz kolej na Buneary i jej Szybki Atak. Ostatnio się dosyć długo ociągaliśmy dlatego też teraz winniśmy to nadrobić. Dzisiejszym celem dla małego królika stał się worek z poffinkami... O tak! Dobra nagroda za dobry trening. Więc Buneary musiała się do tego przyłożyć. Zbierała z początku energię, a potem szybko pobiegła ukierunkowując cios na owy worek, niczym mały taran, po chwili go rozrywając ciosem. Hmm... a więc jednak się udało. Pozwoliłem jej w nagrodę zjeść te poffinki - niech się cieszy. ^^

Czas na kolejny trening - tym razem z Chikoritą nad Leśną Polaną. Oczywiście od razu po przyjściu tutaj wypuściłem go, by mógł zaczerpnąć powietrza. Jako, że czasu dziś coraz mniej starałem się jak najszybciej przeprowadzić trening. Robiliśmy to samo: pokemon rozluźniając się zbierał w sobie energię, a gdy ta zostałą skumulowana, Chikorita wypuścił ją w postaci coraz to bardziej ukazującej się Świętej Zasłony. - Bardzo ładny efekt - pomyślałem uśmiechając się do małego towarzysza. Zasłona była większa niż ostatnio, a trawiaty starter wytrzymywał o wiele dłużej. Może to determinacja?

Poryw wiatru 1.




Pora zacząć kolejne treningi, w miejscu tak często przeze mnie odwiedzanym, jakim jest polana. Tym razem w ten jakże słoneczny gdzie będę trenować z Pidgey. Próbujemy nauczyć się porywu wiatru. Atak polega na tym, że pokemon, będąc w powietrzu macha szybko swymi skrzydłami, tworząc małe tornado, które wyrzuca przeciwnika w powietrze. Zaczniemy od zwiększania prędkości machania skrzydłami. Pokemon stoi na ziemi i po prostu macha skrzydłami najszybciej jak umie. Zrobiliśmy parę serii z kilu minutowymi przerwami i jedną większą na obiad.

Poryw wiatru 2.



Po raz kolejny spotykamy się na polanie, by kontynuować trening porywu wiatru, którego uczy się pidgey. Nasz aktualny trening polega na zwiększeniu prędkości machania skrzydłami. Podobnie jak dnia poprzedniego stosujemy serie, z kilku minutowymi przerwami i jedna większą na zjedzenie czegoś. Myślę, że to najlepsza taktyka na początek.

Poryw wiatru 3.



Ponownie odwiedzam polanę z mym pidgey, by nauczyć ptaka ruchu o nazwie podmuch wiatru. Tak jak na poprzednich treningach próbujemy zwiększyć prędkość machania skrzydłami poka. Naszą taktyką jest robienie serii maksymalna prędkość – przerwa – prędkość – przerwa itd. Zrobiliśmy większa przerwę na obiad po południu po czym kontynuowaliśmy trening.

Matthew przybył na Leśną Polanę. To właśnie tutaj chciał rozpocząć treningi z Cottonee. Chłopak wypuścił uśmiechniętego pokemona z balla.
-Cześć – powiedział radośnie. - Dzisiaj rozpoczynamy trening nowego ruchu. Naszym celem będzie opanowanie Wróżkowego Wiatru. Jest to atak o typie wróżkowym. Żeby lepiej zobrazować ci, o co w nim chodzi, przyniosłem zdjęcie – rzekł, wyciągając jednocześnie z torby taki oto obrazek:


-Twoim celem będzie stworzenie błękitnego wiatru. Musisz wykorzystać powietrze wokół ciebie – niech zawiruje, zabłyśnie błękitnym światłem. W końcu twoim celem będzie wysłanie w przeciwnika potężnego strumienia powietrza – wyjaśnił. Cottonee przytaknęła delikatnie. Rozumiała o co chodzi. Po wyjaśnieniu teorii, Matt usiadł na ziemi i razem z pokemonem urządzili piknik, na którym Cottonee mogła jeść jagódki. Po wszystkim chłopak wycofał pokemona do balla i ruszył przed siebie.

Cottonee – Wróżkowy Wiatr (1)

Przybyłem jeszcze tutaj, by poćwiczyć wraz z moją małą Chikoritą. Tak też od razu po wypuszczeniu i przywitaniu się z pokemonem przeszedłem do sedna - czyli do treningu. A jak wiadomo ostatnio trenowaliśmy Świętą Zasłonę... Więc dzisiaj nadal te same ćwiczenia, póki mały pokemon nie dojdzie do wprawy. Ten przyjął relksacyjną pozycję, by skumulować w sobie wymaganą moc, a następnie...
utworzył wokół siebie Zasłonę! A ta była większa niż ostatnio. W końcu będzie musiała chronić Chikoritę. Chwilę po tym widząc zmęczenie pokemona schowałem go do PokeBalla i opuściłem te tereny.

Matt przyszedł na Leśną Polanę. Tutaj zaczął trening z Cottonee i tutaj będzie go kontynuował. Wypuścił puchowego pokemona z pokeballa.
-Cześć Cottonee – rzekł i dał pokemonowi jagódkę. - Mam nadzieję, że jesteś gotowa na kolejny trening. Dzisiaj po raz pierwszy popracujemy nad Wróżkowym Wiatrem w praktyce. Twoim celem będzie wywołać podmuch wiatru. Nawet niewielki, dzisiaj właśnie na tym się skupimy – rzekł. Zaczął się trening. Cottonee miała na początku wielkie problemy. Atak kompletnie jej nie wychodził. Z czasem zaczęła nabierać choć niewielkiej wprawy. Udało jej się stworzyć lekki podmuch wiatru, który Matt poczuł na swojej skórze, stojąc kilka metrów dalej. - Świetnie – rzekł zadowolony. W końcu nadszedł czas na odpoczynek. Urządzili piknik, na którym Cottonee mogła do woli jeść jagódki. Później Matt wycofał pokemona do balla i odszedł.

Cottonee – Wróżkowy Wiatr (2)

5
Chikorita i Święta Zasłona

Przybyliśmy wraz z Chikoritą do Leśnej Polany na dzisiejszy trening. Zacząłem lecz dzisiaj od czegoś zupełnie innego, a mmianowicie od jego ostatniej walki w sali miasta Olivine przeciwko Magnemite'owi. Pochwaliłem go i obiecałem masaż, a następnie przeszliśmy do nauki.
Chikorita przyjmując zrelaksowaną pozycję zaczęła kumulować energię. Potem zaś gdy jej ilość była wystarczająca, pokemon wypuścił ją przed siebie, a ta przybrała formę koła, mieniącego się różnymi barwami. Właśnie o taki efekt nam chodziło, była to Święta Zasłona, która parę chwil po tym rozpłynęła się. Na zakończenie udanego treningu wykonałem pokemonowi masaż, po którym ruszyliśmy w drogę powrotną.

Przyszedłem z Yanmą na polanę w celu treningu. W celu nauki Ataku Skrzydeł, poleciłem jej, aby w trakcie lotu skupiła swoją siłę w skrzydłach, a następnie zapikowała i spróbowała przeciąć nimi tekturowe cele, które jej wcześniej przygotowałem. Na początku zapikowała i walnęła głową centralnie w cel. Niestety, to nie był świadomy atak, bo po prostu kolejny raz straciła kontrolę nad lotem. powiedziałem jej, żeby się nie martwiła, bo to jej kiedyś przejdzie, tylko żeby spróbowała jeszcze raz. Za kolejnymi razami trafiała już skrzydłami, ale tylko przewracała cele. Po 20 min uznałem, że starczy jej wysiłku i dałem jej odpocząć. Teraz zająłem się Starlym. Chciałem, by nauczyła się Powietrznego Cięcia. W cele, który służyły Yanmie, miała pikować i uderzać swoimi nogami dopóty, dopóki nie zostaną wióry. Nie wiedzieć czemu, zawsze się obijała, jednak nie odpuszczałem jej i powiedziałem, że będziemy tu dopóty, dopóki chociaż raz się nie postara. Po godzinie, widocznie mając tego dosyć, w końcu zrobiła to ćwiczenie poprawnie- po którymś z kolei ataku zrobiła dziurę w celu. Uznałem to za sukces i powróciłem ją do pokeballa.

Yanma- nauka Ataku Skrzydeł (1)
Starly- nauka Powietrznego Cięcia (1)

Dużo czasu zajęło mi podjęcie decyzji gdzie chcę podjąć swój pierwszy trening. Ostatecznie swój krok skierowałem ku leśnej polanie mając nadzieję na znalezienie ustronnego miejsca, co ważniejsze pozbawionego wszelkich stworzeń, gdyż atak, którego mam zamiar uczyć Chikoritę mógłby im zaszkodzić. Minąłem drewnianą tabliczkę, którą wstawił tu leśniczy za czasów dawno minionych i ruszyłem przed siebie depcąc wysoką trawę, wiedząc, że nikt przede mną tędy nie szedł. W końcu ujrzałem małe skupisko karłowatych dębów, tworzące okrąg. Przedarłszy się przez kujące gałęzie znalazłem się w środku drzewnego schronienia. Rozejrzałem się wokoło chcąc ocenić, czy rzeczywiście podjąłem słuszną decyzję. Gęste liście jednocześnie hamują wiatr, oraz nie pozwalają przedostać się większej liczbie trucizny. Tak... to dobry pomysł. Sięgnąłem do kostki i opuszkami palców wymacałem małą, czerwono-białą kuleczkę, która automatycznie otworzyła się w kontakcie ze świeżym powietrzem. Z Chikoritą nigdy wcześniej nie trenowałem, dlatego uznałem, że należy wyjaśnić mu o co w tym tak naprawdę chodzi. Pogłaskawszy go pod listkiem na czubku głowy usiedliśmy naprzeciw siebie delektując się świeżym powietrzem. Wolno i jasno tłumaczyłem mu, że trening polega na nauce nowych ataków, które są niezbędne do walki, i że konieczna jest dyscyplina. Następnie zdecydowałem się przedstawić atak.
- Słuchaj stary. Ten atak to Trujący proszek. Nie wiem czy wiedziałeś, ale jesteś zdolny za pomocą liścia produkować rozmaite pyłki, a pierwszym z nich jest pyłek, który zatruwa przeciwnika powoli odbierając mu energię. Jest to najprawdopodobniej najtrudniejszy atak z jakim dotychczas się spotkałeś dlatego coś ci przyniosłem. Na powrót sięgnąłem do plecaka i wyjąłem zdjęcie przedstawiające Butterfree wykonującego właśnie ten ruch.
- Sądzę, że na początek powinniśmy popracować nad skupianiem energii. Wydobycie trucizny z organizmu może kosztować cię wiele zachodu dlatego musisz nauczyć się relaksować, jednocześnie wzmacniając moc. Chodź, usiądź i zamknij oczy. Chikorita usiadł naprzeciw mnie z zamkniętymi oczyma czujnie słuchając co dzieje się wokoło. Cały czas uspokajałem go, że jestem blisko i nic mu nie grozi, a jedyne co ma zrobić to zrelaksować się, pamiętając o swojej mocy. Po dziesięciu minutach wypowiedziałem komendę.
- Ostry liść. Kilkanaście lśniących liści pomknęło ku drzewo przecinając zgrabnie ich gałęzie. Musiałem przyznać, że był to jak na razie najsilniejszy atak mojego podopiecznego. Wiedziałem, że jesteśmy na dobrej drodze, by skumulować energię wystarczającą do trującego proszku. Ale to już jutro, na dziś definitywnie wystarczy. Zabrawszy manatki wróciliśmy do domu.  

Chikorita - Nauka Trującego Proszku (1)

Stawiam się na polowaniu.

Dziś natknąłem się na pewno ogłoszenie. Podobno tutaj kręci się jakiś pokemon. Pomyślałem, że jako młody trener mógłbym spróbować na niego zapolować, po za tym dla mnie i mojego Totodile to może być niezłe doświadczenie. Tego niedzielnego wieczoru zacząłem się kręcić wzdłuż najszerszej ścieżki w całym terenie Leśnych Polan.