Powstawaliście, zeszliście na dół, a tam w korytarzu stał niski znajomy wam koleś. Po chwili pstryknął palcami i rzekł gdy ogromne drzwi za nim się otworzyły:
-Wszystko co mieliście zrobić zostało zrobione. Pan M. ucieszył się niezmiernie, ale jest coś jeszcze! Tam za mną znajduje się pusta choinka, pusty niezastawiony stół i nieułożone prezenty pod choinką. Mam więc do was wielką prośbę. Udekorujcie ją, ustawcie prezenty, zastawcie stół i nagotujcie czegoś na wigilijną wieczerzę! To ostatnie zadanie, które nie jest jednak chyba tak trudne jak ostatnie. Powodzenia. - rzekł i odszedł.

A teraz zmiana. Piszecie fabularnie beze mnie do 13.30. W jednym swoim poście możecie wykonywać jedną czynność. Ma być interakcja itp. Nie robicie wszystkiego naraz, a ja o 13.30 ocenię czy udało wam się wykonać, czy będziecie się dalej trudzić.

Corman i reszta trenerów nie musiała długo czekać na gospodarza tej jakże tajemniczej chatki położonej gdzieś głęboko na terytorium arktycznej krainy. Pojawił się on równie szybko, co wydał polecenia i raz jeszcze zniknął. Tym razem jednak trenerzy dostali nieco inne zadania. Mieli zająć się dekorowaniem stołu, choinki, układaniem prezentów pod choinką, a także gotowaniem potraw. Cóż, nie wiedział tak naprawdę za co się wziąć, tak więc postanowił wyjść przed wszystkich i spytać jasno i wyraźnie.

- Dobra, kto chce się czym zajmować? Podzielmy się na odpowiednie grupki, aby nikt sobie nie wchodził pod nogi i żeby każdy wiedział co ma robić!

Szaman ruszył za spiczastouszym. Uważnie wysłuchał jego słów, a następnie się rozejrzał. Jego wzrok zatrzymał się na choince, która przepięknie pachniała lasem. Potem usłyszał głos swojego towarzysza z pokoju.
- Ja zajmę się dekorowaniem choinki. - powiedział z uśmiechem krocząc w kierunku świątecznego drzewka. Swoim wzrokiem ogarnął wielkość ów rośliny, a następnie zaczął szukać ozdób czyli łańcuchów, lampek oraz bombek, którymi mógł ozdobić choinkę.

Shi był zaskoczony, że spotkał Pana M już na początku trzeciej części. Liczył na to, że rzekomy "podejrzany typ", dla którego pracowali jest tak naprawdę zły i powstaną swego rodzaju zawirowania w fabule. W końcu jak na razie wszystko szło gładko. Białowłosy w głębi duszy, mimo wszystko odetchnął z ulgą, po czym powiedział do zleceniodawcy:
- Postaram się dopomóc. - Grzecznie odpowiedział na pytanie czy da radę, po czym zaczął od czegoś co wydawało się najprostszą czynnością, a konkretnie układania prezentów. Zawsze lubił to robić, gdy był w domu, w Kanto. Estetyka i odpowiednie rozmieszczenie paczek dodawało świątecznym drzewku swego rodzaju uroku, więc i teraz postanowił dotrzymać tej estetyki. Podszedł do choinki, wziął różnokolorowe paczki, które jak mniemał, wczoraj dopiero w pewnym sensie "wytwarzali" i począł układać je zgrabnie, nie za głęboko, nie za daleko od drzewa. Ta właśnie czynność została zainicjowana jako pierwsza. Układam je nie kolorami czy wielkością, po prostu mieszał ich kolory, by niczym tęcza iskrzyły w blasku świątecznym lampek.

Och, gorączka świątecznych przygotowań <3 Może nie jestem najcieplejszą, najuczynniejszą osobą na całym świecie, ale nawet zwierzęta w Wigilię zaczynają mówić ludzkim głosem. Zdecydowanie był to okres, w którym ogólnie panująca atmosfera nieco rozgrzewała moje oziębłe serduszko. Nie znaczyło to od razu, że z moją aspołecznością będę doskonale radzić sobie w pracy zespołowej... Ale jakoś damy radę. Lubiłam tego typu czynności. Mocno kojarzyły mi się z ukochanym domem rodzinnym. Aż łezka się kręci w oku.
-Myślę, że większość jedzenia powinniśmy zostawić pod koniec, żeby jeszcze cieplutkie wyłożyć na stół. No chyba, że chodzi o lepienie pierogów, pewne plotki głoszą, że tym lubicie zajmować się dużo wcześniej.- Zaśmiałam się, rozglądając po pokoju i zastanawiając jeszcze chwilę nad zadaniem dla siebie.
-Na razie zajmę się zastawą.- Zapowiedziałam, słysząc jak inni dobierali dla siebie zadania. Powinno pójść nam sprawnie.

Niedługo musiałem czekać na naszego niskiego gospodarza. Wyjaśnił nam nasze ostatnie zadanie, które choć może nie wydawało się być tak trudne jak te wczorajsze, to jednak odrobinę mozolne. Więc zebrawszy się w sobie zdecydowałem, że zacznę od najprostszej z czynności, tj. udekorowania choinki. Poszukałem pudeł, w których znajdowały się przeróżne ozdoby, które to mógłbym wykorzystać do tej pracy. Znalazłem bombki, sznury świąteczne, trochę lampek, wielką złotą gwiazdę i masę innych [Samciu ma znowu problemy gastralne po ciastkach Axela]ół, jak malutcy mikołajowie. Przeniosłem bardzo ostrożnie wszystkie te przedmioty pod choinkę i wziąłem się za dekorowanie. Jednak czegoś mi jeszcze tam brakowało ... a mianowicie drabiny. Szybko jednak wyłapałem jedną wolną wzrokiem i złapawszy ją ruszyłem z powrotem na miejsce pracy. Na początku powiesiłem świąteczne sznury, potem przyszła kolej na bombki. Zacząłem szperać po pudłach w poszukiwaniu małych jabłek, karpi, mikołajów, gwiazdek itp. rzeczy, które porozwieszałem na całej szerokości i wysokości choinki. Kolejnym krokiem było rozwieszenie lampek, co akurat nie trwało zbyt długo, bo od początku miałem na to plan. Na sam koniec wszedłem na drabinę i z trudem założyłem gwiazdę na samym czubku drzewka. Obejrzanemu choinkę dookoła, jednak wciąż mi czegoś tutaj brakowało. Zastanawiałem się, co to mogło być i szybko zrozumiałem swój błąd. Mianowicie nie podłączyłem lampek do kontaktu. Po długim wyszukiwaniu wejścia do prądu znalazłem jedno i wreszcie pierwszą część pracy miałem za sobą.

Spojrzałem na ten cały motłoch i na zadania do wykonania. Choinką sie nie zajmę, bo to głupie i strata czasu. Prezentów układać nie chcę, bo by mnie kusiło ich rozpakowywanie. Pozostało jedno, nakrycie stołu i nagotowanie strawy. No nic, skoro mamy potem tu zasiąść i jeść to lepiej samemu dopilnować aby było co i było zjadliwe.
- Idę do garów, bo wy pewnie nawet jajek sobie usmażyć nie umiecie.
Po wybraniu zadania ruszyłem ogarnąć kuchnię i zobaczyć co my tu mamy.

Po zejściu na dół czekał na nas mały facet który był bardzo zadowolony z naszej dobrze wykonanej roboty, jednak nie był to koniec naszej pracy co przeczuwałem już wcześniej. Skrzat powiedział nam co mamy jeszcze do zrobienia. Po chwili jeden z trenerów wyszedł z inicjatywą podziału na grupy aby nie wchodzić sobie w paradę. Po chwili namysłu zgłosiłem się: Ja obstawiam kuchnię. Lubię gotować i mogę coś upichcić.
Po zgłoszeniu się na stanowisko kucharza wkroczyłem do wielkiej kuchni.

Gdy zacząłem zwiedzać wielką kuchnię znalazłem sobie miejsce i zabrałem się za potrawę, która pewnie wszystkim kojarzy się ze świętami, a mianowicie pierogi. Wziąłem z szaf i lodówki składniki takie jak mąka, woda, sól, a także składniki na farsz: dobrze ususzone grzyby, kiszoną kapustę, twaróg i ziemniaki. Postanowiłem ulepić dwa rodzaje pierogów: z kapustą i grzybami oraz ruskie. Ugotowałem kapustę z grzybami i przyprawami po czym odstawiłem na moment aby ostygła, a farsz do ruskich zrobiony w moment ponieważ nie jest to nic specjalnego ugnieść twaróg z ziemniakami i przyprawić. Na koniec zostawiłem sobie ciasto które również nie było skomplikowane. Mąkę przesiać z solą i razem z wodą ugnieść. Po przygotowaniu sobie wszystkich komponentów wystarczyło tylko ulepić pierogi.

Trener właśnie skończył układanie paczek, więc postanowił zabrać się za dekorowanie choinki. Zauważył, że kilka osób poczęło już to czynić, co od razu zmusiło go do wtopienia się w pracującą grupę. Zagaił, trzymając w ręku jakieś dostępne tu świecidełka i tzw. "szale" obwiązywane przez drzewko:
- Hej, ludzie! Pomogę wam. - Powiedział, wnet zaczął od odpowiedniego rozmieszczenia pozostałych lampek. Byli w krainie Mikołaja, więc choinka także musiała być wielgachna, by starczyło dla wszystkich miejsca do dekorowania. Obwiązywał świecidełka, następnie sprawdził kilka razy czy działają, pytając tutejszych, gdzie jest gniazdko kontaktowe. Obwiązał też różne falbanki, by te świeciły na roślinie w zimowe wieczory. Pozostało chyba tylko powywieszać na choince bombki. Wybierał tylko takie, które mu osobiście się podobały lub takie, które po prostu pozostały.

Roxie od razu po przebudzeniu zeszła na dół, gdzie już czekał niski koleś. Blondynka wysłuchała uważnie tego co miał do powiedzenia, a potem zastanowiła się chwilę. Gotować to ona nie będzie, bo jeszcze coś spali. Prezenty były pewnie cenne, a popsuć ich nie chciałam, więc zdecydowała się na strojenie choinki. Wyszukała wszystkie bombki, lampki i inne pierdołki jakie można by zawiesić na choince, a potem spojrzała na inne osoby, które również zdecydowały się na strojenie choinki. Wiedziałam, że pierw trzeba zacząć od rozwieszenia lampek. Blondynka nie była za wysoką osoba, a chinka mała nie była, więc postanowiła poczekać, aż wyższe osoby powieszą lampki, a potem sama zaczęła wieszać bombki.

Pierwsze czym się zajęłam to znalezienie jakiejś ściereczki i ewentualnie środka czystości, którym mogłabym ją zwilżyć. Następnie podeszłam do stołu, odruchowo poprawiłam ustawienie wszystkich krzeseł i zaczęłam dokładnie czyścić stół. Nikt nie zamierzał mi z tym pomóc, ale jakoś bardzo mi to nie przeszkadzało. Zastawienie stołu nie jest jakąś męczącą czynnością, a ja z natury czuję się lepiej bez niepotrzebnego towarzystwa. '
Gdy stół jest już umyty, wycieram go papierem i zaczynam się rozglądać za jakimś obrusem. Znajduję śliczny, duży, biały w gwiazdki, dokładnie taki jak mam w domu! Szukam jeszcze sianka, które rozkładam na środku i całość przykrywam ów obrusem. Dokładnie wyrównuję każde zagięcie pilnując, aby wszystko wyglądało idealnie. Następnie idę się rozglądnąć za jakimiś sztućcami i pozostałą zastawą.

Nie ma na co czekać, trzeba działać. Każdy z trenerów rozszedł się bowiem na różne strony, aczkolwiek znacznie więcej osób spotkało się przy choince. Widać trenerzy bardzo lubili tą tradycję, którą wynieśli z domowych wigilii. Kilka osób krzątało się po kuchni, jedna osoba układała sztućce na stole, nikt nie zabrał się jednak za układanie prezentów. To będzie trzeba zrobić dopiero po ubraniu choinki. Na teraz chłopak postanowił podejść do nieznajomej mu trenerki i pomóc przy rozstawianiu zastawy na stole.

- Cześć. Nazywam się Corman. Mógłbym Ci pomóc? Jeśli tak, powiedz co mam robić.

Choinkę już ozdobiłem, jednak nie miałem dużo czasu na obijanie się. Musiałem swoim wzrokiem znaleźć prezenty, które to miały znaleźć się pod choinką. Zacząłem więc poszukiwania, i co jakiś czas udawało mi się je znaleźć. Czasem zajmowało mi to minutę, a czasem pięć, albo i dłużej. Nie wiedziałem dokładnie ile mia tych prezentów być, dlatego kiedy uzbierałem ich na tyle dużo, że otoczyły całą choinkę dookoła. Wciąż jednak mi tu czegoś brakło. W końcu chodziło tutaj o świątecznego ducha, dlatego właśnie pomyślałem, że zrobię coś od siebie. Znalazłem kilka kawałków drewna, dokładnie tyle ilu było trenerów. Następnie wyszukałem kartkę i ołówek, po czym zacząłem chodzić między grupą i każdego pojedyńczo wypytywałem o swojego startera. Jedni trochę marudzili, że zawracam im głowę, a inni szybko odpowiadali, żeby tylko się mnie pozbyć i kontynuować pracę. W końcu jednak udało mi się uzbierać komplet i wziąłem się za struganie w drewnie. Zdecydowałem się, że każdemu członkowi wyprawy zrobię figurkę jego startera. Następnie wykorzystałem puste pudełka, które walały się dookoła i ładnie ozdobiłem naklejkami, których nie wykorzystałem przy ozdabianiu choinki i każde pudełka podpisałem. Zajęło mi tego odrobinę czasu, ale na całe szczęście miałem już w tym pewną wprawę, więc i tak wszystko wystrugałem w przyzwoitym czasie.

Wabik po kilku sekundach poszukiwań znalazł multum lampek choinkowych. Było ich pełno i każdy komplet był inny, więc ich wyobraźnia mogła działać. Następnie Szaman sprawdził, czy aby na pewno ów komplety działają, żeby nie było zdziwienia, gdy już powieszą świecidełka. Na szczęście wszystko było w porządku. Dopiero po tych czynnościach Alexander miał ręce wolne i mógł podać dłoń Castielowi.
- Proponuję zawiesić te kolorowe światełka, wprowadzi to pewne życie i zniweluje nudę, która mogłaby powstać przez jednokolorowe lampki. - odparł radośnie. Potem wspólnymi siłami zaczęli dekorować choinkę. Jeśli nie mogli gdzieś dosięgnąć, to Gligar Wabika pomagał im w tym zajęciu. Czasami poprawiali coś, ponieważ chcieli, by wszystko wyglądało idealnie.
- Może teraz zawiesimy łańcuchy, a następnie bombki? - zapytał swoich towarzyszów. To miała być ich wspólna praca, więc bardzo ważna byłą tutaj komunikacja.

Biorę Rileya ze sobą i urządzamy z kuchni swoje pole bitwy. Widzę mąkę i inne bajery więc robi ę ciasto, potem je ugniatam, rozprowadzam i wycinam wzory literatką. Kiedy to zrobiłem olśniło mnie, że nie mam co tam włożyć. Tak wiec zabrałem sie do robienia farszu i nie będę tego opisywał, sekretna receptura pradziadka i takie tam. Kiedy jest farsz to wkładam go w wycięte wzorki i lepię uszka. Potem gotuje wodę i uszka do niej wkładam żeby sie ugotowały. W międzyczasie robię barszcz, a jak już go zrobię to jedna potrawa odhaczona, albo jak kto woli dwie, barszcz z uszkami

Chłopak na wszelki wypadek podszedł zaraz po skończonej czynności do stołu i uważnie oraz dokładnie poustawiał wszystkie dostępne mu talerze. Wnioskował, że większość z nich jest naprawdę mała, a stół wręcz ogromny, bowiem tutejsze elfy pewno gościły na wigilię u pana M. Sztućce tak jak powinno poustawiał - nóż po prawej, po lewej widelec, a obok łyżeczka, wszystko w centrum z talerzami założonymi na siebie. Pierwszym na zupę, drugim na drugie danie i potrawy wigilijne.
- Chyba nikt się nie obrazi, w końcu większość jest praworęczna. - Wywnioskował z tytułu układania metalowych przyrządów, o ile ktoś go wcześniej nie uprzedził w tej kwestii. Na koniec położył obok serwetki i stół mógł uznać za przygotowany. Teraz pozostało dosunąć krzesła i zgodnie ze zwyczajem, ustawić jedno miejsce inaczej, zakrywszy białą płachtą. Miejsce dla zbłąkanego wędrowca.
- Może ja będę tym wędrowcem i odwiedzę biegun w Wigilię. - Pomyślał z uśmiechem, kończąc trzecie zadanie.

Gdy w końcu udało mi się znaleźć sztućce i inne naczynia, zostałam zaczepiona przez jednego z trenerów. Może wolałam pracować sama, ale przecież pomoc jak najbardziej się przyda...
-Weź talerze, bo będą najcięższe.- Zaproponowałam, jak typowa, wygodnicka kobitka. Następnie wzięłam serwetki w świąteczne obrazki i sztućce. Zaczęłam układać je przy każdym krzesełku, pozostawiając miejsce na talerze. Gdy skończyłam, wróciłam się do szafki, w której znalazłam te wszystkie akcesoria i zaczęłam wyjmować kubeczki, czekając na powrót mojego pomocnika.

Teraz została mi już tylko jedna czynność do wykonania, która jednak najbardziej mnie od siebie odrzucała, a to dlatego, iż ostatnie miesiące jadłem półsurowe posiłki i tak naprawdę, wystarczyłaby mi sama krew. Zebrałem wiec wszystkie myśli i wyobraziłem sobie idealną kolację. Od czego można by tutaj zacząć. Czas powoli nam się kończył, więc musiałem wykonywać 2 potrawy naraz. Poszedłem więc do kuchni i złapałem za karpie, pstrągi i łososie, a także za różne dobra, które mógłbym wykorzystać do sałatki. Z balla wypuściłem swojego startera.
- Kroko, wiem, że jest ci zimno, dlatego rozgrzejesz się przy pracy. Nie mamy zbyt wiele czasu na gadanie więc bierzmy się do roboty. Ja zajmę się rybą, a ty w tym czasie umyj wszystkie warzy i te już ugotowane jajka, które udało mi się znaleźć w lodówce. Następnie wszystko ładnie poszatkuj Furią i powkładaj do osobnych miseczek.
Wydałem pokemonowi polecenia, a sam zająłem się oprawianiem ryb. Kolejnym krokiem było ich przyprawienie, tak jak to robili moi rodzice w domu. Potrzebowałem do tego przypraw, po które biegiem udałem się do kuchni. Kiedy już wszytko było przyprawione musiałem podgrzać to na patelni. W tym czasie Kroko skończył swoje zadanie i wysłałem go po majonez do kuchni, z którym już po chwili wrócił. Kazałem mu pilnować ryb, po czym sam nadał niepowtarzalny smak sałatce. Dodałem odrobinę majonezu i wielu innych sekretnych składników. Następnie wróciłem do ryby, którą jkuż po chwili wyłożyłem na talerze. Wszystko ładnie ozdobiłem na talerzach między innymi mandarynkami i liśćmi laurowymi.

No więc, czemu nie?! Z tajemniczej śnieżnej mgły wyłonił się czarnowłosy chłopak. Matt na początku nie do końca ogarniał o co chodzi. Nagle zakręcił mu się świat przed oczyma i wylądował tutaj. Zabawnie, nie? Dla Matta niekoniecznie. Zobaczył masę osób krzątających się po chatce... wyglądało to jak przygotowania do jedzenia. A jeśli o jedzeniu mowa, to Matt jest zawsze chętny. Ale żeby ludziom nie było przykro, to chłopak wziął i włączył czajnik na herbatę, ogarnął jakieś kubki, paczkę herbaty. To się zawsze przydaje!

Roxie uśmiechnęła się do trenerów i przywitała się z nimi. Choinka zaczynała nabierać różnych kolorów, dzięki dużej ilości lampek. Roxie wieszała bombki na niższych gałęziach świątecznego drzewka. Każda była innego kształtu i koloru. Jedne robione własnoręcznie inne nie. Jednym słowem każda była wyjątkowa. Blondynka wieszała bombkę za bombka. Drzewko wyglądało coraz lepiej, aż dało się poczuć tą świąteczną atmosferę.

Nie zważywszy na innych, Shi do ostatniego zadanie podszedł ambicjonalnie. Mało kto docenił jego zdolności kulinarne, których oczywiście nie posiadał, acz co nieco, może nieco w survivalowym stylu, potrafił upichcić.
- Dobra Shi, wyzwanie! - Powiedział do siebie, motywując myślami. Wnet zaszedł do kuchni, gdzie czekały na niego mikołajowe piecyki i inne dzikie pokemony, które piekły się na stół wigilijny. Białowłosy postanowił ograniczyć się do przyrządzenia ryb, a mianowicie tych, które złowili jakiś czas temu w Łowisku. Szukał ich wzrokiem, a jak nie, to szukał ich zamienników. Postanowił wpierw użyć dostępnych mu produktów do przyrządzenia swego rodzaju farszu, którym nafaszerował martwe, niegdyś pływające w wodach stworzenia. O ile nie musiał ich teraz zabijać - taka tradycja.
- Nafaszeruję je i upiekę. To będzie coś. - Mówił do siebie, odpowiednio się ku temu motywując, po czym gdy wszystko było gotowe w ograniczeniu się do ryb, włożył do dostępnego mu piekarnika.
- Hmm... Co teraz? - Zapytał sam siebie, w myślach, by nie wyjść na idiotę, po czym wpadł na oryginalny pomysł, by pomóc podpatrzeć kogoś w kuchni i ewentualnie tej osobie dopomóc. Niestety podszedł do tego jak seksista, postanowił podpatrzeć którąś z pracujących w kuchni kobiet, wiedząc, że "mama w domu" zawsze robi co nieco na Wigilię najlepiej. Teraz niczym Kopiujący Ninja Kakashi, postanowił działać, produkując potrawy wigilijne tak, jak to robili inni.