Chłopak skierował się w stronę choinki, a następnie w ciszy szukał paczki z swoim imieniem. Po chwili udało mu się odnaleźć. Pudełko nie było duże, więc chłopak miał wiele pomysłów co mogło znajdować się w środku. Zabrał z sobą prezent, a następnie wrócił na swoje miejsce przy stole i ponownie usiadł obok Castiela.
- Zadowolony z prezentu? - zapytał spoglądając w jego stronę. Swojego jeszcze nie otworzył. Wolał jeszcze chwilę pozostać w uczuciu niepewności.

Wabik wysłuchał swój towarzysza, a nastepnie delikatnie się uśmiechnął.
- A byłeś grzeczny w tym roku? - delikatnie sobie zażartował, miał nadzieję, że swymi słowami nie uraził biednego Castiela.
- Jeszcze nie wiem. Za chwile się okaże. - odparł, a nastepnie zaczął dobierać się do swojego pakunku. Po chwili jego oczom ukazał się PokeBall.
- Widocznie ja też nie zasłużyłem... - chciał powiedzieć coś jeszcze, lecz na dnie pudełeczka zauważył kartkę na której było coś napisane czarnym atramentem. Szaman szybko przeczytał tekst, a następnie spojrzał na Castiela.
- Dostałem pokemona... -rzekł radośnie.

Roxie po zakończeniu uroczystego śniadania. Postanowiła odejść od stołu i jeszcze raz pozwiedzać domek. Wypuściła swoją podopieczną z pokeballa i wraz z nią ruszyła w stronę jednego z korytarzy. Zajęło im to parę minut, ale w końcu zwiedziły cały domek i wróciły z powrotem do jadalni, a następnie podeszły do choinki koło, której znajdowała się dwójka trenerów, z którymi razem Roxie dzisiaj stroiła choinkę. Otwierali oni prezenty. Trenerka dostrzegła pod choinką jeszcze parę nie rozpakowanych prezentów. Podeszłam tam z samej ciekawość. Nie spodziewała się, że znajdzie prezent dla siebie, ale i tak podeszła. Ku jej zaskoczeniu do jednego z prezentów była dołączona karteczka z napisem "Roxie". Dziewczyna otworzył prezent. Cały czas koło niej był jej pokemon, który gdy tylko prezent został otwory zaczął świecić i naglę ewoluował. Roxie patrzała na swoją podopieczną ze zdziwieniem. Właśnie ewoluowała z Fennekin na Braixen. Roxie uśmiechnęła się do podopiecznej. Na dnie pudełka z prezentem znalazła również 5 naklejek.

- Zależy jak na to spojrzeć. Fanatykom też się wydaje, że robią coś dobrego, a cały świat ma ich za potworów. - Wabik przytoczył trochę dziwny przykład, ale w sumie, to dobrze on przedstawiał zaistniałą sytuację.
- Dostałem pokemona, którego złowiłem w czasie wydarzenia łowieckiego. Mam już wodnego pokemona, ale nie pogardzę kolejnym. - nagle jego wzrok przykuło jasne światło, którego źródło znajdowało się przy choince. Spojrzał na Roxie i jej pokemona, który nagle ewoluował.
- Gratuluję! - powiedział tak głośno, by dziewczyna go usłyszała.

- Ona to ma szczęście. Ledwo dostaliśmy nowe pokemony, a jej podopieczna już ewoluowała. Musiała zrobić naprawdę wiele dobrego. - rzekł pewnie, a w jego głosie można było wyczuć nutkę podziwu. Wabik spojrzał na swoje PokeBalle i zastanawiał się, co by zrobił gdyby jego starter wkroczył na wyższy poziom. Zapewne byłby bardzo dumny.
- Podobało mi się tu. Szczególnie zapamiętam czyszczenie i karmienie pokemonów, a Ty? - zapytał spoglądając mu w oczy.

Roxie nadal patrzyła na swoją byłą Fennekin z niedowierzaniem. Wyrwały ją z tego dopiero głosy trenerów, a dokładniej Wabika i Castiela. Roxie uśmiechnęła się do niech w geście podziękowań za gratulację ewolucji Fennekin, a potem po raz kolejny spojrzała na choinka, który najwyraźniej zaciekawiła jej podopieczną. Ognisty stworek podszedł do choinki i zaczął się jej przyglądać z każdej możliwej strony.
-Nowy wygląd, ale charakterek taki sam co.
Powiedziała sama do siebie i zaczęła przyglądać się dalszym poczynaniom swojego pokemona.

Chłopak przypiął PokeBalla z nowym podopiecznym do paska. Nastepnie wysłuchałem słów swojego towarzysza odnośnie podróży.
- Ja uwielbiam wędrować, jednak nie bo zimnych terenach pokrytych lodem i śniegiem, tylko po dzikich terenach lasów i gajów. Warto wtedy pomyśleć o naturze i szukać miejsc w których człowiek nie zniszczył tego piękna. - chłopak na chwilę zamilkł. W jego głowie pojawiły się liczne obrazy nawiązujące do jego samotnych wędrówek.
-Avalungi budziły respekt. Ich rozmiar oraz potęga. Nie chciałbym z nimi walczyć. Sądze, że taka walka zaowocowałaby moją porażką.

- Jako podróżnik też chciałbym zwiedzić wszystkie miejsca, jednak ja wolę dzicz. W tych miejscach mogę poczuć szczególną obecność natury i jej duchów. W lodowej pustyni nie czuje tego życia, więc nie płynie z tego żadna radość, jedynie lodowe pokemony dodawały życia w to miejsce. - powiedział pewnie. Miał świadomość tego co mówił.
- Szczerze Ci powiem, że jako pomocnik w tym miejscu nie czułem się zmuszany... Robiłem wszystko z własnej nieprzymuszonej woli, po prostu chciałem pomóc. Od tak...