Wczorajsze próby wytworzenia wody potrzebnej do wykonania bąbelków nie przyniosły oczekiwanego rezultaty. Miałem nadzieję, że dzisiaj będzie inaczej i ten trening będzie bardziej owocny.
- Fatimo pamiętasz nasze wczorajsze ćwiczenie? Skup się, tym razem musi ci się udać. To są absolutne podstawy i najwyższy czas byś odnalazła w sobie wodę, bez tego nawet nie ma podstaw na których można trenować.
Piplup chyba zrozumiała to co mam jej do przekazania i już po chwili zabrała się do treningu. Z początku próby wytworzenia wody kończyły się fiaskiem, ale z biegiem czasu w jej dzióbku zaczęły pojawiać się co raz większe ilości wody, aż w końcu zebrała się ich całkiem pokaźna ilość.

Piplup - Bąbelki (6)

- Kto by pomyślał, że tak szybko uda ci się opanować ciosy bąbelkami. Chyba cię nie doceniłem i muszę przyznać, że naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyłaś.
Powiedziałem z uśmiechem do mojej podopiecznej, która właśnie poprawnie wykonała ten stosunkowo łatwy wodny atak.
- Nie ma więc co zwlekać, możemy się od razu brać za naukę kolejnego ciosu. Na kolejny cios dla ciebie wybrałem ciosy furii. Jest to całkiem mocny bezpośredni atak typu normalnego.
Po tych słowach zacząłem tłumaczyć czym dokładnie jest ten atak, w jaki sposób się go wykonuje i jakimi metodami będziemy go trenować.

Piplup - Ciosy Furii (1)

Dzisiejszy wieczór postanowiłem zakończyć treningiem z moją pingwinią podopieczną.
- Pokaż się Fatimo!
Rzuciłem pokeball z którego po chwili wyłoniła się moja wodna ulubienica.
- Dobrze ostatnio zrobiliśmy małe wprowadzenie do tego czym właściwie jest atak ciosów furii. Dzisiaj powiem ci jak dokładnie wykonać ten atak. Czeka cię więc kolejna lekcja teoretyczna. To możę wydawać się nudne, ale wiem, że bardzo pomoże ci to w wykonaniu tego ciosu.
Po tych słowach tłumaczyłem w jaki sposób dokładnie wyglądają ataki furii i jak pokemon powinien wywołać u siebie zachowania agresywne. W końcu nie było to nic innego jak niekontrolowany atak dzikiej agresji.

Piplup - Ciosy Furii (2)

- Pokaż się Fatimo!
Wypuściłem moja podopieczną z pokeballa i przywitałem się z nią.
- Byłaś świetna ostatnio na arenie, jestem z ciebie naprawdę dumny.
Piplup lekko zawstydziła się słysząc te komplementy.
- Ale teraz bierzemy się już do dalszych treningów. Musisz nauczyć się budzić w sobie agresje, przy twoim temperamencie to nie będzie zbyt trudne zadanie.
Wytłumaczyłem mojej podopiecznej jak to sobie wyobrażałem po czym kazałem jej przejść do rzeczy. Próbowała obudzić w sobie furię, niestety jej próby były bezskuteczne.
- Nic nie szkodzi, jesteśmy na dobrej drodze.

Piplup - Ciosy Furii (3)

Dzisiejszy wieczór postanowiłem zwieńczyć kolejnym treningiem mojej wodnej podopiecznej. Przysiadłem nad brzegiem rzeki i wypuściłem moją wodną podopieczną z jej kuli. Była gotowa do kolejnego treningu.
- Dobrze tak jak wczoraj spróbujemy obudzić w tobie tą zakorzenioną agresję. To ona pomoże ci poprawnie wykonać ten atak, więc bierzmy się do pracy.
Próbowałem na różne sposoby zdenerwować moją Piplup, niestety ta wcale nie chciała się zirytować. Nie potrafiła też wymusić tego zachowania mimo swojej burzliwej natury. Powoli zaczynało mi już brakować pomysłów do tego by zmusić moją podopieczną do bycia bardziej agresywną.

Piplup - Ciosy Furii (4)

Chłopak z uśmiechem na twarzy kroczył z swoim pokemonem po terenach Wodospadu Iruka. Co jakiś czas zamienili kilak słów, ale woleli obserwować piękno, które wykreowała Matka Natura. Usiedli tuż przy zbiorniku wodny, Chłopak z uśmiechem spojrzał na swojego podopiecznego.
- Jestem z Ciebie bardzo dumny. Fantastycznie radzisz sobie na arenie. Trzy zwycięstwa i jeden remis. To są bardzo dobre statystyki, byle tak dalej. Ale nie możemy spocząć na laurach, musimy ciężko trenować. Od dzisiaj zaczniemy się uczyć Szybkiego Ataku. - po tych słowach wyciągnął z kieszeni Pokedex, by przedstawić swojemu kompanowi na czym ów ruch polega.
- Patrz


- To nie powinno sprawić Ci problemu, ponieważ jesteś naprawdę silnym i szybkim pokemonem. - powiedział, a następnie wstał i otrzepał spodnie z zalegającego na nich piasku.
- Dobrze, na dzisiaj to tyle jeśli chodzi o nowości. Teraz przećwiczmy raz jeszcze Twoje ataki. - odparł z uśmiechem, a następnie wraz z Froakim przećwiczyli Lizanie, Plaskanie oraz Bąbelki. Na koniec treningu pozwolili sobie popływać w krystalicznie czystej wodzie.


Froakie:
Szybki Atak (Quick Attack) 1

Nadszedł czas na kolejny trening mojej wodnej podopiecznej. Tym razem nie próbowałem obudzić u niej furii, a jedynie nakazać jej wściekle atakować - bowiem właśnie tym był ten atak. Szaleńczym napadem.
- Piplup... Pełna moc! Ciosy furii!
Stanęliśmy naprzeciw jakiegoś drzewa. I chwilę po padnięciu komendy moja podopieczna rzuciła się na drzewo wściekle okładając je wszystkim co tylko miała - począwszy od skrzydełek, a skończywszy na dziobie.
- Dokładnie tak Fatimo! Ale uderzaj jeszcze mocniej!
Ta próbowała uderzać co raz śmielej i naprawdę wychodziło jej to bardzo przyzwoicie. Byłem zadowolony z efektów jej pracy.

Piplup - Ciosy Furii (5)

Po krótkiej przerwie od treningi wróciłem do prac z moim wodnym pokemonem.
- Pokaż się Fatimo.
Uśmiechnąłem się do mojej podopiecznej klepiąc ją po łepetynie.
- Wybacz mi to mało zaniedbanie, ale już możemy normalnie pracować. Jesteś gotowa do dalszego działania?
Fatima oczywiście zareagowała bardzo żywiołowo na moje słowa i wyraziła aprobatę do moich słów. Nie pozostało nam więcej nic innego jak zabrać się do pracy. Pomysł na dzisiejszy trening był dokładnie taki sam jak na nasze ostatnie spotkanie. Moja podopieczna musiała atakować pobliskie drzewo z całych sił czym tylko się dało. Dalej robiła to dosyć pokracznie, ale widać było postęp i w mojej opinii robiła to zdecydowanie sprawniej niż poprzednim razem.

Piplup - Ciosy Furii (6)

Chłopak zwany Wabikiem po raz kolejny przybył do lokacji zwanej Wodospadem Iruka. Obok niego wesoło skakał jego jedyny podopieczny czyli Froaki. Dopiero po długiej wędrówce zatrzymali się na miejscu ostatecznego treningu. Chłopak spojrzał na swojego podopiecznego, a następnie rozpoczął swoją gadkę.
- Witaj przyjacielu. Musimy się zabrać w garść i nie możemy stanąć w miejscu. Dzisiaj będziemy kontynuować naukę Szybkiego Ataku. - powiedział pewnie, a następnie rozejrzał się po okolicy szukając czegoś wzrokiem.
- Dobra, na początku musimy potrenować Twoją szybkość oraz wytrzymałość. Czyli będziemy tylko biegać. Tempo i odległości będą różne. Dzisiaj trochę sobie potruchtamy, sądzę, że kilka, no ewentualnie kilkanaście kółeczek będzie ok. - powiedział z stoickim spokojem.
- Ale w pierwszej kolejności wykonajmy kilka ćwiczeń rozciągających oraz rozgrzewających, żeby nie nabawić się kontuzji. - i zaczęli rozgrzewkę. Wykonywali najróżniejsze ćwiczenia na przykład przeplatankę oraz przysiady. Następnie zaczęli sobie truchtać. Wabik biegł obok swojego towarzysza, by wodny starter czuł wsparcie i obecność swojego trenera. Kilka razy Żaba chciała zwiększyć tempo, jednak Wabik ją sprowadzał na ziemię dzięki czemu zwalniała. Po bieganiu postanowili ochłodzić się w chłodnej wodzie. Szczęśliwi i zmęczeni wrócili do domu.


Froakie:
Szybki Atak (Quick Attack) 2

Wabik dumny z swojego pokemona po raz kolejny przybył w okolice Wodospadu Iruka. W czasie drogi z domu do miejsca treningu cały czas biegli, by nie tracić czasu na rozgrzewkę i przebieżki, tylko od razu przejść do konkretów. Po chwili Wabik spojrzał na swojego towarzysza.
- Fantastycznie poradziłeś sobie w czasie walki z ognistym pokemonem. Nie mieli z nami szans. - po tych słowach pogładził swojego podopiecznego po głowie, a następnie przybił mu przysłowiową piątkę. Następnie podszedł do najbliższego drzewa i obwinął jego pień miękkim kocem.
- W czasie dzisiejszego treningu musisz maksymalnie się rozpędzić i uderzyć w drzewo. Nie martw się, koc będzie amortyzował siłę uderzenia. Spróbuj... - zachęcał swojego podopiecznego trener. Po chwili pokemon spojrzał na swój cel, a następnie ruszył w jego stronę biegiem, następnie wyskoczył i uderzył w koc.
- Fantastycznie, spróbuj jeszcze raz. - po każdej próbie Wabik tłumaczył swojemu podopiecznemu co robi źle oraz co mógłby poprawić. Po kilkudziesięciu próbach Froaki nie miał siły już kontynuować, ponieważ bolało go miejsce, którym uderzał w drzewo. NA zakończenie treningu popływali, a następnie wrócili do domu.


Froakie:
Szybki Atak (Quick Attack) 3

Wabik po raz czwarty przybył do lokacji zwanej Wodospadem Iruka w celu odbycia treningu wraz z swoim wodnym przyjacielem. Na miejscu Wabik przywołał Froakiego, jednak zanim rozpoczęli trening chłopak musiał podziękować swojemu podopiecznemu za stoczony pojedynek, który zremisowali.
- Przyjacielu, jestem z Ciebie dumny. Widać, że dawałeś z siebie wszystko. Remis to bardzo dobry wynik, jest jednak gorszy od wygranej, ale dużo lepszy od przegranej, więc nie mamy powodów by rozpaczać. A tak między nami, to sądzę, że gdyby nie było tam lodu, to byśmy z łatwością wygrali z tym Totodilem. - po tych słowach Wabik przybił piąteczkę i żółwika wraz z żabą.
- To czas na trening. - powiedział i rozpoczęli wykonywanie dokładnej i czasochłonnej rozgrzewki, żeby odpowiednio przygotować wszystkie partie ciała do następnego etapu treningu. Potem wykonali kilka kółeczek biegu. Dopiero potem mogli przejść do głównej części treningu.
- Dzisiaj nie będziesz atakował drzewa, dzisiaj ja jestem Twoim celem. Wiem, że to dziwne, ale to bardziej realistyczne niż uderzanie w drzewo owinięte kocem. Dzięki temu poczujesz się jak w czasie pojedynku i będziesz mógł próbować przewidywać jego ruchy. - po tych słowach Wabik oddalił się od podopiecznego. NA komendę Alexandra Froakie próbował go zaatakować, jednak z początku było trudno, dopiero po otrzymaniu kilku rad od Alexandra udało mu się trafić w cel. Trenowali tak dopóki obaj nie byli tak zmęczeni, że dosłownie padali na twarz. Resztkami sił ruszyli do domu.


Froakie:
Szybki Atak (Quick Attack) 4

Szaman po raz piąty przybył do Wodospadu Iruki wraz z swoim Froakim, by odbyć trening Szybkiego Ataku. Na swoje standardowe miejsce zmierzali w biegu. Była to swoista rozgrzewka. Wodny pokemon musiał się przyzwyczaić do wysiłku i odpowiedniego kontrolowania zużycia swojej energii. Na miejscu obaj napili się wody, by uzupełnić niezbędne płyny.
- Czasami mógłbyś zwolnić. Ja nie potrafię tak szybko biegać jak Ty. - pochwalił swojego pokemona, a następnie wyciągnął notes, by sprawdzić na czym ma polegać kolejny trening. Po chwili się uśmiechnął.
- Dzisiaj będziemy trenować w wodzie. Tutaj niedaleko znajduje się płytki zbiornik wodny. - następnie wkroczyli do wody. Żaba był praktycznie cały w wodzie i zaczął wesoło pływać, lecz trener go przywołał do porządku.
- Nie pływasz w wodzie. Masz w niech biegać dzisiaj. Opór wody powinien zwiększyć efektywność treningów. Postaraj się bardzo szybko biegać po tym zbiorniczku. - chłopak skrzyżował ręce na klatce piersiowej i obserwował swojego podopiecznego. Co jakiś czas udzielał drobnych wskazówek.
- A teraz mała powtórka ataków. Warczenie... Plaskanie... Bąbelki a na koniec zaprezentuj Lizanie. - poznane już ataki postanowili podszkolić, by pokemon tego nie zapomniał, a następnie w dobrym humorze wrócili do domu.


Froakie:
Szybki Atak (Quick Attack) 5

Chłopak przybył po raz szósty przybył w to samo miejsce, by trenować Szybki Atak wraz z swoim podopiecznym. Powoli kończyły mu się pomysły i miał nadzieję, że wodny starter w najbliższym czasie szybko opanuje ten rzekomo łatwy atak. Wabik uwolnił swojego podopiecznego z PokeBalla w chwili, gdy słońce zaczęło chować się za horyzontem.
- Dzisiaj będziemy kontynuować trening. Twoim celem ponownie będę ja. - po tych słowach zaczął ubierać ochraniacze na swoje ciało. Nie miał zamiaru nabawić się jakiejkolwiek kontuzji. Spojrzał na swojego podopiecznego, a następnie się oddalił. Potem założył kask i rzekł do swojego podopiecznego.
- Zaczynaj przyjacielu. Ja jestem bezpieczny. - Chłopak stanął pewnie w delikatnym rozkroku oraz miał lekko ugięte nogi. Pokemon biegł w jego stronę, a następnie zwiększał swoja prędkość i uderzał w swojego trenera. Tą czynność powtórzyli kilkanaście razy.
- Dobrze, teraz powtórz jeszcze inne ataki, również na mnie. - powiedział. a następnie przyjął na klatę cały arsenał podopiecznego. Potem skinął głową i udał się do domu wraz z podopiecznym.


Froakie:
Szybki Atak (Quick Attack) 6

Na prośbę Crystal wstawiam tutaj trening, który ona napisała, ale nie miała możliwości wstawiania.

Przychodzę z moim pokemonem tam, gdzie zawsze czyli nad wodospad, aby kontynuować trening. Na początku każę pokemonowi wytworzyć wodę i wystrzelić ją nad siebie. Po tym ten dostaje odemnie ciastko. Ćwiczenie powtarzamy.
Oshawott i wodny sport (3)

Mimo wieczornej pory, udałem się do nieznanego mi miejsca. Czułem się nieco nieswojo, gdyż huk wodospadów ograniczał słyszalność czegokolwiek. Tuż za jednym z wodospadów znalazłem rzeczkę, która chowała się za ogromny głaz. Wcisnąłem się pomiędzy głazem, a rzeczką i wreszcie odetchnąłem. W tym miejscu nie było aż tak głośno, bo głaz rozbijał wszechobecny hałas wodospadu. Wziąłem do ręki małą kulkę z swym najnowszym pokemonem i wypuściłem go do wody. W wodzie pojawiła się piękna rybka z kolcami, która od razu schowała się za kamieniem leżącym w nurcie strumyku.
-Hej mała, nie bój się mnie, jestem Dziomek.
Rybka wyjrzała zza kamienia i dała mi do zrozumienia, że dopóki jej nie umaluję, to nie ma szans na to, abyśmy o czymkolwiek rozmawiali. Niezbyt chętnie, ale zgodziłem się na to. Na szczęście wcześniej dowiedziałem się jaki charakter ma moja rybeńka i się do tego przygotowałem. Wyjąłem maskary, szminki, podkłady, cienie, pudry, kredki do oczu i błyszczyki do ust, po czym pozwoliłem rybce wybierać co chce i jak.    Po paru minutach rybka była umalowana.
-Wyglądasz pięknie, ale bez makijażu też super wyglądałaś. Serio uważa że należysz do jednych z najładniejszych rybek na świecie. Poza tym że jesteś piękna, to jeszcze masz dwa genialne typy, wodny i trujący. Będziesz prawdziwą miss wśród  rybek i wielka mistrzynią. Nie ma co się zastanawiać, tylko trzeba w to uwierzyć.
Rybka trochę dziwnie na mnie patrzyła, jakby mi nie wierzyła, ale mówiłem szczerze, więc to powinno jej dać do myślenia.
-Właściwie to nie jesteś tak piękna jak większość Qwilfish, jesteś najpiękniejszą Qwilfish jaką kiedykolwiek wiedziałem więc musisz mieć także wyjątkowe i piękne imię. Co powiesz, na to, bym nazywał cię Kolcunią?
Rybka byłą jednocześnie zszokowana i zawstydzona moimi słowami, ale ochoczo pokiwała główką.
-No Kolcunia, skoro wstępnie wszystko mamy załatwione, powinniśmy zabrać się za naukę. Na początek mam dla ciebie atak zwany akcją. Jest to jeden z najpospolitszych ataków i nie powinien sprawić ci większych trudności. Atak jest typu normalnego i zadaje fizyczne obrażenia. A jak się go wykonuje? Tego dowiesz się następnym razem, a teraz wracaj moja piękna Kolcunio do swojego pokeballa.
Odwołałem rybkę i zadowolony z dzisiejszego treningu ruszyłem pracować nad Szumrakiem.

Tak jakby jutro to edytuję.

Na koniec dzisiejszej wędrówki po miejscach treningowych, wybrałem się do Wodospadu Iruka. Dziś pod wpływem mrozu wodospad był dużo cichszy niż podczas mojej ostatniej wizyty, więc nie musiałem poszukiwać zacisznego miejsca. Wypuściłem z pokeballa Kolcunię, a ta od razu domagała się wodoodpornego makijażu na pyszczku. Ustąpiłem jej, ale przez cały czas, gdy ją malowałem marudziłem, że bez makijażu wygląda zjawiskowo i wszelkie kosmetyki są jej zbędne. Rybka nie chciała mi wierzyć, ale uznałem że kiedyś wreszcie mi uwierzy jeśli będę jej to wytrwale powtarzał. Gdy już buzia rybki byłą gotowa, pokazałem jej zdjęcia ataku zwanego akcją. Kolcunia przyglądała się zdjęciom, a ja tłumaczyłem jej jak się wykonuje akcję. Rybka dowiedziała się, że by dobrze wykonać akcję, należy się rozpędzić i uderzyć z barka w cel. Jako że Qwilfish ma kolce, uderzenie akcją może być bardzo bolesne dla przeciwnika. Kolcunia była zaciekawiona tym atakiem, więc obiecałem jej, że już podczas następnego ataku, będzie miała możliwość wykonania pierwszych prób wykonania tego ataku.

Wabik przybył w okolice Wodospadu Iruka by odbyć kolejny trening z swoim podopiecznym, teraz jednak miał im towarzyszyć drugi pokemon. Od dnia dzisiejszego mieli razem się szkolić oraz zaciskać więzi ,,rodzinne''. Po kilkunastu minutach wędrówki Szaman znalazł się blisko spadającej wody, a wtedy wypuścił z PokeBalli swoich podopiecznych. Oba pokemony spojrzały na siebie zdenerwowane, a następnie na trenera. Spoglądały na niego wzrokiem, który mówił, że pragną wyjaśnień.
- Spokojnie. Od dzisiaj przez krótki czas będę z wami trenował jednocześnie. Musicie się nauczyć współgrać oraz dzielić informacjami. Sądzę, że i Ty i Ty możecie z tego wiele wyciągnąć. W pierwszej kolejności pokaże Seaking czego będziemy się uczyć. - po tych słowach usiadł na brzegu, a następnie pokazał rybce PokeDex na którym wyświetlały się ilustracje ataku.


- Widzisz, proste. Znasz już Atak Rogiem, a to Ci bardzo pomorze. Teraz musisz tylko opanować skupianie trującej energii w rogu. - powiedział radośnie, a następnie pogłaskał pokemona po wilgotnych łuskach. Po chwili spojrzał na Żabę.
- Twój trening będzie polegał na reakcji Ucznia i Mistrza. Seaking zna Przyśpieszenie, które pomaga jej osiągnąć przez kilka sekund niebywałą prędkość. Ty musisz opanować to, jeśli chcesz nauczyć się Szybkiego Ataku. A teraz działajcie. Ufam Wam. - chłopak położył się na ziemi i pozwolił swoim pokemonom działać. Z początku oba stworzenia się ociągały, jednak po kilku minutach przełamały lody i zaczęły się wzajemnie uczyć. Co jakiś czas mówiły coś do siebie w tylko im znanym języku. Po wielu godzinach Wabik skrył swoje wodne pokemony w PokeBallach, a następnie opuścił tereny Wodospadu.


Froakie:
Szybki Atak (Quick Attack) 7
Seaking:
Trujące ukłucie (Poison Jab) 1

Na koniec dnia treningowego, przeszedłem się nad wodospady, aby potrenować z swoją Kolcunią. Wypuściłem rybkę z pokeballa, a ta jak zawsze zaczęła domagać się wodoodpornego makijażu. Nie miałem wyboru. Musiałem go zrobić, bo inaczej nie zaczęlibyśmy treningu. Ale za to podczas malowania jej pyszczka, cały czas marudziłem że jest taka ładna, że makijaż jest jej zbędny i w dodatku zakrywa jej naturalne piękno. Mimo to Kolcunia twierdziła że wie lepiej. Gdy już była umalowana, rzuciłem do wody niewielki manekin i poleciłem rybce by atakowała go akcją. Kolcunia rozpędzała się i z całym impetem wpadała na manekin. wyraźnie było po niej widać, że nie zdążyła zebrać energii, bo po uderzeniu zabolał ją pyszczek.
-Kolcunia, do Akcji, potrzebna jest energia, bez niej zrobisz sobie tylko krzywdę, a przeciwnik nie otrzyma większych obrażeń.
Rybka spróbowała ponownie i ponownie, ale za każdym razem nabijała sobie siniaki.
-Na dziś wystarczy. Następnym razem przyniosę ci coś miękkiego jako cel. A teraz wracaj do pokeballa.
Odwołałem rybkę i mogłem wrócić do domu.

Po treningu z Voltorbem, wybrałem się w okolice wodospadu Iruka. Na miejscu znalazłem małe jeziorko i wpuściłem do niego Qwilfish. Rybka standardowo domagała się makijażu. Przez prawie minutę próbowałem ją przekonać, że nie potrzebuje go, ale się uparła i nie musiałem jej go zrobić. Kolcunia dopiero gdy zobaczyła się w lusterku, zgodziła się na trening. Wrzuciłem do wody kamień, z przywiązanym do niego balonem. Balon unosił się swobodnie, a ja poprosiłem Qwilfish, by zebrała jak najwięcej normalnej energii i zaatakowała balon. Przy pierwszych dwóch próbach Kolcunia chybiła celu, a gdy wreszcie trafiła, balon głośno wystrzelił, kończąc nasz dzisiejszy trening.

Od niechcenia przyszedłem sobie pod Wodospady Iruka, by trenować swą Qwilfish. Rybka po wyjściu z pokeballa schowała się za trzcinami i dała mi do zrozumienia, że nie będzie trenowała nieumalowana. Tradycyjnie zgodziłem się na wykonanie makijażu, ale zrobiłem nieco lżejszy i przy dużych narzekaniach z mojej strony, że to jest zbędna czynność i tracimy tylko czas. Rybka oczywiście nie zgadzała się ze mną, ale i tak musiała wysłuchać wszystkiego co miałem na ten temat do powiedzenia. Dopiero gdy mnie wysłuchała, mogliśmy przejść do treningów. Wskazałem Qwilfish wodospad i poleciłem jej, by wskoczyła na niego. Kolcunia rozpędziła i wyskoczyła kilka centymetrów nad poziom wody i wpadła w wodospad. Pęd wody wbił ją pod wodę i po chwili wypłynęła parę metrów dalej.
-Jak będziesz znała akcję, to bez problemu przeskoczysz ten wodospad.
Rybka tylko krzywo na mnie spojrzała i spróbowała ponownie. Próbowała jeszcze wiele razy, ale za każdym razem, był taki sam rezultat.

Po długiej przerwie, wróciłam wraz z moim pingwinkiem nad wodospad. Maluszek miał dużo energii i chęci do treningów.
Ostatnim razem szło mu całkiem nieźle. Podałam mu kubek wody oraz przywiązałam do gałęzi drzewa kawałek starego prześcieradła.
Kiki zdziwiony spojrzał na mnie.
Uśmiechnęłam się.
-wpadłam na pomysł jak sprawdzić siłę z jaką wypuszczasz swoje bąbelki-powiedziałam.
-spróbuj teraz zaatakować ten kawałek materiału.
Piplup napił się wody i nabrał powietrza w usta. Po chwili zaatakował szmatkę...małymi bąbelkami, a ona lekko zafalowała.
-widzisz? Im mocniej uderzysz tym szmatka bardziej się poruszy-powiedziałam i usiadłam.
-no maluszku jeszcze raz~ poprosiłam


~~~~~~~~~
Piplup- bąbelki 4