Nadszedł dzień w którym rozpoczynam moją przygodę pokemon. Po tym jak wybrałem mojego startera nie myślałem o niczym jak innym jak o rozpoczęciu treningu. Sam nie wiem co dokładnie pokusiło mnie aby wybrać pingwinka na mojego startera. Gdy tylko ją zobaczyłem wiedziałem, że to właśnie z nią chcę podróżować. Porzuciłem niesamowitą więź z tym pokemonem.
- Ruszaj Piplup!
Po chwili obok mnie pojawił się mój mały wodny pokemon. Radośnie podskoczył na mój widok i przytulił się.
- Witaj nazywam się Cedric i chcę wyruszyć z tobą w podróż pokemon.
Pokemon radośnie zatrzebiotał na tą wieść.
- Ach... ty nie masz imienia. Tak nie może być. Zasługujesz na jakieś piękne imię.
Chwilę zastanowiłem się nad tym jakie imię nadać mojej podopiecznej.
- Jest pewne niezwykle piękne imię i bardzo mi do ciebie pasuję. Chciałbym nazwać cię Fatima.
Przez następne dziesięć minut gadałem z moją podopieczną próbując się z nią poznać. Po zakończeniu tego ceremoniału przeszedłem do treningu.
- Jako pierwszy atak wybrałem dla ciebie Bąbelki.
Jako, że już i tak minęło dużo czasu to kilkoma słowami wstępu tylko opisałem ten cios.

Piplup - Bąbelki (1)
Nadanie imienia - Fatima
Zapoznanie z pokemonem

Nadszedł czas na kolejny trening z moim wodnym pokemonem. Co prawda wczorajsze spotkanie trudno nazwać treningiem, było to jednak swoiste wprowadzenie do tego co będzie miało miejsce na kolejnych spotkaniach.
- Fatimo dzisiaj porozmawiamy jeszcze trochę o ataku bąbelkami. Wydaję mi się, że żebyś mogła poprawnie wykonywać ten atak to potrzebujesz niemałej wiedzy na jego temat. W końcu wiedza to potęgi klucz.
Piplup zgodziła się z moimi słowami i już po chwili mogliśmy zabrać się za trening. Mój dzisiejszy wykład dotyczył typu wodnego. Jego zaletach, słabościach i skąd bierze się w pokemonie woda. Starałem się jak najlepiej to zobrazować. Było to łatwe do pojęcia dla mojej podopiecznej z powodu jej typu, mimo tego, że nie znała w sumie żadnego wodnego ruchu.
- Dobrze więc masz ogólne pojęcie na temat wytwarzania wody. Jutro porozmawiamy o tym jak ją przemieniać w bąbelki.

Piplup - Bąbelki (2)

Nadszedł czas na kolejny trening wodnego teoretyczny z moim wodnym podopiecznym.
- Pokaż się Fatimo!
Rzuciłem pokeball i po chwili wyłoniła się z niego moja pingwinia podopieczna.
- Zajęliśmy się już typem wodnym i wytwarzaniem wody, teraz czas na przetwarzanie tej energii w bąbelki.
Najpierw zacząłem od tłumaczenia czym dokładnie są bąbelki i w jaki sposób moja podopieczna musi je wytwarzać. Starałem się jak najlepiej zoobrazować to mojej podopiecznej. Podawałem różne techniki, które wyczytałem w internecie. Starałem się to porównać do baniek mydlanych i nawet zrobiłem mały pokaz sam dmuchając takimi bańkami.

Piplup - Bąbelki (3)

Powolnym krokiem przybyłem nad Wodospad Iruka wraz z moimi pokemonami, które szły tuż za mną, bo nie lubię trzymać ich w pokeballach. Wolę, aby przeżywały ze mną każdy krok naszej wędrówki - jest to dobry sposób na przełamanie lodów i zaprzyjaźnienie się. Widok, który ujrzałem na miejscu onieśmielił mnie. Było tu tak pięknie, że aż nie chciało mi się trenować. Wolałbym położyć się gdzieś na trawce i oglądać te cudowne widoki. Ale cóż, nie po to tutaj jesteśmy.
-Toto!- zawołałem do swojego pokemona -Dzisiaj twój wielki dzień, twój pierwszy trening ze mną.- uśmiechnąłem się do niego. Nie zapominałem również o panience Trubbish, która przybyła tutaj razem z nami.
-Cześć Trubbish! Potrenujesz chwilkę z nami. Będzie nam raźniej!- zaśmiałem się. -Dobra, więc zaczniemy od rozciągania i krótkiego biegu! Nie chcę, żebyś zaczynał trening na sucho Toto!- powiedziałem z uśmiechem na ustach -A ty Trubbish? Potowarzyszysz nam, prawda? Potem będziesz mogła zająć się swoimi sprawami.- uśmiechnąłem się również i do niej.
Tak więc zaczęliśmy naszą rozgrzewkę od krótkiego rozciągnięcia, paru pompek i przysiadów. To bardzo ważny element treningu. Pokemony muszą być zawsze w doskonałej formie, ja zresztą również. W końcu muszę za nimi nadążać. Zakończywszy rozgrzewkę przystąpiliśmy do krótkiego biegu. Truchtu. Nie można od razu wystawiać pokemonów na wielki wysiłek i kazać im biegać półmaratonu. To głupie. Krótki bieg sprawi, że ich kondycja i szybkość wzrośnie oraz wprawi to krew w ruch i będą gotowe na prawdziwy trening.
-Dobra! Wystarczy.- powiedziałem chcąc zakończyć już tę część rozgrzewki. Prawdę mówiąc - zmęczyłem się, ale nie chciałem po sobie tego pokazać. Muszę być dla nich wzorem do naśladowania.
-Trubbish! Możesz sobie odpocząć i zająć się swoimi eksperymentami. Tylko nie nabroi za bardzo!- uśmiechnąłem się do niej -A ty Toto, podejdź tutaj. Pokażę ci czego chcę cię dzisiaj nauczyć!
-Wodna broń. Jeden z podstawowych ataków każdego Totodila- uśmiechnąłem się do niego pokazując mu krótki film z pokemonem wykonującym ten ruch. Zacząłem mu pokrótce tłumaczyć o co chodzi w tymże ruchu.
-Musisz zebrać w sobie wodę i wystrzelić ją pod dużym ciśnieniem ze swojego pyszczka. Mi się wydaję, że to dość proste. W końcu masz w sobie jakąś wodę, nie? Produkujesz ją gdzieś tam.- zaśmiałem się. Wyciągnąłem z plecaka butelkę wody, aby pokazać pokemonomi jak to powinno wyglądać. Nabrałem do buzi dwa łyki, a następnie wyplułem ją tak jak pokemon z filmu.
-Widzisz! To wcale nie takie trudne! Teraz ty spróbuj!- powiedziałem podając mu butelkę z wodą. Totodile próbował powtórzyć to co ja zrobiłem kilkukrotnie. I wydaję mi się, że robił to całkiem nieźle.
-Świetna robota Toto, ale chyba już czas kończyć. Nie możesz się przetrenowywać!- powiedziałem uśmiechając się do niego, a następnie położyłem się na trawie i zacząłem obserwować piękne widoki dookoła nas.
-Teraz czas na odpoczynek...- mruknąłem.

Przychodzę nad wodospad Iruka i wypuszczam z pokebala pokemona. Jest to mój pierwszy, otrzymany w laboratorium, pokemon i należy się z nim przywitać. Na mój widok stworek skoczył mi na plecy, co chyba jest jego jakimś rytuałem powitalnym. Zaakceptowałem to i przedstawiłem się po czym udaliśmy się pozwiedzać okolicę. Podczas spaceru opowiadałem pokemonowi o sobie i swoich celach oraz innych szczegółach. Po zakończeniu przemowy pora na czyny, czyli poprosiłem pokemona o popis swoich umiejętności. Zobaczyłem jak używa lizania i plaskania co można nieźle wykorzystać podczas walk. Sprawdziłem co nieco nieco na temat swojego pokemona w pokedexie i ustaliłem, że jest najszybszym z możliwych starterów. Taki atut trzeba szlifować i wykorzystać, dlatego przedstawiłem swoje spostrzeżenia pokemonowi i ustaliłem strategię treningową. Zaczniemy od biegania sprintów na dwadzieścia metrów i tego będziemy się na razie trzymać. Ustawiłem trasę niedaleko wodospadu i stanąłem na starcie razem z pokemonem. Będziemy biegać razem aby lepiej się zintegrować i nawzajem dopingować w uzyskiwaniu lepszych rezultatów. Po krótkiej rozgrzewce rozpoczęliśmy serie biegania, która trwała kilka rundek. Po takim pierwszym treningu wróciliśmy do domu coś zjeść i balangować z okazji naszej rozpoczętej współpracy.

Froakie: nauka Szybkiego Ataku nr 1 i integracja z pokemonem

To mój pierwszy raz jak zacznę przygodę z takim pokemonem. Byłam bardzo zadowolona, że mam takiego słodkiego pokemona. Bardzo chciałam się z nim zaprzyjaźnić...by czuł się dobrze w moim towarzystwie. Zabrałam potrzebne mi rzeczy na pierwsze spotkanie i poszłam nad wodospad.
Kiedy byłam już gotowa, wypuściłam go z pokeballa i przywitałam się z nim serdecznie.
-Hej maluszku~ powiedziałam i dotknęłam palcem jego dzióbka.
Pokemon przechylił głowę i zaczął mi się przyglądać.
Zaśmiałam się. Piplup jest uroczym pokemonem, a ja uwielbiam słodkie zwierzaki.
-Nazywam się Ming, a Ciebie chcę nazwać Kiki, podoba Ci się?-zapytałam.
Pingwinek pomachał lekko 'łapkami'....myślę, że mu się spodobało. Nagle zaczął się rozglądać...nie wiedząc czemu znajdujemy się nad wodospadem.
-Przyniosłam Cię tu bo chcę zacząć z tobą treningi o samego początku- powiedziałam i zaczęłam mu tłumaczyć na czym polega atak zwany bąbelkami.
Pokemon od razu zainteresował się tym co mówię i zaczęliśmy od lekkich ćwiczeń...ale fizycznych.

~~~~~~
Pierwsze spotkanie.
Imię dla Pokemona -Kiki
Atak: Bąbelki (1)

Kolejny piękny dzień nad Wodospadem Iruka. Ponownie przybyłem tutaj, tym razem tylko z Totodilem, aby kontynuować naukę nowego ruchu.
-Dobra Toto, zaczniemy jak wczoraj. Mała rozgrzewka, a potem przystępujemy do głównego treningu.- powiedziałem i zacząłem rozciągać się wraz z pokemonem. Może to się wydawać czymś mało ważnym, ale dobra współpraca z pokemonem zaczyna się od takich właśnie małych rzeczy. Wspólne treningi, w których trener bierze aktywny udział, rozmowy i żarty temu towarzyszące. To wszystko zacieśnia więzy łączące trenera i pokemona.
-Ok, dzisiaj obejdziemy się chyba bez biegania.- powiedziałem kończąc tym samym rozgrzewkę -Dzisiaj więcej czasu poświęcimy na naukę samego ruchu. Będziemy powtarzać to samo co wczoraj. Dzięki temu nauczysz się odpowiednio układać pyszczek, tak aby strumień był jak najsilniejszy.- dodałem sięgając po butelkę z wodą. Dzisiaj postanowiłem, że będę trenował wraz z Totodilem. Nabrałem więc wody do ust i zacząłem ją wypuszczać w sposób zbliżony, ale raczej bardzo oddalony od perfekcji. Totodile radził sobie jednak coraz lepiej. Kilkukrotnie dochodziło do zabawnych sytuacji, głównie sprowokowanych przeze mnie, bo jak już wspomniałem, zbytnio sobie nie radziłem. W końcu nie jestem pokemonem.

Wbijam nad wodospad Iruka wraz ze swoim świeżym znajomym, Froakie. Razem kontynuujemy wczorajszy trening i po krótkiej rozgrzewce urządzamy sobie kilka seryjek sprintów na kilku dziesięcio metrowe odcinki. Może nie biegamy intensywnie, aby już na starcie przeciążać mięśnie nóg, ale za to na pełnej prędkości. Biegamy razem aby zacieśnić nasze relacje oraz nawzajem siebie napędzać. Froakie jest bardzo szybkim pokemonem, ale staram się mu nie ustępować, a o ile to możliwe biegać szybciej od niego. Tak pokazuję stworkowi że wiele jeszcze przed nim i ma pole do rozwoju. Po biegach odpoczywamy chwilę przy posiłku, po czym idziemy się obmyć w wodospadzie i trochę tam pobawić.

Froakie: nauka Szybkiego Ataku nr 2

Przychodzę nad wodospad Iruka ze swoim pokemonem po czym wykonujemy rozgrzewkę. Po rozciąganiach i rozgrzaniu mięśni nóg przechodzimy do naszych sprintów. Biegamy na pełnej prędkości obok siebie przez paręnaście metrów. Biegamy wspólnie, aby napędzać siebie nawzajem czystą rywalizacją. Po wymęczeniu się odpoczywamy u podnóża wodospadu rozmawiając sobie. Po odpoczynku wykonuje sprinty już tylko Froakie, ale z tą różnicą iż kończy bieg w moich ramionach. W końcu ten trening służy nauce ataku więc jego efektem jest zadanie obrażeń przeciwnikowi. Dlatego pokemon misi się oswoić z uczuciem zderzenia ciał po tak szybkim biegu. Praktyka czyni mistrza, a my ćwiczymy póki jesteśmy w stanie, a potem wracamy do domu.

Froakie: nauka Szybkiego Ataku nr 3

Po długiej przerwie od podróżowania, czas na kolejną przygodę w towarzystwie nowych podopiecznych. Dzis zawitałem na teren wodospadu Iruka by zintegrować się z moim nowym towarzyszem drogi. Po przybyciu od razu wypusciłem go z pokeball'a, a moim oczom ukazał się Totodile'a.
- Czesć mały! Nazywam się Wulkan i od dzis jestem twoim nowym trenerem. Liczę na owocną współpracę. - powiedziałem do poka mając nadzieje, że cokolwiek z tego zrozumie. Stworek potwierdzająco pokiwał głową. Potem chwilę się z nim pobawiłem starając się go jak najlepiej poznać. Po spędzonych tak kilku godzinach odwołałem mojego podopiecznego i udałem w dalszą podróż.

Totodile - Integracja z pokemon'em[1]

Kolejny dzień, kolejny trening. Postanowiłem, że tym razem wprowadzę Totodila na trochę wyższy poziom. Jednak, jak zwykle, najpierw zaczęliśmy od rozgrzewki.
-Dobra Toto, dzisiaj nauczysz się czegoś nowego. Umiesz wypuszczać już w miarę silny strumień, ale to też nie koniec tamtego treningu. No ale jak już wspomniałem dzisiaj nauczysz się czegoś nowego.- powiedziałem i usiadłem na ziemi.
-Otóż widzisz... Możesz nauczyć się wypuszczać idealny strumień, ale robisz to za pomocą wody, którą sam wlewasz do pyszczka. Musisz nauczyć się produkować w sobie wodę, tak abyś mógł używać Wodnej Broni w każdej sytuacji.- powiedziałem i wskazałem mu palcem na ziemię.
-Usiądź koło mnie. Zamknij oczy i zacznij zbierać w sobie siłę. Odnajdź tę wodę, która jest w tobie. Bo potrafisz to zrobić. Ta woda gdzieś w tobie jest, tylko musisz chcieć ją odnaleźć. A teraz skup się... I znajdź ją...- powiedziałem cichszym już głosem. Zaczęliśmy medytacje.

Pierwszego dnia...nie udało mi się zacząć nauki tak jak planowałam. Dlatego, zaczęłam od początku dnia następnego.
Przywitałam się z pokemonem i uściskałam go przyjaźnie.
-proszę napij się -powiedziałam i podałam mu mały kubeczek z wodą.
Kiki napił się i wtedy dałam mu pierwsze polecenie.
-Nabierz w płuca duuuuużo powietrza i staraj się go wydmuchać, ok?- zapytałam, a on pokiwał głową.
Pierwsza próba, tak jak druga i trzecia, była niepowodzeniem.
-nie przejmuj się....jeszcze się nauczysz- uśmiechnęłam się i usiadłam koło niego.
-No....spróbuj jeszcze raz- zachęciłam go i udało się.
W powietrzu pojawił się mały bąbelek...który zaraz pękł.
-brawo...widzisz mówiłam, ze Ci się uda~- powiedziałam i pogłaskałam go po główce.
-spróbujesz jeszcze raz?-dodałam i zaraz Kiki próbował znowu...
Po kilku próbach....udanych i tych mniej...udanych wróciliśmy do domu, by przyjść tu kolejnego dnia.

~~
Piplup:
Atak- bąbelki (2)

- Pokaż się Piplup!
Po nieudanym polowaniu zdecydowałem się udać w rejonu wodospadu Iruka aby odbyć trening z moim pokemonem. Musieliśmy stać się jeszcze silniejsi jeżeli chcieliśmy coś osiągnąć w świecie pokemonów. Wciąż byliśmy jeszcze beznadziejnymi amatorami.
- Dobrze Fatimo jesteś gotowa do treningu? Dzisiaj spróbujemy wykonać ten atak. Starczy już teorii. Na bazie wiedzy, którą już posiadłaś spróbuj wykonać ten cios!
Fatima zaczęła gromadzić energię i po chwili próbowała wykonać atak, jednak jej próby spełzły na niczym. Jak widać trzeba będzie się tego uczyć krok po kroku.

Piplup - Bąbelki (4)

Przyszłam nad wodospad samym wieczorem. Kiki był już przygotowany do dalszego treningu.
-gotowy?-zapytałam i usiadłam sobie na trawie.  
-zaczynaj- powiedziałam i patrzyłam z jakim zaangażowaniem Piplup uczy się ataku.
Pok nabierał dużo powietrza i wypuszczał małe bąbelki które zaraz pękały.
Chwaliłam go, Kiki mimo niepowodzeń nie poddawał się. Próbował, aż do skutku.
Nagle jego dzióbka wyleciała wielka okrągła bańka...która chwile unosiła się na powietrzu.
-Staraj się wypuszczać ich więcej- uśmiechnęłam się i pogłaskałam go po głowie.
Kiki pokiwał głową, napił się wody i zaczął próby od początku.

~~~
Piplup:
Atak- bąbelki (3)

Ponownie przybyłem nad Wodospad Iruka wraz z Totodilem. Trzeba ciężko trenować, dzień w dzień. Ale... Pomyślałem sobie, że dzisiaj może troszkę odpuścimy. Wczorajszy trening też był w miarę lekki, ale postanowiłem zmienić trochę formułę.
-Dobra Toto, tu będzie ok!- powiedziałem docierając na miejsce, które upatrzyłem już wczoraj. Była to bardzo malownicza miejscówka tuż przy samym wodospadzie. Lekka bryza na twarzy, szmer spadającej wody w uchu - idealnie.
-Dzisiaj sobie odpoczniemy... Ale nie do końca.- zaśmiałem się -Bo wiesz, że dzień bez treningu jest dniem straconym i nie powinno takich być.- dodałem. Na twarzy Toto było widać zaciekawienie i pewnego rodzaju radość.
-Wczoraj zajęliśmy się medytacją, poszukiwałeś w sobie wewnętrznej wody, źródła. Dzisiaj zrobimy to samo, ale nie medytacją. Po prostu tutaj usiądziemy, możesz też pochodzić, czy nawet popływać! Ważne jest to, żebyś połączył się z tą wodą, która jest w tobie, abyś odkrył to swoje wewnętrzne źródło.- powiedziałem rozkładając koc, na którym się następnie położyłem.
-Nie próbuj zbyt mocno. To nie jest krótki proces. Ale wierzę, że dasz radę.- uśmiechnąłem się -Połącz się z naturą, z wodą, która jest dookoła nas - nawet tą głęboko ukrytą pod ziemią. Bądź wodą. Jesteś wodą.

Po regeneracji sił z odbytej, zwycięskiej walki, czas wrócić do treningów. Zaczynamy z Froakie od rozgrzewki i biegania truchtem po okolicy. Po lekkim starcie czas na serie wspólnych sprintów, wychodzą coraz lepiej więc trzeba je utrudnić. Pokemon ma już pierwsze doświadczenie z walką , to też rozumie towarzyszący jej ból. Dlatego obkładam jedno z drzew w okolicy materacem i pokemon ma za zadanie wbiec na nie na pełnej prędkości. To zaboli, ale jak to mówią co nas nie zabije to wzmocni. Dzięki temu Froakie wyrobi sobie nawyki potrzebne do uderzenia w cen szybkim atakiem. Kiedy skończymy idziemy na spacer gdzie indziej.

Froakie: nauka Szybkiego Ataku nr 4

Ponownie pojawiam sie nieopodal wodospadu Iruka, aby trenować ze swoim pokemonem. Zaczynamy od rozciągnięcia mięśni nóg no bo po co komu niepotrzebna kontuzja. Potem biegamy truchtem po okolicy, aby wyrobić sobie nieco staminy. Kiedy to mamy za sobą to przechodzimy do sprintów. Zbudowałem prowizoryczną kładkę prowadzącą do tafii opadającej wody wodospadu. Pokemon ma na niej biec na maksimum prędkości i zderzyć się z wodą, to mój nowy pomysł na doszlifowanie szybkiego ataku. Trenujemy tak razy kilkanaście po czym wracamy do domu.

Froakie: nauka Szybkiego Ataku nr 5

Wbijam na wodospad Iruka wraz ze swoim pokemonem. Dzisiaj będziemy mieli lekki trening , powodu wczorajszej wygranej walki na arenie. Pokemon zbiera bojowe doświadczenie, dlatego nie będę go przeciążał treningami. Rozciągamy się i biegamy truchtem po okolicy. Na koniec pokemon wykonuje jeden sprint i kończy go wbiegając do wody, tam pływa sobie dla relaksu a ja dołączam do niego.

Froakie: nauka Szybkiego ataku nr 6

Niestety to nie było takie proste by moja podopieczna mogła wykonać ten atak od tak. Musiałem użyć pewnej metodyki po to aby ta mogła łatwiej opanować ten atak.
- Najpierw musisz nauczyć się wytwarzać bąbelki. Gdy to już opanujesz będziesz mogła próbować je wystrzeliwać.
Chwilę się zastanowiłem.
- Wróć najpierw to tylko w ogóle zacznij wytwarzać wodę.
Uśmiechnąłem do Fatimy i nakazałem rozpoczęcie prób. Niestety ta w ogóle nie potrafiła odnaleźć w sobie wody potrzebnej do wykonania ciosu.
- Próbuj dalej!

Ponownie zjawiam się nieopodal wodospadu Iruka, wraz ze swoim pokemonem. Froakie i ja rozpoczynamy od rozgrzewki nóg i innych partii ciała. Następne co robimy to bieg truchtem po okolicy dla zwiększenia staminy. Kiedy już sobie pobiegamy i zaczerpniemy powietrza to czas na trening właściwy. Pokemon biega na pełnej prędkości skupiając energię w nogach, aby móc biegać ponad swoje limity. Biega na krótki dystans i na pełnej prędkości uderza z bara w obłożone materacem drzewo. Powtarzamy te ćwiczenie do znudzenia a potem wcinamy małe co nieco i idziemy popływać dla relaksu.

Froakie: nauka Szybkiego Ataku nr 7