Magazyn:
Dziomek z wyrzutami sumienia odtworzył drzwi, które wcześniej tak dzielnie stawiały mu czoła. W środku panował absolutny mrok jednak bez wątpienia coś się tutaj czaiło, coś co mogło zmienić losy Dziomka i jego kariery trenerskiej !

Główny budynek:
Tutaj tymczasem Castiel postanowił strzelić samobója i z łomem w ręku ruszył z pomocą nordyckiemu bóstwu. Być może był to odważny gest, ale jednak przeważała w tym głupota. Chłopak długo nie powalczył nim bestie rozszarpały go na strzępy. Tymczasem bardziej inteligentny Maverixx nie zwracał na siebie niczyjej uwagi. Zauważył że blondyn walczy gołymi rękoma, co było najzwyczajniej w świecie dziwne. Kiedy tak nad tym rozmyślał zauważył za walczącymi jakąś dziwną maszynę, z której biły błyskawice. Coś tam było źródłem energii i wyglądało na młot, ale obok tego stał jakiś gościu w fartuchu nad jakąś konsolą, zupełnie nie przejmując się walką i bestiami.

Szumrak, zwiększ płpmien na ogonie, tylko niczego nie podpal.- poleciłem stworkowi,a sam wyjąłem latarkę i zacząłem oświetlać wszystkie kąty na jakie natrafiłem. Mój instynkt wyczuwał ze za chwilę cos sie wydarzy.

Magazyn:
Dziomek przeszukiwał magazyn aż dostrzegł jakiś ruch. Po chwili coś w niego uderzyło i odepchnęło na półki z częściami. Wtedy to na dworze błysnęło i trener ujrzał swojego napastnika, była to jakaś żywa kula w kolorach narodowych, tylko że odwróconych. Może napastnik był z Monaco albo Indonezji ?

Główny budynek:
Maverixx staranował doktorka i konsola się popsuła. Tajemnicze pole siłowe zeszło z młota, ujrzał to blondyn i wszystko poszło już sprawnie. Młot poszybował do dłoni wikinga i nastąpiły wyładowania elektryczne, które zabiły wszystkie bestie. Potem facet podszedł do Maverixxa.
- Dziękuję ci młody wojowniku Midgardu, jestem twoim dłużnikiem ! O twych czynach będą śpiewać bardowie w całym Asgardzie ! - Po tych słowach rzucił ci coś po czym pierdolnął w niego piorun i facet zniknął. Odpakowałeś podarunek i była to sztaba złota, a przygoda z reaktorem się skończyła, przynajmniej dla ciebie.

-O ty wywrotowcu, atakujesz mnie?
- Szumrak, przypiecz przerosnietego pokeballa żarem, wykonaj standardowy unik, doskocz do niego i rozpocznij nawalanie drapaniem!

Rozpoczęła się walka pokemonów ! Ale, że skończyła mi się chęć na pisanie to jej nie opiszę. Powiem tyle, bój był heroiczny i oba poki skończyły wyczerpane, teraz mierzą się wzrokiem starając nie upaść.

Szumrak zmęczył przeciwnika, więc sprobowałem umiescic dużą kule w małej kulce. Znaczy się, rzucam pokeballem.

Złapałeś, brawo. Koniec polowania

Raven: 1PF + 6zł
Cedric: 1PF +6zł
Dziomek: pokemon - pokeball + 8zł
Matt: 7zł
Emequaza: 5zł
Castiel: 1PF + 8zł
Martixelix: 1PF + 7zł
ogrowsky: 6zł
Maverixx: 1PF + 15zł
Acinoma: 7zł
Wabik: 5zł

Po treningu z Szumrakiem, przeszedłem się pod Opuszczony Reaktor aby spotkać się z Voltorbem, którego złapałem wczoraj w tym miejscu.
Wyjąłem pokeballa z elektrycznym pokiem i wypuściłem go tuż przy ogrodzeniu. Pokemon zmaterializował się i zaczął się rozglądać. Zatrzymał wzrok na mnie.
-Cześć mały, to mnie wczoraj zaatakowałeś w magazynie przy reaktorze. Walczyłeś dzielnie z Szumrakiem i jestem bardzo szczęśliwy że cię złapałem. Oczywiście ty na tym źle nie wyjdziesz. Przy mojej pomocy będziesz bardzo szybko się rozwijał i niedługo będziesz jednym z najsilniejszych stworów w okolicy, a wtedy Eteriia będzie należała do nas.-Przywitałem poka.
Później jeszcze trochę pogadaliśmy o planach na przyszłość i poszliśmy sobie do domu.

Po treningu z Szumrakiem, przeszedłem się pod Opuszczony Reaktor, by rozpocząć treningi z swym Voltorbem. Przez chwilę przyglądałem się reaktorowi i zastanawiałem się czy awaria w tym reaktorze nie była pośrednią przyczyną powstania pokemonów. Wolałem zbyt długo tutaj nie przebywać, wiec szybko wypuściłem z balla dużą kulkę i zacząłem jej tłumaczyć po tu ją zabrałem.
-W tym miejscu pokemony elektryczne czują się bardzo dobrze, tutaj cię spotkałem, więc na razie będziemy tutaj trenowali, bo będziesz mógł być rozluźniony. Naukę zaczniemy od ataku zwanego iskrą. Jest to atak bardzo podobny do akcji, ale może powodować też paraliż. Najskuteczniejszy jest, gdy użyje się go przeciwko wodnym i latającym stworom, a tych w okolicy jest dużo. -pokrótce wyjaśniłem Voltorbowi na czym polega Iskra i poszedłem do domu.

gdy przybyłem do miejsca obok reaktora, wypuściłem z pokeballa Voltorba i od razu przystąpiłem do wyjaśniania pokemonowi jak się wykonuje atak zwany Iskrą. Pokrótce wyjaśniłem pokemonowi że musi zebrać wokół siebie elektryczną energię i ruszyć pędem na przeciwnika. W czasie przemieszczania się do celu, musi wzmacniać elektryczną energię, by przy uderzeniu, jak największa jej ilość przelała się na przeciwnika i popieściła go prądem. Gdy już wszystko było jasne, powoli ruszyłem do domu.

Po treningu z Szumrakiem, przeszedłem się pod opuszczony Reaktor. W tym miejscu wypuściłem swego Voltorba i poleciłem pokemonowi aby jak najszybciej przemieszczał się wzdłuż ogrodzenia. Pokemon potrafił osiągnąć ogromną prędkość, co było dosyć dziwne przy jego posturze. Gdy zrobił kilka przebieżek, poprosiłem stworka, aby podczas biegania, spróbował zbierać elektryczną energię. Voltorb spróbował ale nic z tego nie wychodziło, mimo to pokemon nie poddawał się i próbował dalej. Gdy już opadał z sił, zakończyłem trening wystawiłem go na słońce, aby zregenerował siły.

Gdy było ciemno, wybrałem się w pobliże Opuszczonego Reaktora. Miałem z sobą latarkę, ale od reaktora biła jakaś dziwna jasna łuna, więc nie włączałem jej w ramach oszczędności na bateriach. Na ścieżce wzdłuż ogrodzenia reaktora powbijałem w ziemię lampki solarne, które w ciemności świeciły bladym światłem. Wypuściłem z pokeballa Voltorba i poleciłem mu, by jak największą prędkością przemieszczał się po ścieżce, jednocześnie omijając lampki. Pokemon ruszył pędem, ale po kilku przebieżkach wszystkie lampki były doszczętnie zniszczone. Pozbierałem ich strzępy i wyrzuciłem do pobliskiego kontenera, a pokemonowi dałem małą baterię paluszka, by zjadł sobie trochę prądu.

-Voltorb, czas na kolejny trening. Nawet nieźle ci wychodzi nauka Iskry, tylko musisz troszkę popracować nad zbieraniem elektrycznej energii.
Voltorb dał znać oczami ze wie o co chodzi i zabrał się za zbieranie elektrycznej energii. Pok się skupiał a ja uważnie przyglądałem się czy są jakieś efekty. Nie było żadnych, więc poklepałem poka po czułku i wtedy telepnął mnie prąd. Prawa ręka przez parę minut odmawiała posłuszeństwa, a pok nie mógł wytrzymać ze śmiechu. Gdy nam obu przeszło, pochwaliłem stwora za wytworzenie prądu i poszliśmy do domu.

Po treningu z Charmanderem, przeszedłem się pod Opuszczony Reaktor, gdzie przez ostatnie kilka dni trenowałem razem z Voltorbem atak zwany Iskrą. Dziś nie miało być inaczej. Gdy Voltorb wyszedł z pokeballa, pokazałem mu wąską ścieżkę, po której miał dziś biegać. Bieg miał wspierać gromadzeniem elektrycznej energii, by w momencie uderzenia w cel, energia go poraziła, ale trenowanie uderzenia planowałem dopiero za kilka dni. Voltorb ruszył wskazaną trasą i pokonywał ja w bardzo szybkim tempie. Gdy przebiegał tuż obok mnie, widać było cieniutkie wiązki prądu otaczające jego oczy. W ciemności na pewno wyglądałoby to o wiele lepiej. Gdy pokemon już się zmęczył, nakarmiłem go , pochwaliłem i podrapałem po czole.

Zanim zrobiło się ciemno, przeszedłem się pod reaktor, gdzie ponad tydzień temu spotkałem swego Voltorba. Stwór czuł się w tych okolicach jak w domu, chociaż nie chciał mi wyjawić co się z nim działo zanim go złapałem. Nie naciskałem go zbytnio bo uznawałem prawo do tajemnic. Po pogawędce przeszliśmy do trenowania ataku elektrycznego, nazywanego iskrą.
Pokemon przemieszczał się z maksymalną prędkością po ścieżce, a ja dopingowałem go by otaczał się elektrycznością, dzięki czemu jego cios będzie o wiele silniejszy. Pokemon nie miał możliwości sprawdzić siły uderzenia swego ataku, ale na to miała przyjść odpowiednia pora. Na razie musiał nauczyć się zbierania dużej ilości elektryczności w własnym ciele.

-Witaj bestio.-przywitałem swego Voltorba tuż przy ogrodzeniu reaktora. -Dziś będziesz się uczył wykonywania iskry i wykorzystywania jej podczas uderzania w cel. Gotowy?
Voltorb jak zawsze był gotowy i potwierdził to ruchem oczu. Wskazałem pokemonowi cel, był nim spróchniały pniak, który w nocy zwalił się na ścieżkę. Voltorb zmrużył oczy, po jego ciele przeszedł prąd i rzucił się pędem na pniaka. Uderzył z dużym impetem, lecz drzewo było twardsze i odrzuciło go o dwa metry. Pokemon jeszcze mocniej zwężył oczy i ponownie rzucił się na leżące drzewo. I tym razem pokemon został odbity, ale drzewo nieco się przesunęło. Pok powtarzał raz za razem aż zakończyłem trening w trosce o jego zdrowie.

Po walce Szumrakiem z Tepigiem, przeszedłem się w okolice Opuszczonego Reaktora, aby kontynuować trenowanie Iskry z Voltorbem. Gdy dotarliśmy na miejsce, było już bardzo ciemno i delikatnie sypał śnieg. Położyłem na ziemi kilka piłek do siatkówki, które pomalowałem farbą fluorescencyjną. Powiedziałem pokemonowi w jakiej kolejności miał atakować piłki. Pok wysłuchał mnie uważnie i ruszył na piłki. Miał niemały problem z robieniem zwrotów, ale za to było wyraźnie widać jak otacza się elektryczną energią. Gdy już pok się zmęczył, zakończyłem trening.

Gdy skończyłem trening z Charmanderem, ruszyłem pod Opuszczony reaktor by trenować z Voltorbem. Okrągła bestia miała uczyć się Iskry. Atak wyglądał niemal identycznie jak akcja, którą pok już zna, więc miał dużo łatwiej. Z grubego kija, sznurka od prasy i piłki tenisowej zrobiłem wędkę. Poleciłem pokemonowi by atakował piłkę zawieszoną na wędce i próbowałem mu w tym  przeszkadzać, przesuwając cel, za każdym razem gdy pok był już blisko niego. Voltorb trafił kilka razy w piłkę, co mnie mile zaskoczyło. Jego niecodzienna prędkość rzeczywiście jest bardzo przydatna.

Tuż po śniadaniu, przeszedłem się pod Opuszczony Reaktor, gdzie planowałem zwyczajowo trenować Voltorba. Okrągły stworek z niezbyt przyjazną miną rozejrzał się po okolicy, ale nie zauważył nikogo oprócz mnie, więc mogliśmy rozpocząć trening. Ustawiłem przy płocie trzy atrapy przedstawiające różne gatunki pokemonów i poleciłem Voltorbowi atakować je Iskrą. Pok od razu rzucił się do ataku i w pełnym biegu wpadł na pierwszą z atrap. Dookoła posypały się iskry, bo pok przeciął także siatkę ogrodzenia, a atrapa rozleciała się w strzępy. Byłem pozytywnie zdziwiony siłą Voltorba. Podobnie skończyły pozostałe dwie atrapy, a gdy się skończyły, nakarmiłem stworka i poszedłem sobie dalej.

Wszędzie dookoła opuszczonego reaktora było ciemno jak w tunelu nocą. Z trudem dotarłem do ogrodzenia budynku, z którego dochodziło na moich uszu przytłumione buczenie. Wypuściłem pokemona gatunku Voltorb i rozpoczęliśmy trening Iskry. Pokemon przemierzał wydeptaną przez okoliczne pokemony ścieżką i zbierał elektryczną energię. W ciemności łatwo mogłem zaobserwować jak elektryczna energia otacza mego okrągłego przyjaciela i przenosi się na wszystko w co trafi. Widowisko było piękne i ciekawe. Gdy mój Voltorb się już zmęczył, pochwaliłem go za solidny trening i udaliśmy się do domu na gorącą herbatkę z sokiem malinowym.

W świetle leniwie zachodzącego słońca, przeszedłem się w okolice Opuszczonego Reaktora. Wypuściłem z pokeballa Voltorba i przy jego pomocy rozpocząłem ustawianie atrap na niewielkiej polance. Gdy już wszystko było gotowe, zacząłem wskazywać okrągłemu stworowi atrapy, a ten zbierając elektryczną energię rzucał się na cel i taranował go iskrą. Uderzenia Voltorba były bardzo silne, co bardzo mnie cieszyło. Po kilku minutach wszystkie atrapy były uszkodzone, więc dzisiejszy trening mogłem zaliczyć do udanych.

Nadeszła pora na rozpoczęcie kolejnej sesji treningowej z Voltorbem. Ostatnio moja okrągła bestia bardzo szybko się uczyła, bo miała łatwe ataki w swym harmonogramie, ale teraz spodziewałem się dużo większych trudności. Atak, który przygotowałem na dziś, jest innego typu niż pokemon, więc to nie ułatwi nauki.
-Witaj Voltorb. Gratuluję ci opanowania Skrzeku, poradziłeś sobie z nim wzorcowo. Teraz musimy uczyć się kolejnego ruchu. Tym razem padło na Prędkość, czyli atak specjalny typu normalnego. Jego zaletą jest wysoka celność i nawet zasłona dymna nie zmniejszy jego szans na trefienie do celu.
Pokemon słuchał uważnie i wszystko zapisywał w swej pamięci jakby otrzymywał jakieś wojenne instrukcje.
-To byłoby na tyle. Dzięki za uwagę, a następnym razem opowiem ci jak wykonać ten atak.
Podziękowałem stworkowi i odwołałem go do pokeballa, dumny z siebie, że dziś odbyłem treningi z wszystkimi swymi pokemonami.