Przyszedł czas gdy za oknem dzień kładł się spać za horyzontem, gdy niebo otulał ciemny płaszcz nocy, by niebawem rozświetlić się niezpodziewanie milionem blasków i oświetlić wszystko wokół świetlistą tajemnicą. W taką oto porę, otulony płaszczem, szalem i mając na nogach ciepłe obuwie ze względu na zimną temperaturę przybyłem do Zarośniętego Cmentarzyska. Czy to miejsce nawiedzają duchy? A może magiczna aura wypełnia to miejsce, przyciągając tu mistyczne twory... Tego nie byłem pewien. Pewny byłem tylko co do jednego - tutaj ukrył się mały, ciekawy okaz pokemona, którego chciałbym zgodnie z ogłoszeniem przygarnąć.

Przybywam na polo, w poszukiwaniu kasy, chwały, poka i natchnienia.

Przybywam na polowanie. Chcę zacząć budować swoją drużynę...

Nudziłem się posiadaniem dużej ilości wolnego czasu, wiec postanowiłem wyrwać się na spacer. Nogi poniosły mnie w malowniczy plener zarośniętego cmentarzyska. Te stare groby, opuszczone przez społeczeństwo, naprawdę napawają mnie dozą optymizmu. Wprawdzie ja chcę być skremowany, ale liczę że kiedyś moje prochy zostaną rozrzucone na podobnym cmentarzu. Nie mniej jednak zwiedzam sobie to miejsce i może upiekę dwie pieczenie na jednym ogniu. Podobno ma tu mieć miejsce polowanie, więc trafiłem w odpowiednim czasie. Wbijam na polo.

Wszyscy stoicie przed wejściem na cmentarzysko. Przed wami widnieję ogromna, stara, metalowa brama, której prawa strona jest otwarta na szerokość, a lewa porośnięta bluszczami. Wszystko było by normalne, gdyby nie fakt, że bluszcz, który łączył lewą bramę z prawą jest ewidentnie przecięty. Pytanie tylko czym? Nożem? Mieczem? Po obu stronach bramy znajduję się ogromny mur, który stanowi ogrodzenie całego terenu cmentarza. Jest bardzo stary. Widać to po materiale z jego została on stworzony oraz po zniszczeniach jego znacznej części. Cały teren spowija gęsta i mroczna mgła. Decyzja zostaję po waszej stronie przekraczacie bramę i wchodźcie na teren cmentarzyska czy wracacie do domów?

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut

Wchodzę, w końcu co mi szkodzi...

Oczywistością była z mojej strony decyzja, iż przekroczę wejście do cmentarza, wchodząc tym samym na jego teren.W końcu nie przybyłem tutaj po to, aby potem wrócić do domu, bo było by to krótko mówiąc nie logiczne. Przechodząc zwróciłem tylko uwagę na wejściową bramę, spowitą w cmentarnej tajemniczości i mgle. Aura tego miejsca, z każdym krokiem stawianym w przód wydawała się mroczniejsza i silniejsza Poprawiłem swój szal bacznie obserwując otoczenie i kierując się na przód.

Wbijam na tereny cmentarne.

Widząc po bramie nie jestem jedynym któremu przyszła chęć na zwiedzanie tej lokacji. Architektura oraz sprzyjający klimat zachęcają człowieka mojego pokroju do spaceru. Nie tracąc więcej czasu wszedłem na teren cmentarza szukając mocnych wrażeń, bądź dzikich pokemonów. W sumie mieszanka jednego i drugiego nie jest zła i na pewno mi nie zaszkodzi. Po wtargnięciu na miejsce spoczynku wiekowych zwłok rozglądam się za czymś interesującym, co przykuło by moją uwagę na dłużej niż pięć sekund.

Pewnym krokiem przekroczyliście bramę, która, gdy tylko ostatnia osoba postawiła nogę na terenie cmentarzyska zatrzasnęła się z ogromnym hukiem. Bluszcze, która porastały bramę nagle zaczęły się ruszać, a już parę sekund później scaliły się ze sobą tym samym zamykając bramę. Nie macie możliwości powrotu. Pierwsze co udało wam się ujrzeć po wejściu na teren cmentarzysko to parę nagrobków. Jedne zniszczone, a drugie nie. Klimat panujący na cmentarzu był ponury i mroczny. Wyglądało na to, że na cmentarzu oprócz was nie ma żywej duszy, aż do chwili, gdy przeszliście parę kolejnych kroków, a wasze oczy ujrzały cień postaci, który szukał czegoś na terenie cmentarza. Postać ta poruszały się bardzo szybko z jednego miejsca do drugiego. Drogą, którą idziecie prowadzi prosto do miejsca,w którym na tę chwilę stałą postać. Osobnik ten jeszcze was nie zauważył, ale spotkanie z nim było nieuniknione.

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut

Niby brama po moim wejściu się zamknęła, ale jakoś mnie to nie ruszyło. W końcu nawet garaże maja teraz automatyczny system zamykania bramy, to czemu nie cmentarze ? No ale mniejsza z tym ruszyłem pozwiedzać nagrobki, przynajmniej te ocalałe. Czytam sobie zawarte na nich informacje o ile jestem w stanie, po czym przechodzę do następnych i kolejnych, taka ścieżka turystyczna. Jeśli przypadkiem minę cienia to skinę mu głową i pójdę zwiedzać dalej, w końcu jakaś solidarność turystów musi być xD

Bez strachu podchodzę do gościa. Lęk to tylko bezpiecznik w naszej głowie, łatwo go wyciągnąć jeśli się chcę.
- Dobry wieczór, szuka pan czegoś?

Wyjmuję latarkę i właczam ją. Dzięki temu przynajmniej będę widział dokąd idę. Jako, że nie wiem co to za jegomość przed nami, trzymam mój rapier w gotowości za rękojeść. Wszak jak wiadomo nigdy nie można być pewnym tego kogo się spotka i jaki on będzie. Kto wie, może to w ogóle nie jest istota ludzka. Skoro aura tego miejsca jest taka silna... Nie mogę być pewnym, dlatego idę ostrożnie. Jezeli się okaże kimś normalnym, mam nadzieję, że nie zrobi żadnemu z nas polujących krzywdy.

Bez większego zainteresowania cieniem rozglądam się po okolicy. Zaglądam za nagrobki i koło nich, nie wiadomo przecież gdzie może być pok. W razie niebezpieczeństwa, mój pok pomoże innym, ale to tylko w ostateczności.

Ruszyliście w kierunku osoby, która przeszukiwała cmentarzysko. Samael chciał wyminąć nieznajomego osobnika. Lecz nie nie udało mu się to. Natomiast stał teraz dokładnie na przeciwko osobnika, którym okazała się być dziewczyna. Dziewczyna ta miała czarne długie włosy, które w tej chwili zakrywała większość jej twarzy. Dziewczyna niby taka sama jak każda inna, a jednak różni się tym iż ma ogon i różki. Tak dokładnie to ta sama Demonica, którą Samael spotkała na poprzednim polowaniu. Demonica już miała powiedzieć coś do Samaela, gdy jej uwagę zwrócił Aureliusz, który nazwał ją "panem". Dziewczyna nie wyglądała na zadowolona, a wręcz przeciwni już chwytała za swój miecz. Raven ma lepsza widoczność niż cała reszta, dzięki latarce. Raven również może kojarzyć postać dziewczyna, gdyż to ona powierzyła mu w opiec ostatniego załapanego przez niego pokemona. Rico natomiast trzymał się nieco dalej. Dziewczyna powstrzymała się i puściła miecz, a następnie powiedziała patrząc na was:
-Myślałam, że ogłoszenie przyciągnie więcej chętnych. No cóż nie ważne. Wy jesteście tu dla pokemona, a ja bo coś zgubiłam. Wy pomożecie mi to znaleźć, a wtedy pokemon będzie należał do znalazcy. Pasuje? I jeszcze jedno nie jestem żadnym "panem".
Ostatnie słowa powiedział gniewnym głosem patrząc na Aureliusza.

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut.

- Jejku jej... To czego szukamy PSZE PANI?

Spaceruję sobie po cmentarzu miło spędzając czas, aż tu nagle podrywa mnie nieznana brunetka. Mówię sobie czemu nie, niech zagada jak chce. Z przygody na cmentarzu jednak nici, ponieważ pannica zaoferowała biznes. Pokemon za odnalezienie zguby, niby to nie spełnienie moich marzeń ale zawsze jakiś sposób na zabicie nudy.
- Dobra. I tak zamierzałem sobie pozwiedzać tą ziemię, więc jak znajdę twoją zgubę to dam ci znać. To jak, czego dokładnie szukasz, czy może mam się o tym przekonać sam po tego odnalezieniu ?

przeczesując groby, usłyszałem rozmowę z niedaleka. Przestałem robić, to co robiłem i postanowiłem przywitać się z kobietą.
-Witam, słyszałem, że coś zgubiłaś. Powiedz co to, a poszukam.

A więc to Demonica. Hm, już chciałem uśmiechnąć się w jej stronę, jednak zrozumiałem, że mógłby być to zbyt ryzykowny ruch, który mógłbym przypłacić nawet życiem. Odjąłem rękę od rapiera. Jak się szybko okazało coś zgubiła, a naszym celem jest to odnaleźć. Więc jest to jakieś zadanie, za które nagrodą może być nowy podopieczny. Jednak czego maa się szukać jeżeli nie wiemy co to jest. Dlatego też ponawiam pytanie poprzedników. Gdy dostanę już odpowiedź, wodzę latarką za jakąś ścieżką, którą mógłbym się udać na poszukiwania zaginionego "artefaktu". Pomyślałem również o tym, że jeżeli ten przedmiot należał do Demonici musi mieć też jej zapach. Dlatego też wypuszczam Tepiga, by zapamiętał charakterystyczny zapach Demonici i użył Tropienia po Zapachu, a nóż gdzieś mnie doprowadzi. Jeśli trop zostanie złapany, podążam za Tepigiem.

Demonica spojrzała na Aureliusza i powiedziała:
-Szukamy bardzo ważnej rzeczy, którą jest mała szkatułka. Jest bardzo cenna, a gdy ją znajdziecie pod żadnym pozorem jej nie otwierajcie, a jeżeli to zrobić to możecie zapomnieć o pokemonie.
Dziewczyna miała bardzo poważny wyraz twarzy. Na ręce dziewczyny pojawił się niewielki niebieski promień, który zniknął po chwili, ale zostawił po sobie 4 kryształki. Demonica spojrzała się na was, apotem wyciągnęła w waszym kierunku rękę na, której trzymała kryształki.
-Niech każdy z was weźmie po jednym, a gdy znajdziecie moją zgubę po prostu rzućcie tym kryształkiem o ziemię, a wtedy się zjawie i ostrzegam nie otwierajcie szkatułki śmiertelnicy.
Po tych słowach zniknęła bardzo szybko i udała się w nieznanym wa kierunku. Raven wypuszcza swojego Tepiga, którym karze użyć Tropienia Po Zapachu jednak ten nic nie wyczuwa. Czy przedmiot jest za daleko? A może nie należy on do Demonicy? Macie do wyboru udać się na wschód, zachód, północ lub południe.

Kolejka:
Brak

Na odpis macie 20 minut

Biorę niebieską kulkę, pakuje ją do miejsce, w którym na pewno będzie bezpieczna. następnie ide droga na północ i przeszukuje drogę.

Po tej całej paplaninie zapamiętałem jedynie kilka słów, "pod żadnym pozorem nie otwierać". Te magiczne słowa podziałały na mnie jak psi gwizdek na psa, albo kocimiętka na kota. To ostre słowa . . . na bank otworzę jak to znajdę xD Schowałem sobie dla pozorów krysztalik w kieszeń i ruszyłem kontynuować swoją podróż po cmentarzu w celach turystycznych. Póki co rozglądam się po nagrobkach i w ich pobliżu. Tak na chłopski rozum szukam dziur lub rozkopanej ziemi, to znaki mogące doprowadzić mnie do demoniej zguby.

Idę na południe. Zasadniczo też zastanawiam sie czy warto mieć wroga w demonicy...

No nic, najwyraźniej nic z mych planów. Schowałem dopiero co wypuszczonego pokemona z powrotem do PokeBalla i schowałem za pas. Latarka dzielnie tkwiła w mej orawej dłoni, zaś w lewej - maly diamencik, który po zniszczeniu o powierzchnię przywoła Demona. Hmm. Dobrze wiedzieć. Schowałem go do kieszeni. Zaś zdobyć nam jest dane tajemniczą szkatułę. Ciekawe co w niej jest. Jednak to nie moja sprawa. Mam ją tylko zdobyć i dostarczyć. Kieruję się w tym celu na zachód. Pomagam sobie latarką.