Zaraz po wizycie w miejscu treningowym zwanym Bagnami Zatraceńców przeszedłem się do Starej Rozdzielni. Na miejscu miałem trenować z Magnetonem Potrójny Atak. Pokemon znał już wiele ataków, ale jeden dodatkowy na pewno mu nie zaszkodzi. Przez dobre kilkanaście minut pok próbował zebrać normalną energię i wytworzyć trójkąt energii łączący wszystkie jego oczy. Po nieudanych próbach podziękowałem mu za przykładanie się do treningu i nakarmiłem go prądem z baterii.



Magneton
Potrójny Atak (Tri Attack) 5

Po treningu z Beedrillem przeszedłem się do Starej Rozdzielni, gdzie tradycyjnie miałem trenować Magnetona. Pokemon po wyjściu z pokeballa zbierał w swych oczach normalną energię, którą miał przerobić na Potrójny atak. Energię zbierał ale nie było widać żadnego efektu, poza tym że pokemon był coraz bardziej zmęczony. Po kilkunastu próbach zakończyłem trening, nakarmiłem pokemona prądem z baterii i poszedłem sobie na Bagna Zatraceńców.



Magneton
Potrójny Atak (Tri Attack) 6

Wbijam.

Matt przybył na polowanie!

Ostatnio nieco zaniedbałem polowania na pokemony, ale teraz postanowiłem to już zmienić. Już od dość dawna niczego nie złapałem, a i w ogóle rzadko stawałem przed szansą złapania czegokolwiek, co nie było zbyt dobrego dla mojego składu, który przestał się rozwijać tak szybko jak kiedyś. W tym celu przybyłem do starej rozdzielni. Byłem niezwykle zdeterminowany by pochwycić pokemona, który się tutaj skrył. Zastanawiałem się jakie niezwykłe stworzenie mogło sobie upodobać te tereny jako swoje siedlisko.

Szaman zwany Wabikiem spokojnie kroczył na miejsce zbiórki, by spotkać kolejnego pokemona na swojej drodze. Chętnie złapałby nowego podopiecznego, lecz to zależy od woli przodków, którzy opiekują się nim i bacznie obserwują jego poczynania. Po kilkunastu minutach wędrówki trafił na miejsce, gdzie miało odbyć się polowanie. Chłopak wolał dzikie tereny, gdzie człowiek nie miał prawa zadziałać, a natura rządzi się swoimi prawami, jednak nie dane mu było to dzisiaj. Usiadł pod ścianą i czekał, aż reszta trenerów przybędzie na polowanie.

-Witajcie drodzy treneren. Zapewne przybyliście rozwiązać nasz problemen.-Zza krzaków wyszedł starszy facet, w mowie mogliście wykryć niemiecki akcent. -Kommen ze mną, zaprowadzę was zur fabriken, gdzie jakiś stworek ciągle płata figlen pracownikom i powoduje ciągłe spięcia w elektryce. Jest tylko mały problem, a właściwie to są dwa problemy. Erste, nie możemy przerwać produkcji, więc będziecie poszukiwać stwora w czasie gdy pracownicy będą pracowali. Zweite, nie wolno wam użyć żadnego pokemona na terenie fabryki. Możecie wnieść na jej teren tylko puste balla, balle z pokemonami zostawicie u ochrony lub założę wam blokaden na balle.
Gość nie czekając na waszą odpowiedź ruszył przed siebie i zatrzymał się tuż przy bramie fabryki, obok okienka ochrony.

brak kolejki
na odpis macie 10 min

Chciałem wiać ale gestapo mi na to nie pozwoliło, no cóż póki co gram jak mi zagrają a potem wysadzę wszystko w cholerę hehehe

Mam złapać pokemona bez użycia pokemonów? Nie brzmiało to zbyt zachęcająco, ale na całe szczęście miałem przy sobie mój miecz, więc w razie czego mogłem nim interweniować.
- Nie ma problemu. Gdzie mam to zostawić?
Zapytałem ściągając pasek, na którym było przyczepionych 6 balli z moimi podopiecznymi.
- Tylko ostrożnie z nimi, to bardzo cenne pokemony.
Po oddaniu pokemonów wyszedłem na przód całej grupy.
- Nie wiem jak wy, ale ja tam już ruszam.
Po czym wszedłem do środka rozdzielni, po to aby rozpocząć poszukiwania poke-psotnika.

Matt bez gadanie oddał pokemony i ruszył w poszukiwaniu nowego towarzysza.

Chłopak nagle usłyszał szelest krzaków, a następnie wyłonił się z nich tajemniczy mężczyzna, który mówił z niemieckim akcentem, a czasami nawet mówił po niemiecku, jednak łatwo było się domyślić o co mu chodzi. Spokojnie wstał, a następnie zbliżył się do tajemniczego mężczyzny uważnie słuchając każdego jego słowa. Bardzo spodobało się Wabikowi, że nie mogą używać pokemonów w fabryce. Wolał dogadać się z pokemonem, niż korzystać z rozwiązań siłowych. Nie podobało mu się tylko, że musi zostawić balle z swoimi podopiecznymi. Kiedy zatrzymali się przy okienku Wabik zabrał głos.
- Przepraszam, ale jeśli mamy wybór, to ja wolę, by Pan założył blokadę na moje pokeballe. Niechętnie zostawię je tutaj... - powiedział pewnie, a następnie czekał na reakcje.

Wszyscy poza Wabikiem oddaliście pokemony na przetrzymanie, a Wabik otrzymał blokady. Poza tym otrzymaliście identyfikatory.
-Daine identyfikatory pozwalają na otwieranie wszystkich drzwi w fabryce. Jak będziecie wracali, to oddajcie identyfikatory. Wtedy zostaną wam zwrócone pokemonen i zdjęte blokady będą.
Niemiec przeprowadził przez bramę i zatrzymał się przy parkingu.
-Teraz musicie sami sobie dalej radzić. Fabryka ma dwa wejścia. Idąc prosto traficie do wejscia pod biurowcem. Stamtąd będziecie mieli blisko do biurowca oczywiście i stołówken. Zweite wejście jest pod szatnią, tuż obok magazynu. Powodzenia.

Wchodząc do zakładu pracy zaczyna się od szatni więc wybieram drogę numer 2.

Miałem do wyboru dwie drogi. Pierwsza ścieżka była w zasadzie głównym wejściem, drugie to było jakieś boczne wejście dla lewaków, zdecydowałem więc wejść jak normalny, szanujący się człowiek drzwiami i poszedłem prosto w kierunku biurowca. Wolałem łazić po biurowcu, a nie po jakichś magazynach, kto wie co za licho się tam kryje. To zdecydowanie najbezpieczniejsze miejsce. Zresztą wolałem zbadać wszystko od przodu, a nie zaczynać od dupy strony nie mając pojęcia jak to wszystko w środku wygląda. Dlatego ruszyłem w kierunku biurowca.

Matt ruszył prosto drogą numer 2.

Chłopak przyglądał się poczynaniom ludzi, którzy dbali o bezpieczeństwo w tym przybytku. Bezpieczeństwo jest najważniejsze, dobrze, że chociaż w tej firmie o to dbają. Chłopak spokojnym krokiem ruszył w kierunku magazynu, sądził, że ów miejsce może być dobrą kryjówką i wystarczająco może utrudniać pracę robotnikom. Wabik pewnie ruszył przed siebie cały czas się bacznie rozglądając, by nic nie umknęło jego uwadze. Pokemon musiał gdzieś tutaj być, ale czy dane będzie im się spotkać, to już nie zależy od skromnego szamana. Swój identyfikator zawiesił na szyi, by go nie zgubić. Nie chciał mieć potem problemów z zdjęciem blokady z swoich pokeballi.

Cedric ruszyłeś do biurowca. Otworzyły ci się przed nosem automatyczne drzwi, przeszedłeś przez bramkę jak na lotnisku i zatrzymałeś sie na rozdrożu. Przed sobą miałeś drzwi prowadzące na teren hali produkcyjnej, po lewej drzwi stołówki, a po prawej stronie schody prowadzące do biura.

Pozostała trójka udała się do wejścia pod szatnią. Gdy przeszliście przez drzwi i pokonaliście bramki obok których stali ochroniarze, mieliście dwie drogi, a właściwie to trzy drogi do wyboru. Pierwsza- prosto na magazyn, druga- w lewo na schody prowadzące do szatni i trzecia-w prawo do małego WC.

Chłopak po chwili przemyśleń ruszył do magazynu.

Jako jedyny zdecydowałem się udać do biurowca. Bardzo szybko trafiłem na pierwsze rozdroże. Stołówka nie wydała mi się być dobrym miejscem do poszukiwań pokemona jako, że pewnie była ona często odwiedzana - zresztą ja sam byłem okropnie głodny i nie miałem ochoty męczyć się zapachami pożywienia. Do biura także się nie udałem, tam wszystko było raczej strzeżone i intruz nie byłby tam bezpieczny. Najlepszą opcją wydała mi się być hala produkcyjna i to właśnie ją obrałem sobie za miejsce moich pierwszych poszukiwań. Idę prosto.

Idę spuścić z kija przed akcją, a jak kogoś tam spotkam to pytam jak tam mu minął dzionek.

Chłopak spojrzał na ochroniarzy, by Ci nie uznali go za wroga błyskawicznie upewnił się, że identyfikator znajduje się w miejscu widocznym. Następnie spojrzał na wszystkie możliwości. Wolał polowania, na łonie natury, tam nie czuł się taki osaczony, a tu ściany go otaczały ze wszystkich stron. Powolnym krokiem odwrócił się i powędrował w kierunku magazynu. Gdyby był pokemonem, tam by się schował, by w nocy buszować po fabryce i prowadzić do licznych spięć i usterek. Spojrzał na swoich towarzyszy, tym razem nie był sam.

Cedric
Przeszedłeś przez przeszklone drzwi i zatrzymałeś się na podeście odgrodzonym od linii szybami. Linie wokół których szybko przemieszczali sie ubrani na niebiesko ludzie, były do produkcji perfum. Podest był długi i mogłeś pójść w prawo lub w lewo, by zejść z niego i wejść między linie produkcyjne, ale zanim dokonałeś wyboru zatrzymał cię gość w białym kitlu i wyciągnął w twoim kierunku rękę w której trzymał coś białego.
-Załóż gościu czepek, bo zaraz ktoś cię podpierdzieli kierownikowi i dostaniesz naganę.

Sam
Wszedłeś do WC, a tam dym. Na szczęście był to tylko dym papierosowy. Nakryłeś jednego ochroniarza na kopceniu fajka.
-Facet, proszę nie wygadaj kierownikowi, bo mnie wywali-prosił.

Matt, Wabik
Weszliście na magazyn i od razu jakiś wózkowy was strąbił, po czym pośpiesznie pojechał dalej. Jakiś gościu ubrany w garnitur widząc całą sytuację, podszedł do was.
-Panowie, tędy nie wolno przechodzić. Tym ciągiem komunikacyjnym mogą się przemieszczać wyłącznie pracownicy magazynu i kierownicy zmianowi.

On myśli, że tutaj pracuje? Świetnie! W mojej głowie pojawił się plan wtopienia się w tłum.
- No właśnie jestem tutaj nowy i jeszcze nie otrzymałem ani czepka, ani mojego kombinezonu. Gdzie mógłbym się po niego zgłosić?
Pracowniczy strój pozwoliły mi przemieszczać się po terenie tej fabryki bez żadnych problemów, miałem nadzieję, że mój rozmówca okaże się dość pomocny i naiwny aby udzielić mi wsparcia.
- Swoją drogą. Słyszałem, że są tu jakieś zakłócenia. Chciałbym wiedzieć o co chodzi. Wie pan, kwestia bezpieczeństwa. Chcę wiedzieć na co muszę uważać.

Chłopak przytaknął delikatnie, przesuwając się w bok, aby nie blokować pracy.
-Przepraszam. Podobno macie jakieś kłopoty z elektryką... wie pan może coś więcej na ten temat? - zapytał zaciekawiony całą sytuacją.

Wabik ledwo zdążył wejść do magazynu, to już na niego trąbili i omal nie stracił przez to życia. Zginąć pod kołami widlaka, to nie jest szczyt jego marzeń. Następnie spojrzał na mężczyznę w garniturze, który zwracał im uwagę.
- Proszę pana, my tu wypełniamy specjalną misję dla tych z góry. Dali nam identyfikatory i prawo poruszania się po tym obiekcie, więc prosiłbym, aby nie utrudniać mi pracy. Dziękuję. - mówiąc to cały czas się rozglądał. W sumie nie okłamał ochroniarza, bo sa tutaj, by złapać szkodnika.
- Wie pan może, czy w magazynie działo się ostatnio coś podejrzanego?