Wokół Kołyszącej się Wieży Bellsproutów pojawił się uśmiechnięty, ubrany na czarno chłopak. Był to Matt, który odwiedził to miejsce w celu treningu ze swoim Aipom. Kiedy już znalazł się w wieży wypuścił z pokeballa swojego podopiecznego typu normalnego. Aipom uśmiechnął się delikatnie, gotowy do kolejnego treningu.
-Witam Aipom. Przed nami kolejny trening. Dzisiaj popracujemy nad siłą, z którą zadajesz obrażenia za pomocą Ciosów Furii. Dlatego właśnie przyniosłem ze sobą to – powiedział, wyciągając z torby małe hantle oraz kukłę, która będzie celem Aipom. Na początku jednak odbyła się krótka rozgrzewka. Kilka ćwiczeń, powtórzenie sobie znanych Aipom ataków. - Dobra, rozgrzej się jeszcze trochę, a ja rozłożę kukłę – powiedział w trakcie rozgrzewki. Po ustawieniu lalki wrócił do swojego pokemona. Na początku urządzili sobie małą siłownię. Aipom za pomocą ogona musiał podnosić hantel, które cały czas Matt czymś obciążał. - Dasz sobie radę Aipom. Jesteś silny, wierzę w ciebie. – w kółko dopingował pokemona. Ten dawał z siebie wszystko. Widać było, że się męczy. Widać było krople potu. Mimo to nie przestawał. Wiedział dlaczego tam jest i wiedział co chce osiągnąć. - Wkładaj w to więcej siły. Jesteś silny, nie poddawaj się. – powiedział. Ciężarek stawał się cały czas cięższy. Kiedy Aipom był już na tyle zmęczony, że nie mógł nic podnieść, chwilę odpoczęli. Później Aipom miał zająć się kukłą. Z jak największą siłą miał atakować ją swoimi pazurkami. Jego celem było przebicie jej na wylot, posiekanie na drobne kawałeczki. - Daj z siebie jeszcze więcej. Ciosy Furii! – zakomenderował. Aipom dawał z siebie wszystko. Szło mu naprawdę dobrze. Nie zamienił kukły w drobne kawałeczki, ale ciosy zostawały przez niego zadawane bardzo mocno, prawie na wylot przebijały lalkę. Po wszystkim przyszedł czas na chwilę zabawy, po której Matt wycofał pokemona do balla. W końcu odszedł zadowolony.

Aipom – Ciosy Furii (4)

Kołysząca się Wieża Bellsproutów jak zwykle zachwycała Johto swoim ogromem i niezwykłością. W tym właśnie miejscu pojawił się uśmiechnięty, czarnowłosy chłopak o imieniu Matt. Wypuścił on z pokeballa swojego pokemona. Aipom zaczął radośnie kołysać się na swoim ogonie, uśmiechał się do Matta. Był jednak dalej lekko niepewny.
-Cześć Aipom. Dzisiaj kontynuujemy trening Ciosów Furii. Popracujemy nad prędkością z jaką uderzasz. Będę rzucał w twoją stronę te piłeczki – powiedział, wyciągając z torby małe, plastikowe kuleczki – Ty, będziesz musiał wykonać jak najszybsze cięcie, które zniszczy piłeczkę. – wyjaśnił. Zaczęli od krótkiej rozgrzewki. Po niej nadszedł tak bardzo wyczekiwany czas – właściwy trening. - Jesteś gotowy? Na początku będzie powoli, z czasem będę rzucał coraz więcej. Reaguj szybko, szybko podejmuj decyzję – uprzedził. Po chwili Matt zaczął rzucać. Pierwsze piłeczki nie sprawiały Aipom praktycznie żadnych problemów. Matt rzucał je dość powoli, miejsca rzutu były stosunkowo niedaleko siebie. Po jakimś jednak czasie Aipom zaczął mieć małe problemy. Aipom nie zawsze był w stanie nadążyć za lecącymi w różne strony piłeczkami. Mimo to po jakimś czasie i one padły ofiarami Ciosów Furii, które coraz bardziej przypominały Ciosy Furii. Po treningu chwila odpoczynku i zabawy. Po niej Matt wycofał swojego pokemona do pokeballa i odszedł zadowolony z dzisiejszego treningu.

Aipom – Ciosy Furii (5)

Przed stojącą lekko niepewnie Wieżą Bellsproutów pojawił się uśmiechnięty chłopak ubrany na czarno. Przybył on tutaj, aby trenować Ciosy Furii razem ze swoim podopiczenym – Aipom. Wypuścił z uśmiechem pokemona z pokeballa.
-Cześć. Dzisiaj zakończymy trening z szybkością ataków. Będę rzucał w twoją stronę kilka piłek naraz. Jeśli poprawnie wykonasz Ciosy Furii, myślę, że bez trudu powinieneś je wszystkie zniszczyć. Pamiętaj – musisz atakować szybko – uśmiechnął się. Aipom przytaknął w odpowiedzi. Rozumiał. Trening zaczęli jednak od kilku ćwiczeń w ramach rozgrzewki. Po niej nadszedł czas na właściwą część. Matt zaczął rzucać piłkami w stronę Aipom. Ten na początku bez trudu zaczął je niszczyć. Z czasem pojedyncze piłki zaczęły przelatywać – Szybciej Aipom. Widzę, że nie jesteś wystarczająco szybki – powiedział. Aipom zawziął się. Skupienie dominowało. Zaczął bardzo szybko zadawać ciosy, które sprawiły, że wszystkie lecące piłki rozpadały się na kawałeczki. Po zakończeniu treningu przyszedł czas na odrobinę odpoczynku i zabawy. Po nich Matt wycofał swojego podopiecznego do balla i odszedł z uśmiechem.

Aipom – Ciosy Furii (6)

Po krótkiej przerwie od treningów zdecydowałem się wrócić do regularnego trenowania moich podopiecznych. Na początek wróciłem do pokemona, który dalej nie opanował swojego ataku - do Meganium i jej tańca płatków.
- Postaraj się wyczuć te płatki. To nic trudnego i wiem, że jesteś w stanie to zrobić.
Przerwa nie wpłynęła jednak zbyt dobrze na umiejętności pokemona, który zdawał się znowu nie wiedzieć w jaki sposób zabrać się za ataków.
- Dalej Meganium śmiało! Dasz radę!
Niestety moje zapewnienia nie znalazły potwierdzenia w rzeczywistości i pokemon dalej sobie nie radził. Chyba trzeba zmienić taktykę.

Meganium - Taniec Płatków (12)

Zanim udałem się na polowanie postanowiłem potrenować moje pokemony. Udałem się więc pod wieżę aby dalej próbować nauczyć mojego pokemona tańca płatków.
- Koniec z marnym czuciem płatków. Po prostu wykonaj ten atak!
Ta taktyka także nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, ponieważ pokemon kompletnie nie wiedział co ma zrobić by wykonać atak. Kolejny trening zakończył się negatywnym wynikiem.
[b]- Cóż... nic się nie stało. Spróbujemy innym razem. Nie poddawaj się Meganium. Wierzę, że jesteś w stanie nauczyć się tego ciosu.

Meganium - Taniec Płatków (13)

- Pokaż się Meganium!
Rzuciłem pokeball z którego po chwili wyskoczyła moja podopieczna. Była gotowa do kolejnego treningu. Plan na dzisiaj był dokładni taki sam jak wczoraj. Aroma miała po prostu spróbować wykonać ten atak.
- Taniec płatków!
Pokemon próbował wykonać atak, niestety nic z tego nie wychodziło i każda próba kończyła się fiaskiem.
- Nie poddawaj się, tylko ciągle próbuj!
I próbowała, niestety nie przynosiło to oczekiwanych rezultatów.

Meganium - Taniec Płatków (14)

Po treningu Grimera udałem się pod wieżę aby kontynuować trening mojej Meganium.
- Próby wykonania ataku nic nie dają, więc powrócimy do tego co robiliśmy wcześniej. Musisz wyczuć swoje płatki. Po prostu je poczuj! To pomoże ci wykonać ten atak.
Aroma zamknęła oczy i próbowała wyczuć kwiatki i nagle poczułem specyficzną kwiatową woń, która zaczęła wydzielać z płatków.
- To jest to! W końcu je kontrolujesz!
Był to prawdziwy krok milowy w treningach mojej podopiecznej. Teraz spokojnie mogłem przejść do kolejnego etapu. Bylem dumny z mojej podopiecznej.

Meganium - Taniec Płatków (15)

Zaś na sam koniec pozostał mi trening z Aromą. Tutaj zadanie było dużo trudniejsze niż na poprzednim treningach. Moja podopieczna ukończyła pewien etap i teraz trzeba było zabrać się do kolejnego.
- Czujesz już płatki. Teraz musisz nauczyć się czerpać moc z nich.
Aroma popatrzyła na płatki u dołu swojej szyi.
- A więc do dzieła!
Meganium próbowała, jednak nie przynosiło to żadnych rezultatów. Nie potrafiła w żaden sposób wyłonić tej energii. Było to dla niej zbyt trudne.

Meganium - Taniec Płatków (16)

- No dalej Meganium! Wiem, że jesteś w stanie zgromadzić tą energię! No dalej! Przecież czujesz te kwiatki! Teraz musisz tylko nauczyć się czerpać z nich swoją moc.
Aroma usilnie próbowała coś z tego zrobić, ale kompletnie jej to nie wychodziło. Wciąż czegoś brakowało w jej próbach.
- No dalej znajdź tą moc!
Mój doping jednak nic nie dawał. Meganium kompletnie nie wiezdiała jak się za to zabrać.
- Ta energia tam jest, tylko musisz ją z siebie wydobyć!
Efekty nie były jednak powalające.

Meganium - Taniec Płatków (17)

Dzisiejsze treningi zdecydowałem się rozpocząć od spotkania z moim trawiastym pokemonem. Ostatnio zaniedbałem prace nad moimi pokemonami, ale już teraz postanowiłem wrócić do normalnego działania.
- Pokaż się Soniu!
Rzuciłem pokeball z którego po chwili wyszedł mój pokemon.
- Będziemy dalej uczyć się wydobywać energię. Wiesz co masz robić, więc po prostu próbuj.
Sonia próbowała, niestety nic jej z tego nie wychodziło. Jej usilne próby nie przynosił żadnych rezultatów.

Meganium - Taniec Płatków (18)

Drugim miejscem do jakiego się udałem było mijesce treningów Meganium.
- Plan na dzisiaj jest taki sam jak na poprzednie treningi. Gromadź energię w swoich płatkach.
Tym razem jednak było widać tego efekty. Gołym okiem widać bylo jak kwiatki twardnieją i lekko się unoszą. Była to oznaka zwiększenia mocy w nich. Coś ewidentnie się działo.
- To jest własnie to! Jeszcze trochę!
Meganium jeszcze bardziej zwiększyła dopływ energii.
- Tak trzymaj!

Meganium - Taniec Płatków (19)

Po długiej przerwie wkroczyłem na teren wieży bellsproutów by po długiej przerwie. Jest lato słońce świeci, wiatr wieje, ziemia rośnie a trawa gnije czyli czas w sam raz na trenowanie z moimi trawiastymi potęgami! Gdy dotarłem na miejsce poczułem się jak 60 latek ponieważ coś strzeliło mi w kolanie ale ja nie przejmuje sie takimi drobiazgami więc wypuściłem swoje trawiaste potęgi. Z jednego balla wyszedł Snivy czyli roślinny wonż a z drugiego balla wylazł Exeggcute czyli poke jajca. Zadowolony widokiem moich dwóch roślinnych potęg przeszedłem do treningu.

Snivy i trening Liściastego Ostrza

Z Snivy trenowałem dość trudny atak ponieważ jest to zaawansowany atak, wymagający wewnętrznego skupienia i trawiastej siły. Z racji tego że dawno nie trenowaliśmy postanowiłem że pokaże mu jak powinno sie wykonywać ten atak.

Snivy przyjrzał się zdjęciu po czym z skupioną miną zaczął magazynować trawiastą siłę w ogonie. Po chwili skupienia jego ogon zaczął błyszczeć na zielono. Zadowolony z siebie Snivy wyskoczył i uderzył nim w drzewo przecinając je. Zadowolony z jego treningu dałem mu babeczkę z jagodami.

Exeggcute i Słoneczny Promień

Ucieszyłem się że znowu mogę trenować z moimi trawiastymi koksami ale najbardziej dlatego że mogłem się opalać wraz z Exeggcute ponieważ on trenuje magazynowanie siły z promieni słonecznych. W takim razie położyliśmy się a Exeggcute starał się zamienić promienie w czystą energię którą może wykorzystać w potężnym słonecznym promieniu.

Snivy - Liściaste Ostrze (14)
Exeggcute - Słoneczny Promień (6)

Obok delikatnie kołyszącej się Wieży Bellsproutów pojawił się uśmiechnięty Matt, który przybył w to miejsce w celu odbycia treningu ze swoim Aipom. Wypuścił ów pokemona o typie normalnym z pokeballa.
-Cześć. Gotowy na kolejny trening? – zapytał z uśmiechem. Aipom przytaknął łagodnie. - Dzisiaj będziesz musiał dać z siebie wszystko w walce z Cottonee. W starciu postaraj się jak najczęściej uderzać Ciosami Furii – wyjaśnił, wypuszczając z pokeballa trawiastego pokemona. Na początku krótka rozgrzewka, w której Aipom miał się rozciągnąć i przypomnieć znane mu ataki. Po tej rozgrzewce zaczęła się bitwa. Aipom dawał z siebie wszystko. Starał się jak najszybciej uderzać w przeciwnika, walczyć najmocniej jak umiał. Walka po dość długim czasie zakończyła się remisem. Oba pokemony miały dość. Aipom z chwili na chwilę stawał się silniejszy. Matt był bardzo zadowolony z jego postępów. Po wszystkim nadszedł czas na chwilę przerwy i zabawy, po której Matt wycofał pokemony do balli i odszedł zadowolony z całośći.

Aipom – Ciosy Furii (7)

Około południa obok Kołyszącej się Wieży Bellsproutów pojawił się czarnowłosy chłopak, który miał na imię Matt. Przyszedł bowiem czas na ósmy już trening z jego Ciosów Furii z jego Aipom. Chłopak wypuścił pokemona z pokeballa, a ten zaczął delikatnie kołysać się na jego ogonie.
-Cześć Aipom. Oczywiście kontynuujemy. Dzisiaj popracujemy nad powierzchnią, w którą uderzasz pojedynczym uderzeniem Ciosu Furii. Chcemy, aby ta powierzchnia była jak największa, w ten bowiem sposób zadasz najwięcej obrażeń przeciwnikowi – powiedział. Aipom przytaknął lekko. - Ale jak zwykle – najpierw trochę się rozgrzejmy – dodał. Zatem kilka kółek truchtu wokół Wieży, rozciąganie i przypomnienie sobie znanych Aipom ataków. Po takiej rozgrzewce pokemon był gotów do treningu. - Twoim celem będzie rozdarcie tych prześcieradeł – powiedział, zawieszając na gałęzi drzewa obok Wieży białe, długie prześcieradło. - Musisz rozciąć całe za pomocą jednego uderzenia – powiedział. Aipom przytaknął – zrozumiał wszystko. Zatem zaczął się trening. Na początku Aipom wykonywał jedynie nacięcia na prześcieradłach i potrzebował większej ilości ciosów, aby rozedrzeć całe. Dodatkowo czasami jego pazury haczyły się o włókna materiału. Z czasem jednak Aipom zaczął niszczyć całe prześcieradła jednym, silnym uderzeniem. - Świetnie! Właśnie o to chodziło! – krzyknął uradowany. Aipom uśmiechnął się, był dumny z samego siebie. Po treningu chwila zabawy i odpoczynku. Po niej nadszedł czas na wycofanie Aipom do balla. W końcu Matt odszedł zadowolony z postępów Aipom.

Aipom – Ciosy Furii (8)

Przy Kołyszącej się Wieży Bellsproutów pojawił się Matt, który przybył tam w celu kolejnego treningu z jego pokemonem – Aipom. Wypuścił więc ów pokemona z pokeballa i uśmiechnął się do niego radośnie.
-Cześć – rzekł radośnie – Dzisiaj kontynuujemy naukę Ciosów Furii. Na dzisiejszym treningu popracujemy nad tworzonymi przez ciebie pazurkami. Cały czas uderzałeś, jednak dzisiaj chciałbym, abyśmy poćwiczyli tworzenie ostrzejszych pazurów – uśmiechnął się. Przed treningiem przyszedł jednak czas na rozgrzewkę. Polegała ona na wykonywaniu energicznych zamachnięć – by w stu procentach wprawić Aipom w wykonywanie tego ataku. - Starczy Aipom – przerwał w końcu Matt – Teraz skup się na wytworzeniu pazurów. Niech będą one ostrzejsze, niż kiedykolwiek! – powiedział. Aipom skupił się i stworzył pazury. Były one jednak trochę nierówne - Dobrze, spróbuj jeszcze raz. Niech będą gładkie i naostrzone jak żadne inne! – Aipom ponownie próbował. Po wielu żmudnych próbach Aipom w końcu osiągnął to, czego chciał Matt. - Jest naprawdę dobrze. Teraz trochę popracujemy nad ciosami – rzekł. Matt ustawił manekina i Aipom zaczął uderzać. Rany zadawane przez tego pokemona od razu były głębsze i bardziej poważne. Mimo to, pazurki szybko się stępiły. - Widzisz? Stworzyliśmy ostre pazury i idzie ci od razu lepiej. Niestety szybko się stępiły, więc jeszcze popracujemy nad ich wytrzymałością – powiedział. Po wszystkim nadszedł czas na chwilę odpoczynku, zabawy. Po niej Matt wycofał pokemona do balla i ruszył do SPA, by tam zadbać o pazurki Aipom. Wykosztował się trochę, ale na pewno przyniesie to efekty.

Aipom – Ciosy Furii (9)

Kołysząca się Wieża Bellsproutów. Nadszedł czas na kolejny trening z Aipom. Matt pojawił się w tym miejscu i wypuścił pokemona z pokeballa.
-Cześć Aipom. Nadszedł czas na kolejny trening. Dzisiaj zawalczysz przeciwko Bronzorowi – powiedział z uśmiechem. Ta walka na pewno będzie trudna dla Aipom, ale Matt wierzył w umiejętności swojego pokemona. Zanim jednak przeszli do walki, rozgrzali się trochę. Następnie przyszedł czas na walkę, w której Aipom miał używać tylko i wyłącznie Ciosów Furii. Po walce przyszedł czas na zabawę i odpoczynek. Po nim Matt wycofał w końcu pokemony do balli i odszedł z uśmiechem.

Aipom – Ciosy Furii (10)

Pod Kołyszącą się Wieżą Bellsproutów pojawił się uśmiechnięty Matt. Nadszedł czas na trening z Aipom. Chłopak wypuścił pokemona z pokeballa.
-Cześć! Dzisiaj popracujemy nad prędkością twoich ciosów. Będziesz uderzać, a ja będę liczył ciosy. Masz minutę na wykonanie jak największej ilości ciosów – wyjaśnił. - Ale najpierw się trochę rozgrzejmy – powiedział. Po rozgrzewce, którą było powtórzenie sobie wszystkich znanych im ataków, zaczął się trening.
-Wiec, uderzaj Ciosami Furii. Zadawaj szybkie ciosy, ja je liczę – powiedział. Aipom zaczął uderzać, Matt zaczął liczyć. Powoli mijała minuta, a Matt gubił się w cyferkach. - Całkiem nieźle. Ale postaraj się uderzać jeszcze szybciej! – powiedział. Wynik zadowalał Matta, ale wiedział, że mógł być lepszy. Tak kontynuowali trening. Powtórzenie za powtórzeniem. Głowa Matta zaczynała pulsować od napływu cyferek, które zmieniały się zbyt szybko. Mimo to, podczas tego treningu Aipom zrobił postępy. Nie było jeszcze idealnie, ale jednak – bardzo dobrze mu szło. Po wszystkich chwila zabawy i w końcu Matt wycofał pokemona do balla i odszedł.

Aipom – Ciosy Furii (11)

Przychodzę na polowanie.

Matt był gotowy na kolejne w jego życiu polowanie. Matt przybył do Kołyszącej się Wieży Bellsproutów, w celu złapania kolejnego pokemona. Chłopak sprawdził, czy ma ze sobą wszystkie potrzebne mu rzeczy. Miał ze sobą zarówno puste balle, jak i te, w których czekali jego podopieczni. Chłopak przybył na miejsce zbiórki, rozglądał się po okolicy. Był na prawdę ciekaw co przyniesie mu los. Miał więc wielką nadzieję, że polowanie mu się powiedzie i wróci z niego zadowolony - z nowym podopiecznym, na którym mu bardzo zależało.
-Witam - powiedział, do stojącego już na miejscu trenera. Odgarnął znad czoła niesforny kosmyk włosów i czekał na dalsze wydarzenia.

Wszyscy staliście w jednym miejscu, którym jest polana dookoła obrośnięta drzewami oraz przeróżnymi krzakami. Nagle nie widomo skąd przed wami pojawia się dziewczyna, który pyta z uśmiechem:
-To wy jesteście trenerami, którzy są tu z powodu mojego ogłoszenia?
Dziewczyna nawet nie czekała na waszą odpowiedzi. Sama sobie odpowiedziała, a potem kontynuowała:
-To wy. Coś was mało. No więc przejdę do rzeczy ostatnio w naszej kochanej Kołyszącej Się Wieży Bellsproutów, pojawiło się stadko rzadkich pokemonów ptaków, pomyślałam, że niektórzy trenerzy chcieli by posiąść takie pokemona z stąd też dałam ogłoszenie. Nie będę zabierać wam dłużej czasu, pokaże wam tylko, którędy macie iść i znikam.
Dziewczyna wskazałam dłonią na północny kierunek, a gdy odwróciliście głowy, aby tam spojrzeć to tak samo jak się pojawiła zniknęła. Wybór należy do was idziecie czy wracacie?

Kolejka:
Brak

Nareszcie ktoś konkretny. Oczywiście idę za dziewczyną, dzięki niej nie będę musiał się zbytnio szwendać po okolicy.

Matt popatrzył niepewnie na dziewczynkę. Odpowiedź na jej pierwsze pytanie była prosta.
-Tak, to... - chciał powiedzieć, ale nie zdążył, gdyż dziewczynka go wyprzedziła. Chłopak słuchał więc uważnie wyjaśnień na temat tego, o co tak właściwie chodzi. Zadanie wydawało się proste. Matt miał nadzieję, że właśnie takie będzie. Pokemon z ogłoszenia był bowiem na prawdę ciekawym stworkiem. Dziewczynka wskazała północ, a Matt spojrzał w tamtym kierunku. Zdziwił się, kiedy dziewczynka zniknęła po chwili. Całość była... co najmniej dziwna. Matt nie miał jednak zamiaru zawracać. Był twardy i gotowy do walki o tego pokemona. Ruszył więc do przodu.

Szliście dalej w kierunku północnym. Wszędzie dookoła drzewa i jakieś krzaki. Idziecie i idziecie i na razie nie widzicie nic ciekawego. W końcu stajecie przed waszym pierwszym wyborem prawo czy lewo. Droga w prawo była owitą jakąś podejrzaną fioletową mgłą i rosły tam fioletowe, żółte oraz pomarańczowe grzybki, a droga w prawo była cała ciemna nic nie było tam widać. Którą drogę wybieracie?

Kolejka:
Brak

Nie preferuje jedzenia grzybków o dziwnych kolorach, ale uznałem że okolica z takimi grzybkami nie może być nudna, wiec się skierowałem w lewo.

Matt rozejrzał się na rozstaju dróg. Coś mu się to nie podobało. Z jednej strony zobaczył tajemniczą, fioletową mgłę, wokół której rosły dziwne grzybki. Z drugiej strony nie było jednak lepiej - cimno, zimno i do domu daleko. Mimo to - Matt nie bał się ryzyka. Więcej - lubił je. Zwłaszcza, jeżeli jest za nie taka niezwykła nagroda. Matt wpuścił z pokeballa Quilavę.
-Oświetlisz mi drogę, dobrze? - powiedział, ruszając w stronę ciemności. Jakoś tak nie do końca przemawiały do niego grzyby.