I nastał kolejny nowy i piękny dzień. Obrałem kurs na naszą starą miejscówkę Starej Pasieki, gdzie przyszła pora na ponownie nauki mojej kochanej Taillow. Wypuściłem jaskółkę z pokeballa i powitałem się z nią.
- Witaj moja wojowniczko. Jak się czujesz? Jesteś gotowa na nasze treningowe spotkanie?
Mogłem dostrzec w ślepiach pokemona jej zainteresowanie tym, aby móc poznać już kolejny ruch przydatny do walk. Mała wzbiła sie w górę i czekała na moje pozwolenie na rozpoczęcie prób. Kiwnąłem głową i obserwowałem jak radzi sobie moja jaskółeczka.
- Świetnie opanowałaś lot. Teraz musimy się skupić na wytworzeniu klonów. Jesteś gotowa?
Trzymałem bardzo mocno kciuki za powodzenie tej misji. Na każdym kroku wspominałem jak bardzo jest silna. Takie słowa powinny do niej dotrzeć i pozwolić na uwolnienie drzemiącej w niej pokładów energii.
- Do dzieła! Wykonujesz to wspaniale!
Jeszcze mocniej dopingowałem małą na włożenie w to całego jej dobrego serca. Widziałem pojawiające się smugi i cienie przy latającej Taillow. To mogą być przebłyski klonów, o które w tym ruchu nam chodzi. Pogratulowałem jej wspaniałem pracy i ruszyliśmy dalej. Wychodząc zahaczyliśmy o stałe miejsce, w którym Taillow posadziła kolejne drzewko. Niedługo zabraknie nam miejsca na nowe roślinki.

Taillow nauka Podwójnej Drużyny [10]

Po wigilijnej kolacji należy się rozruszać i dlatego postanowiłem wspólnie z moją Taillow przyjść na teren Pasieki. Pojawialiśmy się tutaj codziennie, dlatego zdołalismy poznać wszelkie zakamarki. Nie chcieliśmy spędzić tutaj zbyt dużo czasu dzisiejszego wieczoru. Dlatego bez ociągania się wspólnie przeszliśmy do najważniejszej części treningu.
- Nauka nie powinna już nam zająć zbyt dużo czasu. Wkrótce uda nam się poznać ten ruchu do perfekcji. Jednak teraz solidne ćwiczenia.
I tak też się stało. Taillow ze świadomością swoich czynów ruszyła i szybowała w powietrzu. Wyglądało to niesamowicie dobrze i cały czas z uśmiechem dopingowałem ją. W końcu przeszła do najważniejszej części czyli wytworzenia klonów. Skupienie na jej twarzy mówiło wszystko. Starała się ze wszystkich sił. Po raz pierwszy obok niej przeleciał inny ptak. To była ona tylko sklonowana. W końcu Wigilia to dzień cudów. Byłem dumny z tego krótkiego epizodu. Jutro ponownie będziemy ćwiczyć ten ruch, a teraz nasz stały punkt programu. Zasadziliśmy kolejne drzewko.

Taillow nauka Podwójnej Drużyny [11]

Drugi dzień świąt własnie mija, a przyswojone kalorie wypada jak najszybciej spalić. W tym celu potrenujemy z Taillow kolejny ruch do jej arsenału. Dzień powoli zbliża się ku końcowi dlatego przyspieszonym kursem przybyliśmy na miejsce naszych codziennych spotkań.
- Jak Taillow podobają ci się święta? Jeszcze jutro i kolejne za rok. Myślę, że do tego czasu wyrośniesz na wspaniałą Swallow.
Po tym pochwalnym wstępnie przeszliśmy do działania. Taillow na początku rozgrzewała się przed wykonaniem jakichkolwiek działań. Dopiero po tym mogła zabrać się do pełnego trenowania. Latała bardzo szybko i po chwili obok niej sunęły ciebie i smugi. Wyglądało to na początek kolna. Jednak później ponownie na chwilę pojawił się klon i sunął w przestworzach razem z jaskółką. Na tym zakończyliśmy dzisiejsze krótkie spotkanie z treningami. Jutro wrócimy tutaj na pewno. A teraz jak zawsze po treningu ruszyliśmy posadzić nowe drzewko.

Taillow nauka Podwójnej Drużyny [12]

I oto nastał ostatni dzień świąteczny. Nie mogliśmy przeoczyć takiej idealnej okazji na spędzenie wspólnie czasu i potrenowanie przed kolejnymi próbami. Dzisiejsze spotkania przebiegało bardzo sprawnie bez zbędnego przedłużania. Po prostu brak czasu sprawił, że od razu przeszliśmy do działania. Taillow po krótkiej rozgrzewce ruszyła do prób tworzenia klonów. Po kilku sprawnych ruchach, jaskółeczka wpadła w idealny rytm i mogła przejść do tej najważniejszej części ataku. Skupienie, które pojawiło się na jej twarzy dobitnie komunikowało mi, że nie jest to prosta sztuka.
- Cudownie! Próbuj dalej! Wychodzi ci to wspaniale!
Podnosiłem na duchu moją ptaszynę i obserwowałem to co dzieje się nad moją głową. W kótce w pocie czoła pojawił się pierwszy klon. Pojawienie się kolejnych sobowtórów dziś nie nastąpiło. Jednak ten jeden jest już sporym wyczynem. Wychodząc z Pasieki zahaczyliśmy teren zieleni, gdzie posadziliśmy kolejne drzewko.

Taillow nauka Podwójnej Drużyny [13]

Bezustannie przychodzimy na teren Pasieki by wspólnie potrenować i rosnąć w siłę. Wypuściłem jaskółkę z pokekulki i obserwowałem jej żwawe latanie nad miejscem, w którym stoimy. Dzisiaj jeszcze raz przypomnimy sobie ideę uczonego przez nas ataku. W czasie kiedy Taillow rozgrzewała się, ja ponownie ustawiłem lustra. Chciałem aby jeszcze raz uzmysłowiła sobie z czym tak na prawdę ma do czynienia. Zawołałem swojego pokemona i zacząłem wspólnie z nią przyglądać się naszym odbiciom.
- Widzisz. Wczoraj takie jedno lustro już leciało obok ciebie. A przed nami czas, aby tych podobnych tobie było więcej. Wyobraź sobie to zdziwienie przeciwników kiedy nagle przed nimi pojawia się mnóstwo takich samych pokemonów. Skutecznie to mu zamiesza w głowie. A wtedy my wkroczymy do akcji. Jesteś gotowa?
Taillow podskoczyła w miejscu po czym wzbiła się w górę i na mój znak rozpoczęła próby. Początkowo bardzo powoli przymierzała się do prób. Później nabrała pewności siebie i rozpoczęła prawdziwą naukę. Z mocnym skupieniem próbowała zmaterializować obok siebie swojego sobowtóra. Początkowe smugi powoli zamieniały się w pełni oddający piękno jaskółki klona. Dziś utrzymał się dłużej. Jednak również zniknął. Taillow nie dawała za wygraną i dalej próbowała. Udało się już na krócej. Jednak sukces dzisiejszego dnia został odnotowany. Po zakończeniu tej części pora na tą oficjalną. Nastał nasz rytuał i posadziliśmy nowe drzewko. Natura będzie z nas dumna.

Taillow nauka Podwójnej Drużyny [14]

Nieprzerwanie przychodzę na teren Starej Pasieki. Miejsce to znam jak własną kieszeń, a innych trenerów nigdy tutaj nie widziałem. To moje i Taillow sanktuarium naszej pracy. Wypuściłem ptaszynę na świeże powietrze i przywitałem się z nią.
- Witaj moja waleczna amazonko! Jestem z ciebie bardzo dumny! Udało ci się opanować niezwykle ciężką sztukę, jaką jest atak Podwójnej Drużyny. Od teraz żadne nam rywal nie straszny. Niestety nie możemy spocząć na laurach i musimy dalej trenować, by być silnymi wojownikami. Myślę, że jesteś tego samego zdania co ja?
Zaczekałem chwilę na reakcję mojej podopiecznej po czym rozpoczęliśmy przygotowania do nauki. Podobnie jak ostatnio na pokedexie uuchomiłem aplikacje wyświetlającą filmy. Przez dłuższą chwilę obserwowaliśmy jak różne pokemony wykonują rych Powietrznego Cięcia. Wyglądało to po prostu zjawiskowo. Tego nam potrzeba.
- Jesteś gotowa do pierwszej próby tego ruchu? Pamiętaj! Ponownie ważna jest tutaj szybkość. Zatem zaczynajmy.
W ręku trzymałem balon napełniony gazem lżejszym od powietrza, tak że unosił się na długiej lince. Taillow miała zadanie wzlecieć, a później szybować bardzo szybko w kierunku tego balonika. Wtedy siła uderzenia ciałem będzie bardzo silna i uzmysłowi nam z czym tak na prawdę mamy do czynienia. Po pierwszej próbie Taillow była nadal szczęśliwa.
- Myślę, że taka rozgrzewka na dzisiaj starczy. Jutro weźmiemy się ostro do pracy. A teraz co? Idziemy zasadzić nasze dziewiętnaste drzewko.
Tak też uczyniliśmy. Taillow szczęśliwa, że po raz kolejny dostarczyła przyrodzie roślinę, wyszła razem ze mną.

Taillow nauka Powietrznego asa (Aerial Ace) [1]

Kolejny dzień pod znakiem naszych wspólnych treningów. Stajemy się bardziej doświadczeni zatem poprzeczka jest ustawiona stosunkowo wysoko. Nie było czasu na zbędne przedłużanie pobytu tutaj. Ostatnimi czasy bardzo dużo czasu spędzaliśmy w tym miejscu. Zbyt dużo nie zostało to komplementowania na tym terenie. Z wyjątkiem mojej Taillow. Ptaszyna dzielnie przystąpiła do działania i juz była w powietrzu gotowa do próby wykoanania ataku. Przypomniałem jak na czym całość polega, na co kiwnęła twierdząco głową. Nie zatrzymywałem jej. W ręku ponownie trzymałem balon i czekałem na uderzenie mojej podopiwcznej. Taillow bardzo agresywnie zaczęła lecieć w moim kierunku i przyspieszała. W końcu jej ciało oblepiły cieniutkie smugi. Z impetem uderzyła w balon. To jeszcze nie wyglądało tam jak na fimach. Jednak przed nami jeszcze cała masa wspólnych treningów.
- Świetnie! Oby tak dalej!
Pogratulowałem jej próby i dałem znak by ćwiczyła dalej. Gdy już nadeszło zmęczenie podziękowałem za wspaniały pokaz i wspólnie poszliśmy na ubocze. Tak Taillow jak to miała w zwyczaju posadziła nowe drzewko.

Taillow nauka Powietrznego Asa [2]

Ostatni dzień roku, nie oznacza wcale ostatniego dnia spędzonego na treningach. To będzie zupełnie odwrotnie. Już jutro nadejdzie okres aż 365 nowych treningów. Nim jednak osiągniemy tę zawrotną liczbę jeszcze dzisiaj lekki trening przed całonocną imprezą.
- Witaj kochana. Dzisiaj czeka nas mnóstwo atrakcji, a przed rozpoczęciem zabawy musimy choć trochę potrenować.
Taillow rozumiała to co do niej mówię. Była w pełni gotowa na wykonania moich poleceń. Na sam początek dla rozgrzewki mała wojowniczka latała nad moją głową i rozprostowywała skrzydła. Musiały zostać dobrze przygotowane do prefekcyjengo lotu. A dopiero potem mogliśmy przejść do zasadniczej części. Dzisiaj jak zwykle miałem kilka balonów. To one są celami jaskółki. Ptaszyna rozwijała prędkość, wzlatywała w górę, po czym kierowała się impetem w balon. Ciało było okrywane delikatnymi smugami i następowało uderzenie. Celne. Nastało po tym jeszcze kilka prób. Jednak balony szybko się skończyły. A zatem również końca dobiegł nasz trening. Przed wyjściem zahaczyliśmy o nasz stały punkt. Taillow ponownie posadziła małe drzewko. Mogliśmy ruszać dalej.

Taillow nauka Powietrznego Asa [3]

I nastał kolejny nowy i piękny dzień. Obrałem kurs na naszą starą miejscówkę Starej Pasieki, gdzie przyszła pora na ponownie nauki mojej kochanej Taillow. Wypuściłem jaskółkę z pokeballa i powitałem się z nią.
- Witaj wojowniczko! Nadal trenujemy i to coraz ciężej. Dlatego nie poddajemy sie i bierzemy się do pracy.
Taillow dzielnie podniosła dziób do góry i była gotowa na ćwiczenia. Poleciłem małej towarzyszce rozgrzanie się przed naszymi ćwiczeniami. Pokemon z radością przenikał między drzewami i ścinał zakręty. Ja już szykowałem się do ćwiczeń. W ręku trzymałem pęk balonów na sznurkach o różnej długości. I tak po kolei przekładałem po jednym balonie do drugiej ręki. Wtedy to Taillow przyspieszała i uderzała z góry swoim ciałem w cel. Lecącego pokemona pokrywały delikatne smugi. Uderzenia były celne i stanowcze. Kiedy skończyły się nam balony ruszyliśmy dalej. Taillow posadziła kolejne drzewko. Natura z pewnością będzie dla nas szczodra.

Taillow nauka Powietrznego Asa [4]

Czyżby to był kolejny dzień? Tak własnie jest. Dlatego przyszedłem po raz kolejny na teren Starej Pasieki, aby móc potrenować z moją wojowniczką Taillow. Po przywitaniu się z pokemonem poleciłem jej aby rozgrzała się przed wysiłkiem. W tym czasie spokojnie przygotowałem kilka balonów jak to na naszych spotkaniach było. Gdy jaskółka była gotowa do działania wziąłem jeden z balonów i za pomocą sznurka puściłem go na znaczna wysokość. Chciałem aby Taillow mogła bez problemu się rozpędzić i celnie uderzyć w cel. Obserwowałem uważnie jak wykonuje te zadania moja towarzyszka. Wszystko jak na razie przebiegało sprawnie. Nabierając prędkości uderzała w jeden balon za drugim. W końcu ich zabrakło. Był to dla nas znak, że na dziś wystarczy. Jutro równiez jest dzień i z pewnością przyjdziemy poćwiczyć. Nim opuściliśmy nasze miejsce treningowe, Taillow jak zawsze posadziła kolejne drzewko.

Taillow nauka Powietrznego Asa [5]

Nemfi jako młoda trenerka, wraz ze swoim towarzyszem Horo, przyszli wieczorem na teren starej pasieki. Była już noc, niebo pociemniało, a jedynym światłem były gwiazdy i wyglądający za chmur styczniowy księżyc. - Jakoś sobie poradzimy, prawda przyjacielu? - Zagadała do pokemona ot tak, rozglądając się wokoło. Dostrzegła trzech mężczyzn, którzy również będą chcieli zdobyć tajemniczego pokemona z ogłoszenia. Zlustrowała ich wzrokiem oceniając jak bardzo są zdeterminowani w swym celu. Patrząc na swojego startera stwierdziła, że każdy będzie wyzwaniem, co z pewnością urozmaici ten dzień.

Nemfi mając na rękach swojego lisiego towarzysza. Było ciemno, więc sugerowała się raczej światłem pozostałych i światłem pochodzącym z ekranu pokedexu. Nie było one mocne, ale pozwalało się ostatecznie nie wyglebać. Horo niestety potrafił jedynie żar, a na tym terenie zamiast światła, mógłby być nierozważny pożar, który zniszczyłby całą ideę wyprawy. Pokedex w życiu jej się jeszcze nie wyczerpał, wiec nie podejrzewała o to tego urządzenia, aczkolwiek jak miała szansę skorzystać z cudzego światła, to trzymała się blisko tej osoby - W tym wypadku trafiło na Ravena.
Wiatr delikatnie wiał, było chłodno, ale całe szczęście nie padał deszcz. Wtedy to chyba nawet latarka nie pomogłaby przedzierać się przez pasiekę. Resztę czasu jej głowę zaprzątało pytanie, jakiego to pokemona dziś spotka, o ile tak się stanie.