Idę wiedziony ciekawością na górę.

Wkrótce dotarłem do rozwidlenia. Do wyboru miałem ścieżkę prowadzącą do placu zabaw oraz na polankę. Plac zabaw w takim miejscu? Wyglądało to bardzo podejrzanie i nie ważne co tam było naprawdę wiedziałem jedno - nic dobrego. Chwilę popatrzyłem się na to upiorne miejsce po czym szybko obróciłem się na pięcie i ruszyłem w kierunku polanki nie oglądając się za siebie. To raczej na polanie powinienem spotkać pokemona, na tym placu na pewno kręciło się jakieś licho. Nie mogłem ryzykować, za bardzo chciałem złapać tego pokemona.

• R A V E N
"Raven
Schodzę więc do piwnicy."

Białowłosy zdał sobie sprawę, że natura potrafi płatać figle, ale telewizor przeszedł jego wszelkie oczekiwania. Niegdyś na jednym polowaniu niemal zginął, próbując telewizor zniszczyć. Teraz zastanawiało go bardziej to, kto i dlaczego może siedzieć w tym fotelu.
- Ten sprzęt musi mieć podziemne złącze kablowe, że też ktoś pofatygował się przeciągnąć je pod leśną ziemią, niszcząc przy tym podziemne norki małych zwierząt i nie bojąc się, że małe zwierzątka przegryzą w razie czego kable. Muszę zaryzykować i się zbliżyć, a przede wszystkim dowiedzieć się o treści wyświetlanych programów i tożsamości oglądacza. - Pierwotna natura Shi'ego podpowiedziała mu żeby nim się zbliży, zerwać ukradkiem jakiś korzeń czy gałąź, w którą się niczym jaskiniowiec zaopatrzy, by zyskać pewny rodzaj broni przed zagrożeniem. Nie spodziewał się, że zwierzę może oglądać TV, choć niejednokrotnie i to zdarzało się na archiwalnych polowaniach. Więc uzbrojony w, prościej mówiąc, badyl, ruszył w kierunku telewizora i gwałtownym ruchem obrócił krzesło i odskoczył. W międzyczasie rzucając okiem na treść programu. W głębi duszy liczył na jakiś western, stary japoński film czy anime, które umili mu czas. Ale teraz przede wszystkim interesował go jegomość oglądający telewizję.

Ekipa domkowa (Morfi, Frey, Raven)
Frey
Skierowałeś swoje kroki po schodach do góry. W tym samym momencie zauważyłeś, że w twoim kierunku zaczęła schodzić jakaś postać. Gdy przyjrzałeś się jej bliżej, zobaczyłeś, że jesteś to ty sam. Gdy przechodził obok ciebie w jego dłoni pojawił się nóż, który wbił ci w klatkę piersiową. Zabiłeś sam siebie... demonie. KONIEC POLOWANIA DLA CIEBIE

Morfina
Zapach stęchlizny był bardzo potężny. Weszłaś do salonu, gdzie na kanapie znalazłaś trzy martwe osoby, których ciała zaczęły się już rozkładać. Przed tobą tylko jedne, otwarte drzwi. Za nimi widzisz ogromną ciemność, a na jej końcu światełko. Decydujesz się iść?

Raven
Zacząłeś powoli schodzić w do piwnicy. Twoje serce łomotało tak, że za chwile wyskoczyłoby ci z piersi. Powoli stawiałeś kroki na schodach. Jak szybko się okazało... ciemność utrudniła ci zadanie, ponieważ kilka schodków było wyrwanych. W ten sposób spadłeś na grabie, które leżały pod schodami. Krew się polała. Strach był. Strach jest twoim strachem? KONIEC POLOWANIA DLA CIEBIE

Ekipa leśna (Cedric, Dziomek, Shi)
Cedric
Udałeś się w kierunku polanki, na której zobaczyłeś tylko stracha na wróble. Nie był to jednak zwykły strach na wróble. Była to gigantyczna, porcelanowa lalka. Oblepiona była ona w pajęczynę i delikatnie się trzęsła. Podchodzisz do niej?

Dziomek*
Stałeś sobie dalej, nic nie robiąc. Monetki były na ziemi... i kusiły...

Shi
W telewizorze dostrzegłeś tylko okropny obraz przedstawiający piekło. Nie była to jednak bajka dla dzieci. Widziałeś prawdziwego, żywego szatana.
Na fotelu siedział mężczyzna, który wstał, kiedy podszedłeś. Miał on długa, siwą brodę, wspierał się laską.
-Dziecko, nie musisz się mnie bać - powiedział cicho - Jestem miłosierny... dla wszystkich. Zrozum to - rzekł, wskazując ci telewizor - Byłeś szczery, ale nie udzieliłeś prawdziwej, ziemskiej odpowiedzi. Boisz się mnie, ale przecież nigdy nie byłeś pewien mojego istnienia - rzekł i wtedy rozbłysło ogromne światło. Nie pamiętasz już nic więcej. Spotkałeś Boga... boisz się? KONIEC POLOWANIA DLA CIEBIE

A więc to tak... A więc to próba zobrazowania mojego lęku z dzieciństwa. Lekko przygryzłem wargę. Dałem się nabrać tej paskudnej dziewczynce, teraz czeka mnie starcie z tym paskudnym strachem. Oj nie wyglądało to dobrze. Myślałem, że niczego się nie boję jednak nagle w jednej chwili wszystkie stare lęki wróciły. Coś się we mnie zablokowało. Zamknąłem oczy. Muszę przezwyciężyć mój strach.... Muszę... Muszę się otrząśnąć. No dalej Ced jesteś dużym chłopcem... Jesteś silny po prostu skop ten paskudnej kukle dupę! Otworzyłem oczy i wydarłem się:
- Dość!
Chwyciłem pokeball i wypuściłem mojego pokemona.
- Cryogonal koniec tej paskudnej lalkowej sielanki uderz w to paskudztwo z całych sił lodowym wiatrem. Niech ten lęk się rozwieje! Koniec z tym wszystkim! Jestem zbyt duży i zbyt silny na to!

Morfina
Po długiej walce z samą sobą, ze swoim strachem i buntem ciała dotarłaś do pomieszczenia. Drzwi za tobą zatrzasnęły się. Wokół panowała tylko okropna ciemność, w której nie widziałaś kompletnie nic, a zapach stęchlizny osiągnął tu swoje apogeum.
-Odejdź! Odejdź stąd! - rozległ się nieznany krzyk - Nikt cię tu nie chce! Jesteś beznadziejna! - krzyczał głos. W oddali dalej błyszczał tylko jeden, mały, biały punkt.

Ekipa leśna (Dziomek, Cedric)
Dziomek **
Zbyt długo się zastanawiałeś. Sam nawet nie spostrzegłeś, kiedy na głowę spadła Ci gałąź, która cię uśmierciła. KONIEC POLOWANIA DLA CIEBIE

Cedric
Cryogonal zaatakował lalkę, która po ataku nie miała na sobie nawet jednego, malutkiego draśnięcia. Wokół lalki znajdowało się mnóstwo pajęczyn, a ona cały czas lekko drżała. Dopiero po chwili odwróciła w twoją stronę twarz i przemówiła.
-Ośmielasz się mnie atakować? - zapytała cicho dziwnym, metalicznym głosem - Nie zostałeś zapytany o swój strach z dzieciństwa. Chodziło o teraźniejszość. Czemu powiedziałeś, że boisz się mnie?

To było trudne pytanie. Dlaczego tak powiedziałem? Lekko pochyliłem głowę.
- Dlaczego powiedziałem mój strach z dzieciństwa. Bo to własnie z nim walczę. Ze wszystkimi wartościami w jakich mnie wychowano. Nienawidzę siebie z młodu. Jestem kimś zupełnie nowym, kimś lepszym i wszystko co związane z dzieciństwem jest dla mnie straszne. To jedyna rzecz jaka mnie przeraża - strach przed tym, że mógłbym stać się kimś takim na kogo zapowiadałem się w dzieciństwo, robić to co oczekiwali ode mnie rodzice. Ja jestem sobą. Jestem niepowtarzalny! I jestem najlepszy rozumiesz? To dzieciństwo jest straszne i walczę ze wszystkim co mi się z nim kojarzy, czyli z tobą też!
Szeeroko uśmiechnąłem się po tych słowach. Teraz byłem pewny, własnie o to chodziło. To jest klucz do rozwikłania całej tej zagadki i całego mojego problemu.

Cedric
-To jest twój błąd mój kochasiu - rzekła, dotykając zimną, porcelanową dłonią twojego policzka - Nie potrafisz nazywać rzeczy po imieniu. Tak ciężko było wtedy powiedzieć, że boisz się swojej przeszłości? - zapytała - Teraz jest już za późno - dodała, a dłoń z policzka przeniosła się prosto na szyję, gdzie zacisnęła się tak mocno, że nie mogłeś oddychać. Masz swoją porcelanową lalkę... KONIEC POLOWANIA DLA CIEBIE

Morfina
Głos dochodził znikąd. Smród był okropny, ciemność przygnębiała.
W końcu dotarłaś do pomieszczenia, w którym stała mała dziewczynka, którą spotkałaś na samym początku wyprawy. Obok niej siedział mały pokemon - pająk.
-Spotkałaś swojego prawdziwego wilka, co? - zachichotała delikatnie, patrząc na ciebie - Inni też spotkali swoje wilki, ale te fałszywe, owijane i niepewne - rzekła - Tylko ty nie opowiedziałaś mi ckliwej historyjki z dzieciństwa, tylko ty nie wyśmiałaś mnie. Nie powiedziałaś czego się boisz na głos, aczkolwiek twój szept (wiadomość PW XDDD) starczył. Nazwałaś rzecz po imieniu. A to jest prawdziwa odwaga - przyznać się do swojego realnego, prostego, głupiego strachu. Jesteś odważna. A tutaj jest twoja nagroda - powiedziała, wskazując na małego, zielonego pajączka, który delikatnie zaczął przebierać nóżkami.

Pokemon już po chwili był twój. Gratuluję schwytania nowego podopiecznego.
Kolejną rzeczą, którą pamiętasz było jasne światło, a następnie delikatny, kwiatowy zapach i droga, na której końcu znajdowała się Stara Pasieka.

Podsumowanie:
Frey +6zł
Cedric +9zł, +1PF
Raven +6zł
Shi +6zł, +1PF
Morfina +3zł, -pokeball, +Spinarak, +1PF
Dziomek +5zł

Taillow nauka Powietrznego Asa [11]

No i nastała długo wyczekiwana chwila. Bardzo podekscytowany wybrałem się do Starej Pasieki. Gdzieś tutaj kręci się mój wymarzony stworek. Na miejscu zbiórki zacząłem się nerwowo rozglądać, ale jeszcze go nie wypatrzyłem. Przecież tak łatwo nie może być. Postanowiłem wobec tego zobaczyć czy mam wszystkie niezbędne rzeczy do dzisiejszej podróży. Znalazłem trzy zapełnione pokeballe z Volotrbem, Charmaleonem i Qwilfish. Ten trzeci pok niemal na pewno dziś się nie przyda, ale nie chciałem ryzykować z zostawianiem go w domu. W drugiej kieszonce znalazłem parę pokeballi i friendballa. O tak, to będzie przyszły domek kręcącego się tutaj stworka, jeśli oczywiście dopisze mi szczęście. W plecaku znalazłem parę szpargałów i wędkę.
-Hmm, złapać robaka na wędkę, to dopiero byłoby coś.-pomyślałem i od razu się roześmiałem z tej jakże durnej myśli.

Tak sobie spaceruje niedzielnego południa i zaszedłem aż na starą pasiekę. Nie wiem co tu robię ale skoro okazało się iż grasuje tutaj jakiś dziarski dziki pokemon to korzystam z okazji i go sobie złapię. W tym celu rozglądam się za nim i jakimiś śladami które by mnie do niego doprowadziły. Widzę, że nie jestem tutaj sam i inni trenerzy też maja chrapkę na łowy, ale to naturalne i specjalnie się tym nie przejmuję. Jak to mówią carpe diem albo karpia kijem jeden ciul. W końcu jeszcze nikomu zdrowa konkuręcja nie zaszkodziła, te pare siniaków czy guzów się nie liczy XD

Zebraliście się na Starej Pasiece. Dookoła was są tylko drzewa i jakieś krzaki. Czekacie na osobę, która nadała ogłoszenie o pokemonie. Jednak nikt taki się nie zjawił. Macie wybór czekacie na niego bądź idziecie przeszukiwać Pasieke.

Kolejka:
Brak

15 minut

Geralt przyszedł na miejsce zbiórki i usiadł na ziemi z skrzyżowanymi nogami, czekając cierpliwie na rozwój wydarzeń.

Nadal nic nie wypatrzyłem, więc postanowiłem dokładniej przyjrzeć się okolicy. Zacząłem zaglądać każdego krzaczka i przyglądałem się drzewom poszukując śladów bytności dzikich pokemonów. Nie oddalałem się daleko od miejsca zbiórki, gdyż zależało mi na spotkaniu z osobą, która mogłaby coś podpowiedzieć o grasujących tutaj stworkach. Z ogłoszenia wynikało, że jest bardzo ciekawy, więc nie mogłem zaprzepaścić okazji do zdobycia przynajmniej zdawkowych informacji na temat jego zwyczajów, lub miejsca żerowania.

Tak sobie stoję opierając się o drzewo obserwując Dziomka. Chłopak wyraźnie na kogoś czekał a ja dotrzymuję mu towarzystwa. Jednak w końcu pękłem i znudziłem się całą sytuacją. Postanowiłem się udać w głąb pasieki i dokładnie ja penetrować. Przejdę ją wzdłuż i wszerz a znajdę coś fajnego. Tak wiec idę i nie bacząc na nikogo obserwuję szukając śladów. Może ze mnie marny łowca, ale szukając każdy coś znajdzie, w końcu głupi ma zawsze szczęście. Tylko czy jestem dość głupi aby takowe posiadać, oto jest pytanie . . .