Wzruszam ramionami, widząc że w końcu cała grupa ruszyła za nieznajomym- tak więc też poszłam za nim. Wydawał sie nieszkodliwy, lecz pozory mogą mylić. Uważam więc na gostka.
Gdy tylko pokazuje nam to tajne przejście, ciekawość bierze górę. Wraz z innymi przechodzę na drugą stronę by odrazu rozeznać się w terenie.l Ciekawe, gdzież może ukrywać się poszukiwany? Patrzę na możliwości dalszej drogi. Czy dzieje się coś interesującego? Na początku przygidy raczej nie, choć jestem na to gotowa. Muskam lekko palcami balla, by dodać sobie iotuchy. Tak, musi nam się udać.

Nieco zaspałem ale pobiegłem za grupa i polazlem w wskazane przejście.

Weszliście do dziury i zagłębialiście sie w ziemi głębiej i głębiej. W końcu wyszliście . . . ale zamiast drugiej strony ogrodzenia jesteście w jakimś tunelu. Jest jasno, ponieważ na ścianach zamieszczone są lampki, a cały tunel zdaje się kopalnią albo czymś. Tylko nigdzie nie widać żadnych odwiertów, wagonów z surowcem niczego, tunel w dwie strony i nic więcej. Tak więc lewo czy prawo ???

Idę w lewo.

Zgodnie z swymi przekonaniami idę w prawo.

Idę w lewo.

No to obieram trasę w prawo.

Shi lubił takie pomieszczenia, ale chyba tylko ze względu, że tunel był oświetlony.
- Kopalnia? Ale czego? I skąd tu się wzięła? Tu, pod tą lokacją? - Głowił się Shi, uważnie penetrując wzrokiem nową dla oka lokację. Nagle pojawiło się rozwidlenie, które zmusiło mężczyznę do dokonania wyboru. Zwykł chadzać w lewo, jednak dziś dla odmiany wybrał prawą stronę.
- Niby łąka, ogrody.... A i tak pod ziemią. - Ostatecznie Shi poszedł w prawo, przyśpieszył, by nadgonić resztę. Zastanawiał się też do kogo podejrzany typ ich zaprowadził.

Nagle zrobił się jakiś zastój. Hmm, tak, przed nami pojawiły się dwie możliwości wyboru trasy. Która jest poprawna? Szanse są pół na pół. Może jakimś cudem obie są poprawne, ale na taki łód szczęścia nawet nie liczę.
Pierwsze co, to sprawdzam, czy z któregoś kierunku nie płynie powietrze. Zazwyczaj tak łatwiej znaleźć wyjście z tuneli.
Jeśli to nic nie daje, patrzrę która ścieżka prowadzi bardziej stromo w górę. Przecież któraś z nich z pewnością jest poprawna. Musi być jakieś wyjście.
Jeśli jednak nie ma pewnej trasy, zdaję się na głupi traf i idę w lewo.
Raz się w końcu żyje, nie?
Z nadzieją że to słuszna ścieżka ruszam w trasę.

Wabik z anielską cierpliwością mozolnie pokonywał następnie metry w pozycji lezącej. Było to uciążliwe, a jego garderobę zapewne ciężko będzie doprać. Mimo wszystko Szaman się nie poddawał. Po dłuższej ,,wędrówce'' Wabik zdał sobie sprawę, że dzieje się coś niesamowitego, bowiem cały tunel był oświetlony lampkami. Całość wyglądała jak kopalnia. Możliwe, że zostali wciągnięci w jakąś mroczną i interesująca intrygę. Szaman na rozstaju dróg zdecydował, że pójdzie w prawo.

Idę w prawo

Prawo:(Dziomek, Riley, Shi, Wabik, Jazon)
Idziecie tunelem, który ciągnie się niemiłosiernie. Zauważyliście, że delikatnie idzie ku dołowi, ale kiedy sie zorientowaliście było już za późno. Wszyscy wpadliście w pułapkę, a ziemia pod wami sie osunęła. Teraz jesteście w czymś co przypomina gniazdo mrówek, z tym że zamiast nich wyskoczyła na was armia Durantów

Bezprawie:(Matt, Sin, Sophie)
Idziecie tak i idziecie aż natrafiliście na drabinkę prowadzącą do góry, a tam klapa zasłaniająca wejście.

Udało nam suię znaleźć prawdopodobnie wyjście. Oddycham z ulgą, mając nadzieję że zaraz wydostanę się z tych podziemi. Nie mogłam się doczekać dalszego rozwoju akcji. Co nas jeszcze dziś czeka? Mam nadzieję, że nie spodkanie z tym całym przestępcą- pecha jak na jeden tydzień mi wystarczy.
W tą stronę ruszyła tylko trójka. Ciekawe, jak radzi sobie reszta? Znaleźli inne wyjście? Czy trafili na jakąś niebezpieczną i zwodniczą pułapkę?
Postanowiłam się tym nie przejmować i póki co wynieść się z tego podziemia, na tereny ogrodu. Mam nadzieję że to njie był głupi żart, który wywiódł nas w pole...

No to Matt powoli wchodzi do góry i ostrożnie odsłania klapę tak, żeby nikt go nie zobaczył. Najpierw upewnia się, że jest bezpiecznie, dopiero później wychodzi.

- Charmeleon! -  Shi zręcznym ruchem zerwał z pasa pokeball, który skrywał jego ognistego startera. Uznał, że przeciwko Durantom najlepszy będzie ognisty pokemon, po czym wydał mu krótkie polecenie:
- Spopiel te mrówki Żarem i utoruj nam drogę. - Zaczęli działać, bo gniazdo mrówek wydawało się niebezpieczne, a jako obcy naruszający czyjeś terytorium pewnie nie byli skorzy porozumieć się z pokemonami słownie ani też w inny pokojowy sposób. Shi rozglądał się wokół, czekając na rozwój sytuacji, a jego pokemon-starter działał.

Czekam, aż Matt odsłoni klapę. Jak mu się uda to niech sprawdza mięso jedne, a jak bezpiecznie to wychodzę drabiną do góry.

Wpadliśmy w niezłe tarapaty, sfora mrówek. Po prostu genialnie, lepiej być nie mogło. Musiałem cos zrobić. Chciałem skorzystać z mojej perswazji, jednak nie dało rady, bo nim zdążyłem się ruszyć to jakiś trener już atakował.
- Kroko wybieram Cię. Użyj na przeciwnikach Strasznej Twarzy. Unikach ich ataków.
Wydałem komendy, po czym samemu wyciągnąłem nóż z rękawa i byłem gotów do walki.

Corphish pokaż tym mrówkom swoją naturę i zmiażdż im wszystkim...... GŁOWY!!! Dawaj Sekatorem w nie i wyrżnij wszystkie w pień jak mroczny żniwiarz.

Wypuściłem voltorba i poleciłem mu popiescic iskrą mrówki.

Chłopak się tak czołgał i czołgał, a teren zdawał się delikatnie opadać. W pierwszej chwili to nie wydawało się dziwne, jednak stało się gorąco, gdy cała grupa spadła w dół. Gdy Wabik wstał i się otrzepał, zdał sobie sprawę, że kilka metrów od niego jest kilka poke mrówek. Alexander szybko uwolnił z swojego pokeballa Froakiego.
- Przyjacielu, atakuj Lizaniem te mrówki, a następnie plaskanie i bąbelki. Staraj się sparaliżować je wszystkie. - chłopak szukał swoim wzrokiem alternatywnej drogi ucieczki.

Mrowisko:
Wszystkie Duranty zaczęły używać metalicznego dźwięku osłabiając specjalna obronę waszych pokemonów. Kilka zdjęliście i te uciekły, ale obrona waszych poków spada dalej łeb na szyję.

Klapa:
Podnieśliście ją i jak tajniacy wyszliście na górę osłaniając sobie tyły. Tutaj wszędzie glin i ich psów policyjnych, panuje obława. Na razie schowaliście się w krzakach i widzicie niedaleko jakąś szopę.

Siedzę w krzakach i czekam na rozwój szopowych wydarzeń. A może te wszystkie psy pasterskie ciągną do tej szopki, bo ich jakaś gwiazda tu przygnała?

Fuck, ten przestępca musiał im nieźle nacisnąć na odcisk że go tak poszukują. Na razie nie widziałam zbyt dobrego wyjscia z sytuacji. Zastanawiałam się, co zrobić- póki co krzaki idealnie kryły naszą obecność.. do czasu.
Nagle moim oczom ukazała się szopa. Dobre miejsce na kryjówkę, a może z tamtąd ogarnę inne trasy?
Rozglądam się uważnie i kiedy jestem pewna że nikt nie patrzy próbuje dostać się do budynku niezauważona. Kożystam z każdej możliwej kryjówki, jeśli to konieczne.

- Gniew Smoka! - Kolejna komenda padła z ust trenera, który to ruch miał zostać wykonany przez Charmeleona Shi'ego, siejąc raz jeszcze spustoszenie wśród mieszkańców mrowiska. Białowłosy zaniepokoił się, że tyle pokemonów jednocześnie używa Metalicznego Dźwięku, co prawda sam obrona specjalna nie odgrywała tak dużego znaczenia zdaniem trenera, jednak bardzo osłabiona może skończyć się porażką jego podopiecznego i to w bardzo szybkim tempie.
- Niech jedna kula Smoczego Gniewu spowije kilka tych insektów naraz, nie ma sensu marnować ataków. Celuj dobrze! - Dodał, uważnie kryjąc się za jaszczurem, nie zwracając uwagi na to jak dają sobie radę inni trenerzy. Ważne dla niego było to żeby wyjść z tego, doszczętnie eksterminując mrówki.

Voltorb, postaraj się bardziej, dawaj więcej mocy!