Siódemka trenerów stawiła się na miejsce zbiórki odpowiadając na ogłoszenie. Znajdujecie się tak na prawdę na pustkowiu. Dookoła żywej duszy, a słońce schowało się za horyzontem, więc za jasno nie było. Godzina ustalona, miejsce też, ale nie widać nikogo, kto miałby poprowadzić przygodę. Dziwne..... warto sprawdzić co tak na prawdę dzieje się w tej okolicy. Rozglądajcie się, a znajdziecie.

Brak kolejki
Odpis 21.00

Złapałem za paczkę wykałaczek, które miałem w kieszeni. Złapałem jedną wsadziłem do ust, potem poprawiłem skórzaną kurtkę i rzekłem sobie pod nosem:
-Jeśli ktoś do cholery zrobił tu sobie ze mnie jaja to skopie mu ten jego zasrany tyłek. - po tych słowach powoli ruszyłem przed siebie badając w szczególności podłoże. Może chociaż tam znajdę jakieś ślady bytności ludzi albo pokemona.

Postanowiłem rozejrzeć się w miejscu bardziej przystosowanym do ukrycia się. Wypuściłem Wave z balla, by mi towarzyszył.
-Wave, czeka nas sporo roboty!

Roxie była gotowa na rozpoczęcie wyprawy, rozgląda się za jej prowadzącym/

Chłopak rozejrzał się, uśmiechnął się do trenerów, a następnie ruszył przed siebie. Cały czas szukał jakiś śladów, dlatego rozglądał się na wszystkie strony. Spoglądał na ziemię, ponieważ mogły się tam znajdować odciski buta oraz na krzaki, ponieważ tam mogła być sierść poszukiwanego pokemona. Dodatkowo nasłuchiwał, ponieważ chciał, aby każdy jego zmysł pomógł mu w zdobyciu upragnionego pokemona. Zacisnął mocniej pięści. Miał świadomość, że będzie trudno, ale dla chcącego nic trudnego.

No pięknie, ja tu sie trudzę aby przybyć na czas, a gościa z ogłoszenia nie ma. Tu sie już inni pieklą, wiec nie będę gwiazdożył i po prostu pójdę na spacer. Udaję się w kierunku wschodnim, a tak losowo sobie wybranym. Rozglądam się uważnie, szukając czegoś nietypowego, bądź po prostu źródła światła. Skoro jest coraz ciemniej to na takim pustkowiu to ostatnie będzie widoczne z daleka. Dumny z siebie spaceruję uważnie się rozglądając, cholera wie co tutaj można zastać o tej porze dnia i roku.

Bardzo mnie to zdziwiło. Zebrałem się więc i ruszyłem na północ. Po drodze obserwowałem krajobrazy. W poszukiwaniach pomagał mi Toto, któremu uznałem, że przyda się rozprostować nogi. Byłem trochę zdenerwowany tym, że nic się nie działo, no ale cóż, nigdzie mi się nie spieszyło. Zdjąłem MP-3 z szyi, by przypadkiem nie zagłuszyć ciekawych odgłosów.

No i grupa rozeszła się jak mrówki szukające słodyczy.

Sin ruszył jako pierwszy przed siebie na południe, a zaraz za nim kroczył Morpheus ze swoim Froakim. Obaj trenerzy natrafili na dziwne ślady. Nie były to odciski stóp czy innych łap, ale niewielkie obręcze nakreślone na ziemi.

Castiel penetrował otoczenie dokładniej co zaprowadziło jego jak i Wabika na zachód. jak na razie przeglądanie ziemi nie przyniosło rezultatu. Nagle ni z gruchy ni z pietruchy zawiał wiatr. Udało się wam zauważyć skrawki papieru które niósł ze sobą.

Roxie lekko zakłopotana wylądowała z Samaelem w kierunku wschodnim. I tu były konkrety. Idąc w kierunku obranym przez was mogliście zauważyć ślad..... z butelek? Trochę dziwne, że na pustkowiu znalazły się puste szklane butle.

Jazon został sam i jak zadecydował ruszył na północ. Twoja wędrówka nie wyróżniła się niczym nadzwyczajnym. Idziesz i idziesz dalej. Monotonia cię wykańcza.

I tak oto cała grupa trenerów rozeszła się po pustym terenie na którym się znajdowali aby poszukać wskazówek i odpowiedzi na tajemnicze zachowanie osób dodających ogłoszenie.

-No i jest. - rzekłem ponownie pod nosem i kucnąłem by zbadać dokładnie ślady na ziemi. Po dokładnych oględzinach postanowiłem ruszyć dalej za śladami. Może one zaprowadzą mnie do tego czegoś co je tu zostawiło.

Wabik spokojnie kroczył rozglądając się na wszystkie strony. Niedaleko siebie zauważył trenera, którego kojarzył z widzenia. Nagle zawiał silniejszy wiatr, przez co Szaman zasłonił swoje oczy dłonią. Ten tajemniczy poryw wiatru niósł z sobą kawałek papieru, a ciekawy świata Wabik postanowił złapać skrawek tajemniczego obiektu, by przeczytać co na nim jest napisane. Miał nadzieję, że to coś interesującego, co pomoże złapać Szamanowi upragnionego pokemona.

Roxie idzie za śladami.

-Sin, chodźmy za tymi śladami. Na pewno dokądś prowadzą-powiedziałem do towarzysza broni.

Mój Wave siedział mi na ramieniu i obserwował teren uważnie, by w razie czego zaatakować.

Cóż, w czasie tej wędrówki nie zauważyłem nic ciekawego, jak dotąd. Jednak jak to już ktoś kiedyś powiedział, i Rzymu w jeden dzień nie zbudowano, więc postanowiłem się nie zamartwiać, przynajmniej nie tym jednym wydarzeniem. Całą drogę byłem strasznie zamyślony, bo odtwarzałem w swojej głowie obrazy z kilku ostatnich dni, które strasznie mnie poruszyły, i myślę, że ... włączyły moje3 człowieczeństwo na dobre.
- Ehh.
Wzdychnąłem tylko sobie i ruszyłem dalej z Kroko.

Ruszyłem sobie na wschód, a za mną podążyła jakaś pusia. No nic to wolny region i może robić co jej się podoba. Tymczasem odkryłem butelkę, niby nic nie zwykłego, zwłaszcza że pusta ale . . . No właśnie jest jakieś ale, za butelką leży następna, potem jeszcze jedna i tak dalej i dalej. To dość nietypowe miejsce pijackiej biby, no ale nie ma co wybrzydzać w dzisiejszych czasach. Z braku lacku postanowiłem podążyć tym tropem i zbadać dokąd mnie zaprowadzić ten niecodzienny ślad.

Samael i Roxie podążyli za śladami butelek na ziemi. Droga była długa i monotonna, jednak udało im się wreszcie trafić do miejsca dosyć dziwnego. Było to pole uschniętych drzew, stary spróchniały drewniany płot i jakaś zawalająca się drewniana chata, do której prowadził ślad z butelek.

Sin i Morpheus idąc za śladami kółek na ziemi trafili na ścieżkę z kamienia, prowadzącą do nawet zadbanego domu i małej niestety pustej zagrody. Może odwiedzicie kogoś kto być może mieszka w tym domku.

Castiel i Wabik gonili się z kartkami tak długo aż złapali prawie wszystkie skrawki. Niektóre były.. serpentynami?! Tak były to serpentyny do ozdabiania sal na zabawy. W większości były to jednak podarte kartki na których zapisane były słowa. Trzeba było ułożyć je w odpowiedni sposób aby odgadnąć co się na nich znajduje. Być może faktycznie była to mapa skarbów?

Cierpliwa wędrówka Jazona została nagrodzona. Chłopak po dłuższym marszu zatrzymał się przy wodopoju dla zwierząt. Dziwne, że wodopój znajdował się w takim klimacie i utrzymywał. Z daleka zauważyć można było różne przedmioty błyszczące w wodzie.

Roxie idzie zobaczyć co takiego kryje się w chatce.

-Halo! Jest tu ktoś?-zawołałem przed domem, by sprawdzić, czy kogoś nie ma w pobliżu.
Zauważyłem zagrodę, więc pomyślałem, że był tam kiedyś jakiś pokemon hodowlany. Może właśnie ten przez nas szukany?

-Sin, co sądzisz o tym miejscu?-spytałem towarzysza broni.

Wave cały czas bacznie obserwował teren.

Chłopak zaczął ganiać za skrawkami papierów, niestety część z nich okazywała się zwykłymi, kolorowymi serpentynami. Na szczęście było ich dwóch, więc praca szła o wiele szybciej. Niepotrzebne elementy typu serpentyny Wabik chował do kieszeni swoich bojówek. Potem dokładnie się przyjrzał elementom i zaczął je powoli układać.
- To prawie jak puzzle. - delikatnie się uśmiechnął, ale nadal pracował nad złożeniem wszystkich elementów w jedną wspólną całość, która może im pomóc w zdobyciu pokemona.

Idąc tak spokojnie, można by powiedzieć, że "we własnym świecie" ujrzałem wodopój. Było już ciemno, a niebo rozświetlało wodę, co sprawiało, że powstał nieziemski klimat. Usiadłem sobie przed nim i wymieniłem Kroko na Liz, aby ta mogła nacieszyć się tą romantyczną atmosferą. Siedząc tak tuż przy tafli wody na moich policzkach pojawiły się łzy spływające z oczu. Wszystkie skrywane emocje i ostatnie wydarzenia były jak rwąca rzeka, o sile tysięcy słoni, a odgłos wydawany przypominał tętent niezliczonych końskich kopyt, która powstrzymywana była jedynie przez drobną tamę. Betonowa budowla zaczęła przeciekać, aż w końcu przy silniejszym uderzeniu rozpadła się w drobny mak. Wtedy moim oczom ukazało się co w wodzie.
- Liz, zobacz proszę co tam błyszczy.

Ruszyłem wiec w pogoń za tajemniczym dilerem alkoholu, lub raczej nadmiernym konsumentem tych że trunków. Po długim marszu dotarłem do jakiegoś zapomnianego przez szatana miejsca. Pomijając temat drzew na spustoszonej przez wybuchy wulkanów ziemi, to ta chata wygląda jeszcze dziwniej. Jakim cudem to sie nie zawaliło ? Zresztą ciul tym idę za tropem butelek do chaty, bo cokolwiek je pozostawiło nie powinno być w stanie mi zagrozić. Szczerze spodziewam sie odgłosów chrapania i zapachu rzygowin i alkoholu, nic nowego po sylwestrze.

Oczekiwania Samaela spełniły się. Im bliżej zbliżaliście się do chaty, tym głośniejsze był odgłos żężenia i chrapania. Chyba faktycznie jakiś niedobitek z sylwestra zabłądził. Możecie to sprawdzić...

Casielowi i Wabikowi wreszcie udało się ułożyć skrawki w spójną całość. Było to zdjęcie przedstawiające kamienny obelisk otoczony uschłymi drzewami. Z otoczenia wynikało iż jest to nie daleko bo jakiś 1 km od was znajdowało się podwyższenie z wyschniętym lasem. Obrazek nadrukowany na kartce papieru, a na jego odwrocie napis "szukajcie a znajdziecie". Czy to sugeruje wam, że może być tam coś wartościowego.

Morpheus krzyczał i wrzeszczał, ale nikt nie odpowiadał. Chwilę później przez piwniczne drzwi wyszła starsza pani wraz ze swoim wnukiem. Uradowana, że się zjawiliście, zaprosiła was do domu. Zadajcie sobie tylko jedno pytanie - Czy możecie jej zaufać?
Sin stoi i rozgląda się nic nie robiąc.

Jazon usiadł nad brzegiem wodopoju i wypuścił tylko Liz ponieważ Totodile strzelił focha i nie chciał wyjść. Trener popłakał się, a jego pokemon pływał w wodopoju i rozglądał się za błyszczącymi przedmiotami jednak po pewnym czasie długo nie wypłynął.


Sin*

** - wylot

-Sin, chodźmy. Jak coś to we dwóch raźniej!-powiedziałem ciągnąć Sina do domku. Wave był w gotowości.

Wszedłem do środka i grzecznie przywitałem starszą panią.
-Witam madmoiselle. Jesteśmy tutaj w sprawie zlecenia złapania pokemona. Podobno kręci się w tej okolicy, wie coś pani może na ten temat?-spytałem i uśmiechałem się mimo wszystko.