Grupka Karpi uciekła z lasu... Dla nich to koniec przygody. Macie za to jakieś 200 jagód różnych gatunków. Żadne z was nie wie co to za owocki...

Samael za to przy pomocy Absola otworzył skrzynię, z której wyspało się xxx (napisz na gg to Ci powiem), a potem ze szczątków wyszedł zaspany i wkurzony Gastly.

Spokojnie zbierał sobie jagody obserwując kątem oka dwa miśki. Wyglądało une na miłe stworzenia, jednak prawda byłą inna. Upewnił go w tym mrożący krew w żyłach ryk Ursaringa. Na szybko zebrał jeszcze kilkanaście kolorowych owoców, by mieli co badać w domu, a następnie zaczął oddalać się z reszta drużyny. Uważał przy tym, by nie zaliczyć gleby i nie zniszczyć zbiorów.
- My to mamy szczęście. A takie dobre z nich towarzystwo by było... - powiedział z nutką dezaprobaty wracając do domu.

Bezpieczna strategia odwróciła się przeciw mnie, obudziłem zwierzaka którego mogłem dorwać podczas snu. Jednak nie ma się co tym przejmować, mój pokemon nadaje się doskonale do walki z nim.
- Absol seria psychicznych cięć w ducha, a potem wykończ go gryzieniem. - Strategia prosta, ale powinna być skuteczna, jednak kto wie jakie możliwości ma ten duszek. Jest strażnikiem skrzyni, więc pewnie co nieco potrafi, ale raczej bym go nie przeceniał, w końcu co za strażnik śpi podczas swojej warty ?

Gastly został poturbowany Psychicznymi Cięciami, jednak kiedy Absol się zbliżył to został polizany co zaowocowało Paraliżem. Duch to wykorzystał i uderzył w przeciwnika Kulą Cienia! Co nieco jednak ten pokemon potrafi.

Coś mi się wydaje, że wprawiłem wartownika w bojowy nastrój, teraz trzeba go tylko pokonać.
- Absol przezwycięż paraliż i ponownie ostrzelaj przeciwnika psychicznym cięciem. Kiedy się odsłoni użyj na nim gryzienia. - Obecnie nie mam co się porywać z wymyślnymi strategiami, nie mam z czym. Może jednak po tej walce to się zmieni, kto wie co mi przyniesie los. Tymczasem obserwuję tego wartownika, zastanawiając się czym mnie jeszcze uraczy. Jeśli będzie dobry to może być niezłym wzmocnieniem przed kolejnymi wyzwaniami, taki duch to ma niezastąpione możliwości wywiadowcze.

Gastly próbował wykonać Hipnozę kiedy oberwał Psychicznym Cięciem, a potem Absol zaczął nim wywijać w paszczy jak szmacianą laką dzięki gryzieniu. Duch stał się niezdolny do dalszej walki.

Dziomek trafił na te samą polenę z jagodami na którą wcześniej trafiła ekipa Splasha... Tym razem Ursaring była gotowa do ataku i ruszyła za Dziomkiem.

Słyszałem gdzieś w lesie odgłosy walki i postanowiłem ostrożnie ruszyć w tym kierunku. Mam nadzieję że nie nadzieję się na jakieś silne dzikie pokemony trenujące nowe ataki. Mój Magneton stale był przy mnie, wiec liczyłem na jego wsparcie. Usłyszałem jakiś ruch i okazało sie że zmierza w moim kierunku duży misio. Mam takiego samego, więc wiem ze lepiej nie podchodzić mu pod łapy. Mimo to zebrałem jagody obserwując misia, a Magnetonowi poleciłem by w przypadku ataku miśka, odtrącił go iskrą.

Moja prosta strategia zadziałała idealnie i duch się pod nią ugiął. Trochę szybko poszło, ale co tam i tak go łapie do pokebala. Następnie gratuluję Absolowi udanego polowania, po czym razem przyglądamy się fantom ze skrzyni. Ekscytujemy się udanym znaleziskiem zastanawiając jak to wykorzystać. Pozbierałem wszystko, wstałem i udałem się w dalszą wędrówkę po jaskini, zastanawiają się co mnie tutaj jeszcze czeka. Póki co dałem Absolowi odpocząć w pokeballu, do następnego razu. Jednak nic ciekawego już nie znalazłem i wróciłem skąd przyszedłem, a potem do swojego pokoju.

Iskra w starciu z Siekaniem twrozyła dość ciekawy efekt... Jednak bez cudów. Udało Ci się zebrać jeden rodzaj jagód, takie fioletowe, i musiałeś uciekać gdyż twój Magneton stał się niezdolny do dalszej walki. Koniec polowania dla Ciebie.

Po zjedzeniu czegoś... czegoś w stołówce, Matt ruszył do Lasu. Przybył tutaj razem z Sophie, która za chwilę powinna pojawić się za chłopakiem. Obok niego szła jego Venipede. Samotna wyprawa do tego lasu byłaby samobójstwem. Zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, iż wewnątrz czają się wściekłe na Matta Rhydon i Ursaring. Oba te pokemony są bardzo niebezpieczne, ale i bardzo potężne... gdyby je tylko w jakiś sposób namówić na dołączenie do ekipy Karpiów. Tak czy inaczej... Matt w sumie sam nie wiedział po co tam znów idzie. Może po prostu po to, by przeżyć jakąś przygodę? Plus jest taki, że teraz już wie, które jagody są jadalne, a które niekoniecznie. Przed pojawieniem się na skraju lasu, upewnił się, że ma ze sobą puste balle i inne przydatne rzeczy. Teraz już tylko czekać na Sophie i można ruszać na przygodę!

Gdy i ja skończyłam swoją porcję, ruszyłam tą samą trasą do lasu, którą niedawno pokonał Matt. Towarzyszył mi wiatr, i szum drzew, króry wywoływał. Dało się też słyszeć dźwięki, świadczące o obecności pokemonów.
Ta wyspa ma swoje uroki.
Gdy zobaczyłam chłopaka, podeszłam do niego śmiało;
-Przepraszam, że tak długo- ale jestem już gotowa na poszukiwania - zaśmiałam się, przypinając balla z tranquillem do paska. Ze sobą miałam też pustego balla, przeznaczonego na nowego pokemona, którego mam nadzieję złapać jeszcze dziś.
Mam też nadzieję, że znajdę jakieś jagody, które z pewnością w przyszłości się przydadzą. Na razie chyba jestem najsłabiej zaopatrzoną trenerką.
Czas to zmienić.

Ja, wstając z łóżka i ogarniając się nieco dotarłem na skraje leśnych odmętów, by wraz z członkami drużyny przeprowadzić eksploracje tych terenów - odnaleźć jakieś jagody, przydatne rzeczy, może nawet nowych towarzyszy... - Witajcie - odpowiedziałem do dwójki Karpi, którzy czekali na rozpoczęcie podróży, dołączyłem więc do nich i razem mamy nadzieję na wyjście stąd nie z pustymi rękoma.

Matt chciał poszukać czegoś w lesie, ale nagle usłyszał, że mają stawić się na Placu Apelowym. Tak więc nici z zabawy.
-Dobra, mamy wyzwanie do załatwienia i pewne patratowe tyłki do skopania... znowu - uśmiechnął się i ruszył w kierunku Placu Apelowego.

Okazało się, że zakoczyło nas kolejne zadanie! Szybko zbieramy się i lecimy na plac apelowy, by zdąrzyć!

Słysząc głos Aureliusza z placu apelowego szybko wróciłem się do tego miejsca, by nie opuścić zbiórki.

Wabik po przybyciu na plac apelowy i wysłuchaniu słów prowadzącego błyskawicznie popędził do lasu. Jego oczy cały czas obserwowały co się dzieje dookoła niego. Starał się tez nasłuchiwać. W sumie miał wodnego pokemona, ale inny podopieczny też mu się przyda. Ewentualnie nie pogardzi też błyszczącymi monetami, które mogą odblokować atak u podopiecznego i zwiększyć możliwości stworzenia. Obok niego kroczył Feraligatr i meldował trenerowi jak wygląda sytuacja u niego. Byli od siebie bowiem oddaleni o kilka metrów.

Postanowiłem więc, że wrócę do lasu, by wykonać zadanie - złapać wodnego pokemona. Może być ciężko, ale bez ryzyka nie ma zabawy. Z kilkoma osobami z grupy kierujemy się dokładnie w tym samym celu. Wspólna idea buduje ludzi podczas podróży , to wspaniała rzecz. Czekam na pozostalych, y się zbierzemy to ruszamy w drogę. Mam nadzieje na bogate łowy.

Po oznajmieniu drużynie gdzie się wybieram ruszyłam w tym kierunku. Szłam powoli razem z osobami, które również wybrały się do lasu. Szłam powoli i ostrożnie. Gdy doszłam do początku lasu weszłam ostrożnie i powoli di niego i zaczęłam się rozglądać za wodnymi pokemonami.

Wszyscy tu zgromadzeni, nawet Ced i jego ludzie (wabik, zajmij się nimi)trafili nad jezioro. Dość pokaźne jezioro... Widzicie tu masę poliwagów, Krabbych, Horsea`ów, Buizeli, Mantine`ów i innego tego typu chłamu... Ogólem możecie tu odszukać większoc gatunków wodnych pokemonów na pierwszym stadium ewolucji. By złapać coś bardziej okazałego, trzeba wejść do wody. Macie na tyle odwagi?

Czas do 21.40

Razem z moją drużyną przybyłam do jeziora, gdzie roiło się aż od pokemonów. Jednak ja chciałam zobaczyć co kryje się w jeziorze, więc pierw wypuszczam mojego Lucario i każe mu zostać na brzegu, a w razie, gdyby groziło mi niebezpieczeństwo każe mu użyć Kuly Aury, ale ma jej użyć tak, aby mnie nie trafić, a potem wchodzę do jeziora w poszukiwaniu pokemonów

Wabik z podziwem klasnął w dłonie z podziwu, że tyle dostojnych, wodnych pokemonów może żyć w jednym miejscu. Po kilku sekundach zdał sobie sprawę, że nie może cieszyć się widokami, tylko łapać wodne pokemony albo szukać fantów. Wabsowi zależało na tym drugim, bo wodnego już miał. Sam przeczesywał brzeg i krzaki, natomiast jego pokemon wkroczył do jeziora, by chwilę popływać i sprawdzić teren.

Cedric spojrzał na swoich towarzyszy i wypuścił Gayardosa, który błyskawicznie znalazł się w wodzie. Miał podobne zadanie, co pokemon Wabika. W razie czego razem mieli zaatakować większy okaz.

Fester z radością spoglądał na pokemony. Odruchowo złapał za pusta kulkę. Miał Totodila, ale dla pewności lepiej coś złapać. Wolnym krokiem ruszył do skupiska dzikich pokemonów, by z którymś się zaprzyjaźnić. Obok niego kroczył dumnie Mav, któremu najbardziej zależało na wodnym stworzeniu.

Na razie nic ciekawego... Spotkaliście masę dość słabych pokemonów, albo na takie wyglądających, no i nic poza tym. Zastanawiające jest jednak to, że Feli i Gyardos zniknęli... Serio. Zanurkowali i ich niema.

Gdy przeszukiwałam jezioro w poszukiwaniu pokemona, zobaczyłam, że pokemony moich towarzyszy długo nie wracają, więc postanowiła zanurkować i zobaczyć co się z nimi dzieje i przy okazji zobaczyć czy nie ma tam innych pokemonów, które mogłabym złapać.

Popatrzyłem na wodne pokemony siedzące w sadzawce, jednak nie byłem nimi zainteresowany. Miałem w końcu złapane dwa pokemony i to dużo silniejsze. Byłem jednak ciekawy czy może zdołam tutaj spotkać coś innego typu i po prostu spacerowałem sobie wzdłuż brzegu poszukując jakiegoś innego, niewodnego pokemona.

Widząc jeziorko pełne różnorakich pokemonów tego samego typu iskierka zaświeciła się w moich oczach. Jednak to, iż ani przerośnięty krokodyl Wabika, ani latający wąż Cedrica po zanurkowaniu nie wracają zmartwiło mnie przykuwajc moje myśli przy tym właśnie aspekcie. Dlatego też wraz z Roxie zamierzamy również zanurkować, by dowiedzieć się co przytrafiło się dwójce wysłanych wcześniej pokemonów. Mamy też na celu złapanie własnego towarzysza - przynajmniej ja mam taką nadzieję.