-Nie jestem pewna czy można wziąć coś z namiotu, ale możemy to jutro zobaczyć.
Potem wzięłam moje jagody i podeszłam do Wabika pokazując mu pierwszą z nich i mówiąc:
-Te jagody są na zatrucia.
Potem wzięłam następne i powiedziałam:
-A te są na paraliż.
Wzięłam następne jagody i powiedziałam:
-A te z kolei są na porażenia.
Potem wzięłam ostatnie,.których było najmniej i powiedziałam:
-Tych używa się na rany, a reszta jest trująca.

Dokładnie przyglądał się wszystkim owocom. Nie chciał nic przeoczyć. Za każdym razem brał jagode do ręki, sprawdzał jej powierzchnię, wielkość, kolor i czy wydziela jakiś zapach. Nie miał zamiaru w czasie wyzwania podać swojemu sojusznikowi trującą kulkę, zamiast tej, która miała uśmierzyć ból.
- Dziękuję. Jutro się podzielimy, a tym czasem ja idę spać. Dobranoc. Do jutra. Kolejne wyzwanie zmusi nas do współpracy i skorzystania z stołówki. Mam nadzieję, że las ma jeszcze coś dla nas. - po tych słowach wskoczył na swoją prycz i udał się do krainy snów.

Uśmiechnęłam się i powiedziałam ziewajac:
-Dobranoc.
Potem schowała Lucario do pokeballa i sama położyłam się spać.

I nadszedł piękny, ciepły poranek. A może niekoniecznie taki ciepły? Nawet jeśli w okolicy było ciepło, to wewnątrz tego domku było podejrzanie chłodno. Matt powoli podniósł się z pryczy. Tak bardzo niewygodnie, och jak niewygodnie. Tak czy inaczej... nikt poza nim jeszcze nie postanowił się obudzić, ten jednak nie chciał już spać. Po prostu wstał, ogarnął się i cicho wyszedł z domu. Cicho... stawiał kroki cichutko, jeden po drugim. Aż w końcu delikatnie i przymknął drzwi, będąc już prawie po drugiej stronie. Coś bardzo kusiło go, aby tymi drzwiami trzasnąć i pobudzić wszystkich... takie tam obozowe żarty. Generalnie jednak stwierdził, że nie będzie takim potworem i pozwoli reszcie jeszcze trochę spać. Przecież nie chce brać udziału w kolejnym wyzwaniu razem z armią żywych trupów.

Przeciągnęłam się na pryczy, szczęśliwa, że oto nadzszedł kolejny dzień. No i kolejne zadanie! A jeszcze razem z przyjaciółmi mieliśmy zrobić wypad do lasu, więc może uda mi się zyskać drugiego członka dróżyny? To by dopiero był fuks!
Pełna dobrych myśli zczołgałam się z pryczy i zauważyłam, że wszyscy jeszcze śpią. Nie chciałam nikogo budzić, więc szybko się przebrałam w łazience i usiadłam z psowrotem na pryczy, czytając książkę. Ciekawe, kto najwcześniej wstanie?
Trzeba obgadać nasz wypad do las. Ciekawe, ile chętnych się znajdzie z całej naszej grupy?
Przykryłam się lekkim i cienkim kocykiem, i zagłębiłam się w lekturę.

o! Matt wstał jeszcze pezed wszystkimi innymi. Uśmiechnęłam sie do niego i pomachałam. Widać, że też miał dobry nastrój.

A jednak coś zatrzymało chłopaka przed wyjściem z pomieszczenia. Obudziła się też Sophie.
-Cześć. Chodź może coś zjeść. Co myślisz o podróży do lasu z samego rana? Może znajdziemy coś ciekawszego, kiedy wszyscy jeszcze śpią? - zapytał cicho, spoglądając na resztę, jeszcze śpiących ludzi.

Skinęłam radośnie głową, ale zaraz skrzywiłam się, przypominając sobie "śniadanie" tutaj. No ale cóż, siły trzeba mieć do wyzwań. Wstałam więc z pryczy i razem z chłopakiem tuszyłam do stołówki. Wypuściłam też Tranquilla, by rozptostował skrzydła. Poke ptak też był pełen energi.
Spojrzałam na resztę grupy, czy aby na pewno wszyscy śpią i ktoś nie chce iść z nami. Ale wszyscy odsypiają wczorajszą imprezę. No, niech się wyśpią! Każdymusi być woełni sił.

I Matt także ruszył do stołówki. Aż odruchu wymiotnego dostawał na samą myśl o tym co za chwilę przyjdzie mu jeść. On także wypuścił swoją podopieczną - Venipede. Robaczek też musi rozprostować odnóża. Zaczęła się toczyć radośnie wokół Matta i po chwili razem ruszyli do stołówki.

Obudziłam się i rozejrzałam się dookoła, większość osób jedzcie spała, ale brakowało mi Matta i Sophi. Pewnie poszli coś zjeść. Pomyślałam wstając z łóżka i kierując się do łazienki, aby się ogarnąć. Gdy z niej wróciłam sama poczułam się głodna, więc cichutko na palcach wyszłam z domku, aby nikogo nie obudzić. Powoli i cicho zamknęłam drzwi i udałam się de stołówki.

Chłopak siedział na werandzie i tam oczekiwał kolejnego wyzwania, które miało się odbyć w najbliższym czasie. W dłoniach trzymał pokeballa z swoim wiernym podopiecznym i pusty już woreczek, który pozostał po monetach. Wabik niczego nie wyrzucał, wierzył, że nawet najgłupszy przedmiot może mu w bliższej lub dalszej przyszłości uratować skórę. Zastanawiał się kogo nominuje do opuszczenia wyspy,. kiedy nadejdzie taka potrzeba.

Szłam sobie powoli i spokojnie w stronę naszego domku i przyglądałam się dokładnie całemu otoczeniu. Po kilku minutach dotarłam do wejścia do domku. Na werandzie siedział sobie Wabik. Postanowiłam się z nim przywitać:
-Hej

- Witaj Rox. - odpowiedział znajomej, która wyrwała go z przemyśleń. Wymusił na jej widok delikatny uśmiech.
- Gotowa do kolejnego starcia z Wibrującymi Patratami? Ciekawe czym dzisiaj szalony organizator nas uraczy? - zapytał w sumie sam siebie. Następnie przesunął się w prawo, by zrobić miejsce towarzyszce. Należy przyznać, że bardzo ją polubił. Nawet w czasie zimowej akademii tyle nie rozmawiali co na wyspie.

Uśmiechnęłam się do Wabika i usiadłam koło niego. A potem powiedziałam:
-A właśnie mam dla ciebie twoje jagody.
Powiedziałam i dałam Wabikowi 1 jagode na zatrucie, 2 jagody na paraliż, 2 jagody na porażenia i kilka trujących.
-Resztę twoich jagód ma Matt

Chłopak z uśmiechem odebrał swoją część jagód. Chociaż Roxie o nim pamiętała i była uczciwa, bowiem razem zdobyli te owoce, omal nie ocierając się o groźnego Ursaringa broniącego swoich dzieci.
- Co Ty na to, aby już iść na miejsce wyzwania? - zapytał wstając i wyciągając do niej dłoń w geście pomocy.
- Dajmy z siebie wszystko. - zacisnął pięści i ruszył na miejsce zbiórki.

-Tak możemy już iść.
Powiedziałam przyjmując pomocną dłoni Wabika i wstałam, a potem poszłam razem z Wabikiem na miejsce wyzwania