Wabik kontra Jazon
Startery
Sędzia: Riley

Przyjmuję.
Czekamy na Sędziego.

Arena lodowa z lodowymi wyrostkami. Miejscami szczeliny w lodzie.

Kolejka:
Wabik
Jazon
Ja
Jazon
Wabik
itd.

Wabik w spokoju zajął miejsce przeznaczone trenerowi. Następnie spojrzał na arenę w celu obmyślenia strategii. Następnie odpiął od paska PokeBalla z swoim starterem, który po chwili zmaterializował się na arenie.
- Witaj przyjacielu, przed nami kolejny pojedynek. Daj z siebie wszystko. - po tych słowach spojrzał na przeciwnika i poczekał, aż ten uwolni pokemona. Dopiero wtedy wydał polecenie.
- Wykonaj Warczenie, a następnie spróbuj zmniejszyć dystans i zaatakuj go Bąbelkami. To tyle na dobry początek. - powiedział pewnie.

Jazon stał na wyznaczonym miejscu obserwując jak Wabik wypuszcza Froakle. Kiedy zobaczył tego pokemona obudziła się w nim złość spowodowana poprzednią walką z Samaelem, jednak postanowił tym razem utrzymać siebie na wodzy, więc całą siłą woli powstrzymał się wybuchu gniewu. Spojrzał na swojego dzisiejszego rywala. Pamiętał go dobrze z poprzedniej przygody. Mimo, iż nie był już tym samym Jazonem co wtedy czuł do niego szacunek i ... pewnego rodzaju przyjaźń. Zdziwiły go te myśli krążące po jego głowie, bo był pewien, że już nie potrafi odczuć czegoś takiego.
- A więc walczmy Wabik.
Ścisnął balla w ręku i rzucił nim przed siebie. Z czerwono-białej (lub biało-czerwonej, jak kto woli) kuli wyszedł niebieski krokodyl. Spojrzał on na swojego trenera, dając znak, że jest gotów do walki. Jazon skinął głową na znak zrozumienia i usłyszał pierwsze komendy przeciwnika. Postanowił spróbować zagłuszyć Warczenie żaby głośnym krzykiem.
= Nie słuchaj tej poke-żaby. Nie daj się jej zwieść. Skontruj Bąbelki Wodną Bronią. Udało ci się to w czasie poprzedniej walki, to teraz tym bardziej. Bądź bezlitosny. Wyceluj w przeciwnika Wodną Bronią i wysyłaj w jego kierunku pojedyncze strzały. Zmuś go do ruchu, i zmniejszaj powoli odległość między wami.

Oba pokemony ruszyły. Froakie Wabika użył Warczenia i rozproszył przeciwnika, przez co ten zapomniał co miał zrobić. Po chwili kiedy żaba zaczęła atakować Bąbelkami Totodile przypomniał sobie co miał robić, jednak delikatnie oberwał i sam zaatakował Wodną Bronią. Oba pokemony wymieniają się atakami z dystansu.

Jazon obserwował jak jego pokemon wymienia się atakami z Froakle'em. Obmyślał właśnie nad strategią, ale nic konkretnego nie przychodziło mu głowy. Pole walki zdecydowanie nie sprzyjało Kroko, a dla Froakle nie był aż takim utrudnieniem, w końcu skakał i ... wtedy wpadł na pomysł.
- Używaj Wodnej Broni, zmuś go do ruchu, i kiedy będzie upadał po skoku celuj Wodną Bronią w nogi przeciwnika. Zbliżaj się do przeciwnika i kiedy będziesz na odległość skoku, to zaatakuj Furią. W razie potrzeby unikaj!.
Po wydaniu wszystkich komend Jazon przyglądał się i leczył, iż jego malec nie poślizgnie się na lodzie.

- Przyjacielu rozprosz go Warczeniem, a następnie rusz w jego stronę. Uważaj, żeby się nie poślizgnąć i przy hamowaniu. Musisz stopniowo zmniejszać i zwiększać prędkość. Kiedy będziesz bliżej niego wystrzel w jego stronę Bąbelki, by ograniczyły mu widoczność, a następnie poczęstuj go Lizaniem z zaskoczenia. - powiedział pewnie, a następnie skrzyżował ręce na klatce piersiowej. Obserwował poczynania Totodila i jego trenera. Zdziwił go fakt, że przeciwnik go zna, jednak miał pustkę w głowie.

Totodile zaatakował Wodną Bronią kilka razy. Froakie uniknął parę uderzeń poprzez skokii nie zaatakował Warczeniem, ale kolejnymi dostał. Froakie pozbierał się po uderzeniu i zaczął hopsać w stronę krokodyla i zaatakował go Bąbelkami. Totodile oberwał sromotnie, a żaba zaczęła się do niego zbliżać, jednak kiedy Toto użył Furii, pośliznął się i upadł na ziemię. Froakie dosłownie wskoczył mu na brzuch i poczęstował Lizaniem. Obecnie oba pokemony są bardzo blisko siebie, jednak krokodylek jest sparaliżowany.

- Dobrze przyjacielu. Teraz nasza klasyczna technika. Wykonuj Lizanie, by przedłużyć efekt paraliżu, a następnie atakuj Plaskaniem. Włóż w te ataki sporo siły. I cały czas powtarzaj Lizanie, a następnie Plaskanie. To trochę osłabi Twojego przeciwnika. Wierze w Ciebie. - z wrażenia raz klasnął w dłonie, jednak miał świadomość, że jeszcze wszystko mogło się wydarzyć, więc walka jeszcze nie była przesądzona.
- Pamiętaj, Lizanie, a następnie Plaskanie.

Jazon złapał się za głowę z przygnębienia. "Dlaczego choć RAZ, jeden raz, nie wszystko nie może pójść zgodnie z planem?". Musiał działać szybko, a gniew na pewno mu w tym nie pomagał. Był w sytuacji o stokroć gorszej niż w którejkolwiek z poprzednich walk. W chwili obecnej musiał liczyć na cud, żeby mu się udało.
- Kroko rusz się! Atakuj Furią, by wyrzucić wroga w powietrze i wtedy Wodna Broń. Przypomnij sobie, czego powinieneś się bać i wykorzystaj to! Wykorzystaj swój gniew i marzenia!
Jazon musiał zebrać myśli w swojej głowie, żeby coś wymyślić, ale nie niestety w zaistniałej sytuacji nie miał prawie żadnych szans. Liczył, że Totodile zbierze się w sobie i jakoś sobie poradzi.

Paraliż ponownie objął Krokodylka, a żabka okładała go po pysku Plaskaniem. Totodile próbował się ruszyć i coś zaatakować, jednak nie zdołał przełamać paraliżu.

Jazon był załamany i sam nie wiedział, co bardziej w nim działało - smutek czy gniew. Coraz trudniej było mu kontrolować samego siebie. Sytuacja stawał cię coraz bardziej dramatyczna, a on nie chciał przegrać czwarty raz.
- Kroko, przepraszam, jeżeli byłem zbyt oschły w stosunku do ciebie, ale błagam. Błagam cię otrząśnij się z tego i użyj Furii. Tylko ty możesz tego dokonać. Wykorzystaj swoje uczucia, emocje i wszystko co tobie siedzi, aby zrzucić chociaż z siebie Froakle. Następnie uderz Wodną Bronią w twarz, aby go oślepić i kontynuuj Furię!
Jazon wydał wszystkie komendy i oparł się o ambonę stojącą przed nim, bo czuł, jak powoli odpływa jego świadomość, którą musiał utrzymać w w miarę stabilnym stanie.

Wabik postanowił przerwać wywody swojego przeciwnika. Nie mógł pozwolić, by ten przemówił do swojego podopiecznego.
- Przyjacielu Warknij swojemu przeciwnikowi prosto w twarz, a następnie go Poliż i kontynuuj okładanie go Plaskaniem po twarzy. Pamiętaj, że nie możesz pozwolić, by ten wyrwał się z objęć paraliżu. - krzyczał do swojego pokemona, by zakłócić wiadomość Jazona do swojego okładanego pokemona. Spojrzał na twarz przeciwnika na kilka sekund, a następnie ponownie obserwował arenę.

Totodile udało się przełamać paraliż, jednocześnie nie dał się omamić Warczeniem. Uderzył Furią i zrzucił żabkę po czym ta walnęła go Plaskaniem. Krokodylek w odwecie uderzył Wodną Bronią i już nie pozwolił się tknąć.

- Nie jest źle przyjacielu. Teraz wystrzel w jego stronę pełno Bąbelków. Niech one będą wszędzie. Spróbuj teraz pomęczyć go trochę z dystansu. Daj z siebie wszystko przyjacielu. - Wabik cały czas był spokojny i opanowany. Dodatkowo mocno zaciskał kciuki, za to by jego podopiecznemu dopisało szczęście.
- Nie daj się. Cały czas strzelaj w niego Bąbelkami. W razie potrzeby wykonaj szybki unik. Twoje prędkość to Twój atut.

Jazon wreszcie poczuł pewnego rodzaju ulgę, bo walka powoli zaczęła iść po jego myśli. Młody trener był zadowolony, w końcu Totodile poradził sobie z wredną żabą. Teraz trzeba było już tylko pokazać, kto posiada prawdziwą moc.
- Kroko doskonale!
Szczęście Jazona jednak nie trwało zbyt długo, gdyż Wabik utrzymał trzeźwy umysł i szybko wydał całą rzekę poleceń Froakle'owi. Jazon musiał działać szybko, by zdążyć coś zdziałać.
- Odeprzyj Wodną Bronią Bąbelki. Atakuj w przeciwnika ciągle tymi pojedynczymi salwami. Już raz ci się to udało, a teraz jest bardzie zmęczony. Jak już trawisz użyj Wodnej Broni z całą siłą. Powoli też zmniejszaj odległość, ale uważaj.
Jazon zachował zimną krew i profesjonalizm. Musiał odeprzeć ataki żaby, choć wiedział, że o nie będzie proste zadanie.

I nastąpiła wymiana ognia pomiędzy żabą i krokodylem. Na zmianę Bąbelki i Wodna Broń pokrywały się wzajemnie i neutralizowały. Inne zadawały obrażenia. Ataki były dość męczące i oba pokemony są zmęczone, jednak Toto jest w gorszej sytuacji.

Młody Harutori przyglądał się jak jego Totodile desperacko broni się przed Bąbelkami przeciwnego pokemona. Już oba były niezmiernie zmęczone, ale to Totodile więcej oberwał i był mniej doświadczony. Jazon zebrał się w sobie na ostatnią, szaloną komendę.
- Totodile to jest lód. Wykorzystaj go na swoją korzyść. Ślizgaj się na nim i użyj Akcji by wjechać z całą siłą w Froakle. Pokaż swoją moc. kiedy już go dorwiesz Furia, a jeśli i będzie atakował Bąbelkami, to uginaj nogi w kolanach w czasie ślizgu i przeskakuj nad nimi! Chcesz wygrać, wiem o tym! Chcesz być silny, jak strongman, więc pokaż to. Wykorzystaj swoją silną wolę i pokonaj zmęczenie. DASZ RADĘ ... bo ... ja, ja wierzę w ciebie.
Wszystko co powiedział Jazon wypłynęło wprost z jego serca. Wiedział, że jest to ostatnia szansa. Musiał pokonać swoje bariery uczuciowe i otworzyć się. Strasznie cierpiał wewnątrz i gorzko zapłakał z smutku, bo wspomnienia powracały.

- Przyjacielu spokojnie, aby zdekoncentrować Twojego przeciwnika wykonaj Warczenie. Skup się. Kiedy ten zacznie na Ciebie nacierać, Ty wyskocz bardzo mocno w górę. Musisz to zrobić w idealnym momencie. Skakanie to Twoja mocna strona, robisz to całe życie. Następnie zaatakuj go w plecy Lizaniem, a potem Plaskanie. Nie odpuszczaj. Cały czas oklepuj go przy pomocy Plaskania! - powiedział pewnie, czuł, że pojedynek za chwile będzie miał swój finał. Teraz o zwycięstwie lub przegranej mogły zadecydować drobne błędy.

Doszło do ostatecznego starcia. Oba pokemony były zmęczone i na wzajem okładały się atakami. Doszło jednak do sytuacji bardzo dziwnej gdyż podczas wzajemnego natarcia oba pokemony straciły równowagę na lodzie i wpadły na siebie głowami. Padły na lód.

Oba pokemony niezdolne do dalszej walki! Ogłaszam Remis!!

Jazon obserwował jak Kroko ze wszystkich sił próbuje wygrać walkę. Był zdeterminowany i gotowy, w sumie na wszystko. Harutori ocierając łzy z oczu utrzymywał nadzieję w swojego pokemona. Wtedy to zobaczył jak oba pokemony wpadły na siebie i omdlały niezdolne do dalszej walki. Jazon przyglądał się temu z dumą. Wiedział, że to tylko remis, ale jednak jego pokemon od początku był w niedogodnej sytuacji, dlatego to był z niego bardzo dumny. Podszedł do swojego malca, pogłaskał po głowie i wycofał do balla. Spojrzał wtedy na swojego rywala. Podszedł do niego i wyciągnął w jego kierunku dłoń.
- To była świetna walka. Musimy to kiedyś powtórzyć.
Jazon pożegnał się z Wabikiem i ruszył przed siebie.

Chłopak obserwował poczynania pokemonów, które zakończyły się remisem. Spojrzał na swojego pokemona z delikatnym uśmiechem, a następnie przywołał go do PokeBalla. Potem spojrzał na sędziego i skinął mu głową w geście podziękowania. Następnie chciał się odwrócić w kierunku przeciwnika, lecz ten już stał obok niego z wyciągnięta dłonią. Wabik uścisnął ją bez zahamowań.
- Dziękuję za pojedynek. Cały czas my i nasze pokemony trzymały wysoki poziom, chętnie to powtórzę. - po tych słowach opuścił arenę.