Wyzywam Castiela na walkę o punkty do kasyna. Wystawiam do walki Voltorba i czekam na potwierdzenie i na sędziego.

Potwierdzam wyzwanie.

Poki znacie, sędzia jest więc nie ma co przedłużać. Sala typu ziemia: czyli płaska, ubita gleba bez żadnych udziwnień.

Kolejka:
Dziomek
Castiel
Ja
Castiel
Dziomek
Ja i tak do usranej śmierci !

Zatrzymałem się na wyznaczonym dla mnie polu. Spojrzałem na swego przeciwnika, aktualnego lidera w wyścigu o bilet saffari. Walka nie będzie należała do łatwych, ale martwiłem się tym zbytnio. Nawet jak przegram trochę kasy to i tak zyskam doświadczenie, które jest o wiele cenniejsze od gotówki. Skinąłem głową, na przywitanie przeciwnika, po czym to samo uczyniłem w kierunku sędziego.
-Voltorb, czas na pierwszą walkę! -wypuściłem przerośniętego pokeballa z pokeballa.-Od razu rzuć się na przeciwnika z akcją! Spróbuj po drodze do celu robić zwody.
Nie miałem zbyt wygórowanych oczekiwań co do tego ataku, chciałem przede wszystkim zobaczyć jak zareaguje przeciwnik na moje ofensywne nastawienie.

Voltrob ruszył na przeciwnika z dość dużą szybkością, po drodze zebrał rzutem błota, ale zbytnio się tym nie przejął. Raz czy dwa udało sie wykonać elektrycznemu pokemonowi unik, ale nim dogonił przeciwnika i uderzył go akcją to zdążył nałapać błota.

Błoto, którym rzucał wodny pok mogło utrudniać mojemu Voltorbowi trafiane w cel i z tego co widziałem jego trener chciał to jak najlepiej wykorzystać. Przerośnięty pokeball nie zna zbyt wiele ruchów, a co gorssza, nie zna żadnego ruchu, który by mógł trafić w Mudkipa z większej odległości. Postanowiłem wobec tego pójść na całego.
-Mały, teraz czas na wytoczenie ciężkich dział! Atakuj walcem!-Przy pierwszym uderzeniu ten atak nie jest zbyt silny, ale kolejne są podwajane i w tym ukrywałem swe nadzieje. Jeśli błoto nie będzie zbytnio przeszkadzało memu stworowi, to każdy wynik w tej walce będzie możliwy.

Rozpoczęła się korrida. Wodny pokemon zamiast płachty miał błoto, a byczek nie miał rogów. Oba poki były blisko więc Mudkip rzucił i od razu oberwał, ale z każdą kolejną rundką Voltrob był szybszy a co za tym idzie walec miał więcej mocy.

Czyżby los uśmiechnął się do mnie? Nie mogłem popadać w zbytnią euforię, bo przez to stracę koncentrację, co zawsze w takich wyrównanych walkach kończy się porażkach. Więc szybko się uspokoiłem, przeanalizowałem w myślach obecną sytuację i jedyne co mogłem powiedzieć to:
-Tak trzymaj Voltorb! Kontynuuj atakowanie walcem! Jeśli osiągniesz maksymalną prędkość to nawet błoto nie powinno ci przeszkadzać!-Nie wiedziałem czy tak to działa, ale taką miałem nadzieję. Poza tym nie mogłem wydać innego polecenia Voltorbowi, bo każdy pokemon jak zacznie walcowanie, to walcuje przez pięć tur. Pokemon na pewno kontynuowałby ataki bez mojego polecenia, ale niech wie, że ma wsparcie w mojej skromnej osobie.

Mudkip bardzo sie starał i z początku to skutkowała celnymi rzutami błota, ale szybkość Voltroba pozostawiała zbyt niski prób błędu. Po dwóch udanych kontrach Voltrob trafił walcem i to z olbrzymią siłą, jak to bywa z walcem im dłużej się toczy tym jest silniejszy. Oba pokemony są poobijane, ale to Mudkipowi kończą się opcje prowadzące do zwycięstwa.

Pomysł Castiela wydawał się dość ryzykowny, ale w tym szaleństwie może i jest metoda. Mogłem polecić Voltorbowi aby zrobił unik. Dzięki temu mógłby uniknąć zastawionej na niego zasadzki, ale dużo większe były szanse że pok wytraci swój rozpęd, pośliźnie się i zrobi sobie krzywdę. Nie mogłem na to pozwolić.
-Voltorb, dawaj pełną moc walca! Skoro sam wchodzi ci w drogę to nie musisz skupiać się na celowaniu, przejedź po nim jak najszybciej aby nie zdążył się ruszyć na niego wpadniesz!
Nie byłem pewny czy Mudkip po wlezieniu pod Voltorba będzie w stanie się ruszyć, ale skrócenie czasu pobytu nad przeciwnikiem na pewno zmniejsza szanse na niekontrolowany lot, tym bardziej że Voltorb jest nieco cięższy od wodnego błotniaka.

Mudkip wykonał misterny plan trenera i przez chwilę odnotował niechęć do kamieni na widok pędzącego walca. Po zderzeniu Voltroba podbiło trochę w górę, ale niezbyt wysoko, następnie wpadł w poślizg i uderzył w ścianę. Pozbierał się jednak i spojrzał na przeciwnika, z którego został naleśnik.
- Mudkip niezdolny do dalszej walki, zwycięzcą zostaje Dziomek !

Wystraszyłem się nie na żarty gdy zobaczyłem jak Voltorb uderza o ścianę. Ale stwór jeszcze jakoś się trzymał. W jego oczach zauważyłem ogromne zmęczenie i ulgę. Spojrzałem w kierunku, w którym były zwrócone oczy Voltorba i ujrzałem Mudkipa, który już nie mógł dalej walczyć. Ten mały pok bardzo dobrze sobie radził i gdyby nie walec Voltorba to wynik na pewno byłby inny. Odetchnąłem z ulgą i podbiegłem do swego przerośniętego pokeballa.
-Gratuluję mały, spisałeś się na medal. Zwycięstwo w pierwszej walce to nie częsty wyczyn. Wracaj już i odpocznij sobie.
Schowałem Voltorba i skierowałem swój wzrok w kierunku Castiela. Z uznaniem pokiwałem głową .
-Dzięki za walkę, było bardzo ciężko. Strach pomyśleć co będzie gdy Twój stwór dorośnie do końcowej formy.
Na koniec podziękowałem sędziemu i udałem się do Poke Centrum by uleczyć swą okrągłą pociechę.

Zapomniałbym, obaj po 1PF