Wabik szukał w spokoju odpowiedniego miejsca na trening z swoim podopiecznym. W związku z tym, że pierwszy raz był nad Jeziorem Gurini sam musiał zapoznać się z tym malowniczym miejscem. Po długiej wędrówce zatrzymał się w miejscu, gdzie był pewien, że nic nie zakłóci jego pierwszego spotkania z nowym pokemonem. Gdy już usiadł w zacisznym miejscu uwolnił z PokeBalla swojego Froakiego. Uśmiechnął się do stworzenia pogodnie, ponieważ grunt to pierwsze wrażenie.
- Witaj przyjacielu. Od dzisiaj jestem Twoim trenerem, a Ty moim towarzyszem. Mam nadzieję, że nasza współpraca okaże się bardzo przyjemna i owocna. Zapewne zostaniemy przyjaciółmi. I na samym początku uprzedzam, że swoje pokemony traktuje, jak przyjaciół. Pragnę stworzyć między nami silną więź. - po swoim monologu wyciągnął dłoń do Froakiego. Pokemon również wyciągnął w stronę Wabika swą kończynę.
- Może na początku pokażesz mi co umiesz? Zaatakuj tą piłkę.- Mówiąc to wyciągnął z torby piłką do ręcznej. Pokemon kiwnął głową z zapałem. W pierwszej kolejności polizał piłkę, a następnie uderzył ją kilka razy swoimi kończynami. Po zakończonym ataku spojrzał pytającym wzrokiem na trenera.
- Bardzo dobrze. Na początku musi starczyć. Pierwszy atak to Lizanie, a drugi to Plaskanie. Dzisiaj pokażę Ci atak, który pragnę z Tobą trenować jako kolejny. - wyciągnął z kieszeni pokedex, a następnie poszukał potrzebnych zdjęć.

- To są bąbelki. Musisz odnaleźć w sobie energię wodną, a następnie uwolnić ją w kierunku przeciwnika w postaci bąbelków. Wygląda niepozornie, ale może utrudnić życie. Sądzę, że mnie zrozumiałeś, bo wyglądasz na bardzo inteligentnego pokemona. - powiedział z uśmiechem głaskając podopiecznego po głowie.
- Sądzę, że dasz mi wiele powodów do dumy. Wierzę w Ciebie. - powiedział, a następnie wstał i podniósł piłkę.
- Na dzisiaj starczy treningu, sądzę, że masz już zarys ataku. Dzisiaj byłą tylko teoria, jutro rozpoczniemy praktykę. A teraz pobawmy się trochę. Łączmy przyjemne z pożytecznym. Ja Ci będę rzucać piłkę, a Ty za pomocą Plaskania odbijaj ją. - wykonał pierwszy rzut, a pokemon wyskoczył i odbił. Bawili się kilkanaście minut, a następnie pozwolili sobie popływać w krystalicznie czystych wodach Jeziora Gurini. Obaj czuli się w swoim towarzystwie bardzo dobrze. Wabik nie miał serca, by ponownie schowac swojego podopiecznego do PokeBalla, więc razem udali się do domu, na zasłużony odpoczynek.

Froakie:
Bąbelki (Bubble) 1

Swoją nową przygodę rozpoczynam w miejscu zwanym Jeziorem Gurini nad którym postanowiłem trenować swojego startera jako iż jest to pokemon wodny. Znalazłem zaciszną polankę blisko wody i tam wypuściłem swojego Froakiego. Usiadłem na pieńku obok po czym rozpocząłem rozmowę z moim pokemonem.
- Hejka Froakie. Widzisz to miejsce. Wybrałem to miejsce jakim jest Jezioro Gurini. Piękne miejsce w którym będziesz poznawał nowe taktyki walk i nowe ruchy.
Po rozmowie przygotowałem pokemona i siebie do treningu nowego ataku jakim były Bąbelki które pokazałem pokemonowi w pokedexie.


Pokemon skupił się na wytwarzaniu baniek z wody, ale na początku próbował z gumą do żucia. Ruch działał na tej samej zasadzie co robienie balonów z gumy. Froakie po treningu z gumą zaczął tworzyć bąble z wody. Stworzył jeden, następnie napompował kolejny bąbelek i tak aż zrobiła się ich cała masa. Gdy Babelki opadły, a pokemon padał na twarz ze zmęczenia, schowałem go do pokeballa po tym męczącym treningu i wróciłem do domu.

Po męczącym dniu w ławce szkolnej przybywam nad Jezioro Gurini aby kontynuować treningi z moim wodnym starterem, żabą Froakim. Wróciłem na samo zaciszne miejsce w którym byłem wczoraj i wypuściłem moją żabkę.
- Froakie dziś kontynuujemy twoją naukę Bąbelków. Przypomnij sobie jak pracowałeś nad tym wczoraj, a na pewno pójdzie ci łatwiej.
Po podbudowującej rozmowie o treningu żabka zaczęła dmuchanie bąbelków z wody. Nadmuchując bąble, pokemon przyspieszał produkcję bąbelków dzięki czemu robił to sprawniej i wytwarzał ich więcej. Po chwili Bąbelki były już dobrze stworzone i poprawnie mogły zaatakować. Froakie po treningu wskoczył do wody aby się popluskać, a na koniec dałem mu przysmak do zjedzenia. Kiedy skończyliśmy trenować oboje wróciliśmy do domu na drzemkę.

Mudkip nauka Wodnej Broni [2]

Wabik kroczył pewnie na miejsce, gdzie z przyjemnością będzie mógł kontynuować trening z swoim podopiecznym. Po śladach na ziemi doszedł do wniosku, że ta lokacja jest chętnie okupowana przez trenerów, którzy tak jak on pokładają olbrzymie nadzieje w swoich pokemonach. Alexander dopiero na miejscu uwolnił z PokeBalla Froakiego.
- Witaj przyjacielu. Dzisiaj będziemy kontynuować naukę bąbelków. - powiedział z uśmiechem i przybył piąteczkę wraz z swoim pupilem na przywitanie. Następnie wykonali kilka ćwiczeń rozciągających i rozgrzewających, by nie nabawić się kontuzji. Szaman wyciągnął z kieszeni pojemnik z bańkami mydlanymi, jako dziecko uwielbiał je tworzyć, a następnie rozbijać. Odkręcił, a następnie wyprodukował kilka mieniących się baniek mydlanych.
- Widzisz, na tym polega ten atak, tylko Ty to będziesz bez niczego robić i w dużo większej skali oraz mocy. - powiedział z uśmiechem. Następnie pokemon żaba próbował stworzyć kilka baniek, jednak nic mu nie wychodziło. Ostatecznie Wabik pozwolił podopiecznemu za pomocą dmuchania stworzyć kilka baniek czy pomocy zabawki.
- Widzisz, mniej więcej tak będziesz musiał dmuchać. Dodasz jeszcze kilka elementów i będzie bomba. - klasnął w dłonie z radości. Na koniec treningu ochlapali się wodą oraz popływali. Razem wrócili do domu, ponieważ wodny stworek nie chciał opuścić trenera.


Froakie:
Bąbelki (Bubble) 2

Wabik kroczył z domu do Jeziora wraz z swoim pokemonem. Im dłużej się znali, tym z większym bólem trener musiał zamykać w kulce podopiecznego, a skoro obaj tego nie lubili, to Alex pozwalał Froakiemu przebywać poza kulka i w związku z tym obaj byli niezwykle szczęśliwi. Szaman na miejscu dokonał krótkiego rozgrzewki, a następnie przebiegli kilka kółek. Zwarci i gotowi ponownie podjęli próbę nad nauką bąbelków. Froakie dawał z siebie wszystko, jednak to nadal nie wystarczyło. Ostatecznie stworzyli tylko kilka baniek mydlanych za pomocą zabawki. Obaj się dobrze bawili, i to przyćmiło gorycz porażki.
- Nie martw się, nie od razu Rzym zbudowano. - pokemon spojrzał się na trenera z wyraxnym pytaniem w oczach. Wabik mu wszystko wytłumaczył, a w szczególności na czym polega ten związek frazeologiczny. Po wszystkim nie mogli pływać, ponieważ czas ich gonił i musieli wracać do domu bo się ściemniało.


Froakie:
Bąbelki (Bubble) 3

Trochę z wieczora postanowiłem przyjść razem z moim kumatym przyjacielem nad Jezioro Gurini aby kontynuować treningi. Wróciliśmy na nasze miejsce, przygotowaliśmy się. Froakie ćwiczył jeszcze wytwarzanie bąbelków ponieważ dziś przechodzimy na wyższy poziom. Ja w między czasie ustawiłem manekina i czekałem na mojego przyjaciela. Kiedy żaba był gotowy powiedziałem, aby Babelkami które wytworzy uderzył w manekina. Froakie zrozumiał i od razu zabrał się za wykonywanie ataku. Żaba zaczął od tworzenia bąbelków z wody i każdy wytworzony od razu posyłał w stronę manekina. Szło my to bardzo sprawnie, więc przyspieszył. Po chwili Froakie przewrócił manekina co było celem dla niego na dziś. Gdy skończyliśmy trening, szybko spakowaliśmy manatki po czym ruszyliśmy na naszą pierwszą przygodę.

Przybyłem nad Jezioro Gurini, by nauczyć mojego pokemona nowego ruchu. Wypuściłem mojego pokemona z pokeballa i przywitałem się z nim.
-Mudkip, dzisiaj będziemy się uczyć ataku o nazwie wodna broń. Atak ten polega na wypluciu wody pod dużym ciśnieniem w formie strumienia. Dzisiaj będziemy tylko starać się wyprodukować czystą wodę.-Powiedziałem do Mudkipa.
Mudkip na początek spróbował napić się trochę wody z jeziora, by zobaczyć jaką wodę ma wyprodukować. Następnie starał się wyprodukować taką samą wodę jakiej się napił. Gdy wypełnił cały swój pyszczek wróciliśmy do domu.

Przyszedłem nad jezioro Gurini by rozpocząć pierwszy trening z moim nowym przyjacielem totodilem. Nie zacząłem od razu od treningu, pierw wskoczyliśmy do wody i pływaliśmy, podtapialiśmy się, co działało tylko w moim przypadku i bawiliśmy się piłką. Po zabawie zjedliśmy lunch, a następnie zaczęliśmy trening, nic ciężkiego na pierwszy raz trochę rozgrzewki i pływania na czas. Powiedziałem, że trzeba mieć silne ciało by móc wykonać coraz to silniejsze ataki. Zacząłem naukę podstawowego ataku dla wodnych pokemonów, wodnej broni. Wyjaśniłem mu teorię i rozpoczęliśmy naukę. Po treningu udaliśmy się powolnym krokiem do naszego domku.

Totodile
-Nauka Wodnej broni (1)

W ten wyjątkowo ciepły listopadowy poranek, przyszedłem z moim totodilem na codzienny trening. Wypuściłem go z pokeballa i powiedziałem:
-Dzisiaj jest wyjątkowo ciepło, zróbmy z tego użytek.
Zacząłem od lekkiej rozgrzewki razem z moim pokemonem, trzeba trzymać formę, następnie kontynuowaliśmy trening wodnej broni. Totodile już zaczął powoli łapać o co w tym ataku chodzi i strzela strumieniem wody na lekką odległość, ale jednak przed nami długa droga. Po treningu wskoczyliśmy do jeszcze ciepłego jeziora, pływaliśmy, graliśmy w piłkę wodną, a na koniec wylegiwaliśmy się w słońcu jedząc przekąski.

Totodile
-Trening wodnej broni (2)

Rano poszedłem nad Jezioro Gurini. Było słonecznie, ale chłodno, gdyż wiał zimny wiatr. Miałem zamiar trenować z moim pierwszym pokemonem-Mudkipem. Wypuściłem tego pokemona z pokeballa. Rozpoczęliśmy od kąpieli w jeziorze, by się odprężyć i podejść do treningu na luzie.
-Witaj Mudkip. Wczoraj przegrałeś walkę z Turtwigiem, ale nie przejmuj się tym. Jeśli będziesz ciężko trenował, to pokonamy każdego przeciwnika. Dzisiaj nadal będziesz się uczył wodnej broni. Dokładniej, twoim zadaniem będzie opanowanie podstaw wystrzeliwania wody. Liczę na ciebie.-Powiedziałem do pokemona błotnej ryby.
Mudkip tworzył wodę, a następnie starał się ją jakoś wystrzelić. Ja w tym czasie trenowałem strzelanie z łuku. Na początku nie wychodziło mu, ale pod koniec treningu umiał wstrzelić z ust słaby strumień wody. Trenowaliśmy dopóki Mudkipowi i mnie starczyło sił. Potem doczołgaliśmy się do naszego domu.

To już trzeci dzień mojej podróży po tym regionie. Dzisiaj ma być polowanie i prawdopodobnie zawalczę z kimś na arenie więc mój pokemon musi być w doskonałej formie. Wypuściłem więc Mudkipa z pokeballa, dałem mu trochę jedzenia i przywitałem się z nim.
-Dzisiaj będziemy ćwiczyć siłę twojego strumienia. Wcześniej uczyłeś się tylko jak wypluwać wodę. Teraz będziesz musiał tym atakiem mnie przewrócić. Przed każdym atakiem skup się, gdyż trenujemy siłę twojego strumienia, a nie szybkość jego wykonywania.-Powiedziałem do wodnego pokemona.
Mudkip tworzył w ustach wodę, koncentrował się i wypuszczał wodę z całą siłą jaką w sobie posiadał. Po każdym takim ataku zbierał siły i powtarzał ten ruch, dopóki nie był taki zmęczony, że nie mógł go wykonać. Następnie zjedliśmy obiad, powróciliśmy do domu i zaczęliśmy przygotowywać się do polowania.

Miałem dość siedzenia w domu. Chciałem wyjść i się zabawić. Niestety nie mogłem, gdyż czekał mnie kolejny trening z moim pokemonem błotną rybą. Miejscem mojego treningu było Jezioro Gurini. Wziąłem pokeball w rękę, a z niego wyleciał mój wodny stworek.
-Witaj, Mudkip. Dzisiaj będziemy ćwiczyli zwiększanie ciśnienia wody i jego utrzymywanie. Będzie to potrzebene do wodnej broni, gdyż im więcej wody wypluwasz tym silniejszy jest atak. Nie będzie to proste, gdyż w twoich ustach będzie musiało być ogromne ciśnienie.-Powiedziałem do wodnego stworka.
Mudkip zbierał tylę wody ile mógł i starał się utrzymać ją jak najdłużej. Gdy nie mógł wytrzymać wypuszczał całą wodę w formie potężnego wodnego ataku. Na początku zbierał mało wody i utrzymywał ją krótko, ale z czasem umiał utrzymać w pyszczku ogromne ilości wody i utrzymywał ją dłużej niż poprzednio. Dodatkowo dzięki większemu ciśnieniu wody atak był potężniejszy niż wcześniej. Trenowaliśmy dopóki Mudkip się nie zmęczył tak bardzo, że nie miał siły zbierać więcej wody. Po tym wróciliśmy do domu.