Jeszcze w nocy przeszedłem się do Jeziorka Gurini, aby trenować swoją Qwilfish. Gdy rybka wyskoczyła z pokeballa, domagała się makijażu, lecz po długich pertraktacjach przekonałem ją że jest na tyle ciemno, że swobodnie może uznać, że nikt jej nie zobaczy. Rybka długo się opierała, ale w końcu dała za wygraną i mogliśmy przejść do treningu. Wyjąłem z plecaka znane rybce obręcze i przystawiałem je do powierzchni wody. Kolcunia przepływała kolejno przez obręcze, przy każdej kolejnej starając się zmniejszyć rozmiary swego ciała. Wypuszczała całe powietrze i jeszcze musiała używać normalnej energii. Trening zakończyliśmy dopiero gdy Qwilfish utknęła w czwartej obręczy. Pochwaliłem rybeńkę i wróciliśmy do domu, aby odespać poranne wstawanie.

Wieczorem pognałem nad Jezioro Gurini. Szybko sięgnąłem po pokeballa i wypuściłem z niego swą marudną rybkę.
-Chodź, potrenujemy minimalizację.-Zachęcałem rybkę, ale ta od razu się nadęła i schowałą w trzcinie.
-No chodź, musisz trenować.-rybka nie reagował.-no dobra, umaluję ci pyszczek.
Na to hasło Qwilfish szybko do mnie podpłynęła i wystawiła buźkę nad wodę, a ja ją pomalowałem jak wojowniczkę.
-Jeśli masz być umalowana, to niech będą to przynajmniej barwy wojenny.-Stwierdziłem i zabrałem się za wyciąganie obręczy z plecaka.
Gdy już wszystko przygotowałem,mogliśmy zacząć trening. Trzymałem obręcze pod wodą, a Kolcunia przepływała przez nie. Zaczynała od największej. Przy drugiej ledwo się zmieściła, a przy kolejnej musiała się nieco skurczyć. Rybka za każdym razem zmniejszała się tak, ze przepływała na milimetrach, aż wreszcie Kolcunia utknęła w szóstej obręczy. Szybko ją wypchnąłem z niej i pogratulowałem postępów kończąc trening.

Kończąc swą podróż po miejscach treningowych, dotarłem do Jeziora Gurini. Od razu wypuściłem z balla Qwilfish.
-Kolcunia, musimy się pośpieszyć, bo mam niewiele czasu. Zacznij sie zmniejszać, a ja przygotuję przez ten czas obręcze.
Po chwili obręcze miałem gotowe, a rybka ni drgnęła.
-No Qwilfish, przecież nie moze być tak że za każdym razem musisz mieć makijaż. No weź się opanuj.
Rybka nie poddawałą się w swym uporze i ustąpiłem, malując ją na barwy wojenne. Dopiero wtedy zaczęła się zmniejszać i przepływać przez trzymane przeze mnie obręcze. Dziś dotarła do ósmej obręczy, co oznaczało, że jest w stanie zmniejszyć się prawie o połowę. Pochwaliłem rybkę, nakarmiłem i próbowałem przekonać że jest piękna, szczególnie bez makijażu.

Drugim moim przystankiem było jeziorko. Przy zbiorniku wodnym sypał delikatny śnieg, który nie będzie miał żadnego wpływu na trening. Z plecaka wyjąłem kilkanaście obręczy i wreszcie wypuściłem z pokeballa Qwilfish. Rybka uparcie się domagała makijażu, aż wreszcie dostała co chciała, ale w innej formie. Umalowałem ją jak wojowniczkę. Rybka miała przepływać przez obręcze, za każdym razem gdy przepłynęła przez jedną, podstawiałem drugą, która była nieco mniejsza. Kolcunia stare się pomniejszała, aż wreszcie gdy utknęła w dziesiątej obręczy, zakończyłem trening, chwaląc rybkę za wytrwałość w nauce i za osiągane postępy.

Po treningu odbywającym się na Wybrzeżu Morza Shinzu przyszedłem nad Jezioro Gurini aby kontynuować pracę z moim starterem już Frogadierem. Po opanowaniu ostatniego ruchu jakim był Wodny Puls, udało mu się ewoluować. Byłem dumny z mojego pokemona i bardzo cieszyłem się, że udało mi się doprowadzić do ewolucji mojego pokemona, ale to w większości zasługa mojego pokemona i zapału jaki włożył w treningi. Dziś miał się spokojnie przyzwyczaić do nowego ciała i sprawności ruchowej, choć sprawdzał ją ostatnio na arenie i bardzo dobrze mu poszło. Dziś jego nowym celem było opanowanie ruchu jakim jest Zasłona Dymna, bardzo przydatny atak przy przeciwniku dystansowym jak i przy innym. Zadaniem pokemona było zadymić część plaży na której się znajdowaliśmy. Shen zebrał umysł do tzw. "kupy" i zaczął koncentrować się na wytworzeniu czarnej mgły którą miał ograniczyć widoczność na naszym polu treningowym. Pokemon zaczął wypuszczać coś w rodzaju pary, która ciemniała, aż w końcu zrobiła się całkiem czarna i spowiła nasze miejsce treningowe. Kiedy mgła opadła, schowałem Shena do pokeballa aby odpoczął i wróciłem do domu.

Drugim miejscem treningowym odwiedzonym przeze mnie tego wieczora było jeziorko Gurini. Na miejscu wypuściłem z pokeballa Qwilfish i już chciałem wyjąć z plecaka przybory do makijażu, lecz rybka dała znać, iż się obędzie. Spojrzałem na nią wielkimi ze zdziwienia oczyma. No, no, moja Kolcunia dojrzewa. Skoro nie trzeba było jej malować, mogliśmy przejść do trenowania minimalizacji. Do tego celu, rybka musiała przepływać przed podstawiane przeze mnie obręcze. Ostatnio utknęła na dziesiątej, miałem nadzieje, że tym razem poprawi swój wynik. Tak też się stało. Przez dziesiątą obręcz przepłynęła z małymi problemami, przez jedenastą, z dużymi, a przez dwunastą, nie przepłynęła, bo w niej utknęła. Pomogłem jej wydostać się z obręczy i pochwaliłem za to jak potrafi szybko się rozwijać i radzić z zmniejszaniem swych rozmiarów. Każda kobieta na pewno jej tego zazdrości.

Przed snem i jutrzejszym dniem postanowiłem przybyć nad Jezioro Gurini aby kontynuować trening z moim Frogadierem. Przyszedłem na nasze stałe miejsce treningu jakim jest mała plaża na uboczu i wypuściłem Shena. Pokemon nadal pracował nad Zasłoną Dymną. Wiedział jak ma wykonać ruch i jak ma on wyglądać więc bez większych przeszkód zaczęliśmy trening. Żaba zaczął zbierać powietrze w płucach. Podczas przetrzymywania go w sobie, Frogadier zmieniał barwę trzymanego powietrza na czarną i po chwili zaczął wypuszczać czarny dym z ust. Dym zaczął pokrywać całą plażę, na której trenowaliśmy. W kilka chwil, oświetlona światłem księżyca piaszczysta plaża zamieniła się w mroczne pole na którym nie było niczego widać. Pokemon spisał się świetnie, więc popływał sobie w swoim ulubionym jeziorku, a po relaksie i treningu schowałem go do pokeballa i ruszyłem dalej.

Tak jak zwykle nad Jeziorem Gurini, wypuściłem z pokeballa swą Qwilfish i przez chwilę rozmawiałem z nią o ruchu statusowym zwanym minimalizacją. Szcególną uwagę zwracałem na podkreślenie rybce korzyści, które zyska dzieki temu ruchowi. Gdy już sobie pogadaliśmy, wyjąłem z plecaka obręcze, przez które rybka zwykle przepływała i włożyłem największa do wody. Rybka przez nią przepłynęła, przez kolejne też przepływała, ale musiała już nieco sie zmniejszać, aby sie przeciskać przez coraz to mniejsze obręcze. Rybka dosłownie malała w oczach, za co nie ominęła jej nagroda w postaci dużej ilości karmy dla pokerybek.

Minął już miesiąc od kiedy ostatnio trenowałem ze swoimi pokemonami. Bardzo mi tego brakowało, zrozumiałem to przechadzając się nad brzegiem jeziora. Mimo, iż wiał chłodny wiatr, to nie odczuwałem tego zimna... było mi dziwnie gorąco i ciepło. Czułem pewnego rodzaju radość w sercu, która ostatnio bardzo często mnie zaskakiwała w najmniej oczekiwanych momentach. Wziąłem głęboki wdech i napawałem się świeżym powietrzem tak bardzo pobudzającym człowieka do życia. Złapałem za balla z Kroko i podrzuciłem go w powietrze, a z czerwonej kuli wydostał się mój podopieczny, który od razu rzucił się do mojej nogi by sobie ją pogryźć. Szybko przeskoczyłem nad Totodilem i złapałem go na ręce.
- Ja też się cieszę, że cię widzę, ale najpierw obowiązki, potem zabawa, szczególnie, że mieliśmy sporą przerwę od treningów. Nim musiałem udać się na drobną przerwę od trenerstwa trenowaliśmy ... Straszną Twarz, którą jak widzę już poznałeś. Świetnie! Tak więc teraz rozpoczniemy pracę nad ...
Zrobiłem krótką przerwę w mojej wypowiedzi by wyciągnąć PokeDex i wreszcie po dobrej minucie szukania znalazłem interesujący mnie ruch.
- ... Lodowego Kła. Myślę, że nie powinien sprawić ci zbyt dużych problemów.
Pokazałem mu atak na PokeDexie.
- Widzisz? Lodowy Kieł nie powinien być problemem. Umiesz już Gryzienie, więc jedynie musisz nauczyć zbierać się lodową energię. Tak więc dziś będziemy się właśnie tego uczyć. Czujesz ten wiatr? Jest zimny, wykorzystaj go.
Puściłem do Kroko oczko i rozpoczęliśmy naukę, która trochę trwała, gdyż mój poczek z natury był dość niecierpliwy. Wykorzystałem ten czas na zajmowanie się moim jajkiem, z którego wciąż nic się nie wykluło.

Kroko:
- Nauka Strasznej Twarzy 6
- Stworzenie więzi z trenerem 19
- Praca nad sprytem pokemona 19

Jajko:
- Pielęgnacja 6

Po treningu z Voltorbem, udałem się nad Jezioro Gurini. Na miejscu mocno padał śnieg, lecz nie powinno to w żaden sposób przeszkadzać w trenowaniu minimalizacji. Wypuściłem z pokeballa Qwilfish i od razu zabraliśmy się za naukę ruchu bardzo przydatnego w unikaniu ataków. Rybka miała za zadanie przepływać przez obręcze. Każda kolejna była coraz mniejsza, przez co Kolcunia musiała się coraz bardziej starać by nie utknąć w obręczy. Gdy juz rybka miała duże problemy z przeciśnięcie się przez jedną z obręczy, postanowiłem zakończyć trening, jednocześnie chwaląc rybkę za bardzo dobry i sumienny trening.

Z samego rana popędziłem nad jeziorko Gurini, gdzie bez zastanowienia wypuściłem z pokeballa swą Qwilfish. Rybka od jakiegoś czasu już nie upominała się o makijaż, co mnie bardzo ucieszyło. Rybka popływała kilka minut w wodzie aby rozgrzać swe płetwy. Gdy juz była gotowa do treningu, wyjąłem dobrze jej znane obręcze, przez które przez ostatnie kilka dni stale przepływała. Dziś miała robić to samo. Musiała maksymalnie zmniejszyć swe rozmiary, aby przepłynąć przez jak największa ilość. Trening zakończyłem dopiero wtedy, gdy Kolcunia utknęła w jednnej z nich.

W pewnym momencie dzisiejszego dnia postanowiłem zabrać się w końcu za siebie i za swoje pokemony. Spiąć poślady i zacząć porządnie trenować. Zacząłem od swojego startera więc jako pierwszy cel dzisiejszego treningu obrałem sobie Jezioro Gurinii aby tu kontynuować treningi z Shenem. Przybyłem na nasze stałe miejsce treningów po czym wypuściłem pokemona. Frogadier kontynuować miał naukę Zasłony Dymnej, którą trenujemy już od jakiegoś czasu jednak nie przynosiło to rezultatów. Technika nie zmieniła się od czasu naszego ostatniego treningu, więc pokemon zaczął od zbierania powietrza w płucach i zmienianie go w czarną, gęstą mgłę. Po chwili żaba zaczęła wypuszczać zgromadzone powietrze w przestrzeń. Chwilę później nasze miejsce treningowe wyglądało tak mrocznie jak cmentarz lub nawet jak piekło. Poczekaliśmy chwilę z Shenem po czym jeszcze raz powtórzyliśmy ten ruch kopiując wszystkie poprzednie czynności i powtarzając je krok po kroku. Kiedy zakończyliśmy trening, schowałem Frogadiera do pokeballa i ruszyłem do następnego miejsca treningowego.

Na ostatni dzisiejszy trening przybyłem nad Jezioro Gurini, gdzie kontynuowałem pracę ze swoim starterem ninją Frogadierem. Przyszedłem i usiadłem sobie na pieńku przed brzegiem jeziora, wypuszczając Shena z pokeballa i bez żadnych oporów zaczęliśmy trening Zasłony Dymnej. Pokemon tak jak na poprzednich treningach zbierał w płucach powietrze po czym tworzył z niego coś w rodzaju czarnej chmury w płucach i wypuszczał na zewnątrz sprawiając, że cała plaża na której się znajdowaliśmy zamieniała się w czarną dziurę. Dym wytworzony przez pokemona chwilę unosi się w powietrzu i opada sprawiając wrażenie powrotu do jaśniejszej rzeczywistości. Frogadier ponownie wykonał zabiegi tworzenia Zasłony Dymnej po czym, kiedy ta opadła, schowałem go do pokeballa aby odpoczął, a ja sam również udałem się na spoczynek do swojego domu.