Jako, że nie miałem innych, zbyt ważnych na dzisiaj zajęć, pędzony przez okazje zdobycia nowego komoana wyruszyłem do Starego Klasztoru. Wzdechnąłem lekko wypuszczając powietrze z ust. Nie lubię takich miejsc, gdyż należą bądź należały do kleru, do którego przez dochodzące do mnie wieści na temat tej warstwy społeczeństwa, czuję dystans. Ale jakże pięknie prezentowała się architektoniczna perełka zwieńczona wieloma dachami, gonionymi jeden za drugim, na tle malujących się pól i łąk, falujących spokojnie jakby morze w słoneczny dzień, na którym pływa potężny dumny okręt. Ach, dech zapiera w piersiach. Jednak nie przybyłem tu w celu obserwowania piękna architektonicznych struktur, o nie. Przybyłem tu by zdobyć nowego pokemona - to mój dzisiejszy priorytet. Challenge accepted.

Mojego pierwszego polowania nie mogłem zaliczyć do udanych, więc postanowiłem zrehabilitować się na kolejnych łowach. Tym razem w grę wchodziła pochwycenie tajemniczego, żyrafiego pokemona. Byłem niezwykle ciekawy czym jest ten tajemniczy stworek i miałem niebywałą chęć pochwycić go i trenować. W tym celu przybyłem pod stary klasztor gdzie według ogłoszenia chował się ten tajemniczy pokemon. Już nie mogłem doczekać się rozpoczęcia polowania - miałem nadzieję, ze tym razem będę miał więcej szczęścia.

Po pierwszym, niezbyt udanym polowaniu, przyszła kolej na drugie. Tym razem chodziło o Pokemona, który zadomowił się w starym klasztorze. Trenerzy z okolic od razu wiedzieli, co należy z tym fantem uczynić, w tym Corman. Gdy tylko wieść się rozeszła, postanowił raz jeszcze spróbować swoich szans i schwytać nowego Pokemona do swojej drużyny. Pytanie tylko, czy tym razem szczęście będzie po jego stronie, czy też odwróci się od niego, jak trener z ostatniego polowania?

Po pierwszych, zaliczonych do udanych, treningach i walce na arenie czas odnotować inny sukces, złapać pierwszego pokemona ! Z takim nastawieniem udałem się w okolicę starego klasztoru, gdzie podobno błąka się jakiś dziki pokemon. Sam z siebie, dobrego i troskliwego serca, postanowiłem przygarnąć tego malucha. Nie mniej jednak nie tylko ja wpadłem na taki pomysł, są tutaj także inni trenerzy, których będzie trzeba jakoś cwanie wykosić ^^ No nic to, dam sobie z tym jakoś radę, póki co wbijam na polo !

Przybyłem do miejsca, w ktorym jeszcze nigdy nie byłem by złapac stwora, ktorego jeszcze nigdy nie miałem.

Przybywam sobie na polowanie.

Staliście przed wielką budowlą, którą był Stary Klasztor. Klasztor był w opłakanym stanie niektóre okna były powybijane, a z ściany odpadały cegły, które leżały teraz na trawie koło budowli. Słońce powoli chowało się za horyzont. Zabraliście się na miejscu zbiórki, ale nikogo oprócz was tutaj nie było. Nagle z Katedry, którą na pierwszy rzut oka wyglądała na opuszczone zaczęły dochodzić jakieś krzyki:
-Łapcie ją! Nie może znowu uciec!
Drzwi budowli otworzył się z wielkim hukiem, a wy zobaczyliście tylko jakiś cień, który błyskawicznie przemknął wam przed oczami. Chwilę potem z otwartych drzwi wyszło 3 mężczyzny ubranych w klasztorne stroje. Spojrzeli na was pytającą, a potem jeden z nich powiedział:
-Co wy tutaj robicie? Nikt nie może przebywać na tym terenie bez pozwolenia.

Kolejka:
Brak

Nic nie rozumiałem. Ani zachowania tych kleryków, ani stanu budowli, ani tego o czym oni mówili. Możeto był TEN pokemon. Szybko mych uszu doszło pytanie 3 uhabitowanych. Postanowiłem odpowiedzieć. - Przybyliśmy tutaj, by złapać żyrafopodobnego pokemona, o którym mowa była w oglosseniu - odparłem znacząco. - Czy ta istota, którą 'wołaliście' i, która stąd wybiegła w mgnieniu oka to właśnie ten pokemon? - dodałem po chwili. Jeżeli tak postanawiam się udać w kierunku, w którym udało się owe stworzenie. Mam nadzieję je złapać.

Ja tu zadowolony, że wbiję sobie na klimatyczne polowanie, a tu mi jakieś kolesie wychodzą z opuszczonego budynku. No nic, mówi się trudno a z ząbiakami pobawię się innym razem. teraz jedyne co muszę robić to ciągnąć już rozpoczętą grę. Wyciągam dowód osobisty i pokazuję wyciągając go w górę, z dala od ich oczu aby nie byli w stanie tego odczytać.
- Nie wiem jak ci ludzie, ale ja jestem z komisji ochrony zabytków. A teraz powiem to głośno, to was nie powinno tutaj być ! To bardzo stary budynek i przebywanie w nim jest niebezpieczne ! Proszę natychmiast opuścić to miejsce, albo będę zmuszony poinformować odpowiednie władze !

Czemu nie? My tu tylko zwiedzamy.

Stałem sobie spokojnie w oczekiwaniu na jakieś rozpoczęcie polowania, gdy nagle znikąd pojawiło się trzech mężczyzn wykrzykujących coś co na pozór wydawało mi się być bredniami. Musiałem chwilę się zastanowić zanim zrozumiałem co oni mówią:
- Klasztor to chyba miejsce publiczne prawda? I w ogóle to kto wam uciekł, może mogę wam jakoś pomóc, bo wyglądacie na kogoś kto potrzebuje pomocy
Zagadałem to tajemniczych mnichów, którzy to nie wydawali się być zbyt pozytywnie do nas nastawieni, no ale co miałem do wyboru jak spróbować się dogadać. Zawsze warto spróbować.

Wszystko działo się tak szybko. Trudno było to wszystko ogarnąć, dlatego też Corman potrzebował chwili czasu, nim jakiekolwiek słowo padło z jego ust.

- Klasztor to miejsce publiczne, nie potrzebujemy pozwolenia, aby tu przebywać... Tym bardziej, jeśli jakiemuś Pokemonowi dzieje się krzywda - Rzekł, krzyżując ręce na klatce piersiowej. - Co przed chwilą wybiegło z budynku? - Spytał lekko oskarżycielskim tonem.

Z klasztoru znów wybiegło parę osób, które bez zastanowienie ruszyło w kierunku uciekającego stworzenia, którego już dawno nie było widać. Jednak trzej mężczyźni, którzy stali przed wami nadal to robili i nie mieli zamiaru się ruszać. Najniższy z nich, a dodatkowo łysy powiedział do Ravena:
-Tutaj nie ma żadnego pokemona. Nikt nie dawał takiego ogłoszenia. Musiałeś coś pomylić.
Drugi szczupły jak patyk powiedział do Samaela:
-Budynek ten należy do naszego Zakonu od wieków i nie mamy zamiary go opuszczać. Może i jest stary, ale trzyma się bardzo dobrze.
Mężczyzna starał się zobaczyć co było napisane na okazanym dokumencie, ale znajdywał się ona za daleko, więc ten przybliżył się trochę, aby odczytać.
Ostatni z nich o rudych włosach zwrócił się do Sina:
-Bracie Young!!! Jak myśmy dawno się nie widzieli, ależ tyś się zmienił.
Powiedział na powitanie, a potem spojrzał na pozostałych jakby na złodziei:
-Bracie. Chodź z mną znajdziemy dla ciebie odpowiednie odzienie, a wy zajmijcie się tymi ludźmi.
Rudy mężczyzna zaczął iść w kierunku Klasztoru i czekał, aż Sin podąży za nim. Natomiast chudy znów zwrócił się Cedrica, Dziomka oraz Martixelixa:
-Tak jak już wcześniej powiedział to mój brat. Klasztor ten należy do naszego zakonu jest to teren prywatny i zakazuje się tutaj zwiedzania.

Kolejka:
Brak

No dobra, nie chce mi się włazic do tego waszego kurnika.-powiedziałem do chudego i pobiegłem za gosciami goniącymi cien.

Mężczyzna najwidoczniej próbował mnie spławić, ale ja wiedziałem, że gdzieś tutaj czai się pokemon i ten stwór, którego widzieliśmy to własnie był on.
- Skoro nie można tutaj zwiedzać i jak mówisz nie ma tutaj pokemona to chyba nic tutaj po mnie.
Powiedziałem uśmiechając się po czym pożegnałem się z całą radosną gromadką i udałem się w stronę bramy. Nie miałem jednak zamiaru opuszczać polowania, a jedynie zgubić ten cały denerwujący ogon i rozpocząć poszukiwania na własną rękę, więc gdy tylko zniknąłem gdzieś za rogiem wbiegłem do jakiejś bocznej alejki i starałem się znaleźć jakieś ciekawe miejsce w klasztorze w którym dodatkowo nikogo nie spotkam.

Schowałem dowód zanim się dziadygo zbliży sie na tyle, aby zorientować sie w moim małym, i tak nic nie dającym, kłamstwie. No ale skoro już się zaczęło to trzeba to ciągnąć dalej. Szybko coś zmyśliłem i układałem w głowie, aby zabrzmiało dość wiarygodnie.
- A czy macie na to jakiś akt własności ? A druczek potwierdzający stabilność budynku z komisji nadzoru budowlanego ? No czekam czekam, na słowo to ja wam nie uwierzę. Póki co zejdźcie mi z drogi, muszę osobiście zbadać stan tego budynku i straciłem już dość czasu na czcze rozmowy z wami. Z drogi !

- Dziwna sprawa... - Pomyślał, kręcąc głową na lewo i prawo.

Musiał jednak coś zrobić. Stanie tu bezczynnie do niczego nie prowadziło, coś wybiegło z klasztora i mnisi za wszelką cenę próbowali to odnaleźć. Corman nie widział innego wyjścia z sytuacji, jak tylko kiwnąć głową, a następnie ruszyć w kierunku, w którym pobiegli mnisi za cieniem.

Hmm... widać nie chcą współpracować, ani nic powiedzieć. Nie miało sensu stanie tutaj i czekanie na to, że stanie się cud. Przybyłem tutaj, by zdobyć pokemona, a nie zajmować się sprawami zakonu. Dlatego nie miałem potrzeby zostania tutaj. Założyłem kaptur od mojego płaszczu na głowę. Widząc kilku mnichów kolejno biegnących za tamtym tajemniczym stworzeniem skierowałem się za nimi, mając zamiar śledzenia ich. Być może doprowadzą mnie do stworka. Nie chcę, aby mnie tam zauważyli dlatego gdy będę w niedalekiej odległości od nich skrywam się za drzewami, głazami czy innymi naturalnymi przeszkodami. Ogólnie staram się być bezszelestny, cicho stawiając za nimi kolejne kroki...

Idę za rudym. W tym czasie mówię:
-A więc bracie. Mam nadzieję, że wszyscy już gotowi na wieczorną medytację. Ja się tylko oporządzę gdy dostanę nowy strój i zaraz do was dołączę.

Dziomek bez zastanowienia burknął coś pod nosem i pobiegł w kierunku, w którym jeszcze chwilę temu biegło kilku mnichów. Chudzielec od razu pobiegł za nim. Cedric opuścił na chwilę teren Klasztoru tylko po to, aby poczekać pod jego murami, aż mnisi sobie pójdą. Teraz stoi pod murami, ale nagle słyszy coś dziwnego jakieś dźwięki, które dochodzą z pod ziemi. Niski zwrócił się do Samaela i powiedział od niechcenia:
-Jeśli Pan musi. Proszę za mną.
I zaczął iść w kierunku głównego budynku. Martixelix i Raven ruszyli w kierunku, w którym parę chwil temu pobiegł Dziomek oraz chudy mnich. Rudy osobnik zaprowadził Sina do jednego z klasztornych pokoi i dał mu odpowiednie odzienie, a potem powiedział:
-Niech brat się przebieżę, bo za chwilę zaczynamy medytację.
Powiedział wskazując na łazienkę.

Kolejka:
Brak

Opuściłem mury klasztoru w oczekiwaniu aż mnisi sobie pójdą i wtedy usłyszałem jakieś podejrzane odgłosy z pod ziemi. Nie byłem w stanie zidentyfikować ich pochodzenia, ale brzmiały one bardzo podejrzanie. Przykucnąłem się i starałem się usłyszeć co to jest. Wyjąłem pokeball z moim pingwinim pokemon i wypuściłem go.
- Pokaż się Fatimo!
Gdy tylko moja podopieczna się pojawiła dodałem.
- Słyszysz te hałasy? Nie wiem co to jest, ale bądź gotowa na wszystko. Nie wiadomo co może się teraz wydarzyć. Bądź czujna, pamiętaj.

No i w końcu złamałem drania, albo to on wyciąga mnie na stronę żeby cichaczem zlikwidować. Niestety dla niego jestem złym kolesiem, nie będąc skromnym dodam iż elitą zła. Dowodem na to była moja późniejsza akcja, kiedy tylko będziemy sami wypuszczam cicho Froakie i każę mu sparaliżować lizaniem mnicha. Kiedy będzie leżeć jak kłoda to go czymkolwiek znajdę i rygluje usta. Kiedy to będzie załatwione to wkładam jego łachy wtapiam się w otoczenie zwiedzając budynek.

Wlazłem do łazienki, przebrałem się i następnie z łazienki wyszedłem.
-Bracie prowadźcie więc. Nie możemy się spóźnić. Nie mamy przecież tego w zwyczaju.